Rb. Groningen, 09-02-2007, nr. 91460/KG ZA 07-13

Gezien het feit dat [partij C] een eigen positie wensen in te nemen in het onderhavige geding, zal de vordering tot voeging/tussenkomst worden aangemerkt als een vordering tot tussenkomst.

Nu de curator geen bezwaar heeft gemaakt tegen deze tussenkomst en er ook voorts geen belangen zijn die zich hiertegen verzetten, zullen [partij C] worden toegelaten als tussenkomende partij.

De voorzieningenrechter acht een spoedeisend belang bij het gevorderde aanwezig op grond van het feit dat de curator in het kader van de afwikkeling van het faillissement de woning wil verkopen, terwijl ook de ING bank op het punt staat over te gaan tot de (executoriale) verkoop van de woning.

[partij B] verweert zich tegen de vordering van de curator met een verwijzing naar het echtscheidingsconvenant waarin is opgenomen dat zij voor de onverdeelde helft eigenaar van de woning is en dat zij het recht heeft om gebruik te maken van de woning zolang zij dat wil.

Voorop staat dat het recht van [partij B] om de woning te gebruiken contractueel van aard is, ontleend aan het echtscheidingsconvenant dat [partij B] en [partij A] zijn overeengekomen. Niet voldaan is aan de wettelijke vereisten voor de vestiging van een eigendomsrecht, zodat [partij B] niet als mede-eigenaresse van de woning kan worden aangemerkt. Dat het echtscheidingsconvenant anders vermeldt en [partij B] in haar eigen beleving wel mede-eigenaresse was, kan niet leiden tot wijziging van haar juridische status.

Hoewel het faillissement het onderhavige echtscheidingsconvenant intact laat, betekent dit niet dat [partij B] haar rechten uit het convenant kan uitoefenen alsof er geen faillissement is.

Was dit wel zo, dan zou zij zich in een positie bevinden waarin zij in feite het faillissement negeert, hetgeen, nu een dergelijke positie slechts is voorbehouden aan enkele in de wet geregelde – en zich hier niet voordoende- uitzonderingsgevallen, een onaanvaardbare inbreuk zou betekenen op het beginsel van de gelijkheid van crediteuren in het faillissement en haaks zou staan op het systeem van de Faillissementswet.

Op grond hiervan is de voorzieningenrechter voorshands van oordeel dat [partij B] het echtscheidingsconvenant niet aan de curator kan tegenwerpen.

[partij C] hebben zich tegen de vordering van de curator verweerd met een beroep op het bestaan van een huurovereenkomst met [partij A] inzake de zelfstandige wooneenheid die zij bewoont.

Dit verweer kan naar het oordeel van de voorzieningenrechter niet slagen.

Er is geen schriftelijke overeenkomst overgelegd, zodat uitsluitend kan worden afgegaan op de nauwelijks onderbouwde stellingen van [partij B] en [partij C] in deze. Daarnaast is in het licht van de gemotiveerde betwisting door de curator en de brief van [partij A] van 25 januari 2007 onvoldoende komen vast te staan dat [partij C] ook sinds het vertrek van [partij A] uit de woning in 2000 een vergoeding hebben betaald voor het bewonen van de wooneenheid. Voorts heeft [partij A] in de brief aan de curator d.d. 25 januari 2007 verklaard dat er destijds geen sprake was van huur maar van de betaling van een onkostenvergoeding in ruil voor inwoning, hetgeen ook in het licht van de familierelatie tussen [partij B] en [partij C] een meer aannemelijke constructie lijkt dan een huurverhouding.

Op grond van deze omstandigheden is de voorzieningenrechter van oordeel dat het bestaan van een huurovereenkomst niet aannemelijk is geworden zodat [partij C] zich hierop tegenover de curator niet met succes kunnen beroepen.

Nu [partij B] zich niet tegen de ontruiming kan verweren met een beroep op het echtscheidingsconvenant en [partij C] zich niet op het bestaan van een huurovereenkomst kunnen beroepen, er daarnaast gesteld, noch gebleken is dat zij anderszins een in het kader van het faillissement van [partij A] te respecteren recht of titel hebben om in de woning te verblijven, en er voorts geen klemmende omstandigheden zijn die zich tegen de gevorderde ontruiming verzetten, zal de vordering in conventie worden toegewezen, met dien verstande dat, ten behoeve van de duidelijkheid, in de beslissing expliciet zal worden vermeld dat ook [partij C] tot ontruiming zullen worden veroordeeld.

De voorzieningenrechter zal hierbij bepalen dat de ontruiming kan plaatsvinden met inachtneming van een termijn van 4 maanden na betekening van dit vonnis, zodat [partij B] en [partij C] enig respijt wordt gegund voor het vinden van vervangende woonruimte.

De gevorderde machtiging om de ontruiming zo nodig zelf te doen uitvoeren met behulp van de sterke arm van justitie zal worden afgewezen, omdat zij ingevolge art. 556 lid 1 en art. 557 Rv overbodig is.

In reconventie

Ten aanzien van de door [partij B] van de curator gevorderde nakoming van de overeenkomst die [partij B] op 3 april 2006 met [partij A] heeft gesloten, wordt het volgende overwogen.

[partij A] heeft de woning niet aan [partij B] geleverd en kon dit na zijn faillietverklaring ingevolge artikel 23 Faillissementswet ook niet meer doen. Daargelaten of de overeenkomst door de curator rechtsgeldig is vernietigd, rust op hem geenszins de verplichting om de woning alsnog aan [partij B] te leveren. Uitsluitend indien dit in het voordeel van de boedel zou zijn, hetgeen ter beoordeling staat van de curator – en de toezichthoudend rechter-commissaris in het faillissement - zou hiertoe dienen te worden overgegaan. [partij B] kan hoogstens als concurrent crediteur in het faillissement opkomen en een vordering tot schadevergoeding ter verificatie indienen.

Nu ook overigens gesteld noch gebleken is dat het handelen van de curator onrechtmatig of anderszins ontoelaatbaar is jegens [partij B], zal de vordering in reconventie worden afgewezen.

In conventie en in reconventie

[partij B] en [partij C] zullen als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten in conventie en in reconventie worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van de curator worden begroot op: