HR, 22-11-2013, nr. 12/05565

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Bij uitspraak van 10 juni 2010, nr. 04/03029 (hierna: de oorspronkelijke uitspraak), heeft het Hof het beroep van belanghebbende tegen de uitspraken van de Inspecteur betreffende aan hem over de jaren 1990 tot en met 1999 opgelegde navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen, de daarbij gegeven beschikkingen inzake verhogingen dan wel boetebeschikkingen en de daarbij gegeven beschikkingen inzake heffingsrente gegrond verklaard, de uitspraken van de Inspecteur vernietigd, de navorderingsaanslagen, de boeten en de heffingsrente verminderd en de verhogingen gedeeltelijk kwijtgescholden. Belanghebbende heeft tegen die uitspraak beroep in cassatie ingesteld.

Bij arrest van de Hoge Raad van 25 november 2011, nr. 10/03270, ECLI:NL:HR:2011:BU5633, is het tegen de oorspronkelijke uitspraak ingestelde beroep in cassatie van belanghebbende gegrond verklaard, de oorspronkelijke uitspraak vernietigd uitsluitend wat betreft de verhogingen voor de jaren 1990 tot en met 1997 en de opgelegde boeten voor de jaren 1998 en 1999, en is het geding verwezen naar het gerechtshof Den Haag ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dat arrest.

Bij geschrift van 8 december 2011 heeft belanghebbende het Hof verzocht om herziening van de oorspronkelijke uitspraak.

Het Hof heeft het verzoek tot herziening bij de in cassatie bestreden uitspraak niet-ontvankelijk verklaard omdat de oorspronkelijke uitspraak ten tijde van de indiening van het verzoek tot herziening naar het oordeel van het Hof als gevolg van de hiervoor in 2.1.2 bedoelde cassatie en verwijzing nog niet onherroepelijk vaststond. Hiertegen keert zich het middel.

Het middel slaagt. De mogelijkheid van herziening is gegeven om - binnen de door artikel 8:88 Awb (tekst 2012, thans artikel 8:119 Awb) getrokken grenzen – herstel mogelijk te maken van beslissingen die berusten op een ondeugdelijke feitelijke grondslag. Een uitspraak die in cassatie ter beoordeling heeft gestaan, moet na de beslissing van de Hoge Raad op dat cassatieberoep worden aangemerkt als een onherroepelijk geworden uitspraak als bedoeld in artikel 8:88 Awb indien en voor zover deze uitspraak in cassatie in stand is gebleven. Derhalve kan na het arrest van de Hoge Raad van de laatstbedoelde uitspraak in zoverre herziening worden verzocht op de in de wet genoemde gronden, onverminderd de (beperkte) mogelijkheid herziening te vragen van het in cassatie gewezen arrest (zie HR 17 december 2004, nr. 40607, ECLI:NL:HR:2004:AR7765, BNB 2005/84).

In het onderhavige geval bevatte de oorspronkelijke uitspraak beslissingen op – gevoegd behandelde - beroepen inzake afzonderlijke besluiten, zoals opgesomd in onderdeel 2.1.1 hiervoor. Aangezien de oorspronkelijke uitspraak in cassatie in stand is gebleven voor zover deze de navorderingsaanslagen en de beschikkingen inzake heffingsrente betreft en die navorderingsaanslagen en beschikkingen als gevolg daarvan onherroepelijk zijn geworden, is die uitspraak in zoverre onherroepelijk geworden in de zin van artikel 8:88 Awb. Voor zover het verzoek tot herziening betrekking heeft op die besluiten, diende het door het Hof in behandeling te worden genomen. Daaraan staat niet in de weg dat het geding wat betreft de opgelegde verhogingen en boeten is verwezen, en die besluiten ten tijde van de indiening van het onderhavige herzieningsverzoek in verband daarmee nog niet onherroepelijk vaststonden.

Gelet op het voorgaande kan ’s Hofs uitspraak niet in stand blijven. Terugwijzing moet volgen om het verzoek tot herziening alsnog in behandeling te nemen voor zover het betrekking heeft op de navorderingsaanslagen en de beschikkingen inzake heffingsrente.