CRvB, 06-05-2014, nr. 13-805 WWB

De Raad gaat uit van de volgende in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden.

Bij brief van 27 januari 2012 heeft appellant het college verzocht hem een voorschot van € 6.896,- te verstrekken over misgelopen uitkering over de jaren 2005 en 2006. Het college heeft bij brief van 5 april 2012 appellant meegedeeld dat kennis is genomen van de brief van 27 januari 2012 en dat daar inhoudelijk niet op ingegaan wordt, omdat hierover in het verleden veelvuldig contact is geweest met de toenmalige advocaat van appellant. Daarbij heeft het college opgemerkt dat er geen tegoeden meer open staan, in welk verband is verwezen naar de brief van 6 mei 2010 aan de toenmalige advocaat van appellant. Tegen de brief van 5 april 2012 heeft appellant bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 24 april 2012 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard op de grond dat slechts bezwaar mogelijk is tegen een schriftelijke beslissing waarmee de rechten van appellant veranderen. De mededeling in de brief van

5 april 2012 brengt geen verandering in de rechten van appellant zodat geen sprake is van een besluit als bedoeld in artikel 1:3, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

Appellant heeft zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd en aangevoerd dat de mededeling van het college om niet in te gaan op zijn verzoek wel degelijk financiële rechtsgevolgen heeft voor hem.

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Appellant heeft nabetalingen ontvangen in verband met ten onrechte opgelegde maatregelen in de jaren 2005 en 2006. Op 23 april 2010 heeft de toenmalige gemachtigde van appellant het college verzocht om na te gaan of nog tegoeden van appellant openstonden. Bij brief van 6 mei 2010 heeft het college die gemachtigde bericht dat er geen tegoed meer is. Appellant heeft hierin berust. Op 27 januari 2012 verzoekt appellant op dezelfde gronden nogmaals om nabetaling van niet ontvangen uitkering over de periode juni 2005 tot en met juni 2006. Bij brief van 5 april 2012 heeft het college appellant meegedeeld dat er geen tegoeden meer zijn en daarbij verwezen naar de brief van 6 mei 2010.

Het verzoek van 27 januari 2012 van appellant ziet op dezelfde periode in 2005-2006 waarop de brief van 6 mei 2010 ziet. Voor zover de brief van 6 mei 2010 al een besluit is, had het toen op de weg van appellant gelegen om stappen te ondernemen in het geval hij het niet eens was met de inhoud daarvan. Het verzoek van 27 januari 2012 is dan ook niet meer dan een herhaling van een eerder verzoek en kan geen besluit in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb, opleveren. Het college heeft dan ook terecht het bezwaar van appellant

niet-ontvankelijk verklaard.

Uit 4.1 en 4.2 vloeit voort dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.

Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.