Rb. Leeuwarden (vzr.), 02-11-2011, nr. 115388 / KG ZA 11-301

Postma heeft de gemeente in kort geding doen dagvaarden tegen de openbare terechtzitting van 21 oktober 2011.

Postma heeft op de bij dagvaarding vermelde gronden gevorderd dat de voorzieningenrechter, bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad:

Ter terechtzitting hebben beide partijen hun standpunten toegelicht, waarbij hun advocaten gebruik hebben gemaakt van pleitnotities. De gemeente heeft geconcludeerd tot afwijzing van de vorderingen van Postma, met veroordeling van Postma — bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad — in de proceskosten.

Partijen hebben producties overgelegd.

Het vonnis is bepaald op heden.

In dit kort geding zal van de volgende vaststaande feiten worden uitgegaan.

Postma beheert en exploiteert een bungalowpark in Tzummarum, een dorp gelegen in de gemeente Franekeradeel. Op het park zijn chalets, bungalows en stacaravans aanwezig die eigendom van derden zijn. Van de eigenaren ontvangt Postma een parkvergoeding waarmee hij het recreatiepark kan onderhouden.

Tevens houdt Postma zich bezig met de bemiddeling bij verhuur van bepaalde bungalows/stacaravans van eigenaren aan derden. Postma heeft daartoe schriftelijke verhuurovereenkomsten met deze eigenaren gesloten, krachtens welke zij het exclusieve recht heeft om de bungalow/stacaravan van de betreffende eigenaar te verhuren tegen een bepaalde prijs. Postma int namens de eigenaren ook de huurpenningen van de derden. Voor haar werkzaamheden ontvangt Postma provisie van de eigenaren van de betreffende bungalows/stacaravans.

Bij brief van 1 oktober 2010 heeft de gemeente aan Postma haar voornemen kenbaar gemaakt om handhavend op te treden met betrekking tot de huisvesting van tijdelijke werknemers/stagiairs die op het recreatiepark in bepaalde bungalows en stacaravans verblijven. Het betreft hier de bungalows aan de Bargereed 23, 70, 72 en 84 alsmede de stacaravans aan de Vogels'tun 45, 71, 75, 107, 111 en 129. Postma is in voormelde brief verzocht om de overtredingen ongedaan te maken binnen vier weken na de verzenddatum van de vooraankondiging.

Bij besluit van 23 november 2010 heeft het college van burgemeester en wethouders van de gemeente (hierna te noemen: het college) aan Postma een last onder dwangsom opgelegd in verband met het huisvesten van tijdelijke werknemers/stagiairs op het recreatiepark. In het besluit meldt het college onder meer:

Postma heeft bezwaar gemaakt tegen de opgelegde last onder dwangsom. Dit bezwaar is door het college ongegrond verklaard.

Het college heeft Postma een aantal brieven gestuurd inzake verbeurde dwangsommen.

Bij brief van 18 mei 2011 heeft het college onder meer medegedeeld:

Bij brief van 17 juni 2011 heeft het college onder meer medegedeeld:

Bij brief van 4 juli 2011 heeft het college onder meer medegedeeld:

De gemeente is tot invordering van verbeurde dwangsommen overgegaan. Postma heeft daartoe een aantal facturen van de gemeente ontvangen. Postma is niet tot betaling van deze facturen overgegaan.

Postma heeft omstreeks eind augustus 2011 bij de sector bestuursrecht van deze rechtbank beroep ingesteld tegen de last onder dwangsom. Deze procedure loopt thans nog. De gemeente heeft in deze procedure op 18 oktober 2011 haar verweerschrift ingediend.

Op 31 augustus 2011 heeft het college een dwangbevel tegen Postma uitgevaardigd ter zake van verbeurde dwangsommen. In het dwangbevel wordt onder meer vermeld:

Het dwangbevel is op 6 september 2011 aan Postma betekend.

Bij brief van 6 oktober 2011 heeft de advocaat van Postma het college verzocht om de executie op te schorten totdat het aan de executie ten grondslag liggende dwangsombesluit in rechte is getoetst. Het college heeft dit verzoek echter niet ingewilligd.

Postma legt aan zijn vorderingen allereerst ten grondslag dat voortzetting van de executie krachtens het dwangbevel, zonder dat er enige rechterlijke toetsing van de rechtmatigheid van het dwangsombesluit heeft plaatsgevonden, misbruik van bevoegdheid oplevert, gelet op de — na te noemen — gebreken/misslagen die in het dwangsombesluit zitten. Op dit moment kan niet geoordeeld worden dat de verweren van Postma tegen het dwangsombesluit geen doel zullen treffen. Voorts valt niet in te zien waarom, hangende de beroepsprocedure bij de rechtbank, de executie van het dwangbevel niet kan worden uitgesteld. De gemeente heeft geen spoedeisend belang bij deze executie, terwijl het doorgaan van de executie tot een acute financiële noodtoestand voor Postma zal leiden, met als gevolg haar faillissement. Het belang van Postma bij staking van de executie weegt dan ook zwaarder dan het belang van de gemeente bij de voortgang van de executie.

De gebreken die aan het dwangsombesluit kleven, zijn de volgende:

Gelet op genoemde gebreken heeft het college naar de mening van Postma onvoldoende onderzoek verricht naar de relevante feiten en omstandigheden. Er is in het dwangsombesluit dan ook sprake van strijdigheid met het zorgvuldigheidsbeginsel (art. 3:2 Awb), het evenredigheidsbeginsel (art. 3:4 Awb) en er is sprake van een tekortschietende motivering (art. 3:46 en 3:47 Awb).

De gemeente stelt dat de voorzieningenrechter van de sector civiel recht zich onbevoegd dient te verklaren om van de vorderingen van Postma kennis te nemen aangezien er een met voldoende waarborgen omgeven bestuursrechtelijke procedure voorhanden is — via het indienen van een verzoek om voorlopige voorziening bij de voorzieningenrechter van de sector bestuursrecht van de rechtbank — waarin schorsing van de invorderings-beschikkingen kan worden bewerkstelligd. Er bestaat reden te meer voor Postma om zich tot de voorzieningenrechter van de sector bestuursrecht te wenden, nu de in de dagvaarding vermelde gronden vrijwel geheel bestuursrechtelijk van aard zijn. Toetsing van die gronden dient door de bestuursrechter te geschieden en niet door de civiele rechter, aldus de gemeente. De inhoud van het dwangsombesluit ligt in een executiegeschil niet ter beoordeling voor. Ten slotte heeft Postma volgens de gemeente verzuimd om de executie te schorsen door verzet aan te tekenen tegen het uitgevaardigde dwangbevel.

Inhoudelijk gezien betwist de gemeente dat er sprake is van de volgens Postma aan het dwangsombesluit klevende gebreken. Ter onderbouwing daarvan verwijst de gemeente naar het verweerschrift dat in de procedure bij de bestuursrechter door haar is ingediend.

Uitgangspunt dient te zijn de bevoegdheid van de gemeente om het dwangbevel ten uitvoer te leggen. Voor schorsing van de executie is slechts plaats indien het dwangsombesluit op een kennelijke feitelijke of juridische misslag zou berusten of indien tenuitvoerlegging op grond van na het besluit voorgevallen of aan het licht gekomen feiten klaarblijkelijk aan de zijde van Postma een noodtoestand zal doen ontstaan, waardoor onverwijlde tenuitvoerlegging niet kan worden aanvaard. Beide situaties zijn hier echter niet aan de orde, waarbij de gemeente nog opmerkt dat de verwijzing door Postma naar een mogelijk faillissement bij voortzetting van de executie niet is onderbouwd. Een dreigend faillissement betreft bovendien geen feit dat na het besluit is voorgevallen, maar is slechts een gevolg van de executie en levert volgens vaste jurisprudentie geen noodtoestand op. De gemeente op haar beurt heeft een groot belang bij voortzetting van de executie, nu Postma zich niets gelegen laat liggen aan de opgelegde last onder dwangsom en in strijd daarmee blijft handelen.

De voorzieningenrechter:

weigert de gevraagde voorzieningen;

veroordeelt Postma in de proceskosten, tot op heden aan de zijde van de gemeente vastgesteld op € 1.366,00;

verklaart dit vonnis voor wat betreft de proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. J. de Vroome en in het openbaar uitgesproken door mr. C.M. Telman in tegenwoordigheid van mr. M. Postma als griffier op 2 november 2011.