HR, 15-09-2009, nr. 08/02977 H

Aanvrager van herziening is bij arrest van het Gerechtshof te 's‑Hertogenbosch op 10 mei 2006 voor ‘opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder C, van de Opiumwet gegeven verbod’ en ‘Medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2, onder C, van de Opiumwet gegeven verbod’ bij verstek veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zeven maanden. Voorts heeft het hof beslist over de inbeslaggenomen personenauto, een en ander zoals in het arrest vermeld. Op 11 maart 2008 heeft de Hoge Raad het cassatieberoep in deze zaak verworpen, waarmee het arrest van het hof onherroepelijk is geworden.

Namens aanvrager heeft mr. L.P.H. Hameleers, advocaat te Roermond, herziening gevraagd van het onherroepelijke arrest van het hof.

De aanvrage steunt op de stelling dat er sprake is van een persoonsverwisseling. Aangevoerd wordt dat een ander bij zijn aanhouding de persoonsgegevens van aanvrager heeft opgegeven.

Uit de stukken van het geding blijkt dat op 15 april 2000 bij een verkeerscontrole een auto met drie inzittenden is staande gehouden. Van twee van de drie inzittenden, [betrokkene 1] en [betrokkene 2], is de identiteit vastgesteld aan de hand van een geldig legitimatiebewijs. De bestuurder, die werd verdacht van het rijden zonder rijbewijs, kon zich niet legitimeren. Desgevraagd gaf hij in eerste instantie de naam ‘[naam]’ op. Omdat getwijfeld werd aan de juistheid van deze opgave is aan de andere twee inzittenden gevraagd naar de naam van de bestuurder. [Betrokkene 1] antwoordde hierop dat de bestuurder zijn broer [aanvrager] was, hetgeen vervolgens door de bestuurder werd bevestigd. Bij [betrokkene 1] werd bij de fouillering een zak cocaïne aangetroffen waarop hij verklaarde deze zak net van zijn broer, de bestuurder, te hebben gekregen. Op grond hiervan zijn [betrokkene 1] en de bestuurder aangehouden. Bij inzittende [betrokkene 2] werd niets aangetroffen en hij mocht zijn weg vervolgen. Op het politiebureau werd bij een onderzoek aan de kleding van de bestuurder voorts heroïne aangetroffen. In het verhoor heeft de bestuurder verklaard de heroïne te hebben gekocht en de bij zijn broer [betrokkene 1] aangetroffen zak cocaïne aan hem te hebben gegeven.

Aanvrager heeft gegronde vrees dat zijn broer, [betrokkene 3], zich voor hem heeft uitgegeven en op zijn naam is veroordeeld. Ter staving van deze stelling wordt onder meer verwezen naar het volgende:

Tevens bevat het dossier een aanwijzing voor een persoonsverwisseling, namelijk een op het eerste gezicht waar te nemen verschil tussen de handtekeningen onder de bij de politie afgelegde verklaring van de aangehouden verdachte en de handtekeningen onder de overige stukken, waaronder het paspoort en rijbewijs van de aanvrager en de appelakte.

Naar aanleiding van de aanvrage is aan het College van Procureurs-Generaal verzocht een nader onderzoek te doen verrichten. De stukken van dat nader onderzoek zijn in maart 2009 ontvangen.

De stukken bevatten een nader verhoor van getuige [betrokkene 2] d.d. 4 maart 2009. Deze is niet eerder gehoord over hetgeen heeft plaatsgevonden op 15 april 2000 en verklaart hieromtrent het volgende:

Hieruit volgt, voor zover van belang, dat:

Uit de stukken blijkt voorts dat ‘[betrokkene 3]’ behoort te zijn: ‘[betrokkene 3]’. Op 25 februari 2003 heeft deze persoon een valse naam gebruikt en daarbij de naam ‘[naam]’ opgegeven. Sinds 7 maart 2004 is hij voortvluchtig en zonder vaste woon- of verblijfplaats.

Uit al het voorgaande in onderlinge samenhang bezien volgt mijns inziens dat er voldoende aanknopingspunten bestaan om te stellen dat er sprake lijkt te zijn geweest van een persoonsverwisseling. Gelet op hetgeen door getuige [betrokkene 2] is verklaard is niet aanvrager, maar diens broer [betrokkene 3] de persoon geweest die door de politie op 15 april 2000 is aangehouden en uiteindelijk op de naam van zijn broer is veroordeeld. Voor deze lezing bestaat een aantal aanwijzingen. Zo zijn er verschillen tussen de handtekening onder het proces-verbaal en de handtekening op officiële documenten van aanvrager waar te nemen. Daarnaast blijkt uit de verklaring van [betrokkene 4] dat [betrokkene 3] kennelijk vaker valse namen gebruikt als hij wordt aangehouden. Dit wordt bevestigd door gegevens van de politie waaruit volgt dat [betrokkene 3] op 25 februari 2003 een valse naam heeft opgegeven, te weten [naam]. Dit is dezelfde naam als de naam die in eerste instantie is opgegeven bij de aanhouding op 15 april 2000 en tevens — blijkens de verklaring van [betrokkene 4] — dezelfde naam als de naam van de broer van de vriendin van [betrokkene 3].

De hiervoor genoemde omstandigheden wekken derhalve het ernstig vermoeden dat aanvrager niet degene is die op 15 april 2000 is aangehouden en dat de rechter aanvrager zou hebben vrijgesproken indien hij met deze omstandigheden rekening had kunnen houden.

Deze conclusie strekt ertoe dat de Hoge Raad de aanvraag gegrond zal verklaren, voor zover nodig de opschorting of schorsing van de tenuitvoerlegging van de in de aanvraag vermelde uitspraak zal bevelen en de zaak zal verwijzen naar een gerechtshof, opdat de zaak zal worden behandeld en afgedaan op de wijze als in art. 467, eerste lid, Sv, is voorzien.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden