Rb. Breda, 14-02-2007, nr. 06/1513

2.1

2.2

2.3

1.

Onze Minister verstrekt subsidie aan een politieke partij die aan de laatst gehouden verkiezingen voor de Tweede Kamer of Eerste Kamer der Staten-Generaal heeft deelgenomen met haar aanduiding boven de kandidatenlijst en aan de lijst waarvan daarbij een of meer zetels zijn toegekend.

2.

De subsidie wordt per kalenderjaar verstrekt.

3.

a.

Onze Minister: Onze Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties;

b.

politieke partij: een vereniging waarvan de aanduiding op grond van artikel G1 van de Kieswet is geregistreerd in het register van aanduidingen voor de verkiezing van leden van de Tweede Kamer;

c.

leden van een politieke partij: leden met vergader- en stemrechten in de vereniging, die jaarlijks elk € 12,- of meer aan contributie betalen;

(…)

g.

kamerzetel: een zetel in de Tweede Kamer der Staten-Generaal, dan wel in de Eerste Kamer der Staten-Generaal, indien aan de lijst van een politieke partij op grond van de Kieswet geen zetels in de Tweede Kamer der Staten-Generaal zijn toegewezen;

h.

peildatum: de eerste dag van het kalenderjaar.

2.4.

Eiseres heeft subsidie aangevraagd op grond van de Wspp. Artikel 2, eerste lid, van de Wspp regelt dat een politieke partij voor subsidie in aanmerking komt indien die partij heeft deelgenomen aan de laatst gehouden verkiezingen voor de Tweede Kamer of Eerste Kamer van de Staten-Generaal en daarbij door die partij één of meer zetels zijn behaald. Een belangrijke maatstaf voor het toe te kennen subsidiebedrag is, blijkens artikel 6 van de Wspp, het aantal behaalde kamerzetels in de Tweede Kamer of in de Eerste Kamer. Voor toekenning van subsidie aan politieke partijen die niet in het nationale parlement vertegenwoordigd zijn, zoals bijvoorbeeld lokale politieke partijen, geeft de Wspp geen grondslag. Aan eiseres moet worden toegegeven dat de wetgever zich bij de totstandkoming van de Wspp mogelijk niet bewust is geweest van de mogelijkheid dat een Nederlandse politieke partij niet in het nationale parlement, maar wel in het Europese Parlement vertegenwoordigd zou kunnen zijn. De wetsgeschiedenis van de Wspp geeft echter geen reden om te veronderstellen dat de wetgever, indien hij zich van deze mogelijkheid wel bewust was geweest, voor een regeling had gekozen waarbij aan een enkel in het Europese Parlement vertegenwoordigde partij een subsidiemogelijkheid zou hebben toegekend. De rechtbank stelt vast dat de Wspp uitputtend regelt aan welke politieke partijen subsidie wordt verleend en dat alleen politieke partijen die vertegenwoordigd zijn in het nationale parlement hiervoor in aanmerking kunnen komen. Gelet op de uitputtende regeling van de Wspp is er ook geen grond voor de stelling van eiseres dat een zetel in het Europese Parlement gelijkgesteld moet worden met een zetel in de Eerste of Tweede Kamer.

Eiseres heeft nog nooit deelgenomen aan verkiezingen voor de Tweede Kamer of de Eerste Kamer der Staten-Generaal. Zij heeft dan ook geen zetels in het nationale parlement. Reeds hierom kan eiseres geen aanspraak maken op subsidie op basis van de Wspp. Verder staat vast dat eiseres niet voldoet aan de in artikel 2, derde lid, van de Wspp gestelde eis dat zij tenminste 1.000 leden heeft.

2.5.

Eiseres heeft verder betoogd dat de handelwijze van verweerder in strijd komt met diverse algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Daarbij heeft eiseres in het bijzonder gewezen op de politieke vereniging OSF, die volgens haar evenmin aan de eisen van de Wspp voldoet maar wel Wspp-subsidie ontvangt. Aangezien OSF deze subsidie ontvangt, zou naar het oordeel van eiseres het gelijkheidsbeginsel vergen dat ook zij voor subsidie in aanmerking komt. De rechtbank stelt voorop dat de algemene beginselen van behoorlijk bestuur in het algemeen niet kunnen leiden tot het aannemen van een verplichting van de Minister om in strijd met de Wspp subsidie te verlenen. Voorzover al juist zou zijn dat de OSF ten onrechte subsidie ontvangt, kan van een bestuursorgaan in het algemeen ook niet worden verlangd vast te houden aan een onjuiste toepassing van regelgeving. Het beroep van eiseres op het gelijkheidsbeginsel gaat overigens ook al niet op omdat OSF wel in het nationale parlement is vertegenwoordigd en deze vertegenwoordiging, zoals hiervoor is aangegeven, het uitgangspunt voor subsidietoekenning van de wetgever is geweest bij de totstandkoming van de Wspp. De politieke partijen OSF en Europa Transparant kunnen dan ook in dezen niet als gelijke gevallen worden gezien. Ook de overige stellingen van eiseres, zoals de vermeende concurrentievervalsing en de zendtijd voor politieke partijen die Europa Transparant toegewezen heeft gekregen, kunnen niet leiden tot het aannemen van een verplichting van de Minister om eiseres in strijd met de Wspp subsidie te verlenen.

2.6.

De rechtbank komt tot de slotsom dat de tegen het bestreden besluit gerichte beroepsgronden niet slagen. Het beroep zal ongegrond worden verklaard.

2.7.

Gezien de ongegrondverklaring van het beroep, bestaat er geen aanleiding voor een veroordeling van verweerder in de proceskosten, noch bestaat een grondslag om verweerder te veroordelen tot vergoeding van eventueel door Europa Transparant als gevolg van het bestreden besluit geleden schade.