Hof 's-Hertogenbosch, 04-08-2005, nr. 03/01207

Aan belanghebbende zijn voor het jaar 2000 aanslagen in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen respectievelijk premie ziekenfondsverzekering zelfstandigen opgelegd, beide naar een belastbaar inkomen van fl. 29.310,=, welke aanslagen, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraken van de Inspecteur zijn gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraken in beroep gekomen bij het hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 31,=. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

Op grond van artikel 8:58 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) heeft belanghebbende vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij en behoren tot de stukken van het geding.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgehad op 16 juni 2005 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende, tot haar bijstand vergezeld van A, alsmede, de Inspecteur.

Het hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

In geschil is primair het antwoord op de vraag of met betrekking tot belanghebbendes activiteiten sprake is van een bron van inkomen, en zo ja, of in dat geval sprake is van een onderneming in de zin van artikel 6 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet). Belanghebbende is van mening dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord, de Inspecteur is de tegenovergestelde opvatting toegedaan. Indien de vraag bevestigend dient te worden beantwoord, is de Inspecteur subsidiair van mening dat belanghebbende niet voldoet aan de voorwaarden voor toepassing van de zelfstandigenaftrek als bedoeld in artikel 44m van de wet.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende

Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, tot vernietiging van de bestreden uitspraken en, naar het hof verstaat, tot vermindering van de heffingsgrondslag van de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen tot een aanslag naar een belastbaar inkomen van fl. 722,=. De Inspecteur heeft ter zitting nader geconcludeerd tot vermindering van de heffingsgrondslag van de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen met fl. 250,=. Indien de primair in geschil zijnde vraag in de door de Inspecteur voorgestane zin moet worden beantwoord, concludeert de Inspecteur tot vernietiging van de aanslag premie ziekenfondsverzekering zelfstandigen.

Voor de aanwezigheid van een bron van inkomen is vereist dat wordt deelgenomen aan het economisch verkeer met het oogmerk geldelijk voordeel te behalen, welk voordeel ook naar objectieve maatstaven redelijkerwijs te verwachten is. Tussen partijen is niet in geschil dat belanghebbende met haar activiteiten deelneemt aan het economisch verkeer en dat zij daarmee geldelijk voordeel beoogt. Wil er echter sprake zijn van een bron van inkomen dan moet ook redelijkerwijs kunnen worden verwacht dat de activiteiten met het verrichten waarvan dit voordeel wordt beoogd, zo niet aanstonds dan toch in de nabije toekomst, blijvend belangrijke positieve resultaten zullen opleveren.

Het hof is van oordeel dat belanghebbende, gelet op de feiten en omstandigheden, waarbij de jaren vanaf 2001 een licht werpen op de toestand in 2000, van haar activiteiten redelijkerwijs geen belangrijk voordeel kon verwachten. Het is niet aannemelijk dat de vooruitzichten die in het onderhavige jaar bestonden zodanig waren, dat zij een duidelijke winstverwachting rechtvaardigden. Tegenover de gemotiveerde betwisting door de Inspecteur heeft belanghebbende het tegendeel in ieder geval niet aannemelijk gemaakt. Van een onderneming en van winst uit onderneming is dan ook geen sprake; de financieel negatieve uitkomst in 2000 van de activiteiten als bedoeld van belanghebbende is uit dezen hoofde niet aftrekbaar bij het bepalen van het belastbaar inkomen. Overigens evenmin op de voet van artikel 22, eerste lid, letter b, van de Wet, omdat ook daarbij op gelijke gronden hier niet voldaan wordt aan het aanwezig zijn van een bron van inkomen als bedoeld in 4.1.

Nu in het onderhavige jaar geen sprake is van de aanwezigheid van een bron van inkomen, wordt niet toegekomen aan en kan in zoverre in het midden blijven de vraag en het antwoord daarop of is voldaan aan de voorwaarden voor toepassing van de zelfstandigenaftrek als bedoeld in artikel 44m van de wet.

Voorzover belanghebbende zich, met haar stellingen met betrekking tot de voorlichting door de Belastingdienst, beroept op het vertrouwensbeginsel, heeft naar het oordeel van het hof het volgende te gelden. Beoordeeld moet worden of belanghebbende daaraan het in rechte te beschermen vertrouwen mocht ontlenen dat haar activiteiten als een bron van inkomen zouden worden aangemerkt. Belanghebbende, op wie in dezen de last rust het (begin van) bewijs bij te brengen, heeft niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van schending van in rechte te honoreren opgewekt vertrouwen. Omtrent een afspraak of toezegging van de zijde van de Belastingdienst, hetgeen door de Inspecteur wordt ontkend, is niets aannemelijk geworden. Hier moet sprake van zijn, wil het beroep op het vertrouwensbeginsel kunnen slagen.

Uit het vorenoverwogene volgt dat de primair in geschil zijnde vraag ontkennend dient te worden beantwoord. Voor dat geval is niet in geschil dat de heffingsgrondslag van de aanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen dient te worden verminderd met fl. 250,= en de aanslag premie ziekenfondsverzekering zelfstandigen dient te worden vernietigd.

Gelet op artikel 8:74, eerste lid, van de Awb dient aan belanghebbende het door haar betaalde griffierecht, ten bedrage van € 31,=, te worden vergoed.

Nu het beroep gegrond is, acht het hof termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep bij het hof redelijkerwijs heeft moeten maken.

Belanghebbende heeft in dit verband verzocht om vergoeding van de kosten van een door haar geraadpleegde adviseur, alsmede om vergoeding van de reis- en verletkosten voor het bijwonen van de zitting.

Een veroordeling in de proceskosten kan uitsluitend betrekking hebben op de in artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) genoemde kosten. Kosten van een deskundige die aan een partij verslag heeft uitgebracht, onderscheidenlijk verletkosten van een partij, kunnen in beginsel op grond van artikel 1, aanhef en letter b, onderscheidenlijk letter d, van het Besluit voor vergoeding in aanmerking komen. Het hof is van oordeel dat belanghebbende onvoldoende heeft gesteld noch aannemelijk heeft gemaakt, en het hof is ook ambtshalve niet gebleken, dat zij voor vergoeding in aanmerking komende kosten in de zin van voornoemde bepalingen heeft gemaakt.

Het hof is van oordeel dat alleen de reiskosten van belanghebbende voor een vergoeding in aanmerking komen. Deze kosten worden becijferd op basis van het openbaar vervoer 2e klasse op een bedrag van € 12,40.

Het hof: