Rb. Utrecht, 13-12-2010, nr. 16/711261-10; 13/726344-07 (vordering na voorw. veroordeling) [P]

wonende te [woonplaats],

thans gedetineerd in de P.I. Utrecht, Huis van Bewaring, locatie Nieuwegein.

Aan verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding. De tekst van de tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht. Deze bijlage maakt deel uit van dit vonnis.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, primair op neer dat verdachte opzettelijk twee personen van het leven heeft beroofd en één persoon zwaar lichamelijk letsel heeft toegebracht, door - met te veel alcohol op - met een te hoge snelheid een kruising op te rijden, terwijl het verkeerslicht voor hem op rood stond, waar hij tegen hun auto is aangereden, danwel subsidiair door aldus deel te nemen aan het verkeer hoogst roekeloos heeft gereden waardoor de slachtoffers werden gedood danwel zwaar lichamelijk letsel werd toegebracht.

De verdediging heeft betoogd dat er eenzijdig naar de schuldvraag is gekeken, waardoor doelbewust dan wel met grote veronachtzaming inbreuk is gemaakt op de rechten van verdachte. Dit dient volgens de verdediging tot de niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie te leiden.

De verdediging heeft gesteld dat er geen onderzoek is geweest naar geruchten dat voorafgaande aan het ongeval er een straatrace is geweest, waarbij naast de bestuurder van de Renault Twingo, [slachtoffer 1], ook de bestuurder van een andere auto betrokken is geweest. Dit zou heel goed de bestuurder van de rode Ford geweest kunnen zijn, de heer [A]. Doordat het onderzoek zich alleen op verdachte heeft gericht, is de (mede)schuld van [slachtoffer 1] aan het verkeersongeval niet naar voren gekomen. Dit is een onherstelbaar vormverzuim, aldus de verdediging.

Het dossier biedt naar het oordeel van de rechtbank geen enkel aanknopingspunt dat de conclusie rechtvaardigt dat er, voorafgaande aan (dan wel ten tijde van) het verkeersongeval, een straatrace is geweest, waarbij de bestuurder van de auto, waarin de dodelijke slachtoffers zijn gevallen en de bestuurder van de rode Ford of van een andere auto, betrokken zijn geweest. Onderzoek van de politie naar aanleiding van geruchten over een straatrace heeft niets uitgewezen. Dat het onderzoek van de politie enkel gericht is geweest op het aantonen van de schuld van verdachte – en dus niet op objectieve waarheidsvinding – is naar het oordeel van de rechtbank op geen enkele manier aannemelijk geworden. Van een doelbewuste of grove veronachtzaming van de rechten van verdachte is daarom geen sprake, zodat de officier van justitie in de vervolging kan worden ontvangen.

Vaststaande feiten en omstandigheden

De volgende feiten kunnen op grond van de gebruikte bewijsmiddelen naar het oordeel van de rechtbank als vaststaand worden aangemerkt. Deze feiten hebben ter terechtzitting niet ter discussie gestaan en kunnen zonder nadere motivering als vertrekpunt voor de beoordeling van de bewijsvraag dienen.

Op 24 mei 2010 vond te Utrecht een verkeersongeval plaats op het kruispunt van de Brailledreef en de Taagdreef met de Loevenhoutsedijk. Bij dit verkeersongeval zijn twee personenauto’s betrokken; de bestuurder van een zwarte Volkswagen Lupo is op het kruisingsvlak tegen de rechter zijkant van een blauwe Renault Twingo gebotst. De Volkswagen Lupo werd bestuurd door verdachte. [slachtoffer 3] en [slachtoffer 2], die in de Renault Twingo zaten, zijn door dit verkeersongeval overleden. [slachtoffer 1], de bestuurder van de Renault Twingo, heeft door dit verkeersongeval zwaar lichamelijk letsel opgelopen, te weten een zware hersenschudding, een gekneusde long, een scheur in het heiligstaartbeen en een fractuur van de onderarm.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht – op grond van zijn overgelegde en in het dossier gevoegde aantekeningen ten behoeve van het requisitoir – het onder 1 primair en 2 primair en onder 3 tenlastegelegde wettig en overtuigend bewezen.

De officier van justitie heeft daartoe aangevoerd dat verdachte met veel te hoge snelheid, onder invloed van veel alcoholhoudende drank, door een voor hem op rood staand verkeerslicht is gereden, zonder behoorlijk op te letten. Onder die omstandigheden heeft verdachte een auto aangereden, als gevolg waarvan [slachtoffer 2] en [slachtoffer 3] zijn komen te overlijden en [slachtoffer 1] zwaar lichamelijk letsel heeft opgelopen.

Gelet op deze omstandigheden moet de uiterlijke verschijningsvorm van het rijgedrag van verdachte worden aangemerkt als zo zeer te zijn gericht op een ongeval met dodelijke afloop en met zwaargewonden, dat het niet anders kan zijn dan dat verdachte de aanmerkelijke kans op dat gevolg heeft aanvaard.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft betoogd dat de resultaten van het bij verdachte verrichte bloedonderzoek niet voor het bewijs mogen worden gebruikt. Het bloedonderzoek is onrechtmatig, omdat verdachte daarvoor geen toestemming heeft gegeven, aldus de verdediging. Dit behoort te leiden tot vrijspraak van het onder 1, 2 en 3 tenlastegelegde.

De verdediging heeft voorts betoogd dat het aannemelijk is dat verdachte door groen licht is gereden en dat de maximale snelheid waarmee op de kruising mocht worden gereden 70 km/u betrof. Bij de berekening van de door verdachte gereden snelheid dient van het minimale te worden uitgegaan, te weten 83 km/u, waarmee de snelheidsovertreding van verdachte minimaal te noemen is, aldus de verdediging.

Ten slotte heeft de verdediging betoogd dat [slachtoffer 1] heeft bijgedragen aan het verkeersongeval, doordat hij als bestuurder van de Renault Twingo door een rood verkeerslicht zou zijn gereden en hij geblowd zou hebben.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat wettig en overtuigend is bewezen wat verdachte onder

De bewezenverklaring

De rechtbank acht op grond van hetgeen hiervoor is vastgesteld en overwogen wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

De strafbaarheid van het feit

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

Het bewezenverklaarde levert de navolgende strafbare feiten op.

Ten aanzien van het onder 1 subsidiair bewezenverklaarde:

Overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994, terwijl de schuld bestaat

in roekeloosheid en het een ongeval betreft waardoor een ander wordt gedood

en terwijl de schuldige verkeerde in de toestand, bedoeld in artikel 8, tweede lid, onderdeel onderdeel b, van deze wet, en terwijl het feit mede is veroorzaakt doordat de schuldige

een krachtens deze wet vastgestelde maximumsnelheid in ernstige mate heeft

overschreden;

Ten aanzien van het onder 2 subsidiair bewezenverklaarde:

Overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994, terwijl de schuld bestaat in roekeloosheid en het een ongeval betreft waardoor een ander zwaar lichamelijk letsel wordt toegebracht en terwijl de schuldige verkeerde in de toestand, bedoeld in artikel 8, tweede lid, onderdeel b, van deze wet, en terwijl het feit mede is veroorzaakt doordat de schuldige een krachtens deze wet vastgestelde maximumsnelheid in ernstige mate heeft

overschreden;

Ten aanzien van het onder 3 bewezenverklaarde:

Overtreding van artikel 8, tweede lid, aanhef en onderdeel b, van de Wegenverkeerswet 1994.

De strafbaarheid van verdachte

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft op grond van hetgeen hij bewezen heeft geacht gevorderd aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van negen jaren, alsmede een ontzegging van de bevoegdheid om motorrijtuigen te besturen voor de duur van tien jaren.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft, voor zover de officier van justitie in de vervolging kan worden ontvangen, vrijspraak bepleit van de ten laste gelegde feiten. Indien de rechtbank toch tot bewezenverklaring van de ten laste gelegde feiten komt, heeft de verdediging zich op het standpunt gesteld dat de door de officier van justitie gevorderde straf exorbitant hoog is en dat bij de oplegging van een vrijheidsbenemende straf kan worden volstaan met de tijd die verdachte reeds in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht. De verdediging heeft aangevoerd dat verdachte dit ongeval nooit heeft gewild en inmiddels bezig is de schade af te handelen. Ook dient de door de verdediging gestelde medeschuld van [slachtoffer 1] in de strafmaat te worden verdisconteerd, aldus de verdediging.

Het oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de aard en de ernst van de bewezen en strafbaar verklaarde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, de persoon van verdachte zoals deze naar voren is gekomen uit het onderzoek op de terechtzitting, het verdachte betreffende uittreksel justitiële documentatie van 24 augustus 2010, de inhoud van de door de verdediging ingebrachte rapporten van E.F.J. Wasmann, psychiater, d.d. 21 juli 2010 en P.R. Lageveen, maatschappelijk werker, d.d. 29 juli 2010, evenals met de vordering van de officier van justitie.

Verdachte heeft op roekeloze wijze een auto bestuurd en een verkeersongeval veroorzaakt waarbij twee doden en één zwaargewonde te betreuren vielen. De rechtbank rekent het verdachte in het bijzonder aan dat hij een auto is gaan besturen, nadat hij – stevig – alcohol had gedronken, met veel te hoge snelheid heeft gereden en door rood licht is gereden. Dit terwijl hij reeds eerder is veroordeeld voor het rijden onder invloed. Verdachte was niet alleen wat deze veroordeling betreft een gewaarschuwd mens, maar ook gezien de talloze op zijn naam geregistreerde verkeersovertredingen, die voornamelijk betrekking hebben op het overschrijden van de maximum snelheid.

Het leed dat door het ongeval bij de nabestaanden van [slachtoffer 3] en [slachtoffer 2] is veroorzaakt is groot en onherstelbaar, hetgeen ook blijkt uit de schriftelijke slachtofferverklaringen die ter terechtzitting door de rechtbank zijn voorgelezen. De slachtoffers waren jonge mannen, die volop in het leven stonden. Het is duidelijk dat geen enkele straf het leed van de nabestaanden zal kunnen verzachten.

Het ongeval heeft ook grote gevolgen gehad voor [slachtoffer 1]. Niet alleen is hij zelf zwaar gewond geraakt bij het ongeval, maar hij moet ook het verlies van zijn vrienden dragen. Van mogelijke medeschuld, die een matigende werking op de strafmaat zou moeten hebben, is de rechtbank op geen enkele manier gebleken.

Het vorenstaande brengt de rechtbank tot het oordeel dat gelet op het roekeloze rijgedrag (met veel te hoge snelheid gereden en door rood licht gereden), het alcoholgebruik door verdachte en de ernst van de gevolgen van het ongeval (twee doden en een zwaargewonde) niet kan worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een gevangenisstraf voor de duur van vijf jaren. Mede ter bescherming van de verkeersveiligheid zal de rechtbank tevens aan de verdachte de bevoegdheid ontzeggen motorrijtuigen te besturen voor de maximale duur van 10 jaren.

De officier van justitie heeft gevorderd dat de voorwaardelijk opgelegde ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van 4 maanden, die aan verdachte is opgelegd bij vonnis van 3 juni 2008, ten uitvoer zal worden gelegd.

De rechtbank stelt vast dat verdachte zich voor het einde van de proeftijd schuldig heeft gemaakt aan nieuwe strafbare feiten en daarmee de algemene voorwaarde heeft overtreden. Gelet hierop zal de vordering tot tenuitvoerlegging worden toegewezen.

De beslissing berust op artikel 57 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 176 en 179 van de Wegenverkeerswet 1994, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

De rechtbank:

Vrijspraak