Rb. Haarlem, 20-07-2011, nr. 10/339

Verweerder heeft aan eiseres op 12 oktober 2009 in één beschikking een naheffingsaanslag (aanslagnummer [NUMMER A]) opgelegd tot een bedrag van € 263.836,00 bestaande uit € 49.289,00 aan accijns minerale olie, € 170.490,00 aan energiebelasting, € 5.610,00 aan voorraadheffing en € 38.447,00 aan heffingsrente.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 18 december 2009 de naheffingsaanslag gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen beroep ingesteld. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 8 juli 2011.

Namens eiseres zijn verschenen [A] en de gemachtigde, bijgestaan door [B]. Namens verweerder zijn verschenen mr. A.A. Kop en R.W. de Bakker.

Eiseres houdt zich onder meer bezig met de productie van en handel in minerale oliën. Zij is in het bezit van een vergunning opslag in een accijnsgoederenplaats (hierna: AGP) met nummer [NUMMER B] als bedoeld in artikel 39 van de Wet op de accijns op grond waarvan zij onder schorsing van accijns minerale oliën kan ontvangen, opslaan en verzenden op de in de vergunning aangewezen plaatsen.

Tot de stukken van het geding behoort een Administratief Geleidedocument (hierna: AGD) met dagtekening 22 februari 2005, waaruit blijkt dat vanuit de AGP van eiseres te [PLAATSNAAM] met de tanklichter “[NAAM SCHIP A]” 1.058.610 liter gasolie is geleverd aan boord van de tanklichter “[NAAM SCHIP B]” in de [NAAM]haven te [PLAATSNAAM].

Op 2 maart 2005 heeft aan boord van de “[NAAM SCHIP B]” een fysieke controle plaatsgevonden door het Team Fysiek Toezicht van Douane [PLAATSNAAM]. Bij die controle werd 926.679 liter gasolie aangetroffen. Ter zake heeft de bemanning een kopie van het onder 2.2 genoemde AGD overgelegd. Voorts zijn van elke ladingtank gasolie twee monsters genomen die ter analyse naar het Douanelaboratorium zijn verzonden. De analyse heeft uitgewezen dat er te weinig herkenningsmiddel in de gasolie aanwezig was om de gasolie te kunnen aanmerken als laagbelaste olie.

Op 30 juni 2005 heeft verweerder een administratief onderzoek bij eiseres ingesteld. Daarbij werd geconstateerd dat het onder 2.2 genoemde AGD was ingetrokken. De exemplaren 1 tot en met 4 van dit AGD waren voorzien van een kruis. Een exemplaar van dit AGD behoort tot de stukken van het geding. Van dit onderzoek is een controlerapport opgemaakt met datum 25 april 2007. Dit controlerapport behoort tot de stukken van het geding.

Verweerder heeft op 31 mei 2007 aan eiseres een naheffingsaanslag accijns minerale olie opgelegd ter zake van de uitslag uit AGP als bedoeld in artikel 2 van de Wet op de accijns (hierna: WA). Verweerder heeft de verschuldigde accijns op grond van de laboratoriumanalyse berekend naar de heffingsmaatstaf hoogbelaste gasolie. In de daarop volgende procedure heeft de rechtbank Haarlem op 10 april 2009 (zaaknummer AWB 08/6359) het beroep van eiseres gegrond verklaard en de naheffingsaanslag vernietigd omdat - kort gezegd - eiseres niet (tijdig) door verweerder van de resultaten van het monsteronderzoek en de mogelijkheid van contra-expertise op de hoogte was gesteld. Verweerder heeft hierop de onder 1 genoemde naheffingsaanslag opgelegd. Bij de berekening van deze naheffingsaanslag is verweerder uitgegaan van de maatstaf van heffing van laagbelaste gasolie.

In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder voor de tweede maal een naheffingsaanslag mag opleggen voor dezelfde feiten, alleen nu met een andere maatstaf van heffing.

Standpunt van eiseres

Eiseres is van mening dat verweerder geen tweede naheffingsaanslag had mogen opleggen, omdat de eerste naheffingsaanslag voor dezelfde feiten en hetzelfde tijdvak door de uitspraak van de rechtbank is vernietigd en deze uitspraak in kracht van gewijsde is gegaan dan wel dat verweerder met de tweede naheffingsaanslag de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, met name het rechtszekerheidsbeginsel, het vertrouwensbeginsel en het evenredigheidsbeginsel heeft geschonden.

Voorts is eiseres van mening dat het belastbare feit van uitslag in de zin van de WA zich niet heeft voorgedaan. Eiseres voert daartoe aan dat uiteindelijk alle olie als bunkerolie is geleverd aan zeeschepen en daarmee onder de vrijstelling valt. De onderhavige partij gasolie is geladen in de tanker “[NAAM SCHIP A]”. Deze tanker is van de vervoerder [BEDRIJF A] B.V. (hierna: [BEDRIJF A]). [BEDRIJF A] is exclusief vervoerder voor eiseres[BEDRIJF B]DRIJF B] B.V. (hierna: [BEDRIJF B]). [BEDRIJF B] heeft vergunning voor een fictief AGP voor bunkerhandelaren. Eiseres en [BEDRIJF B] werken samen en hebben soms tegelijkertijd gasolie in dezelfde tankers van [BEDRIJF A]. De tankers van [BEDRIJF A] kunnen het best worden vergeleken met een varend tankstation met aan boord gasolie van eiseres en [BEDRIJF B]. Het kan zijn dat dat [BEDRIJF A] een van haar boten heeft volgeladen met een hoeveelheid olie die eigendom is van [BEDRIJF B]. Dit betekent dat er geen olie voor eiseres meer bijgeladen kan worden. [BEDRIJF A] zal dan de bunkerlevering van eiseres uitvoeren met een voorraad olie die eigendom is van [BEDRIJF B]. Eiseres en [BEDRIJF B] gaan met het uitlenen van elkaars voorraden akkoord. De geleende hoeveelheden worden zo spoedig mogelijk weer aangevuld. Van de leveringen ontvangt eiseres bunkerverklaringen en bunker-receipts voor verwerking in haar administratie om aan te tonen dat de oliën met vrijstelling zijn geleverd. Eiseres beschikt ook over ticketprinterbonnen waaruit blijkt dat de desbetreffende olie is overgepompt in de brandstoftank van het zeeschip. [BEDRIJF A] heeft voor eiseres 372.556 liter olie uitgebunkerd in eigendom van [BEDRIJF B] in de periode van 6 februari 2005 tot en met 9 februari 2005. De onderhavige partij gasolie was bestemd om deze geleende hoeveelheid aan te zuiveren. De reden dat de aanzuivering wat langer dan normaal heeft geduurd was gelegen in het feit dat de onderhavige gasolie hoogzwavelig is, waardoor deze met andere gasolie van [BEDRIJF B] moest worden geblend. Indien verweerder de partijen fysiek zou hebben gevolgd via de administraties van eiseres en [BEDRIJF B], dan zou zijn gebleken dat de leveringen de vrijstellingsbestemming van artikel 66 WA hebben gevolgd. Eiseres heeft verweerder daarom verzocht. Verweerder heeft dit geweigerd en heeft daarmee in strijd gehandeld met artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb).

Standpunt van verweerder

Verweerder stelt zich op het standpunt dat er rechtens geen belemmeringen zijn om voor de tweede maal een naheffingsaanslag op te leggen voor dezelfde feiten. De onderhavige naheffingsaanslag is een op zichzelf staande belastingaanslag met een lager bedrag aan belastingen en zonder verzuimboete. Pas als de wettelijke verjaringstermijn is verlopen, heeft eiseres de zekerheid dat geen naheffingsaanslag meer kan worden opgelegd. Verweerder heeft gesteld eiseres kort na de uitspraak van de rechtbank telefonisch te hebben medegedeeld dat zij een nieuwe aanslag kon verwachten. Verweerder vermag niet in te zien hoe hij het vertrouwensbeginsel heeft geschonden. Verweerder heeft een zorgvuldige belangenafweging gemaakt, hetgeen onder andere blijkt uit het feit dat hij geen verzuimboete heeft opgelegd.

Verweerder is van mening dat het niet relevant is om vast te stellen welke bestemming de olie heeft gevolgd. De tanker “[NAAM SCHIP B]” waaraan de onderhavige olie is geleverd maakt geen deel uit van de AGP-vergunning van eiseres. Het overbrengen van de onderhavige olie naar de tanker “[NAAM SCHIP B]” is terecht als uitslag uit AGP aangemerkt. Blijkens de AGP-vergunning moet eiseres voldoen aan de voorwaarden uit de WA en door de inspecteur gestelde nadere voorwaarden. Eén van deze voorwaarden is het voeren van een voorraadadministratie waarin alle mutaties zichtbaar zijn en blijven. Eiseres heeft hieraan niet voldaan omdat eiseres aan de hand van haar administratie niet kan aangeven waar de olie na de uitslag uit AGP is gebleven. Eiseres, die op de hoogte was van de werkwijze van [BEDRIJF A], is een professionele marktdeelnemer met ruime kennis van de accijnswetgeving. Zij wist wat het gevolg zou kunnen zijn van het “creëren van een AGP in een schip” dat niet onder de AGP-vergunning viel. In de administratie van eiseres is de onderhavige gasolie geboekt als levering van de locatie [PLAATSNAAM] naar de locatie transportschepen. De locatie transportschepen is geen aangewezen locatie in de AGP-vergunning. Overigens is verweerder van mening dat uit de door eiseres overgelegde bewijsmiddelen niet volgt dat onomstotelijk de (vrijgestelde) bestemming kan worden vastgesteld van de onderhavige gasolie. Ten eerste omdat de door eiseres aangevoerde leveringen hebben plaatsgevonden vóór de uitslag en ten tweede omdat de kwaliteit van de gasolie ten behoeve van de leveringen een andere was dan de kwaliteit van de onderhavige gasolie.

De rechtbank ziet aanleiding verweerder te veroordelen in de proceskosten ter zake van beroepsmatig verleende rechtsbijstand op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht. De rechtbank berekent de te vergoeden proceskosten op grond van dit besluit als volgt. In bezwaar: 1 punt voor het bezwaarschrift en 1 punt voor de hoorzitting met een wegingsfactor 0,5 en een waarde per punt van € 218. In beroep: 1 punt voor het beroepschrift en 1 voor het verschijnen ter zitting met een wegingsfactor 0,5 en een waarde per punt van € 437. De totaal te vergoeden proceskosten bedragen € 655. Vanwege de eerdere beroepsprocedure bij deze rechtbank van 10 april 2009 (zaaknummer AWB 08/6359) is een wegingsfactor van 0,5 toegekend omdat het in de onderhavige zaak om dezelfde feiten gaat en er alleen het element van de tweede naheffingsaanslag aan is toegevoegd.

De rechtbank: