Hof Arnhem, 25-03-2010, nr. 21-003896-09

De officier van justitie heeft tegen het hiervoor genoemde vonnis hoger beroep ingesteld.

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van het hof van 11 maart 2010 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering, het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal. Deze vordering is na voorlezing aan het hof overgelegd (zie voor de inhoud van de vordering bijlage I). Het hof heeft voorts kennis genomen van hetgeen door verdachte naar voren is gebracht.

Het hof zal het vonnis waarvan beroep om proceseconomische redenen vernietigen en daarom opnieuw rechtdoen.

Aan verdachte is tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 16 augustus 2009 te [A], gemeente Hof van Twente, opzettelijk niet heeft voldaan aan een bevel of een vordering, krachtens artikel 2:1 APV Hof van Twente, in elk geval krachtens enig wettelijk voorschrift gedaan door T. Kolk, die was belast met de uitoefening van enig toezicht en/of die was belast met en/of bevoegd verklaard tot het opsporen en/of onderzoeken van strafbare feiten, immers heeft verdachte toen en daar opzettelijk, nadat deze ambtenaar hem had bevolen, althans van hem had gevorderd weg te gaan, geen gevolg gegeven aan dit bevel of die vordering.

Indien in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Het hof leest de tenlastelegging in die zin verbeterd dat het er voor houdt dat de steller van de tenlastelegging met artikel 2.1.1.1 van de APV Hof van Twente heeft bedoeld ten laste te leggen artikel 2:1 van de Algemene plaatselijke verordening Hof van Twente 2009 (verder: APV Hof van Twente). De verdachte is door deze verbeterde lezing niet geschaad in de verdediging.

Door wettige bewijsmiddelen, waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, heeft het hof de overtuiging gekregen en acht het hof wettig bewezen, dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op of omstreeks 16 augustus 2009 te [A], gemeente Hof van Twente, opzettelijk niet heeft voldaan aan een bevel of een vordering, krachtens artikel 2:1 APV Hof van Twente, in elk geval krachtens enig wettelijk voorschrift gedaan door T. Kolk, die was belast met de uitoefening van enig toezicht en/of die was belast met en/of bevoegd verklaard tot het opsporen en/of onderzoeken van strafbare feiten, immers heeft verdachte toen en daar opzettelijk, nadat deze ambtenaar hem had bevolen, althans van hem had gevorderd weg te gaan, geen gevolg gegeven aan dit bevel of die vordering.

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Het hof heeft de vraag onder ogen gezien of in dit geval de vordering (ook) krachtens enig ander wettelijk voorschrift zou kunnen worden gedaan. De advocaat-generaal heeft op dit punt niets gesteld. Evenals de politierechter heeft het hof een dergelijke bepaling niet gevonden. Artikel 185 van het Wetboek van Strafrecht is een zelfstandig strafbaar feit en de tenlastelegging is niet op dat feit toegesneden.

Het proces-verbaal van aanhouding van de verbalisanten Kolk en Klein Goldewijk houdt in voor zover van belang, zakelijk weergegeven:

Hieruit leidt het hof af dat verbalisant Kolk verdachte duidelijk te verstaan heeft gegeven dat hij zich moest verwijderen toen de verbalisanten andere politieambtenaren assisteerden bij een aanhouding bij een discotheek, en dat verdachte desalniettemin is teruggekeerd naar de plaats waar de aanhouding plaatsvond. Verdachte heeft het hof ter terechtzitting er niet van kunnen overtuigen dat er geen vordering is geweest. Het hof komt daarom tot de conclusie dat verdachte op 16 augustus 2009 te [A] opzettelijk niet heeft voldaan aan een vordering die is gedaan door de verbalisant Kolk.

Verbalisant Kolk relateert in zijn proces-verbaal dat die vordering is gedaan op grond van artikel 2.1.1.1 APV Hof van Twente. Dit artikel bestond op 16 augustus 2009 niet (meer). Het hof houdt het er daarom voor dat de verbalisant beoogd heeft de vordering aan verdachte te doen op grond van artikel 2:1 van de APV Hof van Twente.

Artikel 2:1, eerste en tweede lid, van de APV Hof van Twente luidde op 16 augustus 2009:

Deze leden bevatten beide een gebodsbepaling waarvan de overtreding apart strafbaar is gesteld in artikel 6:1, eerste lid, van die verordening.

Het hof moet de vraag beantwoorden of het niet opvolgen van de vordering tot verwijdering een overtreding oplevert van artikel 184, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht. Artikel 2:1 van de APV Hof van Twente is gebaseerd op de Model-Algemene Plaatselijke Verordening van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (verder: modelverordening). De toelichting op de modelverordening houdt in wat betreft artikel 2:1:

Gelet op deze toelichting komt het hof tot de conclusie dat de in artikel 2:1 APV Hof van Twente gegeven bevoegdheid is gebaseerd op artikel 2 (artikel 12 doet in dit geval geen opgeld) van de Politiewet 1993.

Artikel 2 Politiewet 1993 luidt:

Voor overtreding van artikel 184, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht is vereist een ‘krachtens wettelijk voorschrift’ gedane vordering. Een dergelijk voorschrift moet uitdrukkelijk inhouden dat de betrokken ambtenaar gerechtigd is tot het doen van een vordering. Artikel 2 van de Politiewet 1993 bevat een algemene taakomschrijving voor de politie en kan niet worden aangemerkt als een wettelijk voorschrift op basis waarvan vorderingen of bevelen kunnen worden gegeven waaraan op straffe van overtreding van artikel 184, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering moet worden voldaan (vgl. Hoge Raad 29 januari 2008, NJ 2008, 206). Als een op grond van artikel 2 van de Politiewet 1993 gegeven vordering bij niet-opvolging niet kan leiden tot overtreding van artikel 184, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht, dan kan niet-opvolging van een vordering op grond van een APV-bepaling die op artikel 2 van de Politiewet 1993 is gebaseerd, evenmin leiden tot overtreding van artikel 184, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht.

Voor zover de advocaat-generaal heeft bedoeld dat de onderhavige APV-bepaling eigenstandig een bevoegdheid voor de verbalisant heeft gecreëerd om een vordering tot verwijdering te doen, kan het hof de advocaat-generaal daarin niet volgen, omdat in een gemeentelijke verordening niet meer bevoegdheden kunnen worden toegekend dan in de wetten in formele zin, waarop die verordening is gebaseerd, wordt toegestaan. Een verder strekkende bepaling in een gemeentelijke verordening zou in zoverre onverbindend zijn.

Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat het niet-opvolgen van een vordering op grond van artikel 2:1 APV Hof van Twente geen overtreding van artikel 184, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht kan opleveren. Het bewezenverklaarde levert dus geen strafbaar feit op. Het hof zal verdachte daarom ontslaan van alle rechtsvervolging.

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde niet strafbaar en ontslaat verdachte te dier zake van alle rechtsvervolging.

Aldus gewezen door

mr P.R. Wery, voorzitter,

mr E.A.K.G. Ruys en mr R.H. Koning, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr M.E.B. Rasing, griffier,

en op 25 maart 2010 ter openbare terechtzitting uitgesproken.