HR, 26-10-2010, nr. 08/02415 B

De Rechtbank te Haarlem heeft bij beschikking van 22 mei 2008 klaagster niet-ontvankelijk verklaard in haar klaagschrift voor zover betrekking hebbende op het geldbedrag van € 69.016,75, het klaagschrift gedeeltelijk gegrond verklaard en de teruggave aan klaagster gelast van een geldbedrag van € 19.586,60, en het klaagschrift voor het overige ongegrond verklaard.

Namens klaagster heeft mr. J.G. Kabalt, advocaat te Breukelen, zes middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel klaagt over het niet responderen door de Rechtbank op een door de raadsman gevoerd verweer, ertoe strekkende dat voor de uitbreiding van het conservatoire beslag op de Aston Martin geen machtiging van de Rechter-Commissaris is afgegeven.

Het middel mist feitelijke grondslag, nu blijkens het proces-verbaal van de behandeling in raadkamer van 8 mei 2008 voornoemd (in de pleitnota van de raadsman onder 1. weergegeven) verweer na de mededeling van de rechter dat de machtiging zich wel in het dossier bevindt, door de raadsman is ingetrokken.

Het middel faalt.

Het tweede middel klaagt dat de Rechtbank ten onrechte het beklag betreffende de inbeslaggenomen Aston Martin ongegrond heeft verklaard, althans dat oordeel onvoldoende heeft gemotiveerd.

Het middel miskent dat de Rechtbank blijkens de bestreden beschikking heeft vastgesteld dat het buiten redelijke twijfel staat dat [klaagster] als eigenaar van de Aston Martin kan worden aangemerkt, en vervolgens heeft geoordeeld dat en waarom zich een situatie als bedoeld in art. 94a lid 3 Sv voordoet.1. Anders dan in de toelichting op het middel wordt gesteld lag er aan het beslag dus wel een titel ten grondslag.

Voor zover in de toelichting op het middel wordt gesteld dat het aannemen van derdenbeslag — kennelijk is bedoeld: beslag op goederen van een derde als bedoeld in art. 94a Sv — door de Rechtbank in strijd zou zijn met hetgeen in de pleitnota onder 2 is aangevoerd mist het middel feitelijke grondslag. Daar wordt immers gesteld dat het beslag is gelegd ten laste van [betrokkene 1] privé op een goed van klaagster, dus beslag op een goed van een derde als bedoeld in art. 94a Sv.

Het middel faalt.

Het derde middel bevat de klacht dat het derdenbeslag niet rechtsgeldig is, nu de machtiging van de Rechter-Commissaris als bedoeld in art. 103 Sv, aan de derde-beslagene betekend had moeten worden.

Het middel miskent dat de opgeworpen klacht een onderzoek van feitelijke aard vergt waarvoor in cassatie geen plaats is.

Het middel faalt.

Het vierde middel komt op tegen het oordeel van de Rechtbank dat aannemelijk is dat de auto is bekostigd met geld dat middellijk of onmiddellijk uit misdrijf afkomstig is.

Het middel heeft het oog op de volgende overweging van de Rechtbank:

Het oordeel van de Rechtbank dat klaagster onvoldoende heeft kunnen aantonen dat het contante geldbedrag van € 50.000,-- waarmee de Aston Martin ten dele is betaald, afkomstig was van [klaagster] is niet zonder meer begrijpelijk nu productie 8.4 bij het klaagschrift onder Invulblad kasbonnen op 20 april 2007, de datum van aanschaf van de auto, vermeldt ‘auto 50.000’.

Het middel slaagt.

Het vijfde middel komt op tegen het oordeel van de Rechtbank dat er sprake is van een situatie als bedoeld in art. 94a lid 3 Sv, in het bijzonder voor wat betreft het vereiste dat er voldoende aanwijzingen bestaan dat het voorwerp aan de ander is gaan toebehoren met het doel de uitwinning van dat voorwerp te bemoeilijken of te verhinderen. Volgens de toelichting op het middel had de Rechtbank, gelet op het door de raadsman op dit punt gevoerde verweer, aan moeten geven welke aanwijzingen er waren dat de auto daadwerkelijk met die bedoeling aan [klaagster] is gaan toebehoren.

Blijkens de pleitnota van de raadsman van klaagster (onder punt 8) is ter zitting van 8 mei 2008 de stelling ingenomen dat de auto niet aan [klaagster] is gaan toebehoren om uitwinning te bemoeilijken, nu er immers op de aandelen van bestuurder en enig aandeelhouder [betrokkene 1] in [klaagster], beslag kon worden gelegd. De uitwinning zou mitsdien niet zijn bemoeilijkt of verhinderd.

De Rechtbank heeft blijkens de bestreden beschikking geoordeeld dat aannemelijk is dat de auto (mede) is bekostigd met geld dat middellijk dan wel onmiddellijk afkomstig is van misdrijf, en dat klaagster ervan op de hoogte was dat de inbeslaggenomen Aston Martin grotendeels is bekostigd met geld afkomstig van strafbare feiten, nu beslagene [betrokkene 1], die wordt verdacht van onder andere het organiseren van illegale kansspelen en witwassen, enig aandeelhouder en bestuurder van [klaagster] was. Op grond van deze omstandigheden heeft de Rechtbank geoordeeld dat de auto op naam van klaagster is gezet om uitwinning van die auto te bemoeilijken in geval de criminele activiteiten van [betrokkene 1] aan het daglicht zouden komen. Dit oordeel is niet onbegrijpelijk. Het behoefde niet nader te worden gemotiveerd omdat de door de raadsman aangevoerde omstandigheid, te weten dat er beslag kan worden gelegd op de aandelen van bestuurder en enig aandeelhouder [betrokkene 1] in [klaagster], niet uitsluit dat het op klaagsters naam zetten van de auto niettemin is geschied om uitwinning te bemoeilijken al was het maar omdat Asco een rechtspersoon is naar buitenlands recht. Bovendien, beslag op alle aandelen impliceert nog niet dat de Aston Martin daarmee in de feitelijke macht van justitie was gekomen.

Het middel faalt.

Het zesde middel klaagt dat de redelijke termijn voor berechting als bedoeld in art. 6 EVRM in de cassatiefase is overschreden, omdat vanaf het moment waarop beroep in cassatie werd ingesteld teveel tijd is verstreken tot het moment waarop de stukken ter griffie van de Hoge Raad zijn ontvangen.

Het middel miskent dat art. 6 EVRM in het onderhavige geval niet van toepassing is, nu in onderhavig geval geen sprake is van de vaststelling van burgerlijke rechten en verplichtingen als in art. 6 EVRM bedoeld, zodat geen beroep kan worden gedaan op rechten die uit dit artikel voortvloeien.2.

Het middel faalt.

Behoudens het vierde middel kunnen de middelen worden afgedaan met de in art. 81 RO bedoelde motivering.

Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden beschikking ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden beschikking en verwijzing naar het Gerechtshof te Amsterdam teneinde op het bestaande beklag opnieuw te worden berecht en afgedaan.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG