HR, 20-11-2012, nr. 11/01738

Verzoeker is bij arrest van 8 april 2011 door het Gerechtshof te Arnhem wegens 1. "Medeplegen van witwassen", 2. "Medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 3, onder B, van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd" en 3. "Deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven", veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van twee jaren.

Namens verzoeker heeft mr. B.J. Schadd, advocaat te Arnhem, twee middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel, in samenhang met de toelichting daarop gelezen, klaagt dat het onder 1 bewezenverklaarde witwassen niet wordt gedragen door de door het Hof gebezigde bewijsmiddelen, nu hieruit niet kan volgen dat de onroerende zaken gelegen aan de [a-straat 1] te Arnhem en aan de [b-straat 1] te Huissen afkomstig zijn uit de inkomsten uit handel in hennep. De steller van het middel voert aan dat uit de stukken volgt dat deze onroerende zaken vrijwel geheel gefinancierd zijn en dat het surplus voor het overige zo klein is dat het uit legale inkomsten/spaargelden eenvoudig verklaard kan worden. In zoverre is volgens de steller van het middel de bewezenverklaring betreffende feit 1 niet genoegzaam met redenen omkleed.

Ten laste van verzoeker is, voor zover voor de bespreking van het middel van belang, bewezen verklaard dat:

Deze bewezenverklaring steunt op de bewijsmiddelen, opgenomen in de aanvulling op het verkort arrest als bedoeld in art. 365a, tweede lid, Sv.

Het Hof heeft ten aanzien van de bewijsvoering, voor zover voor de bespreking van het middel van belang, voorts nog het volgende overwogen:

Uit de door het Hof gebezigde bewijsmiddelen blijkt het volgende. In december 2005 is verzoeker eigenaar geworden van de woning aan de [a-straat 1] te Arnhem. De koopsom van deze woning bedroeg € 272.500,-. Het legaal bekend inkomen van verzoeker in 2005 is vastgesteld op een brutoloon van € 12.710,-. In december 2006 verkreeg verzoeker de woning aan de [b-straat 1] te Huizen in eigendom tegen een koopsom van € 440.000,-, zulks terwijl in dat jaar zijn legaal bekend inkomen € 6.445, - bedroeg. In de jaren 2005 en 2006 staat dus een koopsom van onroerend goed van in totaal € 712.500,- tegenover een legaal bekend inkomen van in totaal € 19.155,- (bewijsmiddel 1). Daarbij komt dat verzoeker in de jaren 2005 tot en met 2008 bedragen van respectievelijk € 62.154,96, € 54.268,10, € 144.720,63 en € 86.824,74 contant heeft uitgegeven (bewijsmiddel 2). Verder heeft verzoeker in de jaren 2006 en 2007 met betrekking tot werk/inkomen geen aangiften gedaan.2.

Gelet op het voorgaande overzicht, is het niet verwonderlijk dat de vraag opkomt uit welke middelen verzoeker de woningen in Arnhem en Huissen heeft gefinancieerd. Zeker, hij heeft hiervoor hypothecaire leningen afgesloten. Maar ook daaraan zit gezien de hoogte van de koopsommen een stevige geldelijke last vast in de vorm van rente en/of aflossing. Daartoe was het legaal bekende inkomen van verzoeker in 2005 en 2006 volstrekt ontoereikend. Het spreekt dan ook vanzelf dat het Hof juist daarop de vinger heeft gelegd in zijn bewijsoverweging en kennelijk daaruit heeft afgeleid dat het niet anders kan zijn dan dat verzoeker aan die hypothecaire verplichtingen heeft kunnen voldoen met gelden die van misdrijf afkomstig waren, zodat tevens sprake is van witwassen in de zin van art. 420bis Sr. Ik meen dat dit oordeel van het Hof niet van een onjuiste rechtsopvatting getuigt, het ook niet onbegrijpelijk is en het toereikend is gemotiveerd.

Het eerste middel faalt.

Het tweede middel, in samenhang met de toelichting daarop gelezen, klaagt dat het onder 2 en 3 bewezen verklaarde niet wordt gedragen door de door het Hof gebezigde bewijsmiddelen, nu hieruit niet kan volgen dat er hennepgerelateerde activiteiten hebben plaatsgevonden in de periode van 1 december 2003 tot en met 2007. In zoverre is volgens de steller van het middel de bewezenverklaring betreffende de feiten 2 en 3 niet genoegzaam met redenen omkleed.

Onder het hoofd "Beoordeling van de rechtbank" heeft de Rechtbank in haar vonnis onder meer overwogen:

Vervolgens is de Rechtbank met betrekking tot de (na wijziging) tenlastegelegde feiten 2 en 3 tot de volgende bewezenverklaringen gekomen:

Ten laste van verzoeker is door het Hof bewezen verklaard, voor zover voor de bespreking van het middel van belang, dat:

Deze bewezenverklaringen steunen op de bewijsmiddelen, opgenomen in de eerder genoemde aanvulling op het verkort arrest.

Het Hof heeft ten aanzien van de bewijsvoering, voor zover voor de bespreking van het middel van belang, nog het volgende overwogen:

Anders dan de Rechtbank, heeft het Hof de bewezenverklaringen van de (na wijziging) tenlastegelegde feiten 2 en 3 niet toegesneden op de periode van 01 januari 2007 tot en met 29 oktober 2008. Verder kan uit de inhoud van de door het Hof gebezigde bewijsmiddelen inderdaad niet worden afgeleid dat verzoeker in de periode van 1 december 2003 tot en met 31 december 2006 de aan hem onder 2 en 3 (na wijziging) tenlastegelegde feiten heeft begaan.

De vraag is of daaruit volgt dat 's Hofs bewezenverklaringen van de feiten 2 en 3 niet naar de eis der wet met redenen zijn omkleed, zoals de steller van het middel betoogt.

Vooreerst merk ik op dat de wijziging tenlastelegging ten opzichte van de inleidende dagvaarding enkel een beperking van het aantal geëxploiteerde kwekerijadressen in feit 2 inhoudt en geen betrekking heeft op de periode waarbinnen verzoeker en zijn medeverdachten hennep zouden hebben geteeld.3. Wel heeft de Rechtbank met het oog op die beperking de pleegperiode in haar bewezenverklaringen van de feiten 2 en 3 ingeperkt door de aanvangsdatum te bepalen op 1 januari 2007. Daarbij heeft de Rechtbank expliciet vastgesteld dat alle in de tenlastelegging gehandhaafde kwekerijadressen zien op activiteiten die op of na 1 januari 2007 zijn aangevangen. Deze vaststelling is juist, en geldt ook voor de door het Hof bewezenverklaarde feiten 2 en 3, nu de daarin genoemde kwekerijadressen en plaatsnamen geheel en al overeenkomen met die welke door de Rechtbank onder 2 en 3 zijn bewezen verklaard. Ten aanzien van al deze kwekerijadressen en plaatsnamen heeft de verdediging dus ook in hoger beroep verweer kunnen voeren. Dat de Rechtbank de pleegperiode heeft ingekort, doet daaraan niet af.

Volledigheidshalve heb ik nagegaan of alle in de door het Hof bewezenverklaarde feiten 2 en 3 genoemde kwekerijadressen en plaatsnamen door de daarvoor gebezigde bewijsmiddelen worden 'gedekt' en blijkens die gebezigde bewijsmiddelen te relateren zijn aan de periode van 1 januari 2007 tot en met 29 oktober 2008. Dat is naar mijn bevinding het geval.

Naar het mij voorkomt vloeit uit het voorgaande voort dat de in het middel vervatte klacht aangaande de door het Hof bewezenverklaarde periode in de feiten 2 en 3 niet het beoogde doel treft. Daarbij neem ik in aanmerking dat het Hof de grondslag van de gewijzigde tenlastelegging niet heeft verlaten en dat de verdediging ook in hoger beroep verweer heeft kunnen voeren ten aanzien van alle onder feit 2 respectievelijk feit 3 tenlastegelegde kwekerijadressen.

Ten overvloede merk ik het volgende op. Ik heb mij afgevraagd of de door het Hof in de feiten 2 en 3 bewezenverklaarde periode ten nadele van verzoeker heeft gestrekt bij de door het Hof opgelegde straf. In zijn strafmotivering overweegt het Hof in het bijzonder dat verzoeker in een periode van "meerdere jaren" kennelijk bedrijfsmatig met de professionele teelt van hennep bezig is geweest. Nu echter daaromtrent het middel geen klacht bevat en het Hof daarbij niet wijst op de periode van 1 december 2003 tot en met 29 oktober 2008, kan het er mijns inziens in cassatie voor worden gehouden dat het Hof daarbij het oog heeft op de periode waarbinnen de door het Hof bewezenverklaarde kwekerijadressen te situeren zijn, de periode dus van 1 januari 2007 tot en met 29 oktober 2008.

Beide middelen falen en kunnen mijns inziens worden afgedaan met de in art. 81 RO bedoelde motivering.

Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.