Rb. Groningen, 24-08-2006, nr. 18/670219-06 en 18/670125-05 (tul)

augustus 2006.

hij op of omstreeks 22 april 2006 te Groningen opzettelijk heeft verstrekt ongeveer 1 tablet XTC (MDMA) en/of 0,1 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende heroïne (diacetylmorfine) en/of ongeveer 0,2 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, en/of opzettelijk aanwezig heeft gehad, (onder meer) 2 tabletten XTC (MDMA) en/of ongeveer 0,45 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende heroïne (diacetylmorfine) en/of ongeveer 0,45 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, zijnde MDMA en/of heroïne en/of cocaïne (telkens) een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid

hij op of omstreeks de periode van 1 oktober 2005 tot en met 22 april 2006 te Groningen, meermalen, tezamen en in vereniging, althans alleen, (telkens) opzettelijk heeft verkocht en/of afgeleverd en/of verstrekt en/of vervoerd, in elk geval opzettelijk aanwezig heeft gehad (telkens) een hoeveelheid van een materiaal bevattende heroïne (diacetylmorfine) en/of (telkens) een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, althans (telkens) een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet;

De rechtbank heeft de in de tenlastelegging voorkomende schrijffouten hersteld. De verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

Vrijspraak feit 1, primair, eerste, tweede en derde subsidiair ten laste gelegde

De rechtbank acht met de officier van justitie en de raadsman niet wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het primair en het eerste subsidiair ten laste gelegde heeft begaan.

De rechtbank overweegt ten aanzien van het gestelde opzet in het onder het tweede en derde subsidiair ten laste gelegde, waarvan de officier van justitie heeft aangegeven dit in de zin van voorwaardelijk opzet bewezen te achten in het voorliggende geval, het volgende. Voorwaardelijk opzet op een bepaald gevolg is aanwezig indien de verdachte zich willens en wetens heeft blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat dit gevolg zal intreden.

De beantwoording van de vraag of een gedraging de aanmerkelijke kans op een bepaald gevolg in het leven roept, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval, waarbij betekenis toekomt aan de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht.

Voor de vaststelling dat verdachte zich willens en wetens heeft blootgesteld aan zulk een kans is niet alleen vereist dat de verdachte wetenschap heeft van de aanmerkelijke kans dat het gevolg zal intreden, maar ook dat hij die kans ten tijde van de gedraging bewust heeft aanvaard (op de koop toe heeft genomen). Uit de enkele omstandigheid dat die wetenschap bij de verdachte aanwezig was - hetgeen op zich aannemelijk is gelet op zijn eerdere ervaringen met een zogenaamde overdosissituatie - kan niet zonder meer volgen dat verdachte de aanmerkelijke kans op het gevolg ook bewust heeft aanvaard.

Nu verdachte er, blijkens zijn op de zitting van 10 augustus 2006 afgelegde verklaring, juist vanuit is gegaan dat het gevolg niet zou intreden neemt de rechtbank deze bewustheid niet aan, zodat niet wettig en overtuigend bewezen kan worden dat zijn opzet op de dood van [slachtoffer 1] gericht is geweest.

Verdachte moet dan ook worden vrijgesproken van het tweede en derde subsidiair ten laste gelegde.

hij omstreeks 22 april 2006 te Groningen, roekeloos is geweest, namelijk door

hij omstreeks 22 april 2006 te Groningen opzettelijk heeft verstrekt 1 tablet XTC (MDMA) en 0,1 gram heroïne (diacetylmorfine) en 0,2 gram cocaïne en opzettelijk aanwezig heeft gehad, 2 tabletten XTC (MDMA) en 0,45 gram heroïne (diacetylmorfine) en 0,45 gram cocaïne, zijnde MDMA en heroïne en cocaïne middelen als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I;

hij in de periode van 1 oktober 2005 tot en met 22 april 2006 te Groningen, meermalen, telkens, opzettelijk heeft verkocht en afgeleverd en verstrekt en vervoerd, heroïne (diacetylmorfine) en cocaïne, zijnde heroïne en cocaïne middelen als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen onder 1 ten vierde subsidiair meer of anders is ten laste gelegd en het onder 2 en 3 meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Bewijsoverwegingen feit 1, vierde subsidiair bewezen verklaarde

Op grond van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting stelt de rechtbank vast dat [slachtoffer 1], nader te noemen het [slachtoffer 1], is overleden nadat zij in het etmaal daaraan voorafgaand een grote hoeveelheid verdovende middelen, te weten MDMA, cocaïne en heroïne heeft gebruikt.

Anders dan de raadsman is de rechtbank van oordeel dat vast staat dat de dood is veroorzaakt door het gebruik van deze verdovende middelen (en het vervolgens niet - medisch - ingrijpen bij het verwerken van dit gebruik bij het [slachtoffer 1]).

F.R.W. van de Goot, patholoog, heeft immers in zijn rapport van 10 augustus 2006 geconcludeerd dat het intreden van de dood het gevolg is geweest van een vergiftiging en verwikkelingen daarvan, terwijl het toxicologisch onderzoek, d.d. 9 augustus 2006, uitgevoerd door K.J. Lusthof, geen andere conclusie toelaat dan dat de verdovende middelen die het [slachtoffer 1] in de nacht van 21 op 22 april 2006 met verdachte heeft gebruikt tot deze vergiftiging hebben geleid. In het lichaamsmateriaal van het [slachtoffer 1] worden immers de stoffen MDMA, MDA, cocaïne met omzettingsproducten en opiaten (morfine, codeïne) aangetroffen en Lusthof heeft ten aanzien van de MDMA, de cocaïne en de opiaten geconcludeerd dat deze een bijdrage kunnen hebben geleverd aan het overlijden van het [slachtoffer 1], terwijl Lusthof geen andere middelen heeft aangetroffen die hebben kunnen bijdragen aan het intreden van de dood.

Voor zover de raadsman heeft aangevoerd dat de hoeveelheden MDMA ook van anderen dan verdachte afkomstig zouden kunnen zijn, heeft de rechtbank gelet op de verklaring van verdachte, zoals afgelegd op de zitting van 10 augustus 2006 inhoudende dat het [slachtoffer 1] alleen verdovende middelen in zijn aanwezigheid gebruikte en dat hij de gehele nacht met haar heeft doorgebracht, dat het [slachtoffer 1] alleen drugs gebruikte die verdachte haar leverde en dat hij haar de door haar ingenomen XTC ook heeft verstrekt. De rechtbank acht dit verweer derhalve niet aannemelijk.

Voor het beantwoorden van de vraag of verdachte roekeloos heeft gehandeld is de rechtbank uitgegaan van de volgende verklaringen van verdachte, zoals hij die bij de politie en op de zitting van 10 augustus 2006 heeft afgelegd.

Verdachte en het [slachtoffer 1] hebben op 21 april 2006 omstreeks 23.00 uur in de woning van het [slachtoffer 1] aan de Klaprooslaan een XTC-tablet ingenomen. Tussen 23.00 uur en 6.00 uur hebben zij vervolgens elke anderhalf uur ieder een pijpje cocaïne gerookt en omstreeks 6.00 uur heeft verdachte het [slachtoffer 1] in zijn woning aan de Oosterhamrikkade een "shot" (een injectie met daarin 0,1 gram heroïne en 0,2 gram cocaïne) toegediend. Verdachte heeft het [slachtoffer 1] een zelfde hoeveelheid toegediend als de hoeveelheid die hij de eerste keer dat hij een "shot" zette gebruikte. Hierbij heeft hij, zo heeft hij verklaard, niet stilgestaan bij het verschil in lichaamsgewicht tussen hem en het [slachtoffer 1] ten tijde van het zetten van de "shots".

Het [slachtoffer 1] is vrijwel direct na het toedienen van de injectie buiten bewustzijn c.q. in een slaaptoestand geraakt. Ondanks het feit dat hij bij twee overdosissituaties van anderen ([slachtoffer 2] en [slachtoffer 3]) waarbij deze toestand was ingetreden of waarbij hij vreesde dat dit zou gaan gebeuren een ambulance heeft gebeld, heeft hij bij het [slachtoffer 1] nagelaten medische hulp in te schakelen.

Hij wijst er daarbij op dat hij, toen hij zelf een keer in een overdosissituatie geraakte, 16 uur in een dusdanige toestand is geweest, en hij laat weten verontwaardigd te zijn (geweest) over het gegeven dat een toenmalige aanwezige destijds geen (medische) hulp heeft gehaald, en hem zelfs alleen heeft gelaten.

Rond 7.45 uur heeft verdachte het [slachtoffer 1] in zijn auto neergelegd en is hij met haar naar haar woning gereden. Gedurende de rest van de dag heeft verdachte achtereenvolgens zijn ene zoon weggebracht naar een voetbalwedstrijd en heeft hij met de ander de bakker bezocht (terwijl het [slachtoffer 1], die zich nog steeds in de beschreven toestand bevond, in de auto lag); heeft hij de auto gewassen, tezamen met zijn zoontjes de supermarkt bezocht, en is hij langdurig naar de Oosterhamrikkade geweest om verdovende middelen te gebruiken (waarbij hij o.a. bij zichzelf een "shot" -met daarin heroïne en cocaïne - heeft laten zetten) en heeft hij verdovende middelen verkocht die hij in 1 geval nog buitenshuis heeft afgeleverd (terwijl bij al deze activiteiten het [slachtoffer 1], die zich nog steeds in de beschreven toestand bevond, in de woonkamer van haar woning lag, alleen, of met als enige andere aanwezigen haar - jonge - kinderen). Om 19.08 uur heeft verdachte, nadat de oudste zoon van hem en het [slachtoffer 1] hem meedeelde dat het [slachtoffer 1] koud aanvoelde, een persoon die hem opbelde in verband met zijn handel in verdovende middelen gevraagd hem te adviseren, waarna deze vervolgens (medische) hulp heeft ingeschakeld.

Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit dit samenstel van handelingen dat verdachte roekeloos heeft gehandeld. Verdachte was zich, gelet op zijn ervaringen -als gebruiker, medegebruiker en handelaar - bewust van de risico's die het intraveneus toedienen van verdovende middelen met zich mee kunnen brengen. Toch heeft hij, terwijl hij wist dat het [slachtoffer 1] naast de door hem toegediende injectie ook nog cocaïne had gerookt en een XTC-tablet had geslikt, en zij na de injectie buiten bewustzijn raakte en bleef, gedurende ruim dertien uren geen medische hulp ingeschakeld en heeft hij het [slachtoffer 1] in dat tijdsbestek meerdere malen aan haar lot overgelaten. Verdachte is er op zeer lichtzinnige wijze van uitgegaan dat de risico's - in dit geval het intreden van de dood - zich niet zouden verwezenlijken en heeft derhalve welbewust een onaanvaardbaar risico genomen.

De rechtbank acht het onder 1, vierde subsidiair ten laste gelegde dan ook wettig en overtuigend bewezen.

Bewijsoverweging feit 3

De rechtbank acht het bewijs voor het onder 3 ten laste gelegde geleverd en grondt de overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de verklaringen van [getuige 1], [getuige 2], [getuige 3], [getuige 4], [getuige 5] en het relaas van verbalisant [verbalisant 1], aan wie [getuige 6] op 29 juni 2006 heeft verklaard dat hij op 22 april 2006 verdovende middelen heeft gekocht van verdachte en dat hij de zes weken voorafgaand aan 22 april om de dag verdovende middelen bij verdachte heeft gekocht.

Kwalificatie

Hetgeen de rechtbank als bewezen heeft aangenomen levert de volgende strafbare feiten op:

feit 1: aan zijn roekeloosheid de dood van een ander te wijten zijn;

feit 2: opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, eerste lid, onder B van de Opiumwet gegeven verbod, strafbaar gesteld bij artikel 10, derde lid van de Opiumwet en opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2, eerste lid, onder C van de Opiumwet gegeven verbod, strafbaar gesteld bij artikel 10, tweede lid van de Opiumwet;

feit 3: opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, eerste lid, onder B van de Opiumwet gegeven verbod, strafbaar gesteld bij artikel 10, derde lid van de Opiumwet.

Strafbaarheid van de verdachte

Ten aanzien van de strafbaarheid van de verdachte heeft de rechtbank gelet op de psychiatrische onderzoeksrapportage d.d. 11 juli 2006, opgemaakt door R. Vriesema, psychiater en de psychologische onderzoeksrapportage d.d. 27 juli 2006, opgemaakt door A. Tatlicioglu, klinisch psycholoog.

De conclusie van voornoemde rapporten luidt, zakelijk weergegeven, dat het ten laste gelegde en bewezen verklaarde aan verdachte volledig kan worden toegerekend. De rechtbank kan zich met deze conclusie verenigen en neemt deze over.

De rechtbank acht verdachte derhalve strafbaar, nu ten opzichte van verdachte ook overigens geen strafuitsluitingsgronden aanwezig worden geacht.

Motivering straf

Bij de bepaling van de straf, die aan de verdachte zal worden opgelegd, heeft de rechtbank rekening gehouden met:

een personenauto, Rover, [kenteken].

Gelast de teruggave van:

een mobiele telefoon, Nokia, type [typenr.], serienummer [serienummer], telefoonnummer [telefoonnr.], aan verdachte.

Beveelt de bewaring ten behoeve van de rechthebbende van:

een geldbedrag van 3.350 euro.

Beslissing op de vordering na voorwaardelijke veroordeling

Gelast de tenuitvoerlegging van het vonnis van bovengenoemde rechtbank d.d. 23 juni 2005 onder parketnummer [parketnummer], voor zover betreft de toen voorwaardelijk opgelegde zes maanden voorwaardelijke gevangenisstraf.

Dit vonnis is aldus gewezen door mrs. M.J.B. Holsink, voorzitter, A.F. Gerding en B.W.M. van der Lugt, rechters, in tegenwoordigheid van mr. A.W. Wassink als griffier en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 24 augustus 2006.

Mr. Van der Lugt en mr. Wassink waren buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.