Rb. Utrecht, 05-04-2012, nr. 16/204065-11, nr. 12/2726

De veroordeelde is bij onherroepelijk vonnis van 28 oktober 2011 onder meer veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee weken met een proeftijd van twee jaar, welke proeftijd nog niet is geëindigd. De officier van justitie heeft op 3 april 2012 de hiervoor genoemde vordering ingediend omdat de officier van justitie meent dat de veroordeelde zich niet heeft gehouden aan de algemene voorwaarde zoals omschreven in artikel 14c lid 1 van het Wetboek van Strafrecht (Sr). Naast de vordering heeft de officier van justitie een proces-verbaal van de politie ingediend waaruit een en ander zou blijken. Hij zou op 2 april 2012 te Utrecht de koplamp van een fiets hebben gestolen dan wel vernield.

De rechter-commissaris heeft de officier van justitie, de veroordeelde en diens raadsvrouw gehoord.

De rechter-commissaris stelt, gelet op het ontbreken van een overgangsregeling, ambtshalve de vraag of de regeling van artikel 14fa Sr al dan niet buiten toepassing moet blijven wegens strijd met het legaliteitsbeginsel, zoals onder meer neergelegd in artikel 1 Sr en/of artikel 7 EVRM, bij een voorwaardelijke veroordeling van vóór 1 april 2012. De rechter-commissaris neemt in overweging dat, gezien het arrest van de Hoge Raad van 12 juli 2011 (LJN BP6878), voor regels die zowel het specifieke strafmaximum als meer algemene regels met betrekking tot de sanctieoplegging kunnen betreffen, heeft te gelden dat een sinds het plegen van het delict opgetreden verandering door de rechter met onmiddellijke ingang moet worden toegepast, indien en voor zover die verandering in de voorliggende zaak ten gunste van de verdachte werkt en dat de regel buiten toepassing blijft indien het tegendeel het geval is.

Voor de beantwoording van de hiervoor gestelde vraag is gezien het hiervoor overwogene, van belang om vast te stellen wat het karakter van de onderhavige regeling is. De regeling brengt naar het oordeel van de rechter-commissaris geen verandering in de zwaarte of aard van de straf of de strafoplegging in andere zin met zich, maar ziet louter op versnelling van de tenuitvoerlegging van een voorwaardelijk opgelegde sanctie.

De rechter-commissaris is van oordeel dat de veroordeelde daar waar het strafoplegging betreft niet in een andere, meer of minder gunstige, positie is gekomen, dat het legaliteitsbeginsel daarom niet in het geding is en dat er ook verder geen beletsel is om de regeling van artikel 14fa Sr in de voorliggende zaak toe te passen.

De raadvrouw van veroordeelde heeft primair aangevoerd dat de officier van justitie niet-ontvankelijk is omdat de veroordeelde niet op grond van artikel 14fa Sr is aangehouden, maar alleen voor het nieuwe feit. Volgens de raadsvrouw mag gelet op art. 14fa, lid 2, Sr de officier van justitie alsdan geen vordering indienen. De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat bij aanhouding voor een nieuw strafbaar feit het niet nodig is dat de verdachte afzonderlijk in verband met art. 14fa Sr moet worden aangehouden en dat zij dus gerechtigd was de vordering in te dienen. De rechter-commissaris deelt het standpunt van de officier van justitie. De officier van justitie is ontvankelijk in haar vordering.

De rechter-commissaris is van oordeel dat er ernstige redenen bestaan voor het vermoeden dat de veroordeelde de algemene voorwaarde om geen strafbare feiten te plegen niet heeft nageleefd. Anders dan de raadsvrouw, is de rechter-commissaris van oordeel dat het nieuwe feit waar de veroordeelde van wordt verdacht voldoende ernstig is om toewijzing van de vordering te rechtvaardigen

De rechter-commissaris beveelt de voorlopige tenuitvoerlegging van de niet ten uitvoer gelegde straf.

Utrecht, donderdag 5 april 2012.

De rechter-commissaris,

P.K. van Riemsdijk