6.4.5 Afronding

Uit dit onderzoek komt naar voren dat sprake is van verschillende specialistische rechtsgebieden, tezamen ook wel ‘toezichthouders-privaatrecht’ genoemd. Ook als men uitgaat van complementariteit om de eigenheid van het privaatrecht te respecteren en de hybride vormen van handhaving afwijst, zal dat de verbijzondering van deze rechtsgebieden niet stoppen. Het klassieke beeld van het privaatrecht zal niet meer hetzelfde kunnen blijven. Is deze nadere specialisering wenselijk of is deze ontwikkeling reeds een voldongen feit en kunnen we er beter maar het beste van maken? Bellantuono merkt op dat het contractenrecht de evolutie van de macht van de toezichthouders niet zal tegenhouden.1 Sterker nog, het gereguleerde contractenrecht zal zich verder verwijderen van het algemene contractenrecht. De vraag naar effectieve handhaving verdient echter prioriteit boven de twijfels over systeemcoherentie. Zoals hierboven uiteengezet, zouden vormen van hybride handhaving kunnen bijdragen aan het bevorderen van de doelen van handhaving en marktregulering en uiteindelijk aan de versterking van de positie van de consument. Het krampachtig blijven vasthouden aan de idee dat in gereguleerde sectoren sprake is van ‘gewoon’ contractenrecht, blijkt niet realistisch. Dit neemt niet weg dat het contractenrecht ook in de gereguleerde sectoren nog steeds van groot belang zal blijven en als uitgangspunt zal blijven dienen bij de beoordeling van overeenkomsten en de gevolgen daarvan. Waar mogelijk dient aangesloten te worden bij het systeem van het privaatrecht om nodeloze verwarring te voorkomen. Daar waar de privaatrechtelijke jas echter niet (meer) past, kan dit beter helder erkend worden.