Hof 's-Hertogenbosch, 09-12-2010, nr. 20-001960-09

wonende te [Adres].

Hoger beroep

De verdachte heeft tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen namens de verdachte naar voren is gebracht.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het beroepen vonnis zal vernietigen en, opnieuw rechtdoende, de verdachte voor het ten laste gelegde zal veroordelen en hem daarvoor een gevangenisstraf voor de duur van twee maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren, zal opleggen.

De raadsman heeft ter verdediging naar voren gebracht dat de ongewenstverklaring van verdachte bij besluit van de Staatssecretaris van Justitie met ingang van 3 december 2008 is opgeheven en zich op het standpunt gesteld dat deze opheffing dient te gelden met ingang van 30 april 2006, de datum waarop de ongewenstverklaring niet meer in overeenstemming was met de vanaf die datum geldende verblijfsrichtlijn in het gemeenschapsrecht. Verdachte kon op de datum van het verweten delict derhalve niet meer als ongewenstverklaarde worden aangemerkt, zodat hij dient te worden vrijgesproken.

Het beroepen vonnis zal worden vernietigd omdat de politierechter kon volstaan met aantekening van de uitspraak op een aan het dubbel van de dagvaarding gehecht stuk, maar het hof gebonden is aan het motiveringsvoorschrift van artikel 359 van het Wetboek van Strafvordering.

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 15 april 2008 te Roosendaal, in elk geval in Nederland, als vreemdeling heeft verbleven, terwijl hij wist of ernstige reden had te vermoeden dat hij op grond van artikel 67 van de Vreemdelingenwet 2000, althans op grond van artikel 21 van de Vreemdelingenwet, althans in elk geval op grond van enig wettelijk voorschrift, tot ongewenst vreemdeling was verklaard, zulks terwijl hij, verdachte, op of omstreeks 15 april 2008 (nog steeds) ongewenst vreemdeling was/tot ongewenst vreemdeling was verklaard, welke ongewenstverklaring bij beslissing d.d. 13 februari 1991 door de Staatssecretaris van Justitie was genomen en/of op 02 augustus 1991 door een politieambtenaar van gemeentepolitie te Leeuwarden aan verdachte in persoon was uitgereikt.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 15 april 2008 te Roosendaal als vreemdeling heeft verbleven, terwijl hij wist dat hij op grond van artikel 21 van de Vreemdelingenwet tot ongewenst vreemdeling was verklaard, zulks terwijl hij, verdachte, op 15 april 2008 (nog steeds) ongewenst vreemdeling was, welke ongewenstverklaring bij beslissing d.d. 13 februari 1991 door de Staatssecretaris van Justitie was genomen en op 02 augustus 1991 door een politieambtenaar van gemeentepolitie te Leeuwarden aan verdachte in persoon was uitgereikt.

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard, zodat deze daarvan wordt vrijgesproken.

Door het hof gebruikte bewijsmiddelen

Indien tegen dit verkort arrest beroep in cassatie wordt ingesteld, worden de door het hof gebruikte bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in een aanvulling op het verkort arrest. Deze aanvulling wordt dan aan het verkort arrest gehecht.

Bijzondere overwegingen omtrent het bewijs

De beslissing dat het bewezen verklaarde door de verdachte is begaan berust op de

feiten en omstandigheden als vervat in de hierboven bedoelde bewijsmiddelen, in onderlinge samenhang beschouwd.

Namens de verdachte is vrijspraak bepleit en daartoe is ten verweer het volgende betoogd.

Bij besluit van 13 februari 1991 is verdachte ongewenst verklaard.

Verdachte woont sinds 2003 met zijn Nederlandse echtgenote (met wie hij op 6 februari 1998 is gehuwd) in Madrid. Hij is derhalve aan te merken als EU-onderdaan in de zin van Richtlijn 2004/38/EG. Op grond hiervan moet hij gebruik kunnen maken van het daaraan te ontlenen recht op vrij verkeer en verblijf binnen de lidstaten van de EU. Bij besluit van de staatssecretaris van justitie is de verklaring van betrokkene tot ongewenst vreemdeling met ingang van 3 december 2008 opgeheven, de datum waarop het verzoek tot opheffing is ingediend. De genoemde richtlijn dient te gelden met ingang van 30 april 2006. De ongewenstverklaring van de verdachte is vanaf die datum in strijd met het dan geldend EU-recht, daar, gelet op de opheffing van de ongewenstverklaring met ingang van 3 december 2008, ook geen gronden aanwezig zijn in de zin van artikel 27 van die Richtlijn, op basis waarvan verdachte als partner van een EU-onderdaan als ongewenst kan gelden.

De ongewenstverklaring van verdachte dient derhalve met ingang van 30 april 2006 geen rechtsgevolg te worden toegekend. Dit impliceert dat verdachte op de tenlastegelegde datum niet als ongewenst vreemdeling kon worden aangemerkt. Daarom dient verdachte te worden vrijgesproken.

Het hof overweegt het volgende.

Uit de het verhandelde ter terechtzitting en de stukken in het dossier blijkt het volgende:

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht.

Verklaart, zoals hiervoor overwogen, wettig en overtuigend bewezen, dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt hem daarvan vrij.

Verklaart dat het bewezen verklaarde oplevert:

Als vreemdeling in Nederland verblijven, terwijl hij weet dat hij op grond van een wettelijk voorschrift tot ongewenste vreemdeling is verklaard.

Verklaart verdachte deswege strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 2 (twee) maanden.

Bepaalt, dat de gevangenisstraf niet zal worden ten uitvoergelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, op grond dat verdachte zich vóór het einde van een proeftijd van