Hof Arnhem, 12-05-2009, nr. 200.016.919

Voor het verloop van het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar het vonnis van de voorzieningenrechter in de rechtbank Arnhem van 21 oktober 2008, in kort geding gewezen tussen geïntimeerde sub 1 (hierna te noemen: ‘Le Roux’) als eiseres, geïntimeerde sub 2 (hierna te nomen: ‘de curator’) als gedaagde en appellanten (hierna ook te noemen: ‘[appellanten]’) als tussenkomende partij; van dat vonnis is een fotokopie aan dit arrest gehecht.

Bij exploot van 24 oktober 2008 heeft [appellanten] hoger beroep ingesteld tegen het hiervoor genoemde vonnis van 21 oktober 2008, met dagvaarding van Le Roux en de curator om voor dit hof te verschijnen.

In dit exploot heeft [appellanten] vier grieven tegen het vonnis waarvan beroep geformuleerd en toegelicht, heeft zij bewijs aangeboden en heeft zij aangekondigd op de aangezegde rechtsdag te zullen concluderen dat het hof, bij arrest uitvoerbaar bij voorrad, het vonnis waarvan beroep zal vernietigen en, opnieuw recht doende, de vordering van Le Roux alsnog zal afwijzen, met veroordeling van Le Roux en de curator in de proceskosten van de beide instanties.

In dit exploot heeft [appellanten] ook aangekondigd op de aangezegde rechtsdag een incidentele conclusie tot schorsing van de tenuitvoerlegging van het vonnis waarvan beroep te zullen nemen.

Aan het exploot zijn vier producties gehecht.

De zaak is aangebracht op de rol van 4 november 2008. Mr. Verhaar, voornoemd, heeft zich voor Le Roux gesteld. Tegen de curator is verstek verleend.

[appellanten] heeft op die rol geconcludeerd voor eis overeenkomstig de inhoud van het exploot van dagvaarding.

Le Roux heeft bij memorie van antwoord verweer gevoerd en — onder aanvoering van drie grieven — incidenteel appel tegen het vonnis van 21 oktober 2008 ingesteld. Le Roux heeft aangeboden haar stellingen te bewijzen.

Le Roux heeft geconcludeerd dat het hof, bij arrest voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad en zonodig onder verbetering van gronden:

[appellanten] heeft bij memorie van antwoord in het incidenteel appel verweer gevoerd en geconcludeerd dat het hof, bij arrest voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, de vorderingen van Le Roux zal afwijzen en haar zal veroordelen in de proceskosten van het incidenteel appel.

Vervolgens hebben [appellanten] en Le Roux hun zaak ter zitting van het hof van 6 april 2009 doen bepleiten, [appellanten] door mr. Drijber, voornoemd, advocaat te Arnhem, en Le Roux door mr. Verhaar, voornoemd, en door mr. C.B.F.M. Westerhuis, beiden advocaat te Rotterdam. Aan beide zijden is gepleit mede aan de hand van pleitnotities.

In aansluiting op de pleidooien heeft de advocaat van Le Roux een kopie van haar procesdossier aan het hof overgelegd voor het wijzen van arrest. De advocaat van [appellanten] heeft ermee ingestemd dat het hof recht zal doen op het door hem reeds vóór de zitting aan het hof gezonden (kopie-)procesdossier.

Ten slotte heeft het hof arrest bepaald.

Het hof gaat uit van de in het vonnis waarvan beroep onder 2.1 tot en met 2.6 opgenomen feiten.

[appellanten] heeft bij gelegenheid van de pleidooien in hoger beroep meegedeeld dat het vonnis waarvan beroep inmiddels volledig ten uitvoer is gelegd. Le Roux heeft dat bevestigd.

[appellanten] heeft vervolgens de incidentele vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging van het vonnis waarvan beroep ingetrokken.

Nu het vonnis waarvan beroep volledig ten uitvoer is gelegd stelt het hof vast dat de partijen thans geen belang meer hebben bij een (gedeeltelijke) vernietiging en/of bekrachtiging van het door de voorzieningenrechter aan de curator bij genoemd vonnis opgelegde gebod

Het hof zal daarom het door [appellanten] ingestelde principaal appel en het door Le Roux ingestelde incidenteel appel verwerpen.

Voor zover de partijen hebben aangegeven dat zij — met het oog op hun positie in eventuele toekomstige gedingen tussen in deze procedure betrokken partijen — belang hebben bij een uitspraak omtrent de rechtmatigheid van het gevorderde, miskennen zij dat aan de uitspraak van het hof in een kort geding als het onderhavige niet een dergelijk — declaratoir — karakter toekomt.

Het belang van de partijen beperkt zich thans tot de in het vonnis waarvan beroep door de voorzieningenrechter gegeven beslissing om de proceskosten tussen hen te compenseren.

Het hof zal voor de beoordeling van die beslissing — toch — een (voorlopig) oordeel moeten geven over de toewijsbaarheid van de door Le Roux in eerste aanleg tegen de curator ingestelde vordering tot openlegging van de administratie van Hyka B.V. op grond van het bepaalde in artikel 3:15j van het Burgerlijk Wetboek (BW).

Het hof stelt vast dat Le Roux een crediteur is van de failliete vennootschap Hyka B.V.

Le Roux beroept zich voor haar tegen de curator ingestelde vordering tot openlegging van de administratie van Hyka B.V. op het bepaalde in artikel 3:15j, aanhef en onder d, BW. Deze bepaling luidt:

De hiervoor genoemde wetsbepaling strekt er in beginsel toe de rechtsverhouding van de crediteur met de gefailleerde vennootschap vast te stellen. Die — enigszins beperkte — strekking rechtvaardigt dat de bescheiden die kunnen worden ingezien zeer ruim omschreven zijn (de ‘administratie’).

De op deze wetsbepaling gebaseerde vordering van Le Roux heeft in dit geval echter uitsluitend tot doel te onderzoeken of Le Roux in de boekhouding van de gefailleerde vennootschap voldoende gegevens kan vinden om te bepalen of zij — met succes — vorderingen op grond van onrechtmatig handelen kan instellen tegen de bestuurder van Hyka B.V. (appellante sub 1), tegen de bestuurders van die bestuurder (appellanten sub 3 en 4) en/of tegen de zustervennootschap van Hyka B.V. (appellante sub 2).

Naar het voorlopig oordeel van het hof is in dit geval sprake van een te ver verwijderd (dus onvoldoende ‘rechtstreeks’) verband tussen de door Le Roux eventueel in te stellen vordering tegen (één of meer van de) appellanten en de rechtsverhouding van (crediteur) Le Roux met de gefailleerde vennootschap Hyka B.V. en strookt toewijzing van een dergelijke vordering niet met de ratio van het bepaalde in artikel 3:15j, aanhef en onder d, BW.

Voornoemd voorlopig oordeel zou hebben geleid tot afwijzing van het door Le Roux gevorderde en tot de proceskostenveroordeling in eerste aanleg van Le Roux als de in het ongelijk gestelde partij.

Het vonnis waarvan beroep zal derhalve op het punt van de gegeven beslissing tot de compensatie van de proceskosten met betrekking van Le Roux worden vernietigd en het hof zal alsnog de genoemde proceskostenveroordeling van Le Roux uitspreken.

Op de incidentele vordering behoeft niet te worden beslist. Het principaal en het incidenteel appel tegen het vonnis waarvan beroep zal met betrekking tot het door de voorzieningenrechter aan de curator opgelegde gebod tot openlegging van de administratie worden verworpen. Vernietiging van het vonnis zal plaatsvinden met betrekking tot de door de voorzieningenrechter bepaalde compensatie van de proceskosten, voor zover deze betrekking heeft op Le Roux en [appellanten].

Le Roux zal (alsnog) als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten van zowel de eerste aanleg als het principaal appel. Voor Le Roux zal om dezelfde reden een proceskostenveroordeling in het incidenteel appel moeten volgen.

Het hof, recht doende: