ABRvS, 21-02-2007, nr. 200604543/1

Bij besluit van 1 juni 2004 heeft de Minister van Defensie (hierna: de minister) geweigerd een aantal documenten openbaar te maken.

Bij besluit van 12 november 2004 heeft de minister het door appellant daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard onder aanvulling en verbetering van de motivering van het besluit.

Bij uitspraak van 27 april 2006, verzonden op 18 mei 2006, heeft de rechtbank Utrecht (hierna: de rechtbank) het door appellant daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft appellant bij brief van 19 juni 2006, bij de Raad van State ingekomen op 20 juni 2006, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht.

Bij brief van 14 september 2006 heeft appellant de toestemming verleend als bedoeld in artikel 8:29, vijfde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb).

Bij brief van 26 september 2006 heeft de minister van antwoord gediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 23 januari 2007, waar appellant, vertegenwoordigd door mr. H. van Drunen, werkzaam bij Juridisch Adviesbureau Maury, en de minister, vertegenwoordigd door mr. H. Zilverberg, werkzaam bij het ministerie, zijn verschenen.

Ingevolge artikel 1, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wet politieregisters (hierna: de Wpolr) wordt onder politieregister of register verstaan een samenhangende verzameling van op verschillende personen betrekking hebbende persoonsgegevens

Appellant heeft verzocht om openbaarmaking van alle documenten die betrekking hebben op de gebeurtenissen van 8 november 2003 rond de Constant Rebecz Kazerne te Eindhoven en de gebeurtenissen die ertoe hebben geleid dat het gekraakte terrein in de dagen erna werd verlaten.

Bij het in bezwaar gehandhaafde besluit van 1 juni 2004 heeft de minister, voor zover thans van belang, openbaarmaking geweigerd van meldingen van burgers en organisaties betreffende het concert van 8 november 2003, correspondentie tussen de krakers van de kazerne en de gemeente Eindhoven en/of de politie en/of de KMar of Defensie of verslagen daarvan, verslagen van het portofoonverkeer op 8 november 2003, alsmede mutaties en/of aangiften opgenomen door politie en KMar en alle mutaties en aangiften, meldingen en dergelijke die zijn gedaan na de kraak van de kazerne eind 2000. Daartoe heeft de minister zich op het standpunt gesteld dat de Wpolr een systeem kent van nadere regeling via uitvoeringsvoorschriften en op afzonderlijke registraties toegesneden reglementen, waaronder het Privacyreglement. Onder verwijzing naar de artikelen 2 en 4 tot en met 26 van dit reglement betoogt de minister dat de ingevolge die bepalingen in het register vervatte modules verschillende soorten documenten omvatten en dat op deze documenten de Wpolr integraal van toepassing is. Aangezien deze wet een gesloten verstrekkingenregime kent mag geen van de in die documenten opgenomen gegevens worden verstrekt aan appellant en is de Wob in dit geval niet van toepassing, aldus de minister.

Als meest verstrekkende grond voert appellant aan dat, naar de rechtbank heeft miskend, de minister en de hoorcommissie niet staan vermeld in de limitatieve opsomming in de artikelen 14, 15 en 16 van de Wpolr van degenen aan wie gegevens uit een politieregister mogen worden verstrekt, zodat zij niet bevoegd zijn om kennis te nemen van deze gegevens. Aangezien de minister en de commissie toch kennis hebben kunnen nemen van de gegevens, zijn deze derhalve buiten het verstrekkingenregime van de Wpolr gebracht en kan niet meer worden staande gehouden dat de gegevens onder dit verstrekkingenregime vallen, aldus appellant.

Dit betoog faalt. Zoals de rechtbank ook heeft overwogen, is de minister op grond van artikel 1, eerste lid, aanhef en onder f, onder 4°, van de Wpolr beheerder van het politieregister. Ingevolge artikel 20 van de Wpolr is hij degene die informatie verstrekt over de in het politieregister opgenomen gegevens. Aan deze hoedanigheid en de daaraan verbonden bevoegdheid tot verstrekking is inherent dat de minister bevoegd is kennis te nemen van die gegevens. Dit geldt eveneens voor de leden van de commissie advisering bezwaarschriften defensie, bestaande uit ambtenaren van het ministerie, die de minister dienden te adviseren ten aanzien van het bezwaar van appellant dat de minister ten onrechte heeft geweigerd gegevens openbaar te maken.

Appellant richt zich voorts tegen de overweging van de rechtbank dat het Bedrijfsprocessensysteem van de KMar een politieregister is in de zin van de Wpolr en dat geen grond bestaat voor het oordeel dat de minister zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat de in geding zijnde documenten uitsluitend of grotendeels persoonsgegevens bevatten in de zin van de Wpolr, gelezen in samenhang met de Wbp. Daartoe stelt appellant dat ingevolge de Wpolr in een politieregister uitsluitend persoonsgegevens mogen worden opgenomen, terwijl in de in geding zijnde stukken ook andere gegevens, zoals aantallen aanwezigen, data en locaties, zijn opgenomen. Daarom had openbaarmaking van deze gegevens volgens appellant niet met een beroep op het gesloten verstrekkingenregime van de Wpolr mogen worden geweigerd. De rechtbank heeft volgens appellant voorts ten onrechte een door de minister zelf vastgesteld reglement bij haar beoordeling betrokken.

Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen in de uitspraak van 29 november 2006 in zaak no. <a target="_blank" href='http://www.raadvanstate.nl/verdicts/verdict_details.asp?verdict_id=15624'>200601984/1a> (AB 2007, 24) vloeit uit de tekst en de geschiedenis van de totstandkoming van de Wpolr voort dat deze wet voor de verstrekking van gegevens een gesloten systeem kent. De bij deze wet of bij daarop gebaseerde Algemene maatregel van bestuur gestelde regels, waarmede het reglement, als bedoeld in artikel 9 van de Wpolr, in overeenstemming dient te zijn, geven tezamen een uitputtende regeling (TK 1985-1986, 19 589, nr. 3, p. 9).

Uit de tekst van artikel 1, eerste lid, aanhef en onder c, h en i, van de Wpolr blijkt dat het regime van de Wpolr uitsluitend van toepassing is op persoonsgegevens, als bedoeld in artikel 1, aanhef en onder a, van de Wbp. De wetsgeschiedenis biedt geen grond aan deze bepalingen een andere betekenis toe te kennen dan uit hun tekst voortvloeit. Het verstrekkingenregime van de Wpolr heeft derhalve betrekking op persoonsgegevens in vorenbedoelde zin en - anders dan de Wob - niet op de documenten waarin ze kunnen zijn vervat. In dit stelsel brengt de omstandigheid dat een document persoonsgegevens bevat niet met zich dat het document als zodanig onder de werking van de Wpolr valt, ook voor zover dit document andere dan persoonsgegevens in voormelde zin bevat. Dit betekent dat de rechtbank ten onrechte betekenis heeft gehecht aan de omstandigheid dat in het Privacyreglement in strijd met de Wpolr is bepaald dat ook andere gegevens dan persoonsgegevens in het politieregister mogen worden opgenomen.

De Afdeling heeft met toepassing van artikel 8:29, vijfde lid, van de Awb kennis genomen van de door de minister vertrouwelijk overgelegde stukken. De Afdeling ziet geen grond voor het oordeel dat deze stukken uitsluitend persoonsgegevens bevatten in de zin van de Wpolr, gelezen in samenhang met de Wbp. De minister is er dan ook ten onrechte vanuit gegaan dat deze stukken integraal onder het regime van de Wpolr vallen en heeft ten onrechte om die reden geen toepassing gegeven aan de Wob. Hieruit volgt dat de door de minister gehandhaafde weigering afschriften te verstrekken van de in geding zijnde stukken op een onjuiste grondslag berust en mitsdien ondeugdelijk is gemotiveerd. De minister zal, gelet op het na te melden beslissing, nader moeten vaststellen welke gegevens uit de stukken als persoonsgegevens in de zin van de Wpolr, gelezen in samenhang met de Wbp, zijn aan te merken. Daarbij wijst de Afdeling op haar in de uitspraak van 31 januari 2007 in zaak no. <a target="_blank" href='http://www.raadvanstate.nl/verdicts/verdict_details.asp?verdict_id=16075'>200600141/1a> opgenomen oordeel dat het begrip persoonsgegeven zich, gelet op het element "identificeerbare" in de definitie van persoonsgegeven in artikel 1, aanhef en onder a, van de Wbp, niet beperkt tot de vermelding van personalia van bijvoorbeeld een gehoorde en diens hoedanigheid en dat het relaas van een verhoor, voor zover dit gegevens bevat die herleidbaar zijn tot de gehoorde of degene over wie wordt verklaard, moet worden begrepen onder het begrip persoonsgegeven. Indien stukken niet alle en niet geheel bestaan uit informatie waaruit kan worden afgeleid welke persoon aan het woord is of over wie wordt verklaard, moet het mogelijk worden geacht de stukken zodanig te schonen, dat daaruit vervolgens niet meer kan worden afgeleid wie over wie welke verklaring heeft afgelegd.

Ten aanzien van de in geding zijnde documenten voor zover die geen persoonsgegevens behelzen zal de minister derhalve alsnog toepassing moeten geven aan de Wob.

Het hoger beroep is gegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. Doende hetgeen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling het inleidende beroep gegrond verklaren en het bestreden besluit vernietigen wegens strijd met artikel 7:12 van de Awb. De minister dient met inachtneming van het vorenoverwogene een nieuw besluit op het bezwaar te nemen.

De minister dient op na te melden wijze in de proceskosten te worden veroordeeld.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin: