HR, 23-11-1994, nr. 29214

Geding in cassatie De Staatssecretaris van Financiën heeft tegen de uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Beoordeling van de middelen 3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan. Op 18 december 1989 heeft belanghebbende voor het jaar 1986 een zogenaamd T-biljet ingediend. Het aangegeven belastbare inkomen bedraagt f 22.714,-- en de belastingvrije som bedraagt f 7.748,--. Naast het arbeidskostenforfait van f 800,-- brengt belanghebbende, op grond van de desbetreffende forfaitaire regeling, f 2.640,-- kosten van reizen tussen woning en werk in mindering. Bij beschikking van 30 januari 1990 heeft de Inspecteur, na te hebben overwogen dat de aangifte niet tijdig was gedaan, besloten over het jaar 1986 geen aanslag in de inkomstenbelasting vast te stellen en verrekening van voorheffingen achterwege te laten. Bij tijdige indiening van het T-biljet zou de verrekening van de ingehouden loonbelasting met de inkomstenbelasting resulteren in een teruggaaf van f 598,-- en de verrekening van de ingehouden premie AOW/AWW met de verschuldigde premie AOW/AWW in een teruggaaf van f 305,-- 3.2. Het Hof heeft het door belanghebbende ingenomen standpunt kennelijk aldus opgevat dat voor de beantwoording van de vraag of zij in aanmerking komt voor teruggave van voorheffingen, de voor de behandeling van T-biljetten van belang zijnde resoluties van 9 april 1979, nr. 279-4590, BNB 1980/112 en van 25 maart 1991, nr DB 91/72, BNB 1991/143 in samenhang moeten worden gelezen met de resolutie van 1 juni 1988, nr. DB 87/6154, BNB 1988/200, en wel in die zin dat de in de eerstvermelde resoluties gehanteerde grens van f 1.000,-- moet worden teruggebracht tot de in de laatstvermelde resolutie gehanteerde grens van f 250,--. 3.3. Het Hof heeft dit standpunt van belanghebbende als juist aanvaard, evenwel ten onrechte. De in 3.2 genoemde T-biljetten-resoluties geven immers een uitputtende regeling voor na het verstrijken van de daarvoor gestelde wettelijke termijnen - door middel van T-biljetten gedane - verzoeken tot teruggave van voorheffingen. Voor de beoordeling van het onderhavige geschil komt derhalve aan de in de resolutie van 1 juni 1988 neergelegde regeling geen betekenis toe. Middel II is gegrond. De uitspraak kan niet in stand blijven. De Hoge Raad kan de zaak afdoen. Middel I behoeft geen behandeling.

Proceskosten De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

Beslissing De Hoge Raad vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en bevestigt de uitspraak van de Inspecteur.

Dit arrest is gewezen door de vice-president Stoffer als voorzitter, en de raadsheren Wildeboer, Urlings, Zuurmond en Fleers, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Loen, in raadkamer van 23 november 1994.