HR, 30-06-2009, nr. 07/11411

Het Gerechtshof te Amsterdam heeft verdachte op 10 oktober 2006 voor

(Wijlen) mr. G.P. Hamer, advocaat te Amsterdam, heeft cassatie ingesteld en samen met mr. B.P. de Boer, eveneens advocaat te Amsterdam, een schriftuur ingezonden, houdende vier middelen van cassatie.

Het eerste middel klaagt over de herhaalde afwijzing door het hof van het verzoek om de getuige [verbalisant 1] op te roepen.

De stellers van het middel voeren aan dat het hof wel het juiste criterium heeft toegepast, maar betogen dat de motivering onbegrijpelijk is, omdat — zo begrijp ik het middel althans — de verdediging antwoord wilde krijgen op de vraag hoe deze verbalisant tot de conclusie is gekomen dat de onderzochte laptop waarschijnlijk aan verdachte toebehoorde.

In een interlocutoir arrest van 25 april 2005 heeft het hof het verzoek deze verbalisant als getuige te horen afgewezen met de volgende motivering:

Op 20 februari 2006 heeft de advocaat van verdachte het verzoek herhaald. Het hof heeft het verzoek weer afgewezen en voor de motivering van die afwijzing verwezen naar de motivering in het tussenarrest.

Tot slot is in het eindarrest in een nadere overweging nog het volgende te lezen:

Bewijsmiddel 6 bevat een proces-verbaal van de hand van de opsporingsambtenaar [verbalisant 1], inhoudende dat in perceel [a-straat 1] te [plaats] op 31 januari 2003 bij een doorzoeking een laptop is aangetroffen die nader is onderzocht. Op die laptop werden foto's aangetroffen die verbalisant heeft beschreven. Verbalisant heeft als zijn mening te kennen gegeven dat deze laptop zeer waarschijnlijk eigendom is van verdachte.

De vragen die de advocaat blijkens de schriftuur aan de gevraagde getuige had willen stellen hebben grotendeels betrekking op diens deskundigheid met betrekking tot computers. De vraag waar het in de kern genomen over gaat is welke relatie tussen de aangetroffen laptop en verdachte kan worden gelegd. Verbalisant heeft blijk gegeven van het vermoeden dat de laptop aan verdachte toebehoorde, althans door verdachte werd gebruikt, op basis van de foto's die hij op de laptop heeft aangetroffen. Waarop zijn deskundigheid om computers te kraken is gebaseerd doet er in dit verband niet toe. Ook de andere vragen die de advocaat aan de getuige wilde stellen lijken mij voor het punt dat de verdediging wilde doen onderzoeken niet van belang. Als immers de laptop bijvoorbeeld beveiligd was met een wachtwoord wil het feit dat de laatste gebruiker dat wachtwoord heeft aangewend om toegang tot de laptop te krijgen nog niets zeggen over de identiteit van die gebruiker. Ook de vraag wanneer de laptop voor het laatst is gebruikt biedt weinig houvast gelet op het feit dat niets bekend is over de handel en wandel van verdachte.

Wat dan resteert is de vraag waarop verbalisant zijn stelling baseert dat de laptop aan verdachte toebehoort, en op die vraag is een duidelijk en niet voor twijfel vatbaar antwoord gegeven: op het aantreffen van privé-gegevens van verdachte op de laptop. Dat het hof heeft overwogen dat de opgegeven vragen onvoldoende relatie hebben met de bevindingen van het door de getuige verrichte onderzoek acht ik niet onbegrijpelijk, nu de verdediging niet heeft betwist dat de laptop inderdaad de foto's bevatte die verbalisant heeft beschreven.

Het middel faalt.

Het tweede middel klaagt over de weigering van het hof om de gevraagde getuige [verbalisant 2] op te roepen. In het tussenarrest heeft het hof het verzoek afgewezen en deze afwijzing aldus gemotiveerd:

Ter terechtzitting van het hof van 20 februari 2006 is het verzoek herhaald en heeft het hof weer afwijzend beslist met de volgende motivering:

Ook in zijn eindarrest heeft het hof het verzoek om getuigen te horen ter sprake gebracht en dat verzoek afgewezen in de hiervoor aangehaalde bewoordingen.

De vragen die de verdediging aan de getuige [verbalisant 2] had willen stellen zijn symptomatisch voor een fishing expedition.1. De verdediging heeft kennelijk geen aanwijzingen dat het voorbereidend onderzoek niet volgens de regels is verlopen en werpt vervolgens het hof voor de voeten dat een bredere motivering van het verzoek om deze getuige te ondervragen niet nodig is omdat hetgeen de verdediging in dat verband al naar voren heeft gebracht voldoende is voor de rechter om te kunnen beoordelen of aan de toepasselijke maatstaf is voldaan. Het hof was het kennelijk met het laatste volkomen eens, maar dat leidde tot een ander resultaat dan de verdediging wenste. Aan het verzoek ligt geen enkele stelling over het opsporingsonderzoek ten grondslag, het doel dat met het nader onderzoek zou worden nagestreefd wordt niet helder gemaakt, behoudens als het doel zou zijn om aan de getuige [verbalisant 2] nog nadere vragen te stellen waarvan het doel niet duidelijk is.

Ter terechtzitting van het hof van 26 september 2006 heeft de advocaat van verdachte nogmaals een poging gedaan het hof te bewegen zijn eerder gedane verzoeken in te willigen. Het hof heeft het verzoek weer afgewezen en het oproepen van de getuige niet noodzakelijk geoordeeld. Ook die beslissing getuigt niet van het gebruik van een verkeerde maatstaf, noch is zij onbegrijpelijk. De verwijzing naar de omstandigheid dat een paar leveranciers verklaringen hebben afgelegd zonder dat hun namen in het proces-verbaal zijn genoemd heeft het hof niet tot een ander oordeel hoeven te brengen, zeker niet nu geen van de verklaringen van deze personen voor het bewijs is gebruikt.

Het middel faalt.

Het derde middel klaagt dat het bewijs van de feiten 1 en 2 niet zonder meer uit de door het hof gebezigde bewijsmiddelen is af te leiden.

Bewezenverklaard is:

Volgens de stellers van het middel is uit de gebezigde bewijsmiddelen niet af te leiden dat verdachte te Vinkeveen de wapens en munitie voorhanden en de amfetamine opzettelijk aanwezig heeft gehad.

Ik geef de inhoud der gebezigde bewijsmiddelen weer, voorzover relevant:

Het hof heeft kennelijk uit de inhoud van bewijsmiddel 1 afgeleid dat de wapens en de drugs met elkaar verbonden waren in die zin dat de amfetamine is aangetroffen in een kist waarin ook een aantal vuurwapens lag, zodat de gevolgtrekking redelijk is dat degene die verantwoordelijk is voor de aanwezigheid van wapens ook verantwoordelijk is voor de aanwezigheid van de amfetamine.

In de woning waar de wapens en amfetamine zijn aangetroffen bevond zich een laptop, waarvan het hof heeft aangenomen dat hij op zijn minst in gebruik was bij verdachte. Ook is een armband aangetroffen die zeer waarschijnlijk aan verdachte toebehoorde. Deze bevindingen doen vermoeden dat de verdachte minstens de woning heeft bezocht. Naar ervaringsregels is de plaats waar men zijn laptop achterlaat niet een plaats die men slechts incidenteel bezoekt. Het hof heeft kunnen aannemen uit het aantreffen van deze laptop dat de band tussen verdachte en deze woning geen toevallige en incidentele is. Voorts heeft het hof het verband tussen verdachte en de wapens kunnen leggen doordat op een van de patronen die in de woning zijn aangetroffen lichaamsmateriaal van verdachte is gevonden.

En dan is de cirkel rond. Het hof heeft het bewijs uit de gebezigde bewijsmiddelen kunnen afleiden, maar ik moet wel toegeven dat het verwoorden van de redenering die de inhoud van de gebezigde bewijsmiddelen met de bewezenverklaring verbindt in het arrest niet zou hebben misstaan.

Het middel faalt.

Het vierde middel klaagt dat de redelijke termijn in de cassatiefase is overtreden omdat op 13 oktober 2006 cassatie is ingesteld en het dossier eerst op 20 juni 2008 ter griffie van de Hoge Raad is ontvangen.

De door de Hoge Raad op acht maanden gestelde inzendtermijn is aldus met een jaar en zeven dagen overschreden, hetgeen tot verlaging van de opgelegde straf zal dienen te leiden.

De drie eerste middelen falen en kunnen naar mijn mening met de aan art. 81 RO ontleende motivering worden verworpen. Het vierde middel is gegrond, hetgeen tot een verlaging van de opgelegde straf zal dienen te leiden. Ambtshalve heb ik geen grond aangetroffen die tot vernietiging aanleiding behoort te geven.

Deze conclusie strekt tot verlaging van de opgelegde straf en tot verwerping van het beroep voor het overige.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden