Hof 's-Gravenhage, 30-06-2005, nr. R05-626

[de vennootschap] heeft verzocht het vonnis van de rechtbank te vernietigen. Zij heeft daartoe aangevoerd – kort samengevat – dat zij de vorderingen van de Ontvanger betwist en dat de Ontvanger niet-ontvankelijk is, omdat deze niet heeft getracht op andere wijze de incasso te bewerkstelligen. Voorts heeft [de vennoot-schap] aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat zij in een toestand is komen te verkeren dat zij heeft opgehouden te betalen en dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat zij ook schulden aan concurrente crediteuren heeft.

Uit de aan het hof overgelegde stukken en het verhandelde ter terechtzitting is het volgende gebleken.

Uit de lijst van voorlopig erkende preferente crediteuren behorend bij het verslag van de curator blijkt dat de Ontvanger en het UWV een totaalbedrag van € 216.251,83 vorderen; de lijst van voorlopig erkende concurrente crediteuren sluit op een bedrag van € 22.096,09. [de vennootschap] heeft de hoogte van de (preferente) vorderingen bestreden, maar heeft, ook in hoger beroep, erkend dat de belastingschuld uiteindelijk kan uitkomen op een bedrag van € 36.205,–, welk bedrag zij zou kunnen betalen.

Het bestreden vonnis van de rechtbank is gewezen naar aanleiding van een ver-zoekschrift van de Ontvanger strekkende tot faillietverklaring van zowel [de ven-nootschap] als haar vennoten [de vennoten] (hierna de vennoten) De rechtbank heeft alleen [de vennootschap] in staat van faillissement verklaard en – op grond van artikel 3a Faillissementswet (hierna: de wet) – de behandeling van de faillis-sementsaanvraag van de vennoten [de vennoten] geschorst in verband met hun verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling.

Ter zitting heeft het hof als voorlopig oordeel te kennen gegeven dat het uit-spreken van het faillissement van de vennootschap onder firma van rechtswege ook het faillissement van de vennoten ten gevolge heeft en dat de rechtbank niet eerder dan met de beslissing over het verzoek van [de vennoten] tot toepassing op hen van de schuldsaneringsregeling het faillissement van [de vennootschap] had kunnen uitspreken. Partijen en de curator hebben zich over dit voorlopig oor-deel van het hof kunnen uitlaten.

Op grond van artikel 18 Wetboek van Koophandel is elke vennoot van een vennootschap onder firma hoofdelijk aansprakelijk voor de verplichtingen van de vennootschap. De faillietverklaring van een vennootschap onder firma brengt de faillietverklaring van de hoofdelijk voor het geheel aansprakelijke vennoten met zich. De vennootschap onder firma is immers niet een op zichzelf staande, van de vennoten afgescheiden rechtspersoon, maar alleen de naam waaronder door de vennoten handel gedreven wordt, en de toestand van ophouden te betalen van de vennootschap onder firma brengt dus mee, dat de onder die gemeenschappelijke naam handeldrijvende vennoten in dezelfde toestand verkeren, zodat in de fail-lietverklaring van de vennootschap die der vennoten besloten ligt. Zulks is echter in strijd met het bepaalde in artikel 3a van de wet, indien, zoals in het onderhavige geval, door een of meer vennoten een verzoek tot het uitspreken van de schuld-saneringsregeling is gedaan. Gelet op het vorenoverwogene had de rechtbank de beslissing omtrent de faillietverklaring van de vennootschap onder firma dienen aan te houden totdat zij had beslist op voormelde verzoeken tot het uitspreken van de toepassing van de schuldsaneringsregeling.

Het hof zal daarom het bestreden vonnis vernietigen en de zaak terugwijzen naar de rechtbank ten einde een beslissing te nemen op de door [de vennoten] gedane verzoeken tot toepassing op hen van de schuldsanering, alvorens te be-slissen op de faillissementsaanvraag van [de vennootschap]. Gelet op het voor-gaande behoeven de grieven van [de vennootschap] geen bespreking. In de uit-komst van dit hoger beroep ziet het hof aanleiding [de vennootschap] te veroor-delen in de faillissementskosten.