Hof 's-Gravenhage, 23-05-2012, nr. 200.099.133/01

In geschil is met betrekking tot de door de man te betalen uitkering tot levensonderhoud voor de vrouw, hierna ook: partneralimentatie, de behoefte van de vrouw, de mate waarin zij zelf in die behoefte kan voorzien en de draagkracht van de man.

De man verzoekt het hof de bestreden beschikking te vernietigen en, opnieuw beschikkende, te bepalen dat de door de man aan de vrouw te betalen partneralimentatie met ingang van 24 februari 2011 op nihil wordt gesteld, althans op een dusdanig bedrag als het hof in goede justitie redelijk acht.

De vrouw bestrijdt het beroep en verzoekt het hof, in principaal appel, het hoger beroep van de man af te wijzen en, in incidenteel appel, de bestreden beschikking te vernietigen en, opnieuw rechtdoende, alsnog het inleidende verzoek van de man tot nihilstelling van de partneralimentatie af te wijzen, met veroordeling van de man in de kosten van beide procedures aan de zijde van de vrouw gevallen.

De man verzet zich daartegen en verzoekt het hof het incidenteel appel af te wijzen.

Wijziging van omstandigheden

De man stelt dat ten aanzien van zijn draagkracht sprake is van een wijziging van omstandigheden. De huurinkomsten uit zijn bedrijfspand zijn grotendeels weggevallen en de bedrijfsresultaten vallen tegen. De vrouw bestrijdt dit en zij voert aan dat de man een onredelijk grote rentelast opvoert ter zake van een schuld, die niet in aanmerking dient te worden genomen, voor zover die schuld het bedrag dat de man moest lenen om de vrouw uit te kunnen kopen, overstijgt. Ook betwist de vrouw dat de huurinkomsten grotendeels zijn weggevallen.

Het hof is van oordeel dat de man ter zitting een deugdelijke toelichting heeft gegeven op het ontstaan en de opbouw van de bedrijfsschuld en het hof is van oordeel dat ten aanzien van deze schuld sprake is van een reële schuld. Ook is het hof van oordeel dat de stelling van de man, dat hij minder huurinkomsten heeft als gevolg van de verslechterende economische omstandigheden, is komen vast te staan. Ten aanzien van beide posten geldt dat deze zijn opgenomen in door een accountant samengestelde jaarrekening, zodat ervan uit mag worden gegaan dat de schuld een reële bedrijfsschuld betreft en de huurinkomsten de daadwerkelijke huurinkomsten betreffen. De vrouw heeft niet nader onderbouwd dat van zwarte inkomsten sprake is zodat het hof aan die door de man betwiste stelling voorbijgaat. Gelet hierop is sprake van een wijziging van omstandigheden als bedoeld in artikel 1:401 van het Burgerlijk Wetboek die noopt tot een herbeoordeling van de alimentatieverplichting van de man.

De behoefte en de behoeftigheid van de vrouw

Ter zitting hebben beide partijen zich op het standpunt gesteld dat de behoefte van de vrouw € 2.500,- per maand bedraagt. De behoefte van de vrouw is dus niet langer in geschil. Het hof is van oordeel dat, gelet op de leeftijd van de vrouw, haar opleidingsniveau, het feit dat zij tijdens het huwelijk alleen arbeid heeft verricht in de zin van meewerken in de zaak van haar man en de omstandigheid dat haar mentale en fysieke conditie haar belemmert om aan het arbeidsproces deel te nemen, de vrouw niet (volledig) in haar eigen levensonderhoud kan voorzien.

Haar woning is geen bron van inkomen, zodat het hof bij de vaststelling van de hoogte van de verschuldigde alimentatie hier geen rekening mee zal houden. Het hof gaat uit van een eigen vermogen van de vrouw van ongeveer € 90.000,-, gelet op de aanslag voor het recht van successie waaruit blijkt dat zij ruim € 90.000,- heeft verkregen uit een nalatenschap. Rekeninghoudend met een rentepercentage van ongeveer tweeënhalf procent en de vermogensrendementsheffing van box 3, waarbij wordt uitgegaan van een forfaitair rendement van vier procent tegen een belastingtarief van dertig procent, kan de vrouw een nettorendement behalen van ongeveer 1,3 procent. Het hof gaat ervan uit dat de vrouw ongeveer € 100,- per maand aan rente kan ontvangen over haar vermogen. Er resteert de vrouw dan nog een behoefte aan een aanvullende bijdrage van de man van € 2.400,- per maand.

Draagkracht van de man

Inkomen

Ter zitting heeft de man verklaard dat hij bij de berekening wenst uit te gaan van het bedrijfsresultaat over de jaren 2009, 2010 en 2011. Het hof zal de man hierin volgen.

Bij de berekening van het inkomen van de man voor zover van belang in verband met de alimentatieberekening houdt het hof rekening met het fiscale inkomen van de man exclusief het privégebruik van de auto. Het hof gaat uit van een inkomen van de man van € 39.284 voor het jaar 2009, van € 47.211 voor het jaar 2010 en van - € 17.667 voor het jaar 2011.

Het hof houdt derhalve rekening met een gemiddeld inkomen ten behoeve van de alimentatieberekening van € 22.942. Daarnaast houdt het hof rekening met de MKB-winstvrijstelling en de zelfstandigenaftrek.

Kosten

Verder houdt het hof rekening met een premie voor de ziektekostenverzekering van in totaal € 132,15 per maand en een eigen risico van € 14,- per maand.

Woonlast

De man stelt dat hij een huurlast heeft ter hoogte van € 1.000,- per maand. De vrouw stelt dat de door de man gestelde huurlast van € 1.000,- per maand niet dient te worden opgenomen in de draagkrachtberekening. Het hof volgt de vrouw hierin, omdat de man wisselende verklaringen geeft omtrent zijn woonadres en het hof daarom niet kan vaststellen waar de man woont. Het hof gaat uit van het fiscale adres en tevens GBA-adres dat de man heeft opgegeven en gaat ervan uit dat de man geen verdere woonlasten heeft. In de op de draagkrachtruimte in mindering komende bijstandsnorm is reeds een bedrag aan woonlasten verdisconteerd van € 210,-.