CBb, 28-02-2013, nr. AWB 09/982 B

Bij uitspraak van 28 augustus 2012 (LJN BX7257) heeft het College beslist op het hoger beroep van appellante. Daarbij heeft het College bepaald dat het onderzoek wordt heropend ter voorbereiding van een nadere uitspraak over de aan appellante op de voet van artikel 8:73 van de Algemene wet bestuursrecht te vergoeden schade in verband met overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden in de bestuurlijke en in de rechterlijke fase, en heeft het College de Staat aangemerkt als partij in die procedure.

Appellante, NMa en de Staat hebben schriftelijke uiteenzettingen gegeven over het verzoek om schadevergoeding. Voorts hebben appellante, NMa en de Staat schriftelijk toestemming gegeven om een nadere zitting achterwege te laten, waarop het College het onderzoek heeft gesloten.

In zijn uitspraak van 28 augustus 2012 heeft het College vastgesteld dat de redelijke termijn voor de bestuurlijke besluitvorming alsmede de redelijke termijn voor de rechterlijke beoordeling in beroep en in hoger beroep zijn overschreden.

NMa heeft erkend dat de redelijke termijn in de bestuurlijke fase in dit geval is overschreden met 6 maanden. Uitgaande van het in vaste jurisprudentie (zie onder meer de uitspraak van het College van 3 maart 2009, LJN BH6281) gehanteerde bedrag van € 500,-- per half jaar dat de redelijke termijn is overschreden resulteert dit volgens NMa in een schadevergoeding van € 500,--. Mede gelet op de toelichting van appellante op haar verzoek om schadevergoeding waarin zij eveneens van dit bedrag uitgaat ziet het College aanleiding om de schadevergoeding voor appellante in de bestuurlijke fase in de door NMa voorgestane zin vast te stellen.

Ten aanzien van de rechterlijke fase in beroep en in hoger beroep tezamen staat vast dat de redelijke termijn met 1 jaar en 4 maanden is overschreden. De Staat heeft zich op het standpunt gesteld dat deze vertraging aan de rechter is te wijten en dat er om die reden in de voorliggende zaak aanleiding bestaat aan appellante een vergoeding aan te bieden van eveneens € 500,-- per half jaar van de overschrijding. Dit resulteert in een schadevergoeding van € 1.500,--. Het College ziet aanleiding om de schadevergoeding voor appellante in de rechterlijke fase vast te stellen in de door de Staat voorgestane zin.

Gelet op het vorenstaande komt het College tot de slotsom dat het verzoek om schadevergoeding voor toewijzing in aanmerking komt en appellante een bedrag van in totaal € 2.000,-- aan schadevergoeding toekomt.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Het College: