Hof Amsterdam, 16-08-2022, nr. 200.285.866/01

Na herhaalde wijziging van eis heeft [appellant] bij akte van 25 september 2019 in eerste aanleg gevorderd (verkort en zakelijk weergegeven):

primair (zorgplichtschending, nrs. 1 tot en met 23):

verklaringen voor recht dat:

1. ABN AMRO in strijd met haar zorgplicht heeft gehandeld door de renteswaps te adviseren en verplicht te stellen en/of door kosten en/of verborgen provisies in rekening te brengen;

2. [appellant] de renteswaps rechtsgeldig heeft ontbonden, althans ontbinding daarvan;

veroordeling van ABN AMRO in verband met verborgen provisies tot betaling van:

3. ( renteswap 1) primair € 53.803,-, subsidiair € 48.468,-;

4. ( renteswap 2) primair € 53.037,-, subsidiair € 47.596,-;

5. ( renteswap 3) primair € 50.181,-, subsidiair € 13.207,- negatief;

6. ( renteswap 4) primair € 63.391,-, subsidiair € 15.315,- negatief;

7. ( renteswap 5) primair € 8.317,-, subsidiair € 2.168,-;

8. ( renteswaps 6 en 7) primair € 135.601,-, subsidiair € 4.598,-,

alle bedragen met wettelijke rente en in alle gevallen meer subsidiair: een bedrag op te maken bij staat;

veroordeling van ABN AMRO in verband te veel betaalde rente tot betaling van:

9. ( renteswap 1) € 7.397,-;

10. ( renteswap 2) € 13.253,-;

11. ( renteswap 3) € 13.652,-;

12. ( renteswap 4) € 17.723,-;

13. ( renteswap 5) € 2.592,-;

14. ( renteswap 7) € 3.169,-,

alle bedragen met wettelijke rente en in alle gevallen subsidiair: een bedrag op te maken bij staat;

veroordeling van ABN AMRO in verband opslagverhogingen tot betaling van:

15. ( geldening 45.22.75.733) € 32.775,-;

16. ( geldlening 49.43.00.868) € 113.075,-;

17. ( geldlening 52.44.60.361) € 32.778,-,

alle bedragen met wettelijke rente en in alle gevallen subsidiair: een bedrag op te maken bij staat;

veroordeling van ABN AMRO in verband met overige kosten en schade tot betaling van:

18. € 450.000,- wegens een gefrustreerd groeiscenario;

19. € 98.796,- in verband met een exitboete;

20. € 89.000,- inzake kosten/schade aan [bedrijf 1] en [appellant] ;

21. € 47.000,- inzake kosten/schade van [appellant] ;

22. € 4.961,- inzake kosten [bedrijf 3] ;

23. primair € 30.502,-, subsidiair € 10.000,- exclusief btw inzake juridische kosten,

alle bedragen met wettelijke rente en in alle gevallen (meer) subsidiair: een bedrag op te maken bij staat;

subsidiair (dwaling):

24. verklaring voor recht dat [appellant] heeft gedwaald bij het aangaan van de renteswaps en/of het in rekening brengen van kosten en/of verborgen provisies;

25. verklaring voor recht dat [appellant] de renteswaps rechtsgeldig heeft vernietigd, althans vernietiging daarvan;

26. betaling overeenkomstig vorderingen 3 tot en met 23;

meer subsidiair (onrechtmatige daad):

27. verklaring voor recht dat ABN AMRO onrechtmatig heeft gehandeld;

28. betaling overeenkomstig vorderingen 3 tot en met 23;

nog meer subsidiair (redelijkheid en billijkheid):

29. verklaring voor recht dat ABN AMRO in strijd met de redelijkheid en billijkheid heeft gehandeld;

30. betaling overeenkomstig vorderingen 3 tot en met 23;

uiterst subsidiair (ongerechtvaardigde verrijking)

31. verklaring voor recht dat ABN AMRO ongerechtvaardigd is verrijkt;

32. betaling overeenkomstig vorderingen 3 tot en met 23.

De rechtbank heeft de vorderingen afgewezen. Daartoe heeft zij, verkort weergegeven, het volgende overwogen. ABN AMRO heeft [appellant] meermalen gesproken over de werking van de renteswaps en daarbij de mogelijkheden van rentecaps en vastrentende leningen genoemd en uitgelegd (onder 4.5 van het bestreden vonnis). Nadien is [appellant] zich bewust geweest van de eigenschappen van de renteswaps (onder 4.6). [appellant] moet in ieder geval op 25 februari 2008 bekend worden verondersteld met de kenmerken en risico’s van de renteswaps die hij ten grondslag heeft gelegd aan zijn vorderingen wegens zorgplichtschending (onder 4.7). Gesteld noch gebleken is dat de verjaring vóór 25 februari 2013 is gestuit. Dit betekent dat de vorderingen wegens zorgplichtschending, onrechtmatige daad, handelen in strijd met de redelijkheid en billijkheid en ongerechtvaardigde verrijking zijn verjaard (onder 4.8). Dit geldt ook voor de vordering tot ontbinding en de vordering uit hoofde van onverschuldigde betaling (onder 4.9), de vorderingen op grond van dwaling (onder 4.10) en de vorderingen tot vernietiging van opslagverhogingen (onder 4.11). Het achterwege blijven van mededelingen inzake de rentemarge kan niet tot dwaling leiden en levert geen zorgplichtschending op. De stellingen omtrent de redelijkheid en billijkheid en ongerechtvaardigde verrijking zijn onvoldoende geconcretiseerd (onder 4.12). [appellant] heeft onvoldoende gesteld om valsheid in geschrift te kunnen aannemen (onder 4.13).

Tegen deze beslissing en de daaraan ten grondslag gelegde overwegingen komt [appellant] op met zeven grieven. Bij memorie van grieven heeft [appellant] zijn eis gewijzigd in het volgende (verkort en zakelijk weergegeven):

primair (zorgplichtschending en schadevergoeding, nrs. 1 tot en met 9):

1. verklaring voor recht dat ABN AMRO toerekenbaar is tekortgeschoten en in strijd met haar zorgplicht heeft gehandeld door de renteswaps te adviseren en/of door kosten en/of verborgen provisies in rekening te brengen;

2. veroordeling van ABN AMRO in verband met verborgen provisies tot betaling van € 364.330,-, met wettelijke rente;

veroordeling van ABN AMRO in verband te veel betaalde rente tot betaling van

3. primair (volledige looptijd): primair € 3.244.602,-, subsidiair € 3.176.971,-, meer subsidiair € 3.109.339,-, nog meer subsidiair € 3.016.032,-, uiterst subsidiair een bedrag op te maken bij staat,

alle bedragen met wettelijke rente;

4. subsidiair (ABN AMRO-periode): primair € 166.259,-, subsidiair € 156.292,-, meer subsidiair € 146.325,-, nog meer subsidiair € 110.209,-, uiterst subsidiair een bedrag op te maken bij staat,

alle bedragen met wettelijke rente;

veroordeling van ABN AMRO in verband met overige kosten en schade tot betaling van:

5. € 98.796,- in verband met een exitboete;

6. € 89.000,- inzake kosten/schade aan [bedrijf 1] en [appellant] ;

7. € 47.000,- inzake kosten/schade van [appellant] ;

8. € 15.717,- inzake kosten [bedrijf 3] ;

9. juridische kosten,

alle bedragen met wettelijke rente;

subsidiair (ontbinding):

10. verklaring voor recht dat [appellant] de renteswaps rechtsgeldig heeft ontbonden, althans ontbinding daarvan;

11. betaling overeenkomstig vorderingen 2 tot en met 9;

meer subsidiair (dwaling):

12. verklaring voor recht dat [appellant] heeft gedwaald bij het aangaan van de renteswaps en/of het in rekening brengen van kosten en/of verborgen provisies;

13. verklaring voor recht dat [appellant] de renteswaps rechtsgeldig heeft vernietigd, althans vernietiging daarvan;

14. betaling overeenkomstig vorderingen 2 tot en met 9;

meer subsidiair (onrechtmatige daad):

15. verklaring voor recht dat ABN AMRO onrechtmatig heeft gehandeld;

16. betaling overeenkomstig vorderingen 2 tot en met 9;

nog meer subsidiair (redelijkheid en billijkheid):

17. verklaring voor recht dat ABN AMRO in strijd met de redelijkheid en billijkheid heeft gehandeld;

18. betaling overeenkomstig vorderingen 2 tot en met 9;

uiterst subsidiair (ongerechtvaardigde verrijking):

19. verklaring voor recht dat ABN AMRO ongerechtvaardigd is verrijkt;

20. betaling overeenkomstig vorderingen 2 tot en met 9.

Grief 1 is gericht tegen de feitenvaststelling door de rechtbank. Voor een deel heeft het hof hiermee rekening gehouden in zijn eigen feitenvaststelling. Voor het overige faalt de grief bij gebrek aan belang, omdat de grief geen stellingen noemt die tot een andere uitkomst van dit geding kunnen leiden.

Vorderingen 1 tot en met 4 (zorgplichtschendingen en schadevergoeding)

De rechtsverhouding tussen partijen in de relevante periode moet worden aangemerkt als een adviesrelatie. [appellant] moet worden aangemerkt als een niet-professionele belegger in de zin van artikel 1:1 Wft.

[appellant] stoelt de door hem gestelde ondeugdelijkheid van de advisering van de renteswaps op de volgende kenmerken en risico’s (kort aangeduid):

1. handel op niet-reguliere beurs;

2. ( aanzienlijke) negatieve waarde;

3. verhoogd risicoprofiel;

4. marginverplichtingen;

5. opslagverhogingen;

6. liquiditeitsrisico;

7. mismatch/overhedge;

8. forward starting;

9. portefeuillehedging;

10. verborgen provisie;

11. inflexibel product;

12. problemen bij vervroegde aflossing;

13. problemen hij herfinanciering.

Daarnaast heeft hij aangevoerd dat de renteswaps in strijd waren met contractuele bepalingen inzake vervroegde aflossing en het renteconversiebeding.

Ook heeft hij aangevoerd dat ABN AMRO haar rentevisies met [appellant] had moeten delen.

Met betrekking tot aangevoerd kenmerk 10 (verborgen provisie) en de vorderingen 1 en 2 voor zover betreffend kosten en/of verborgen provisies overweegt het hof als volgt. Als algemeen bekend mag worden verondersteld dat in de prijs van door een bank aangeboden financiële producten kosten en een bankmarge zijn verdisconteerd. De omstandigheid dat een bank geen melding maakt van de aanwezigheid van een bankmarge als onderdeel van het onder de renteswapovereenkomst door de cliënt verschuldigde vaste rentetarief, en dat de bank geen inzicht geeft in de componenten waaruit het vaste rentetarief is opgebouwd, levert in het algemeen geen voldoende grond op voor een geslaagd beroep op zorgplichtschending, schadeplichtigheid of dwaling. [appellant] heeft onvoldoende bijzondere omstandigheden gesteld die dat in dit geval anders zouden maken.

ABN AMRO heeft in hoger beroep haar beroep op verjaring gehandhaafd. Art. 3:310 lid 1 BW bepaalt, voor zover hier van belang, dat een rechtsvordering tot vergoeding van schade verjaart door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de benadeelde zowel met de schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden. De eis dat de benadeelde bekend is geworden met zowel de schade als de daarvoor aansprakelijke persoon moet aldus worden opgevat dat het hier gaat om een daadwerkelijke bekendheid, zodat het enkele vermoeden van het bestaan van schade dan wel het enkele vermoeden welke persoon voor de schade aansprakelijk is, niet volstaat. De verjaringstermijn begint pas te lopen op de dag na die waarop de benadeelde daadwerkelijk in staat is een rechtsvordering tot vergoeding van de door hem geleden schade in te stellen. Daarvan zal sprake zijn als de benadeelde voldoende zekerheid – die niet een absolute zekerheid behoeft te zijn – heeft verkregen dat schade is veroorzaakt door tekortschietend of foutief handelen van de betrokken persoon. Het antwoord op de vraag op welk tijdstip de verjaringstermijn is gaan lopen, is afhankelijk van de relevante omstandigheden van het geval.

Op 25 februari 2008 wist [appellant] in elk geval dat de renteswaps die hij bij ABN AMRO had afgesloten, een negatieve marktwaarde hadden en dat ABN AMRO verlangde dat de renteswaps bij de overgang naar Van Lanschot zouden worden tegengesloten of overgezet. Hij wist dus van de negatieve waarde (aangevoerd kenmerk 2) en van feiten die ten grondslag liggen aan zijn stellingen dat het product renteswap als zodanig niet flexibel is (aangevoerd kenmerk 11) en problemen kan opleveren bij vervroegde aflossing of herfinanciering (aangevoerde kenmerken 12 en 13). Indien en voorzover deze negatieve marktwaarde geduid moet worden als (een begin van) schade, veroorzaakt door een of meer zorgplichtschendingen van de bank die de renteswaps aan [appellant] had geadviseerd, als contractspartij bij de renteswaps was opgetreden, geen rentevisies had gedeeld en bij de overgang naar Van Lanschot verlangde dat de renteswaps zouden worden tegengesloten of overgezet, was [appellant] bekend met zowel de aanwezigheid van schade als de aansprakelijke partij. Daarom was [appellant] op 25 februari 2008 daadwerkelijk in staat een rechtsvordering tot vergoeding van de door hem geleden schade in te stellen. In dit oordeel wordt het hof gesterkt door de omstandigheid dat [naam 2] in zijn e-mail van 11 februari 2008 heeft geschreven dat [appellant] zich concreet beraadde op een schadeclaim ter zake van de kwestie rond de derivatentransacties en op dat moment alles liet herberekenen door een derde partij.

Onbekendheid met of onzekerheid over de juridische beoordeling van de feiten en omstandigheden die betrekking hebben op de schade en de daarvoor aansprakelijke persoon, staat niet aan aanvang van de verjaringstermijn van art. 3:310 lid 1 BW in de weg. Deze juridische beoordeling ziet niet op de kennis en het inzicht die nodig zijn om de deugdelijkheid van een geleverde prestatie te beoordelen.

Aangenomen moet worden dat [appellant] op 25 februari 2008 de kennis en het inzicht had die nodig waren om te beoordelen of ABN AMRO een deugdelijke prestatie had geleverd door de renteswaps te adviseren en met hem af te sluiten. Dit oordeel berust op de volgende feiten en omstandigheden (4.11.1-4.11.5, in samenhang beschouwd).

[appellant] heeft (onder meer) door ondertekening van de kredietovereenkomst van 29 maart 2005 verklaard dat hij de Algemene Bepalingen Derivatentransacties van mei 2001 en de brochure OTC-Derivatentransacties (hierna: de brochure) heeft ontvangen. De brochure gaat in op de risico’s die aan OTC-derivatentransacties verbonden kunnen zijn en bevat het advies aan de cliënt om zich nader te laten informeren indien de cliënt de aard van de transactie niet volledig begrijpt. De brochure vermeldt dat het bij termijnzaken, zoals swaps, gebruikelijk is dat de cliënt bij het afsluiten ervan een waarborgsom, marginbedrag of premie betaalt (aangevoerd kenmerk 4). De brochure vermeldt dat Over the Counter-transacties (OTC-transacties) rechtstreeks met een marktpartij gebeuren, zoals ABN AMRO, buiten de gereglementeerde beurzen om, en dat zij niet vrijelijk overdraagbaar zijn (aangevoerd kenmerk 1). Verder vermeldt de brochure dat en waarom een cliënt afhankelijk van de (markt)omstandigheden met aanzienlijke kosten kan worden geconfronteerd, indien de transactie vervroegd wordt beëindigd (aangevoerde kenmerken 12 en 13). Ook vermeldt de brochure dat ABN AMRO in het algemeen optreedt als contractspartij.

[appellant] heeft door ondertekening van de bevestigingen van de renteswaps verklaard dat hij de werking van de renteswaps heeft begrepen.

De achtergrond van [appellant] en de bijstand van [naam 2] , zoals hiervoor onder 3.1-3.3 weergegeven, duiden erop dat [appellant] meer dan voldoende kennis en inzicht heeft om de werking van renteswaps te kunnen begrijpen. Ook de groei van de omvang van de kredietfaciliteit in verband met de aankoop van onroerend goed duidt daarop.

In de brief van 21 april 2005, met bijlagen, de e-mail van 26 september 2006, de presentatie van juni 2007 en de brieven van 28 en 29 juni 2007 heeft ABN AMRO uitgebreide uitleg aan [appellant] verschaft over de werking van de voorgestelde en reeds afgesloten swaps. De brief van 21 april 2005 noemt het element forward starting (aangevoerd kenmerk 8). De brief van 26 september 2006 en de presentatie van juni 2007 gaan in op hedging (aangevoerd kenmerk 7) en de brieven van 28 en 29 juni 2007 op portefeuillehedging (aangevoerd kenmerk 9). De e-mail van 3 april 2006, de e-mailwisseling van 1 juni 2006 en de brieven van 28 en 29 juni 2007 duiden er bovendien op dat [appellant] zich in de hem verschafte informatie verdiepte, waarbij hem ter keuze verschillende voorstellen werden gedaan.

De schriftelijke verklaringen van [appellant] en [naam 2] , waarin staat dat zij geen, althans onvoldoende relevante kennis van en ervaring met rentederivaten hadden, moeten met behoedzaamheid worden gehanteerd, gelet op hun belang bij de uitkomst van de zaak.

Het voorgaande is voldoende voor het oordeel dat [appellant] op 25 februari 2008 de kennis en het inzicht had die nodig waren om te beoordelen of ABN AMRO een deugdelijke prestatie had geleverd door de renteswaps te adviseren en met hem af te sluiten. Voor dat oordeel is niet nodig dat [appellant] bekend was met alle aangevoerde kenmerken 1 tot en met 13 en met de verdere verwijten die in dit geding aan ABN AMRO worden gemaakt. [appellant] heeft verder geen in de risicosfeer van ABN AMRO gelegen feiten en omstandigheden gesteld waaruit volgt dat hij in de gegeven omstandigheden eerst na het inwinnen van juridisch advies voldoende kennis en inzicht heeft verkregen over de gestelde schade en ABN AMRO als daarvoor aansprakelijke persoon. Voor zover [appellant] bedoelt te stellen dat hij erop vertrouwde dat ABN AMRO hem in het kader van de bestaande adviesrelatie passend adviseerde, is dat in dit verband onvoldoende.

[appellant] heeft onvoldoende gesteld om aan te nemen dat ABN AMRO opzettelijk het bestaan van een schuld of de opeisbaarheid daarvan verborgen heeft gehouden. De verjaring is dus niet verlengd op de in art. 3:321 aanhef en onder f BW genoemde grond.

[appellant] heeft onvoldoende gesteld om aan te nemen dat ABN AMRO valsheid in geschrift heeft gepleegd. Art. 3:310 lid 4 BW is daarom niet van toepassing. Bovendien betreft de door [appellant] gestelde valsheid in geschrift de opmerking dat er geen premie of kosten in rekening worden gebracht. Zoals hiervoor is overwogen, treffen de daarop betrekking hebbende verwijten geen doel.

De verjaring van de vordering tot schadevergoeding wegens zorgplichtschending bij het aangaan van de renteswaps is dus (uiterlijk) aangevangen op 26 februari 2008 en voltooid bij het verstrijken van 25 februari 2013.

Bij brief van 17 maart 2011 heeft ABN AMRO aan [appellant] bevestigd dat de renteopslagen zouden worden verhoogd (aangevoerd kenmerk 5). Voor zover dit als een toerekenbare tekortkoming kan worden beschouwd, was [appellant] vanaf in elk geval die datum bekend met de schade en met de aansprakelijke persoon. Voor de vordering tot schadevergoeding wegens die toerekenbare tekortkoming begon de verjaringstermijn van art. 3:310 lid 1 BW met ingang van de dag daarop te lopen. De verjaring is voltooid bij het verstrijken van 17 maart 2016.

[appellant] heeft onvoldoende gesteld om het beroep van ABN AMRO op verjaring naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar te achten. De verjaring was overigens voltooid voordat het Herstelkader tot stand kwam.

De brief van 7 december 2017 heeft de verjaring niet gestuit, omdat de verjaring toen al voltooid was.

[appellant] heeft onvoldoende gesteld om te kunnen aannemen dat de rentevisie van het Economisch Bureau van ABN AMRO van juni 2006 zodanig was dat ABN AMRO een zorgplicht heeft geschonden door de renteswaps met [appellant] af te sluiten zonder deze rentevisie met [appellant] te delen. Verder heeft [appellant] onvoldoende gesteld om te kunnen aannemen dat ABN AMRO een doorlopende zorgplicht heeft geschonden door de rentevisie van het Economisch Bureau van ABN AMRO van februari 2008 niet met [appellant] te delen. Hier is van belang dat het altijd onzeker is hoe de marktrente zich zal ontwikkelen. Een verwachting van de bank daarover kan die onzekerheid niet uitbannen en heeft in zoverre maar betrekkelijke waarde. Verder kan het, zelfs indien een bank een daling van de marktrente verwacht, verstandig zijn dat iemand die nadelige gevolgen kan ondervinden van een mogelijke stijging van de marktrente zich indekt tegen het risico dat de marktrente (tegen de verwachting van de bank in) zal stijgen. Zonder bijkomende omstandigheden, die hier niet zijn gesteld, kan het niet als juist worden aanvaard dat een bank die een renteswap aangaat met een wederpartij ter indekking van renterisico, per definitie haar renteverwachting aan de wederpartij moet meedelen om te voorkomen dat deze zich met succes op schending van de zorgplicht kan beroepen.

Gezien het voorgaande zijn de vorderingen 1 tot en met 4 niet toewijsbaar.

Vordering 5 (exitboete)

[appellant] heeft gesteld dat hij een groeiplafond met ABN AMRO is overeengekomen en dat ABN AMRO hieraan niet langer wenste te voldoen, zodat [appellant] gedwongen was tot financiering elders. In verband hiermee vordert hij vergoeding van een exitboete. ABN AMRO heeft de stellingen betwist. Tegenover die betwisting heeft [appellant] de stellingen onvoldoende gemotiveerd, zodat zij worden gepasseerd en de vordering niet kan worden toegewezen.

Vorderingen 6 tot en met 9 (kosten en schade)

De toewijsbaarheid van de vorderingen 6 tot en met 9 is afhankelijk van de toewijsbaarheid van de vorderingen 1 tot en met 4. Deze vorderingen kunnen dus evenmin worden toegewezen.

Vorderingen 10 en 11 (ontbinding)

De verjaring van de rechtsvordering tot ontbinding begint te lopen als de schuldeiser bekend wordt met de tekortkoming (art. 3:311 lid 1 BW). Op de hiervoor vermelde gronden moet worden aangenomen dat de verjaring van deze vordering eveneens is voltooid op respectievelijk 25 februari 2013 en 17 maart 2016.

Vorderingen 12 tot en met 14 (dwaling)

De verjaring van de rechtsvordering tot vernietiging wegens dwaling begint te lopen als de dwaling is ontdekt (art. 3:52 lid 1, aanhef en sub c, BW). Daarvoor is een daadwerkelijke (subjectieve) bekendheid vereist met de feiten en omstandigheden waarop het beroep op dwaling is gegrond, zij het dat een absolute zekerheid omtrent die feiten niet vereist is doch een redelijke mate van zekerheid daaromtrent volstaat.

[appellant] heeft onvoldoende gesteld om te kunnen aannemen dat aangevoerd kenmerk 1 (handel op niet-reguliere beurs), waarvan overigens melding is gedaan in de brochure, voor hem daadwerkelijk van belang was. Zonder voldoende toelichting, die ontbreekt, valt niet in te zien dat [appellant] hier daadwerkelijk last van heeft gehad of dat hij daadwerkelijk enig reëel risico liep hier last van te krijgen.

[appellant] heeft onvoldoende gesteld om te kunnen aannemen dat de aangevoerde kenmerken 3 (verhoogd risicoprofiel), 4 (marginverplichtingen) en 6 (liquiditeitsrisico) voor hem daadwerkelijk van belang waren. ABN AMRO heeft onbetwist gesteld dat zij het risicoprofiel van [appellant] niet als verhoogd heeft aangemerkt als gevolg van de afgesloten renteswaps en hem geen marginverplichtingen heeft opgelegd. ABN AMRO heeft ook betoogd dat de regelgeving haar niet verplicht om het risicoprofiel van [appellant] als verhoogd aan te merken in verband met de afgesloten renteswaps en ook niet om margin- verplichtingen van [appellant] te verlangen. De gegrondheid van dit betoog kan in het midden blijven. Gesteld noch gebleken is dat [appellant] een reëel risico liep dat hij last zou krijgen van die regelgeving of dat ABN AMRO hem toch margin-verplichtingen zou opleggen.

[appellant] heeft aangevoerd dat de renteswaps in strijd waren met bedingen inzake vervroegde aflossing en renteconversie. Onvoldoende is gesteld om aan te nemen dat hierop met succes enige vordering kan worden gebaseerd. De bedoelde bedingen stonden niet eraan in de weg dat ABN AMRO de renteswaps met [appellant] afsloot. De bedingen bleven geldig (totdat de kredietovereenkomsten vervangen werden door een kredietovereenkomst waarin ze niet langer stonden opgenomen). Hieraan doet niet af dat de negatieve marktwaarde van de renteswaps het minder aantrekkelijk voor [appellant] kan maken om een beroep te doen op die bedingen.

Uit voorgaande oordelen volgt dat de aangevoerde kenmerken 1, 3, 4, 6 en 10 geen geslaagd beroep op dwaling kunnen opleveren, dat de aangevoerde kenmerken 7, 8 en 9 in 2005 en 2006 in contacten tussen [appellant] en ABN AMRO aan de orde zijn gekomen, dat [appellant] de aangevoerde kenmerken 2, 11, 12 en 13 uiterlijk op 25 februari 2008 heeft ontdekt en dat hij aangevoerd kenmerk 5 uiterlijk op 17 maart 2011 heeft ontdekt. Ook volgt uit voorgaande oordelen dat het niet-delen van de rentevisies geen geslaagd beroep op dwaling kan opleveren en het beroep op strijdigheid van de renteswaps met bedingen evenmin.

Vorderingen 15 tot en met 20 (onrechtmatige daad, redelijkheid en billijkheid en ongerechtvaardigde verrijking)

Voorgaande overwegingen brengen mee dat deze vorderingen het lot moeten delen van de andere vorderingen. De rechtbank heeft geoordeeld dat de stellingen ter zake van deze grondslagen onvoldoende zijn geconcretiseerd. Voor zover hiertegen al een kenbare grief is gericht, geldt dat de stellingen ook in hoger beroep onvoldoende geconcretiseerd zijn gebleven.

Slotsom

De bewijsaanbiedingen worden gepasseerd als onvoldoende concreet en ter zake doende. De grieven behoeven voor het overige geen bespreking. Het bestreden vonnis zal worden bekrachtigd. [appellant] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van het geding in hoger beroep.