5.1 Inleiding

Dit hoofdstuk gaat over de kredietwaardigheidstoets in het Engelse recht. In het bijzonder wordt ingegaan op de kredietwaardigheidstoets in het publiekrecht en de kredietwaardigheidstoets die volgt uit de uitspraken van de ombudsman die, als een onderdeel van the Financial Ombudsman Service (FOS), geschillen tussen individuele partijen beslecht op basis van hetgeen hij fair and reasonable acht. Hierna wordt onderzocht hoe de drie, in paragraaf 2.4 opgeworpen, aspecten van de kredietwaardigheidstoets in het publiekrecht en door de ombudsman zijn vormgegeven. Ten eerste wordt stilgestaan bij de benadering van de kredietwaardigheidstoets. Volgt deze toets een kredietgevergerichte of een consumentgerichte benadering? Ten tweede wordt ingegaan op het type terugbetaalsituatie dat de kredietwaardigheidstoets beoogt te bereiken of voorkomen. Wordt er gestreefd naar de gewenste terugbetaalsituatie? Of moet voorkomen worden dat de consument in een onaanvaardbare terugbetaalsituatie belandt? Ten derde wordt bezien hoe de drie stappen van de kredietwaardigheidstoets zijn vormgegeven. Deze stappen bestaan uit het onderzoek naar de betaalcapaciteit van de consument, de beoordeling van de kredietwaardigheid en de beslissing op de kredietaanvraag. Tegen deze achtergrond wordt in het vervolg ingegaan op de kredietwaardigheidstoets in het publiekrecht (par. 4.2) en op de kredietwaardigheidstoets die voortvloeit uit de uitspraken van de FOS (par. 4.3). In de conclusie wordt een overzicht gegeven van de overeenkomsten en verschillen tussen de besproken kredietwaardigheidstoetsen (par. 4.4).