Hof Leeuwarden, 20-03-2012, nr. 200.087.495

Aan de betrokkene is als kentekenhouder bij inleidende beschikking een administratieve sanctie van € 187,- opgelegd ter zake van “Overschrijding maximum snelheid op (auto)wegen buiten bebouwde kom met 25 km/h (verkeersbord A1 + wegwerk)”, welke gedraging zou zijn verricht op 21 juli 2010 om 12.44 uur op de Almeloseweg te Haarle met het voertuig met het kenteken [kenteken AB-AB-00].

De gemachtigde, die ten tijde van de gedraging de bestuurder was, voert aan dat de officier van justitie zich niet heeft gehouden aan de algemene bepalingen (het hof begrijpt: beginselen) van behoorlijk bestuur en met name niet aan het motiveringsbeginsel, nu hij in zijn beslissing niet concreet is ingegaan op alle bezwaren die de gemachtigde naar voren had gebracht. Verder ontkent de gemachtigde dat de gedraging is verricht. Nog er van afgezien dat de bewuste borden ten tijde van de gedraging omgedraaid waren, was het vanwege filevorming feitelijk onmogelijk om meer dan 40 à 50 kilometer per uur te rijden. Bovendien moet er volgens de gemachtigde getwijfeld worden aan de betrouwbaarheid van de meting, nu niet is te controleren of de gehele meetset (camera en antenne) is geijkt en het filmnummer op de foto (0014818) niet overeenkomt met het filmnummer in het mutatierapport (21071034). De gemachtigde verwijst daarbij naar Concept voorschriften meetmiddelen politie. Ook is op de foto niet te zien of de meetapparatuur goed was uitgelijnd. Naar aanleiding van het aanvullend proces-verbaal dat op verzoek van de advocaat-generaal is opgemaakt, merkt de gemachtigde op dat het niet mogelijk is dat de verbalisant zich dertien maanden na de gedraging nog precies kan herinneren wat er toen is gebeurd en dat de bijgevoegde foto's niet op de overtredingsdatum kunnen zijn gemaakt.

Met betrekking tot de klacht van de gemachtigde over de motivering van de beslissing van de officier van justitie, overweegt het hof dat de officier van justitie gemotiveerd heeft aangegeven waarom hij het bij hem ingestelde beroep ongegrond acht. Dat hij daarbij niet uitgebreid en expliciet op alle argumenten van de gemachtigde is ingegaan, maakt niet dat er sprake is van schending van het motiveringsbeginsel of van de door de gemachtigde gestelde strijd met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur.

In WAHV-zaken biedt de ambtsedige verklaring van de verbalisant in beginsel een voldoende grondslag voor de vaststelling dat de gedraging is verricht. Dat is anders indien de betrokkene voor zijn zaak specifieke feiten en omstandigheden aanvoert, die aanleiding geven te twijfelen aan de juistheid van één of meer onderdelen van de ambtsedige verklaring dan wel indien uit het dossier zulke feiten en omstandigheden blijken.

De ambtsedige verklaring van de verbalisant zoals opgenomen in het zaakoverzicht van het CJIB houdt onder meer het volgende in:

“De werkelijke snelheid stelde ik vast m.b.v. een voor de meting geteste, geijkte en op de voorgeschreven wijze gebruikte radarsnelheidsmeter.

Gemeten (afgelezen) snelheid : 78 km per uur.

Werkelijke (gecorrigeerde) snelheid : 75 km per uur.

Toegestane snelheid : 50 km per uur.

Overschrijding met : 25 km per uur.

De werkelijke snelheid is het resultaat van een, overeenkomstig de geldende aanwijzing snelheidsovertredingen en snelheidsbegrenzers van het College van Procureurs-generaal, uitgevoerde correctie op de met het meetmiddel gemeten (afgelezen) snelheid.”

In het ambtsedige aanvullend proces-verbaal van 11 augustus 2011, dat de advocaat-generaal naar aanleiding van het verweer van de gemachtigde heeft opgevraagd, verklaart de verbalisant [verbalisant] onder meer als volgt.

Op de foto van bijlage 1 is een shovel te zien. Op de foto's van bijlage 2 en 3 is te zien dat aan beide zijden van de weg borden A1 (50 km/h) zijn geplaatst met daarboven borden J16 (werk in uitvoering). Bijlage 4 betreft een NMI-verklaring. Deze is op 18 maart 2010 afgegeven, geldig voor 12 maanden en heeft betrekking op de radarsnelheidsmeter van het merk Robot Visual Systems. Achter de antenne-eenheid staat als type MultaRadar C, nummer 590-107/60005 vermeld. De als vijfde bijlage genoemde foto betreft een foto van de gedraging. Op die foto is een voertuig met kenteken [kenteken AB-AB-00] te zien. In het kader boven die foto staat vermeld dat de gedraging is vastgelegd op filmnummer 0014818 en fotonummer 356 door de verbalisant met code 3532. Voorts staat vermeld dat is gemeten dat het voertuig met kenteken [kenteken AB-AB-00] op 21 juli 2010 om 12.44 uur op de Almeloseweg, plaatscode 5799, 78 kilmeter per uur heeft gereden. Deze datum, tijd, plaatscode, het kenteken en het aantal kilometers per uur staan ook vermeld in de databalk vlak boven de foto. Voorts staat rechtsboven in die databalk het nummer 60005/60005 vermeld. Op het als zesde bijlage genoemde radarvoorblad staat dat de controle is verricht met een Multanova MultaRadar C, setnummer 60005, door verbalisant [verbalisant], verbalisantnummer 3532.

Gelet op het hiervoor weergegeven aanvullend proces-verbaal van de verbalisant en de daarbij behorende bijlagen, acht het hof de stellingen van de gemachtigde met betrekking tot de bebording en de betrouwbaarheid van de meting op overtuigende wijze weerlegd. Daarbij zij opgemerkt dat de camera, anders dan de gemachtigde kennelijk veronderstelt, enkel dient voor de registratie van het resultaat van de snelheidsmeting en hebben de door hem aangehaalde ijkingsvoorschriften uitsluitend betrekking op het meetmiddel zelf. Voor het overige komt het betoog van de gemachtigde neer op de enkele ontkenning dat de gedraging is verricht. Die enkele ontkenning is onvoldoende om te twijfelen aan de verklaringen van de verbalisant. Dat het aanvullend proces-verbaal ruim twaalf maanden na het doen van de waarneming door de verbalisant is opgemaakt, geeft het hof evenmin aanleiding tot twijfel. Dit tijdsverloop brengt op zichzelf niet mee dat de verbalisant zich de gedraging niet (goed) heeft kunnen herinneren, zoals de gemachtigde suggereert. Ook overigens zijn er geen aanwijzingen die erop duiden dat daarvan sprake is. Nu uit het dossier evenmin blijkt van feiten en omstandigheden die aanleiding geven tot twijfel, is naar de overtuiging van het hof komen vast te staan dat de gedraging is verricht.

Gelet op het voorgaande zal het hof de beslissing van de kantonrechter bevestigen.

Nu (de gemachtigde van) de betrokkene niet in het gelijk wordt gesteld, zal het hof het verzoek tot vergoeding van kosten afwijzen.