Rb. Arnhem, 11-01-2011, nr. 05/900455-10

adres : [adres],

plaats : [woonplaats].

thans gedetineerd in P.I. Amsterdam, HvB Het Schouw, H.J.E. Wenckebachweg 48

Amsterdam.

Raadsman : mr. J.P. Plasman, advocaat te Amsterdam.

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

Onder parketnummer 05/900455-10:

hij op of omstreeks 25 april 2010 te Arnhem, ter uitvoering van het voornemen en het misdrijf om opzettelijk en met voorbedachten rade [slachtoffer] van het leven te beroven, opzettelijk na kalm beraad en rustig overleg, althans na een (kort) tevoren genomen besluit, voornoemde [slachtoffer] met een mes, althans een scherp voorwerp, meerdere malen, in de borst, althans het lichaam, heeft gestoken, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

althans, indien het vorenstaande onder 1 niet tot een veroordeling leidt:

hij op of omstreeks 25 april 2010 te Arnhem, ter uitvoering van het voornemen en het misdrijf om opzettelijk [slachtoffer] van het leven te beroven, opzettelijk voornoemde [slachtoffer] met een mes, althans een scherp voorwerp, meerdere malen, in de borst, althans het lichaam, heeft gestoken, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

Onder parketnummer 05/721041-10:

hij op (een) tijdstip(pen) in of omstreeks de periode 1 september 2009 tot 30 januari 2010 te Terborg en/of Amsterdam en/of elders in Nederland, (telkens) opzettelijk mishandelend een persoon (te weten [slachtoffer]), (meermalen) (met kracht) heeft geslagen/gestompt en/of geschopt/getrapt en/of voornoemde [slachtoffer] aan de haren heeft getrokken en/of een (hard) voorwerp in de richting van/tegen het gezicht, althans het lichaam, van die [slachtoffer], heeft gegooid, waardoor deze letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden;

Onder parketnummer 05/900833-10:

hij in of omstreeks de periode van 23 juli 2010 tot en met 2 augustus 2010 te Arnhem, in elk geval in Nederland, heeft gepoogd om [betrokkene] door giften en/of beloften en/of door het

verschaffen van middelen en/of inlichtingen te bewegen tot het plegen van het

navolgende strafbare feit, te weten:

het opzettelijk en met voorbedachten rade van het leven te beroven van [moeder slachtoffer] en/of [slachtoffer] en met dat opzet voornoemde [betrokkene] (meermalen) heeft benaderd om dit strafbare feit te plegen, althans te laten plegen en/of die [betrokkene] daartoe de personalia en/of adresgegevens en/of een signalement van die [moeder slachtoffer] en/of die [slachtoffer] heeft verstrekt en/of die [betrokkene] een geldbedrag van 4.000 Euro, in elk geval enig geldbedrag, in

het vooruitzicht heeft gesteld;

De zaken – die ter zitting van 5 oktober 2010 reeds zijn gevoegd - zijn laatstelijk op 28 december 2010 ter terechtzitting onderzocht. Daarbij is verdachte verschenen. Verdachte is bijgestaan door mr. J.P. Plasman, advocaat te Amsterdam.

De officier van justitie, mr. K. Hermans, heeft gerequireerd.

Verdachte en zijn raadsman hebben het woord ter verdediging gevoerd.

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten verbeterd. Verdachte is daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

Parketnummer 05/900455-10:

De rechtbank neemt het onderstaande als vaststaand in aanmerking nu dit volgt uit de bewijsmiddelen en verder ook niet ter discussie heeft gestaan.

Verdachte heeft een relatie gehad met [slachtoffer] (hierna te noemen: [slachtoffer]). Op 25 april 2010 is verdachte naar Arnhem gegaan om [slachtoffer] te ontmoeten. Hij heeft haar opgewacht bij haar verblijfplaats gelegen aan de [adres] en is haar te voet gevolgd naar Arnhem-Zuid. Op de [adres] te Arnhem heeft verdachte [slachtoffer] aangesproken (verklaring verdachte ter terechtzitting van 28 december 2010, pg 88) Op enig moment heeft verdachte, terwijl hij stond en [slachtoffer] op een hekje zat, (pg’s 87 en 74, verklaring van verdachte ter terechtzitting van 28 december 2010) - een mes met een scherpe punt (pg 128) uit zijn broekzak gehaald en het opengeklapt. Door dat mes zijn twee huidverwondingen ontstaan op het lichaam van [slachtoffer], een boven haar linkerborst en een boven haar rechterborst (pg 94). Beide wonden zijn in het ziekenhuis gehecht (pg 94). Op “de plaats delict” lag een hoeveelheid bloed op de stoep (pg’s 238-239).

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat het primair ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen kan worden, omdat volgens de officier van justitie de (voorwaardelijke) opzet op de dood bewezen kan worden en sprake is geweest van voorbedachten rade.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft tot vrijspraak van het primair en subsidiair ten laste gelegde geconcludeerd. Daartoe is, zakelijk weergegeven, gemotiveerd betoogd dat verdachte niet opzettelijk gestoken heeft. Hij heeft [slachtoffer] opgezocht om weer een (liefdes)relatie op te bouwen. Hij heeft bedoeld het mes dreigend op de borst van [slachtoffer] te leggen, waarna zij per ongeluk gewond is geraakt. De tweede wond is ontstaan door een schrikbeweging van verdachte. De aard van de verwondingen van [slachtoffer] wijzen ook uit dat er niet gestoken is.

Beoordeling van de rechtbank

De vraag die de rechtbank in de eerste plaats dient te beantwoorden is of verdachte [slachtoffer] gestoken heeft met het mes.

De verklaringen van verdachte -zowel bij de politie (pg’s 74 ev) als op de terechtzitting van 28 december 2010- houden ter zake samengevat in dat hij gefrustreerd raakte omdat [slachtoffer] een hernieuwde relatie met hem afwees. Hij wilde haar bang maken en zo afdwingen dat zij toch weer een relatie met hem wilde aangaan. Daarom heeft hij zijn mes tevoorschijn gehaald en op haar huid vlak boven de borst gelegd. Hij vroeg haar om een knuffel, zij schrok en het mes dat een zeer scherpe punt had, raakte haar huid en liet een verwonding achter. Vervolgens is door een schrikbeweging, een reflex, van hemzelf en/of [slachtoffer] het mes op een ander plek in haar huid terechtgekomen.

De medische verklaring over de verwondingen van [slachtoffer] ten gevolge van het mes vermeldt dat het gaat om een “2-tal steekwonden, beide 2 cm lengte, net boven beide borsten. De huid is door, maar onderliggende weefels zijn niet beschadigd”(pg 94).

De rechtbank stelt voorop dat de aard van de verwondingen past bij de verklaring van verdachte en niet bij stekende bewegingen met de intentie om iemand te verwonden of nog erger.

[slachtoffer] heeft in het ziekenhuis tegenover de politie verklaard dat verdachte haar aansprak en haar vroeg waarom zij niets meer van zich had laten horen. De hele tijd gedurende hun gesprek had verdachte zijn hand in zijn broekzak. Toen zij zijn verzoek om een laatste knuffel weigerde, trok hij opeens iets uit die broekzak en “toen heeft hij mij twee keer neergestoken” met een uitgeklapt mes. Daarna rende hij meteen weg (pg ‘s 87 en 88). Bij de rechter-commissaris heeft [slachtoffer] verklaard dat zij op een hekje zat, hij haar een knuffel wilde geven; het daarna een hele tijd stil was -geschat 40 seconden- en dat verdachte haar toen uit het niets twee keer in de borst stak. Ook heeft zij verklaard dat zij het mes pas zag toen verdachte wegrende en dat zij eerst dacht dat hij haar twee snelle duwbewegingen gaf en gelijk wegrende.

Deze verklaringen van [slachtoffer] in samenhang bezien met de verklaringen van verdachte en de -objectief vastgestelde - aard van de verwondingen houden niet overtuigend in dat verdachte opzettelijk gestoken heeft.

De mogelijkheid blijft open dat [slachtoffer] de bewegingen van verdachte die volgens zijn zeggen inhielden dat hij het mes op haar borst legde en dat in tweede instantie het mes in een reflex op een andere plek boven haar borsten terechtkwam, vanwege de gevolgen: verwondingen, veel bloedverlies, naar het ziekenhuis, gekleurd heeft waargenomen, ervaren en/of geïnterpreteerd als steekbewegingen.

De verklaring van de getuige die het ontstaan van de verwondingen gezien heeft, steunt noch de verklaring van verdachte noch die van aangeefster. Immers deze getuige heeft verklaard dat zij gezien heeft dat de jongen (rechtbank: verdachte) met zijn rechterhand bewegingen maakte naar het meisje (rechtbank: [slachtoffer]); zij dacht dat hij haar sloeg (pg 105). Deze waarneming van “bewegingen” kan evenzogoed inhouden: de door verdachte verklaarde beweging van het brengen van zijn hand met mes naar de huid boven de linkerborst van [slachtoffer] en de daarop gevolgde reflexbeweging als de door [slachtoffer] verklaarde “duwbewegingen” en het steken.

Ten slotte overtuigen de door de officier van justitie opgesomde feiten en omstandigheden op grond waarvan geoordeeld zou moeten worden dat verdachte met voorbedachten rade te werk is gegaan, de rechtbank er evenmin van dat verdachte [slachtoffer] met een mes gestoken heeft, ook niet wanneer deze feiten en omstandigheden in onderlinge samenhang worden beschouwd. Immers op zichzelf beschouwd zijn deze omstandigheden niet veelzeggend voor de voorbedachte rade. Dat geldt met name voor de omstandigheid dat verdachte een mes bij zich had - de rechtbank overweegt dat het helaas vaker voorkomt dat iemand een mes bij zich draagt. Voorts heeft verdachte daarvoor de verklaring gegeven dat hij dat mes altijd bij zich heeft vanwege zijn angst voor de vriend van de moeder van [slachtoffer]. Het gegeven dat verdachte nieuwe simkaarten had aangeschaft - de rechtbank overweegt dat dat vaker gebeurt - en dat hij deze na het incident heeft vernietigd - de rechtbank overweegt dat dit past bij de aanvankelijke poging van verdachte om zijn aanwezigheid in Arnhem te verbloemen - draagt evenmin bij aan de conclusie van de officier dat er sprake zou zijn van voorbedachte rade. En voor de gestelde feiten en omstandigheden, zoals: “de reis van Hoorn naar Arnhem”, “het geruime tijd achter het slachtoffer aanlopen”, “het doen plaatsvinden van het incident wanneer er geen omstanders lijken te zijn” (rechtbank: uit niets volgt dat verdachte dit heeft gearrangeerd), “het van te voren hebben van zijn hand in de broekszak (mes)” en “de relatief lange stilte voorafgaand aan het steken” (rechtbank: [slachtoffer] verklaart hier pas bij de rechter-commissaris voor het eerst over en de duur ervan is een inschatting van haar) geldt dat die evenzeer passen in het door verdachte verklaarde scenario als bij het door [slachtoffer] verklaarde steken.

Een en ander houdt in dat de rechtbank het onder 1 primair en subsidiair tenlastegelegde niet wettig en overtuigend bewezen acht. Wel is te bewijzen dat verdachte [slachtoffer] heeft mishandeld door een mes tegen haar borst te houden met de aanmerkelijke kans op verwondingen. Mishandeling is evenwel niet tenlastegelegd.

Onder parketnummer 05/721041-10:

[slachtoffer] heeft aangifte gedaan van meerdere mishandelingen (met letsel dan wel pijn ten gevolge) haar aangedaan door verdachte in de periode 1 september 2009 tot 30 januari 2010. Daarbij heeft zij aangegeven dat:

Het bewezenverklaarde levert op:

Ten aanzien van parketnummer 721041-10:

Mishandeling, meermalen gepleegd.

Dit feit is strafbaar.

Niet is gebleken van feiten of omstandigheden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten.

Bij de beslissing over de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met:

De beslissing is gegrond op de artikelen 10, 27 en 300 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank, rechtdoende:

Verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde, zoals vermeld onder parketnummer 05/721041-10, heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert een strafbaar feit zoals vermeld onder punt 4.

Verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte wegens het bewezenverklaarde tot een gevangenisstraf voor de duur van acht (8) weken.

Beveelt overeenkomstig het bepaalde in artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht dat de tijd, door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, geheel in mindering zal worden gebracht.

Aldus gewezen door:

mr. J.P. Bordes, als voorzitter,

mr. J.M. Hamaker, rechter,

mr. J.A.P. Bakker, rechter,

in tegenwoordigheid van mr. C. Aalders, griffier,

en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 11 januari 2011.