Rb. Middelburg, 26-03-2008, nr. 12/715202--7

nadat door de kinderrechter bij de rechtbank te Middelburg bij beschikkingen van 21 september 2006 de machtigingen tot uithuisplaatsing van de minderjarigen [minderjarige 1] en [minderjarige 2] bij een pleegouder was verlengd voor de periode van 26 september 2006 tot en met 26 maart 2007, en/of nadat door de kinderrechter bij de rechtbank te Middelburg bij beschikkingen van 21 september 2006 de ondertoezichtstelling van voormelde minderjarigen was uitgesproken voor de periode van 26 september 2006 tot en met 26 september 2007 met behoud van de Stichting Bureau Jeugdzorg Zeeland tot gezinsvoogdij-instelling, opzettelijk die minderjarigen, welke minderjarigen de leeftijd van 12 jaren nog niet hadden bereikt, heeft onttrokken aan het bovenomschreven wettig over die minderjarigen gestelde gezag of aan het opzicht van degene die dat gezag desbevoegd over die minderjarigen uitoefende;

art 279 lid 2 Wetboek van Strafrecht

art 47 lid 1 ahf/sub 1Wetboek van Strafrecht

art 279 lid 1 Wetboek van Strafrecht

nadat door de kinderrechter bij de rechtbank te Middelburg bij beschikkingen van 21 september 2006 de machtigingen tot uithuisplaatsing van de minderjarigen [minderjarige 1] en [minderjarige 2] bij een pleegouder was verlengd voor de periode van 26 september 2006 tot en met 26 maart 2007, en nadat door de kinderrechter bij de rechtbank te Middelburg bij beschikkingen van 21 september 2006 de ondertoezichtstelling van voormelde minderjarigen was uitgesproken voor de periode van 26 september 2006 tot en met 26 september 2007 met behoud van de Stichting Bureau Jeugdzorg Zeeland tot gezinsvoogdij-instelling, opzettelijk die minderjarigen, welke minderjarigen de leeftijd van 12 jaren nog niet hadden bereikt, heeft onttrokken aan het opzicht van degene die dat gezag desbevoegd over die minderjarigen uitoefende.

Hetgeen aan de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hier bewezen is verklaard, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Bewijsvoering

De rechtbank grondt haar overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het vonnis vereist met de bewijsmiddelen, dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit vonnis zal worden gehecht.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert het navolgende strafbare feit op.

Medeplegen van onttrekking van een minderjarige aan het bevoegd opzicht terwijl de minderjarige beneden de twaalf jaren oud is, meermalen gepleegd.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

Motivering van de op te leggen sanctie[s]

Bij het bepalen van de op te leggen straf heeft de rechtbank rekening gehouden met het volgende:

de ernst van het feit en de omstandigheden, waaronder dit is begaan en

de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte.

Voor wat betreft de ernst van het feit en de omstandigheden, waaronder dit is begaan, heeft de rechtbank in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft zich, tezamen met haar echtgenoot en schoonvader, willens en wetens schuldig gemaakt aan de onttrekking van haar twee kinderen van 3 jaar respectievelijk 9 maanden oud aan het opzicht door Bureau Jeugdzorg, die dat opzicht ingevolge de geldende beschikkingen tot ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing bevoegd uitoefende. Bovendien is getracht aan deze onttrekking een definitief karakter te geven, zoals blijkt uit de overbrenging van de kinderen naar Slowakije. Slechts door voortvarend handelen van justitie in Nederland zijn de kinderen uiteindelijk teruggekeerd naar hun pleeggezinnen alhier. Verdachte heeft aangevoerd dit te hebben gedaan omdat zij het met het opzicht niet eens was, en de kinderen terug wilde hebben teneinde zelf voor hen te zorgen.

Hoezeer begrijpelijk een dergelijke wens voor een ouder ook is, in het licht van de achtergrond en het doel van de uitgesproken ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing kan een zodanige vorm van eigenrichting, los van en buitenom de ter zake geldende wettelijke regels, evenwel niet worden getolereerd.

Bij het bepalen van de hoogte van de aan verdachte op te leggen straf heeft de rechtbank in het voordeel van verdachte er rekening mee gehouden dat verdachte 53 dagen in een Slowaakse gevangenis heeft doorgebracht. Anderzijds dient de rechtbank rekening te houden met de ernst van het feit en de geschokte rechtsorde.

Voor wat betreft de persoon van de verdachte heeft de rechtbank in het bijzonder gelet op:

het op naam van de verdachte staand blanco uittreksel uit het Algemeen Documentatie-register d.d. 21 februari 2008 en

het over de verdachte uitgebrachte adviesrapport d.d. 27 augustus 2007 van de Stichting Reclassering Nederland, Regio Breda-Middelburg, unit Middelburg.

De rechtbank is mede gelet op de persoonlijke omstandigheden van verdachte van oordeel dat een gevangenisstraf van na te melden duur en een taakstraf voor de duur van 240 uur, conform het door de officier van justitie geëiste, in deze passend en geboden is.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De rechtbank heeft gelet op 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 27, 47, 57 en 279 van het Wetboek van Strafrecht.

de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd aan een strafbaar feit schuldig maakt.

Zij beveelt dat de tijd die de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf geheel in mindering wordt gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht.

Zij legt aan de verdachte op een taakstraf, te weten:

een werkstraf voor de duur van 240 (tweehonderdveertig) uren, met bevel dat indien de veroordeelde deze taakstraf niet naar behoren verricht, vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van 120 (éénhonderdtwintig) dagen.

Zij heft het reeds geschorste bevel tot voorlopige hechtenis van de verdachte op, zulks met onmiddellijke ingang.