Artikel 4 Algemene beginselen

Het Energy Star-programma draagt bij aan de verwezenlijking van de energie-efficiëntiedoelstellingen van de lidstaten en de Unie zoals bedoeld in de artikelen 1 en 3 van Richtlijn 2012/27/EU van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 betreffende energie-efficiëntie (1). Het wordt, indien nodig, gecoördineerd met andere etiketterings- of kwaliteitscertificeringsregelingen van de Unie en regelingen zoals, in het bijzonder, het bij Verordening (EG) nr. 66/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 betreffende de EU-milieukeur (2)ingevoerde EU-systeem voor de toekenning van milieukeuren, de bij Richtlijn 2010/30/EU van het Europees Parlement en de Raad (3)ingevoerde vermelding van het energieverbruik en het verbruik van andere hulpbronnen op de etikettering en in de standaardproductinformatie van energiegerelateerde producten, alsmede de maatregelen tot uitvoering van Richtlijn 2009/125/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 oktober 2009 betreffende de totstandbrenging van een kader voor het vaststellen van eisen inzake ecologisch ontwerp voor energiegerelateerde producten (4). Die coördinatie omvat onder meer de uitwisseling van gegevens en, in voorkomend geval, de vaststelling van gemeenschappelijke specificaties en eisen voor de verschillende regelingen.

De deelnemers aan het programma mogen het gemeenschappelijk logo op hun kantoorapparatuur en in reclame daarvoor gebruiken.

Deelneming aan het Energy Star-programma gebeurt op vrijwillige basis.

Naast het Energy Star-programma kunnen in de lidstaten ook andere, bestaande of nieuwe, vrijwillige energie-efficiëntie-etiketteringsprogramma’s voor kantoorapparatuur bestaan.

Onverminderd de voorschriften van de Unie voor conformiteitsbeoordeling en conformiteitsmarkering en/of de internationale overeenkomsten tussen de Unie en derde landen over de toegang tot de markt van de Unie, mogen producten waarop deze verordening van toepassing is en die in de Unie op de markt worden gebracht, door de Commissie of een lidstaat worden getest om na te gaan of ze aan de vereisten van deze verordening voldoen.