Rb. Amsterdam, 08-01-2014, nr. C-13-503489 - HA ZA 11-2695

Het verloop van de procedure blijkt uit:

2. de dagvaarding van 19 september 2011,

3. de akte houdende producties van 11 januari 2012,

4. de conclusie van antwoord, tevens houdende conclusie van antwoord, tevens houdende conclusie van eis in reconventie, met producties,

5. het tussenvonnis van 7 maart 2012, waarbij een comparitie is bepaald,

6. het proces-verbaal van de op 11 juni 2012 gehouden comparitie van partijen, met de daarin genoemde processtukken en proceshandelingen,

7. de akte na comparitie tevens houdende eiswijziging en producties van Luxembourg van

5 september 2012,

8. de akte na comparitie tevens houdende bezwaar eiswijziging en producties van Habitat van 23 januari 2013,

9. de akte uitlating producties van Luxembourg van 20 februari 2013,

10. het extract uit de minuten berustende ter griffie van deze rechtbank van 20 maart 2013, waarbij het verzoek van Habitat tot het houden van pleidooi is afgewezen.

Ten slotte is vonnis bepaald.

Luxembourg vordert na vermeerdering van eis bij vonnis, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, kort weergegeven:

1. veroordeling van Habitat tot betaling van € 701.184,--, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 19 september 2011 althans vanaf dit vonnis,

2. een verklaring voor recht dat de franchiseovereenkomst een looptijd heeft tot en met in ieder geval 31 december 2015,

3. veroordeling van Habitat tot betaling van € 4.670.034,90 in verband met de door Luxembourg gederfde en te derven winst met ingang van 1 september 2011 tot en met de datum waarop de franchiseovereenkomst rechtsgeldig zal zijn geëindigd,

4. veroordeling van Habitat tot betaling van deurwaarderskosten van € 1.230,77 (beslagkosten), buitengerechtelijke kosten van € 5.160,--, nakosten en proceskosten, alle kosten te vermeerderen met wettelijke rente.

Luxembourg legt aan het vordering samengevat het volgende ten grondslag. De op

29 januari 2001 tussen partijen gesloten franchiseovereenkomst is verlengd tot en met

31 december 2015. Nadat Luxembourg bij brief van 9 augustus 2007 aan Habitat heeft bericht de franchiseovereenkomst na 31 december 2010 met vijf jaar te willen verlengen, heeft Habitat daarmee bij brief van 2 november 2009 ingestemd. Habitat is tekort geschoten in de nakoming van haar verplichtingen uit de franchiseovereenkomst. Sinds begin 2010 worden bestellingen van Luxembourg niet geaccepteerd, niet geleverd of veel te laat geleverd. Ook wordt de winkelvoorraad slecht aangevuld en kan Luxembourg niet tijdig beschikken over seizoensproducten. Verder hanteert Habitat in strijd met artikel 10.3 van de franchiseovereenkomst thans een elektronische catalogus, die geen volwaardig alternatief van de papieren catalogus is, als gevolg waarvan minder klanten naar de winkels van Luxembourg komen. Bovendien heeft Habitat in strijd met artikel 5.1 van de franchiseovereenkomst sedert maart 2010 geen commerciële en technische ondersteuning meer geboden. Door voornoemde handelwijze van Habitat heeft Luxembourg schade geleden en lijdt zij schade tot en met 31 december 2015. Luxembourg heeft de geleden schade vooralsnog begroot op in totaal € 701.184,--. Dit bedrag bestaat uit

€ 366.951,-- wegens winstderving vanaf april 2010 tot en met juni 2010, € 112.923,-- wegens een leveringsstop in maart 2011 en € 221.310,-- wegens restitutie royalties vanaf april 2010 tot en met maart 2011. Verder vordert Luxembourg € 4.670.034,90 aan toekomstige schade, te weten winstderving vanaf 1 september 2011 totdat de overeenkomst rechtsgeldig zal zijn geëindigd.

Habitat voert verweer. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van

belang, nader ingegaan.

Habitat vordert kort weergegeven:

I. een verklaring voor recht dat de franchiseovereenkomst van rechtswege is geëindigd per 31 december 2010, althans in ieder geval per 31 december 2011,

II. veroordeling van Luxembourg tot betaling van € 1.516,72,

III. voor zover de rechtbank oordeelt dat een nieuwe overeenkomst tot stand is gekomen, veroordeling van Luxembourg tot betaling van royalty’s vanaf 25 mei 2011, nader op te maken bij staat,

IV. veroordeling van Luxembourg in de proceskosten, te vermeerderen met wettelijke rente.

Luxembourg voert verweer. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

Tussen partijen is niet in geschil dat deze rechtbank bevoegd is van de onderhavige vorderingen kennis te nemen en dat daarop Nederlands recht van toepassing is.

Gelet op de samenhang tussen de vordering in conventie en die in reconventie zullen beide vorderingen hierna gezamenlijk worden besproken.

eisvermeerdering

Luxembourg stelt met betrekking tot de eisvermeerdering dat Habitat ter comparitie heeft verklaard dat zij niet meer in staat is om de franchiseovereenkomst uit te voeren omdat de handelsmaatschappijen van Habitat per september 2011 zijn verkocht aan Cafom. Ten tijde van het opstellen van de dagvaarding was het Luxembourg bovendien niet bekend dat de onderhavige franchiseovereenkomst niet is overgedragen aan Cafom. Luxembourg vordert dan ook in plaats van nakoming van de franchiseovereenkomst thans vervangende schadevergoeding.

Habitat heeft bezwaar gemaakt tegen de eisvermeerdering wegens strijd met de goede procesorde en met artikel 21 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv). Luxembourg was al bij aanvang van de onderhavige procedure bekend met de verkoop, zoals blijkt uit het persbericht dat Habitat haar in juli 2011 heeft toegezonden en uit de vermelding in de jaarrekening van Luxembourg over de verkoop aan Cafom. Luxembourg heeft in strijd met artikel 21 Rv in de dagvaarding geen melding gemaakt van de verkoop aan Cafom en de gevolgen daarvan voor haar. Bovendien heeft Luxembourg nagelaten om haar relatie met Cafom in de processtukken te concretiseren. Luxembourg vordert om evident strategische redenen thans een verklaring voor recht dat de franchiseovereenkomst een looptijd heeft tot in ieder geval 31 december 2015.

Op grond van artikel 130 Rv is Luxembourg bevoegd haar eis te vermeerderen zolang nog geen eindvonnis is gewezen, tenzij er sprake is van strijd met de eisen van een goede procesorde. Daargelaten de vraag of Luxembourg ten tijde van het uitbrengen van de dagvaardingop de hoogte was van de verkoop aan Cafom, geldt dat Habitat in de gelegenheid is gesteld om te reageren op de eisvermeerdering en dat zij daarvan ook daadwerkelijk gebruikt heeft gemaakt. Verder geldt dat Luxembourg reeds bij dagvaarding een verklaring voor recht heeft gevorderd dat de franchiseovereenkomst een looptijd heeft tot en met 31 december 2015. Naar het oordeel van de rechtbank is in dat geval geen sprake van schending van de eisen van een goede procesorde. Evenmin is er sprake van schending van artikel 21 Rv. Cafom is immers geen partij bij de onderhavige overeenkomst, zodat niet valt in te zien dat Luxembourg gehouden was nadere informatie te verstrekken over haar relatie met Cafom. Uit het voorgaande volgt dat de eisvermeerdering zal worden toegestaan.

contractspartij

Habitat heeft aangevoerd dat de franchiseovereenkomst vanaf omstreeks begin 2010 is overgedragen aan Habitat UK, zodat Luxembourg de verkeerde partij heeft gedagvaard. Luxembourg heeft bovendien haar Habitat producten ingekocht bij Habitat UK en zij heeft ook financiële verantwoording afgelegd aan Habitat UK. Verder ontving Luxembourg technische, commerciële en marketing ondersteuning van Habitat UK, richtte Luxembourg haar correspondentie, althans vanaf 2010, tot Habitat UK en heeft Luxembourg met Habitat UK na 31 december 2010 onderhandeld over de mogelijke totstandkoming van een nieuwe overeenkomst. Verder kwamen de royalty betalingen van Luxembourg aan Habitat UK toe, heeft Luxembourg na het faillissement van Habitat UK in juni 2011 geen royalty betalingen meer verricht en is Luxembourg na het faillissement van Habitat UK een contractuele relatie aangegaan met Habitat Frankrijk. Ook heeft Luxembourg haar klachten uitsluitend gericht aan Habitat UK. Uit deze omstandigheden volgt dat Habitat UK en niet Habitat de contractuele contractspartij van Luxembourg bij de franchiseovereenkomst is.

Artikel 6:159 van het Burgerlijk Wetboek (BW) bepaalt dat voor een contractsoverneming een schriftelijke overeenkomst en instemming van de wederpartij is vereist. Gesteld noch gebleken is dat aan deze voorwaarden is voldaan. Habitat heeft geen schriftelijke overeenkomst in het geding gebracht. Verder stelt Luxembourg onweersproken dat zij niet met een dergelijke overneming heeft ingestemd noch daaraan heeft meegewerkt. Verder verliep de correspondentie tussen partijen via [naam 2] namens Habitat en hoofdzakelijk op briefpapier Habitat. De omstandigheid dat de feitelijke werkzaamheden volgens Habitat vanaf begin 2010 door Habitat UK zijn overgenomen, maakt dit niet anders. Daarbij komt dat Habitat ter comparitie heeft erkend dat de door Luxembourg betaalde royalty’s gefactureerd zijn door Habitat en aan alle entiteiten van Habitat ten goede zijn gekomen. Op grond van het voorgaande is de conclusie dat Habitat de contractspartij van Luxembourg is bij de franchiseovereenkomst.

verlenging franchiseovereenkomst?

Habitat voert samengevat het volgende aan. Ingevolge artikel 3.1 van de franchiseovereenkomst moet er een nieuw contract worden gesloten. Dit is niet gebeurd.

De brief van 9 augustus 2007 van Luxembourg moet worden gezien als een uitnodiging tot het doen van een aanbod. Bij brief van 2 november 2009 heeft Habitat aan Luxembourg wijzigingsvoorstellen gedaan, die uiteindelijk niet zijn geaccepteerd. De conclusie is dan ook dat de franchiseovereenkomst is geëindigd na 31 december 2010.

Voor zover zal worden geoordeeld dat de franchiseovereenkomst na 31 december 2010 is verlengd, is de overeenkomst per 1 april 2011 geëindigd omdat Luxembourg vanaf september 2011 geen royalty’s meer heeft betaald dan wel kort na het sluiten van de overeenkomst tussen Luxembourg en Cafom.

De rechtbank stelt voorop dat niet langer tussen partijen in geschil is dat Luxembourg bij brief van 9 augustus 2007 tijdig om verlenging van de franchise-overeenkomst met een termijn van vijf jaar tot en met 31 december 2015 heeft verzocht, als vermeld in artikel 3.1 van de franchise overeenkomst. Ook staat vast dat Habitat dit verzoek heeft ontvangen.

Verder constateert de rechtbank dat Habitat in haar brief van 2 november 2009 aan Luxembourg de verlenging van de overeenkomst tot en met 31 december 2015 onvoorwaardelijk heeft bevestigd. Anders dan Habitat betoogt, leest de rechtbank in artikel 3.1 van de franchiseovereenkomst geen verplichting tot het sluiten van een nieuw contract.

Daarin staat immers vermeld dat de nieuwe overeenkomst zal worden gesloten onder dezelfde voorwaarden als die worden gesloten met nieuwe franchisenemers en dat de franchisegever alleen een nieuwe overeenkomst zal ondertekenen ‘if so required’. Die nieuwe condities bestonden kennelijk niet of Habitat vond het niet nodig om die van toepassing te verklaren op Luxembourg alvorens de verlenging te bevestigen. Afgezien hiervan is in de brief van 2 november 2009 op dit punt door Habitat niets vermeld.

Luxembourg mocht er dan ook van uitgaan dat de bevestiging van de verlenging van de franchise overeenkomst onvoorwaardelijk is verleend door Habitat. De door Habitat genoemde wijzigingsvoorstellen, behoudens dat met betrekking tot de commissieverhoging dat al in de overeenkomst was voorzien, dienen in dit licht te worden bezien als wijzigingsvoorstellen van de reeds verlengde overeenkomst, waarover tussen partijen nooit overeenstemming is bereikt.

Het voorgaande is blijkens de tekst van artikel 3.1 alleen anders indien sprake is van uitzonderlijke gevallen van wanprestatie door Luxembourg vóór 31 december 2009. Niet gesteld of gebleken is dat daarvan sprake was.

Habitat voert nog aan dat Luxembourg na 1 april 2011 geen royalty betalingen meer heeft verricht, zodat de franchiseovereenkomst op grond van de franchiseovereenkomst in ieder geval op 1 april 2011 is geëindigd. Dit verweer wordt verworpen, nu Luxembourg zich wat die betalingen betreft gerechtvaardigd beroept op haar opschortingsrecht, waarover hierna meer. Verder doet de omstandigheid dat Luxembourg een overeenkomst met Cafom heeft gesloten, aan het voorgaande niet af.

De conclusie is dan ook dat de franchiseovereenkomst is verlengd tot en met 31 december 2015. Op grond van het voorgaande zal bij eindvonnis de vordering in conventie onder 3.1.2. worden toegewezen en de vordering in reconventie onder 4.1.I. worden afgewezen.

tekortkomingen Habitat?

Luxembourg stelt onder verwijzing naar de door haar overgelegde e-mails dat Habitat tekort is geschoten in de nakoming van haar verplichtingen uit de franchiseovereenkomst door kort samengevat vanaf begin 2010 de bestellingen van Luxembourg niet te accepteren, door bestellingen niet dan wel veel te laat te leveren, door de winkelvoorraad slecht aan te vullen, door het niet langer verstrekken van een papieren catalogus en door sedert maart 2010 geen commerciële en technische ondersteuning meer te bieden. In de periode vanaf april tot en met juli 2010 werden slechts 15 à 20% van alle bestellingen van producten uit het permanente assortiment daadwerkelijk door Habitat geleverd. In december 2010 kreeg Luxembourg geen goedlopende producten uit het permanente assortiment meer geleverd, terwijl bijvoorbeeld de Franse Habitat winkels die wel geleverd kregen. Van een algeheel leveringsprobleem was derhalve geen sprake. Van de producten uit het permanente assortiment die wekelijks werden besteld en geleverd heeft Habitat de voorraad bovendien drastisch verminderd. De bestaande voorraad werd gedumpt door die met grote kortingen te verkopen.

Blijkens artikel 10.3 van de franchiseovereenkomst is de jaarlijkse papieren Habitat catalogus een essentieel onderdeel van de overeenkomst. Er is geen volwaardig elektronisch alternatief. De papieren catalogus besloeg enkele honderden pagina’s enkel aangaande producten, terwijl de elektronische catalogus slechts enkele tientallen pagina’s beslaat waar behalve producten ook verhalende artikelen in staan. Op de website van Habitat staan alleen de goederen die in voorraad zijn, maar niet de volledige collectie. Luxembourg kreeg bovendien geen ‘content’ aangeleverd van de vernieuwde website van Habitat, zodat zij zelf de magazines van de herfst 2010 en de lente 2011 op haar website heeft geplaatst. Voor zover haar magazines elektronisch werden aangeleverd, heeft zij die moeten aanpassen aan de lokale markt. Blijkens de als productie 39 bij akte van 5 september 2012 overgelegde informatie over een product uit de papieren catalogus en de magazins was de papieren catalogus veel informatiever. Verder zijn diverse seizoensbrochures te laat ontvangen (onder meer het ‘Love Your Home magazine Spring/Summer 2011), hetgeen Habitat in haar e-mail van 10 mei 2011 ook heeft erkend, of niet ontvangen (kerstmagazine 2010). Op de site van Luxembourg staat een foto van de kerstbrochure van Habitat die afkomstig is van een medewerker die de brochure in Frankrijk aantrof. Bovendien kreeg Luxembourg de ‘content’ van het magazine ‘Autumn/Winter 2011’ dermate laat aangeleverd dat er is afgezien van het drukken van dit magazine.

Habitat voert samengevat het volgende aan. Ingevolge artikel 9.1.3 van de franchiseovereenkomst rust op haar slechts een inspanningsverbintenis. Habitat heeft er alles aan gedaan om Luxembourg tegemoet te komen op de door haar genoemde punten.

Niet is gebleken van grootschalige leveringsproblemen. Eventuele niet-levering is te wijten aan het niet tijdig of niet consistent indienen van ‘forecasts’ door Luxembourg. Ook heeft zij een zending niet kunnen leveren vanwege de sneeuw. In ieder geval is Habitat op grond van artikel 9.6 van de franchiseovereenkomst niet aansprakelijk voor enige schade die daaruit zou voortvloeien. Verder heeft Habitat Luxembourg wel degelijk technische ondersteuning geboden door antwoorden te geven op haar vragen, zoals blijkt uit de als productie 14 en 15 bij conclusie van antwoord overgelegde e-mailberichten.

Habitat is ertoe overgegaan een elektronische catalogus te verstrekken, omdat de papieren catalogus al gedateerd was zodra die was uitgebracht en omdat de papieren catalogus de duur was in de distributie. De elektronische versie betreft een veel kleinere seizoenscatalogus. Cliënten kunnen nu via de website gemakkelijker en sneller producten opzoeken en kiezen. In artikel 10.3 van de overeenkomst staat geen bepaalde vorm van een catalogus of verstrekking voorgeschreven. In de slotzin staat juist vermeld dat de distributiemethode kan wijzigen gedurende de looptijd van de overeenkomst. Voor zover daarin al een verplichting voor Habitat valt te lezen, heeft Habitat daaraan voldaan door een catalogus aan Luxembourg te mailen die Luxembourg in 2010 op haar website heeft geplaatst. Habitat heeft verder het causaal verband tussen de gestelde tekortkomingen en de gestelde schade betwist. Een eventuele teruggang in de omzet van Luxembourg in 2010 kan niet één op één worden toegerekend aan een vermeend tekortschieten van Habitat. Dit geldt te meer, nu het sinds 2007/2008 wereldwijd crisis is.

De rechtbank stelt voorop dat Habitat ingevolge artikel 9.1.3 van de franchise-overeenkomst gehouden is om te trachten aan de leveringseisen van Luxembourg te voldoen en dat Habitat in het geval zij daartoe niet in staat is de voorraad gelijkmatig zal verdelen overeenkomstig de prognoses van ieder land. Verder bepaalt artikel 9.6 van de franchiseovereenkomst dat Habitat niet aansprakelijk is voor een te late of onjuiste levering voor zover de oorzaak daarvan in redelijkheid buiten haar macht ligt. Blijkens de door Luxembourg overgelegde e-mails, die gedeeltelijk zijn weergegeven onder 2.7. e.v., heeft Habitat sinds begin 2010 de door Luxembourg gedane bestellingen niet dan wel niet tijdig geleverd, waarbij de levertijden zelfs zijn opgelopen tot vijf à zes maanden.

Verder blijkt daaruit genoegzaam dat de winkelvoorraad sterk is teruggelopen omdat Habitat van de producten uit het permanente assortiment slechts een klein gedeelte daadwerkelijk heeft geleverd. Ook deze situatie heeft Habitat in de hiervoor onder 2.8. weergegeven e-mail met zoveel woorden erkend. Verder staat als onweersproken vast dat de winkel in Parijs wel voldoende is bevoorraad (zie hiervoor onder 2.10.).

Naar het oordeel van de rechtbank heeft Habitat door voornoemde handelwijze niet voldaan aan haar in artikel 9.3.1 van de franchiseovereenkomst neergelegde verplichtingen. Habitat heeft onvoldoende aangetoond, behoudens ten aanzien van één levering, dat de oorzaak daarvan in redelijkheid buiten haar macht ligt, zodat haar beroep op artikel 9.6 wordt verworpen. Het verweer van Habitat, dat zij heeft getracht om oplossingen aan te dragen voor de door Luxembourg gemelde problemen, is daartoe onvoldoende.

Het verweer van Habitat, dat het niet kunnen leveren van producten een gevolg is van het niet (tijdig) indienen van ‘forecasts’ door Luxembourg, gaat niet op. Daartegenover heeft Luxembourg onder verwijzing naar de als productie 33 en 34 overgelegde e-mailberichten gesteld dat zij de eerste keren dat Habitat om een ‘forecast’ vroeg deze heeft gegeven, maar dat zij dit vervolgens heeft nagelaten omdat Habitat diverse producten uit de ingediende ‘forecasts’ heeft verwijderd. Nu Habitat dit verweer op haar beurt niet heeft weersproken, wordt ervan uitgegaan dat het niet indienen van ‘forecasts’ niet aan (tijdige) de levering door Habitat in de weg heeft gestaan.

Ook heeft Habitat de stelling van Luxembourg, dat zij tekort is geschoten in haar contractuele verplichting tot het verlenen van technische en commerciële ondersteuning, onvoldoende gemotiveerd weerlegd. Habitat heeft tegenover de door Luxembourg met diverse e-mails onderbouwde stellingen op dit punt slechts aangevoerd dat zij bij e-mails van 26 oktober 2010 en 2 december 2010 (zie hiervoor onder 2.12.) Luxembourg heeft geantwoord op haar vragen. De rechtbank acht dit een onvoldoende onderbouwde weerlegging van de stellingen van Luxembourg. Verder blijkt uit de hiervoor onder 2.11. weergegeven gang van zaken met betrekking tot de ‘content’ van de vernieuwde website van Habitat dat Luxembourg lange tijd heeft moeten wachten op nadere informatie van Habitat, als gevolg waarvan zij stelt een aantal seizoensmagazines zelf op haar website te hebben moeten plaatsen, welke stelling Habitat eveneens onvoldoende gemotiveerd heeft weersproken.

Naar het oordeel van de rechtbank is verder voldoende komen vast te staan dat Habitat in strijd met de in artikel 10 van de franchiseovereenkomst neergelegde verplichting heeft gehandeld door een elektronische catalogus te gaan verstrekken, nu dit geen volwaardig alternatief van de papieren catalogus is. In artikel 10.3 wordt de relevantie van de papieren catalogus vooropgesteld. Weliswaar voorziet artikel 10.3 in de mogelijkheid van een wijziging in de distributiemethode, maar het had in het licht van dit artikel op de weg van Habitat gelegen om een volwaardig alternatief te bieden. Blijkens de door Luxembourg bij akte van 5 september 2012 overgelegde productie 39, waarbij een vergelijking is gegeven van de productinformatie die door middel van de catalogus en de magazines wordt verstrekt, blijkt dat hiervan evident geen sprake is. De papieren catalogus bevat immers beduidend meer gedetailleerde informatie over het product dan het desbetreffende magazine. Verder heeft Luxembourg onvoldoende gemotiveerd weersproken gesteld dat zij diverse seizoensmagazines niet dan wel te laat heeft ontvangen.

Op grond van het voorgaande in samenhang beschouwd is de conclusie dat Habitat tekort is geschoten in de nakoming van haar verplichtingen op grond van de franchiseovereenkomst. Luxembourg heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat zij als gevolg hiervan schade heeft geleden, welke schade door Luxembourg dient te worden vergoed.

de schadevordering van € 701.184,--

Deze vordering is als volgt gespecificeerd:

a. a) € 366.951,-- wegens winstderving in de periode april 2010 tot en met juli 2010,

b) € 112.923,-- wegens een leveringsstop in maart 2011,

c) € 221.310,-- wegens restitutie royalties vanaf april 2010 tot en met maart 2011.

ad a) € 366.951,--

Luxembourg stelt met betrekking tot de gevorderde € 366.951,-- dat zij door het niet (tijdig) leveren door Habitat van producten van de permanente collectie winst is misgelopen in de periode van april 2010 tot en met juli 2010. Bij de berekening hiervan is Luxembourg niet uitgegaan van de ‘gross sales’, zoals Habitat betoogt. De ‘gross sales’ omvat alle producten die in de winkels van Luxembourg worden verkocht, terwijl de leveringsproblemen hoofdzakelijk de winkelvoorraad betroffen. Het is dan dus niet zuiver om de schadevordering te baseren op de ‘gross sales’. Luxembourg heeft haar berekening dan ook gebaseerd op de historische inkopen over de periode 2007 tot en met 2009 en dit afgezet tegen de in dezelfde periode in 2010 daadwerkelijk ingekochte producten. Aldus bedragt de gederfde winst over die periode € 366.951,--.

Ad b) € 112.923,--

Luxembourg stelt verder dat zij schade heeft geleden van € 112.923,-- door de leveringsstop van Habitat in maart 2011, die met name de winkelvoorraad betrof. Ervan uitgaande dat de leveringsstop pas na enkele weken gevolgen begon te krijgen en dat Luxembourg de gemiste omzet niet meer kon inhalen omdat de klanten bij de concurrentie gingen kopen, is het schadebedrag gebaseerd op periode 1 van haar boekjaar van 28 maart 2011 tot 23 april 2011 en deze periode is qua omzet vergeleken met periode 1 van 2010. In 2010 was de omzet voor België € 762.191,-- en voor Luxemburg € 250.548,--. In 2011 was de omzet voor België € 611.588,-- en voor Luxemburg € 209.756,--. Derhalve bedroeg het omzetverlies in periode 1 van 2011 € 191.395,--. Met inachtneming van een winstpercentage van 59% bedraagt de misgelopen winst over periode 1 € 112.923,--.

Ad c) € 221.310,--

Met betrekking tot de gevorderde € 221.310,-- stelt Luxembourg dat Habitat niet heeft voldaan aan de overeengekomen verplichting tot het bieden van ondersteuning door de papieren catalogus niet langer te verstrekken. De catalogus is één van de redenen waarom Luxembourg naast inkoopprijzen ook royalty’s moet betalen over de producten. Habitat is waarschijnlijk gestopt wegens kostenbesparing maar kan dan niet hetzelfde bedrag aan royalty’s van Luxembourg blijven verlangen. Daarom maakt zij aanspraak op terugbetaling van de helft van de betaalde royalty’s in de periode april 2010 tot en met maart 2011, hetgeen ongeveer € 221.310,-- beloopt blijkens de door haar overgelegde productie 21.

Luxembourg heeft ter onderbouwing van haar schadevordering verder verwezen naar de door haar overlegde producties 41 tot en met 43.

Habitat voert tegen de door Luxembourg opgevoerde posten het volgende aan.

Ad a) € 366.951,--

Habitat betwist dat de gederfde winst op basis van de inkopen moet worden berekend. Gederfde winst is het positieve verschil is tussen de totale opbrengst van de verkopen minus de totale kosten. Uit de jaarrekening 2007/2008 van Luxembourg volgt dat de winst over 2007 € 197.174,47 bedroeg en uit de jaarrekening 2010/2011 volgt dat de winst in 2010

€ 192.376,83 bedroeg. Dit is slechts € 5.000,-- minder dan in 2007. Daarbij komt dat een gedeelte van die winst niet afkomstig is van de Habitat-producten. Gezien de jaarrekeningen is het bovendien zeer onaannemelijk dat de gederfde netto winst over de periode april tot en met juli 2010 meer dan € 366.000,-- zou bedragen, terwijl in 2007 € 197.000,-- winst over het gehele jaar is gemaakt. Het gevorderde bedrag betreft een vermindering van inkoop.

Habitat voert aan dat zij contractueel gerechtigd was om de levering van producten stop te zetten in maart 2011 omdat Luxembourg niet had voldaan aan haar verplichtingen uit de franchiseovereenkomst om de royalty’s van 2010 tijdig te betalen. De gestelde schade heeft Luxembourg dan ook aan zichzelf te wijten.

Ad b) € 112.923,--

Habitat was gerechtigd om de levering van producten stop te zetten omdat Luxembourg niet had voldaan aan haar contractuele verplichting om de royalty’s over 2010 tijdig te betalen. Het door Luxembourg gevorderde bedrag kan bovendien niet worden gekwalificeerd als gederfde winst, maar als het inkoopbedrag van de door Luxembourg gewenste producten.

Ook ten aanzien van deze vordering geldt dat de gevorderde € 112.923,-- niet kan worden gekwalificeerd als gederfde winst, maar als het bedrag van producten die Luxembourg had willen inkopen.

Ad c) € 221.310,--

Habitat voert aan dat de hoogte van de royalty’s ingevolge artikel 5.2 van de franchiseovereenkomst een netto vergoeding betreft die is gekoppeld aan de werkelijke ‘Gross Sales’ zoals in die overeenkomst gedefinieerd. Nu Habitat aan haar verplichtingen ingevolge de overeenkomst heeft voldaan, is Luxembourg de royalty’s geheel verschuldigd. Luxembourg heeft het door haar gestelde percentage van 50% bovendien niet onderbouwd. Na 1 april 2011 heeft Luxembourg geen royalty betalingen meer verricht. Dit brengt ook mee dat de franchiseovereenkomst in ieder geval op 1 april 2011 is geëindigd op grond van artikel 16.2 van de franchise overeenkomst.

De rechtbank oordeelt als volgt. Nu Habitat de gestelde schade gemotiveerd heeft betwist, zal Luxembourg overeenkomstig haar aanbod worden toegelaten tot het bewijs van haar stelling dat zij schade heeft geleden van in totaal € 701.184,-- (€ 366.951,-- wegens winstderving vanaf april 2010 tot en met juni 2010, € 112.923 wegens een leveringsstop in maart 2011 en € 221.310,-- wegens restitutie royalty’s vanaf april 2010 tot en met maart 2011). Luxembourg kan bij akte aangeven of zij in staat is dat bewijs te leveren dan wel dat zij de voorkeur geeft aan een deskundigenbenoeming. In het laatste geval kan Luxembourg zich bij die akte uitlaten over de persoon van de te benoemen deskundige alsmede over de aan de deskundige voor te leggen vragen, waarop Habitat bij antwoordakte kan reageren.

gederfde winst van € 4.670.034,90

Verder vordert Luxembourg betaling van € 4.670.034,90 aan toekomstige winstderving vanaf september 2011 tot 31 december 2015.

Habitat heeft bij akte na comparitie van 23 januari 2013 met betrekking tot deze vordering verwezen naar haar verweren als opgenomen in onderdeel 2 van die akte en dit als herhaald en ingelast beschouwd. Volgens Habitat kan op grond daarvan het gevorderde bedrag niet worden toegewezen, althans dient dit bedrag te worden gematigd.

De rechtbank heeft de door Habitat bedoelde verweren in onderdeel 2 van voornoemde akte hiervoor verworpen. Nu Habitat de hoogte van het gevorderde bedrag op zichzelf niet heeft weersproken, zal de rechtbank de vordering tot betaling van € 4.670.034,90 bij eindvonnis toewijzen.

Belgian Designs S.A.

Luxembourg stelt bij akte van 5 september 2012 onder verwijzing naar een overgelegd mandaat dat zij gemachtigd is om mede namens een zustervennootschap Belgian Designs S.A. op te treden en de door laatstgenoemde vennootschap geleden en te lijden schade op Habitat te verhalen.

Terecht heeft Habitat hiertegen aangevoerd dat uit de akte noch uit het mandaat blijkt dat en zo ja, in hoeverre Belgian Designs S.A. schade heeft geleden laat staan dat die schade is onderbouwd. Nu Luxembourg de wederpartij van Habitat was bij de franchiseovereenkomst zal de rechtbank de eventueel door Belgian Designs S.A. geleden schade buiten beschouwing laten.

de vordering tot betaling van € 1.516,72 (reconventionele vordering onder 4.1.II.)

Habitat stelt hiertoe dat Luxembourg op 15 februari 2011 haar betalingsverplichtingen heeft geschonden voor een bedrag van € 151.672,44, zodat zij op grond van de artikelen 5.4 en 9.7 van de franchiseovereenkomst een boete van 10% over dat bedrag is verschuldigd, ofwel € 1.516,72.

Luxembourg voert aan dat Habitat dit bedrag niet heeft onderbouwd en betwist dat zij betaling daarvan verschuldigd is.

Gelet op die betwisting had het vervolgens op de weg van Habitat gelegen om de vordering nader te onderbouwen, hetgeen Habitat heeft nagelaten. De vordering zal dan ook als niet onderbouwd worden afgewezen.

vordering betaling van royalty’s op te maken bij staat (reconventionele vordering onder 4.1.III.)

Habitat stelt dat Luxembourg ingevolge de franchiseovereenkomst gehouden is tot betaling van royalty’s vanaf 25 mei 2011 tot aan de beëindiging van de overeenkomst.

De vordering van Habitat strekt aldus tot nakoming van de overeenkomst en niet tot schadevergoeding. De schadestaatprocedure van artikel 612 en volgende Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering is beperkt tot gevallen waarin de rechter een veroordeling tot schadevergoeding uitspreekt. Een veroordeling tot nakoming van een betalingsverplichting die rechtsreeks voortvloeit uit een overeenkomst valt daar niet onder, zodat de vordering van Habitat in zoverre moet worden afgewezen.

proceskosten reconventie

Op grond van het voorgaande zal de vordering in reconventie integraal worden afgewezen. Habitat zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Luxembourg worden begroot op € 226,00 (1 punt

x 0,5 tarief € 452,00) aan kosten advocaat.

Om redenen van proceseconomische aard zal de rechtbank tussentijds hoger beroep van dit vonnis in conventie toestaan.

De rechter, ten overstaan van wie de comparitie van partijen is gehouden, heeft dit

vonnis niet kunnen wijzen om organisatorische redenen.

De rechtbank

in conventie

draagt Luxembourg op te bewijzen dat de door haar geleden schade € 701.184,-- bedraagt (€ 366.951,-- wegens winstderving vanaf april 2010 tot en met juni 2010,

€ 112.923 wegens een leveringsstop in maart 2011 en € 221.310,-- wegens restitutie royalty’s vanaf april 2010 tot en met maart 2011),

bepaalt dat de zaak weer op de rol zal komen van 22 januari 2014 voor uitlating door Luxembourg of zij bewijs wil leveren door het overleggen van bewijsstukken dan wel door een deskundigenbericht,

bepaalt dat Luxembourg, indien zij bewijsstukken wil overleggen, die stukken direct in het geding moet brengen, waarop Habitat bij antwoordakte kan reageren,

bepaalt dat Luxembourg, indien zij bewijs wil leveren door een deskundigenbericht, bij akte van 22 januari 2014 kan ingaan op de persoon van de te benoemen deskundige en op de aan de deskundige voor te leggen vragen, waarop Habitat bij antwoordakte kan reageren,

bepaalt dat van dit vonnis hoger beroep kan worden ingesteld voordat het eindvonnis is gewezen,

houdt iedere verdere beslissing aan,

in reconventie

wijst het gevorderde af,

veroordeelt Habitat in de proceskosten, aan de zijde van Luxembourg tot op heden begroot op € 226,00.

Dit vonnis is gewezen door mr. G.H. Marcus en in het openbaar uitgesproken op 8 januari 2014.