Rb. Amsterdam, 10-01-2019, nr. 13/728061-18 (Promis)

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen op 13 december 2018 (inhoudelijke behandeling) en 10 januari 2019 (sluiting van het onderzoek ter terechtzitting).

Het Openbaar Ministerie is vertegenwoordigd door mrs. C.J. Cnossen en S. de Klerk, beiden officier van justitie. In het vervolg zullen zij gezamenlijk worden aangeduid als ‘de officier van justitie’. Verdachte wordt bijgestaan door mrs. C.W. Flokstra en J. de Vries. In het vervolg zullen zij gezamenlijk worden aangeduid als ‘de raadsman’. De rechtbank heeft kennis genomen van de vordering van de officier van justitie en van wat verdachte en zijn raadsman naar voren hebben gebracht.

De rechtbank heeft tijdens het onderzoek ter terechtzitting de personalia van de benadeelde partijen (tien in totaal) niet genoemd. In dit vonnis zal die lijn worden voortgezet. Bij de beoordeling van de verzoeken tot schadevergoeding van de benadeelde partijen verderop in dit vonnis zal de rechtbank een korte uitleg geven over de reden van deze werkwijze.

De rechtbank heeft daarnaast kennisgenomen van wat mr. R.A. Korver, raadsman van drie van de benadeelde partijen, en mr. M.A.J. Kubatsch, raadsvrouw van één benadeelde partij, naar voren hebben gebracht. De advocaat van de overige zes benadeelde partijen is niet bij de zitting van 13 december 2018 aanwezig geweest.

Ten slotte heeft de rechtbank acht geslagen op hetgeen de deskundige, psycholoog J.M. Oudejans, tijdens de zitting heeft gezegd.

Op 23 maart 2018 heeft het Openbaar Ministerie bekend gemaakt een kroongetuigeregeling met [naam kroongetuige] te zijn overeengekomen. [naam kroongetuige] heeft eind 2017 verklaringen afgelegd met betrekking tot een reeks liquidaties in Amsterdam en Utrecht.

Op 29 maart 2018 is [slachtoffer] (hierna: het slachtoffer) beschoten in een bedrijfspand aan de Tt. Melissaweg in Amsterdam-Noord. Het slachtoffer, een broer van kroongetuige [naam kroongetuige] , werd zesmaal geraakt en overleed ter plaatse.

Verdachte heeft bekend dat hij in opdracht van een ander het slachtoffer heeft doodgeschoten. Hij zou daarvoor een geldbedrag van € 100.000,- ontvangen. In het najaar van 2017 is hij door de opdrachtgever benaderd met de vraag of hij bereid was te helpen bij een liquidatie. Hij heeft in januari 2018 het verzoek gekregen om een garage te huren en daarin een auto te stallen. Dit was de latere vluchtauto (zwarte Seat Leon). Via een contactpersoon ontving hij op 27 maart 2018 informatie over het slachtoffer, waaronder zijn naam, een foto van het slachtoffer, zijn werklocatie en werktijden. Ook zijn hem instructies gegeven hoe de liquidatie moest te worden uitgevoerd. Op diezelfde dag ontving hij van een derde persoon een tas met wapens. Deze wapens heeft hij die avond nog getest. In de ochtend van 28 maart 2018 is verdachte naar het bedrijfspand van het slachtoffer gereden, maar het slachtoffer was al binnen. In de avond is verdachte daar weer naartoe gegaan, maar toen was het slachtoffer al weg. Verdachte is op 29 maart 2018 wederom naar het bedrijfspand van het slachtoffer gegaan, heeft gezegd dat hij voor een sollicitatiegesprek kwam, liep achter het slachtoffer aan de trap op en heeft hem toen driemaal van achteren beschoten. Toen het slachtoffer gewond bovenaan de trap op de grond lag, heeft verdachte van dichtbij nog drie kogels op het slachtoffer afgevuurd. Verdachte is weggereden in de zwarte Seat Leon en heeft een tas met twee vuurwapens, munitie en een geluiddemper in het water tussen de Ms. van Riemsdijkweg en de Tt. Vassumweg gegooid. Wie de opdrachtgever(s), contactpersoon of andere betrokkenen zijn, heeft verdachte niet willen vertellen. Hij kende de persoon die hem heeft benaderd om de liquidatie uit te voeren uit het verleden en wist dat hij zich in het criminele circuit begaf. Verdachte heeft gezegd dat hij op voorhand niet wist dat het slachtoffer de broer van een kroongetuige was. Hij dacht dat het om een onderlinge afrekening ging binnen het criminele circuit.

Verdachte is op 30 maart 2018 aangehouden. Naast de moord op [slachtoffer] wordt hij beschuldigd van het medeplegen van wapenbezit en het medeplegen van de heling van de vluchtauto.

Aan verdachte is kort samengevat ten laste gelegd dat hij zich heeft schuldig gemaakt aan:

1. de moord op [slachtoffer] ;

2. het samen met anderen voorhanden hebben van twee vuurwapens, een geluiddemper, twee patroonmagazijnen en munitie;

3. het samen met anderen plegen van opzetheling of schuldheling van een personenauto.

De tekst van de volledige tenlastelegging is opgenomen in een bijlage die aan dit vonnis is gehecht en geldt als hier ingevoegd.

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging. Omdat aan deze formele eisen is voldaan, kan de rechtbank de zaak inhoudelijk beoordelen.

De rechtbank acht op grond van de in bijlage II vervatte bewijsmiddelen bewezen dat verdachte:

1.

op 29 maart 2018 te Amsterdam, opzettelijk en met voorbedachte rade [slachtoffer] van het leven heeft beroofd, immers is verdachte met dat opzet en na kalm beraad en rustig overleg,

- met een vuurwapen achter voornoemde [slachtoffer] aan gelopen en

- heeft hij vervolgens met een vuurwapen meerdere schoten afgevuurd op voornoemde [slachtoffer] ,

ten gevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden;

2.

op 29 maart 2018 te Amsterdam, tezamen en in vereniging met (een) ander(en),

- een vuurwapen van categorie II, te weten een pistoolmitrailleur merk Ceska Zebrojovska, model VZ61, kaliber 7,65mm en

- een patroonmagazijn met daarin patronen en

- een geluiddemper en

- een vuurwapen van categorie III, te weten een pistool merk Heckler & Koch, model USP Compact, kaliber 9mm para en

- een patroonmagazijn en

- een patroon merk Magtech, CBC 9mm luger

voorhanden heeft gehad;

3.

in de periode van 29 januari 2018 tot en met 29 maart 2018 in Nederland, tezamen en in vereniging met (een) ander(en), een personenauto (merk Seat, type Leon, voorzien van het VIN nummer [nummer] ) voorhanden heeft gehad, terwijl hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) ten tijde van het voorhanden krijgen van dit goed redelijkerwijs hadden moeten vermoeden, dat het een door misdrijf verkregen goed betrof.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

De eis van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte voor de door haar bewezen geachte feiten zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van achtentwintig jaar, met aftrek van voorarrest. Hiertoe is het volgende aangevoerd.

De officier van justitie heeft bij de strafeis rekening gehouden met de ernst van de feiten, de gevolgen voor het slachtoffer en de nabestaanden en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte.

De liquidatie is uitgevoerd op klaarlichte dag en in het bijzijn van omstanders. Het slachtoffer is een onschuldige burger en zijn nabestaanden is onherstelbaar leed aangedaan. Het slachtoffer is op gruwelijke en koelbloedige wijze om het leven gebracht. Hij kan zijn kinderen niet zien opgroeien en zijn kinderen zullen zonder zijn liefde, steun en aandacht verder moeten. De nabestaanden hebben vanwege de acute dreiging op hun leven halsoverkop huis en haard moeten verlaten, leven sindsdien een verborgen bestaan en er is nog altijd geen zicht op vermindering van deze voortdurende dreiging. Dat zijn strafverzwarende omstandigheden, die rechtvaardigen dat er een hogere straf wordt opgelegd dan in andere moordzaken is opgelegd.

Deze liquidatie maakt onderdeel uit van de golf van geweld waarmee onze samenleving wordt geconfronteerd. Deze moord moet daarnaast worden gezien als een regelrechte aanslag op het Nederlandse strafrechtsysteem. Iemand die bereid is te verklaren over de georganiseerde misdaad moet niet alleen vrezen voor zijn eigen leven, maar ook voor dat van zijn naasten. Hiermee wordt opsporing en vervolging van zware criminelen ernstig bemoeilijkt. Niet is vastgesteld dat verdachte wist wie het slachtoffer was en dat hij de broer was van een kroongetuige. Hij heeft gezegd dat hij dacht dat hij iemand uit het criminele milieu zou doodschieten. Maar verdachte had alle reden om onderzoek te verrichten naar de persoon die hij zou gaan vermoorden. Het slachtoffer had immers een reguliere baan in een branche die niet gelieerd is aan criminaliteit en hij had reguliere werktijden. Hij had er daarom niet vanuit mogen gaan dat het slachtoffer een crimineel was. Nu verdachte heeft nagelaten onderzoek te doen naar het slachtoffer, heeft hij bewust het risico genomen dat hij niet een crimineel, maar een onschuldige burger van het leven zou beroven. De maatschappij vraagt om vergelding en degene die in Nederland liquidaties uitvoert voor criminele organisaties moet zwaar gestraft worden. Er zijn geen redenen om de aan verdachte op te leggen straf te matigen. Ook de persoonlijke omstandigheden van verdachten nopen daar niet toe. Verdachte heeft twee jonge kinderen, had een baan, een baas die zeer tevreden over hem was en hij had geen noemenswaardig strafblad. Het is onbegrijpelijk hoe hij schijnbaar uit het niets is overgegaan tot deze moord. Dat hij worstelde met een cocaïneverslaving, depressieve gevoelens had en het leven niet meer zag zitten, verklaart niet waarom hij bereid was het slachtoffer van het leven te beroven. De psycholoog die verdachte heeft onderzocht, is tot de conclusie gekomen dat hij volledig toerekeningsvatbaar moet worden beschouwd. Ook daarin schuilt dus geen reden om een lagere straf op te leggen.

Een gevangenisstraf van achtentwintig jaren is daarom een passende straf.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat aan verdachte een gevangenisstraf van maximaal vijftien jaar moet worden opgelegd. Hiertoe is het volgende aangevoerd.

De aan verdachte op te leggen straf zal moeten worden bepaald naar de mate van zijn schuld en verantwoordelijkheid. Verdachte had geen wetenschap wie zijn slachtoffer was en hij droeg geen kennis over de reden waarom het slachtoffer dood moest. Hem kan dus niet worden aangerekend dat hij een aanslag op het Nederlandse rechtssysteem heeft gepleegd door de broer van een kroongetuige te vermoorden. Dat er überhaupt een oorzakelijk verband is tussen de mededeling van het Openbaar Ministerie dat een kroongetuige-overeenkomst is gesloten met [naam kroongetuige] , en de opdracht tot de moord op zijn broer, is niet aangetoond.

Het Openbaar Ministerie heeft gezegd dat het criminele milieu verhardt, en dat deze moord die verharding naar een nog hoger plan heeft getild. Maar verdachte heeft aan die verharding in het criminele milieu – buiten zijn eigen handelen – part noch deel gehad. Hij was niet actief in het criminele milieu.

Zwaarder straffen alleen zal de golf van geweld in Nederland niet tot stoppen brengen. En geen enkele straf zal bevredigend zijn voor de nabestaanden.

Niet betwist wordt dat het slachtoffer onschuldig was, maar juridisch en moreel gezien mag geen onderscheid worden gemaakt tussen een de moord op een schuldig (crimineel) persoon en de moord op een onschuldig slachtoffer. Ieder mensenleven wordt op dezelfde wijze beschermt door de wet en de overheid die de wet handhaaft. Uit de rechtspraak volgt dat roekeloos handelen strafverhogend kan werken, niet de vraag of het slachtoffer een rol speelde in het criminele milieu.

Verzocht wordt in strafmatigende zin rekening te houden met de persoon van verdachte en alles wat er over hem en zijn handelen bekend is. Hij worstelde met hetgeen hij heeft gedaan en heeft daarom uitgelegd wat er is gebeurd. Hij heeft niet over de identiteit van andere betrokkenen verklaard, maar dat mag hem niet kwalijk worden genomen omdat hij daarmee zijn eigen familie in gevaar zou brengen. De vraag hoe hij tot dit feit is gekomen, is onbeantwoord gebleven, al lijkt het erop dat het bergafwaarts ging met verdachte vanaf het moment dat hij met cocaïne in aanraking kwam. Dat hij voor de liquidatie een vergoeding zou krijgen, heeft meegewogen maar was geen doorslaggevende factor. Verdachte heeft een geweten en voelt zijn verantwoordelijkheid, zo schrijft de psycholoog in zijn rapport. Dat geweten heeft hem tijdens het tenlastegelegde in de steek gelaten, maar er is – zo blijkt ook uit het psychologisch rapport – wel een perspectief. Hij heeft goed gefunctioneerd in de maatschappij, heeft altijd gewerkt, heeft een gezin en geen relevant strafblad. Verzocht wordt bij de strafmaat rekening te houden met dat perspectief en niet af te wijken van wat in soortgelijke zaken aan straf wordt opgelegd. In zaken waarin zeer hoge gevangenisstraffen werden opgelegd, was vaak sprake van meerdere liquidaties of pogingen daartoe, deelname aan een criminele organisatie, een fors strafblad, gebrek aan zelfinzicht en een hoge recidivekans. Dat is in deze zaak anders. Verzocht wordt daarom om een gevangenisstraf van maximaal 15 jaar op te leggen.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het opleggen van een straf houdt de rechtbank rekening met de ernst van de gepleegde strafbare feiten, de omstandigheden waaronder die feiten zijn gepleegd, en met de gevolgen daarvan voor het slachtoffer, diens omgeving en de maatschappij. Ook weegt de rechtbank de achtergrond en het persoonlijk leven van de verdachte mee en heeft de rechtbank gekeken naar ongeveer vergelijkbare zaken.

De rechtbank stelt voorop dat verdachte een buitengewoon ernstig en schokkend strafbaar feit heeft begaan. Hij heeft in ruil voor (het vooruitzicht op) een groot geldbedrag een opdracht tot liquidatie aangenomen en uitgevoerd. Het was een moord op bestelling. Verdachte heeft daarmee geen enkel respect getoond voor het leven van het slachtoffer. Verdachte is op klaarlichte dag het bedrijf van het slachtoffer binnen gegaan en heeft – terwijl er andere personen in het pand aanwezig waren – het slachtoffer op koelbloedige wijze van het leven beroofd. Verdachte heeft het slachtoffer driemaal van achteren beschoten, en vervolgens van zeer dichtbij nog drie kogels op hem afgevuurd. Collega’s van het slachtoffer hebben de schoten gehoord en zijn gevlucht. Sommige van hen hebben het slachtoffer, dat ernstig gewond was, gezien. De wijze waarop verdachte de moord heeft uitgevoerd, is voor de rechtbank reden om een hogere straf op te leggen.

Verdachte heeft uitvoering gegeven aan de zoveelste liquidatie in Amsterdam en daarmee bijgedragen aan de publieke onrust en verontwaardiging die bij dit soort ernstige geweldsdelicten ontstaat. Hij heeft gezegd dat hij dacht dat het om een criminele afrekening ging. Verdachte was dus bereid een bijdrage te leveren aan het gewelddadige optreden in het criminele milieu, waarmee de maatschappij in toenemende mate wordt geconfronteerd.

Maar wat nog zwaarder weegt, is dat hij een vader van twee jonge kinderen, een geliefde zoon en broer, een gewaardeerde collega en baas, om het leven heeft gebracht. De gevolgen voor zijn naasten zijn desastreus en onomkeerbaar.

Een belangrijke vraag die de rechtbank in deze zaak moet beoordelen, is of de omstandigheid dat het slachtoffer de broer van een kroongetuige was, reden is om de aan verdachte op te leggen straf te verhogen. Voor de officier van justitie heeft dit feit immers sterk strafverzwarend gewerkt.

Het dossier bevat voldoende aanwijzingen om aan te nemen dat de liquidatie verband hield met het feit dat de broer van het slachtoffer een kroongetuige was. Een ander motief om het slachtoffer om het leven te brengen was er niet, en de liquidatie is slechts enkele dagen na het openbaar maken van de kroongetuige-overeenkomst uitgevoerd. Het slachtoffer is kennelijk om het leven gebracht met het doel de kroongetuige niet (verder) te laten verklaren, of om andere personen die in de toekomst zouden overwegen als kroongetuige op te treden zoveel angst voor hun eigen veiligheid en dat van hun naasten aan te jagen dat zij daarvan afzien.

De opdrachtgever(s) achter deze moord heeft/hebben blijkbaar een dergelijk signaal willen afgeven en zijn zelfs zo ver gegaan dat zij een onschuldig familielid van een kroongetuige hebben laten vermoorden. Dit is in Nederland nog niet eerder voorgekomen. De opdrachtgever(s) heeft/hebben duidelijk de intentie gehad het strafrechtelijk systeem en de opsporing en vervolging van zware criminaliteit te frustreren.

Er zijn echter geen redenen om aan te nemen dat verdachte wist dat het slachtoffer de broer van een kroongetuige was. Hoe vreselijk zijn daad ook is, verdachte kan daarom niet worden verweten dat hij met deze moord de bedoeling had om een aanslag op de Nederlandse rechtsstaat te plegen. Anders gezegd: de intentie die zijn opdrachtgever(s) hadden, kan hem niet worden aangerekend. Dat verdachte geen onderzoek heeft gedaan naar de achtergrond van het slachtoffer en de reden van de moord is – hoe onbegrijpelijk ook voor derden – een praktijk die vaker voorkomt bij liquidaties die plaatsvinden in opdracht van het criminele milieu. Anders dan de officier van justitie heeft voorgesteld, worden deze omstandigheden daarom niet als strafverzwarende factor meegewogen bij de strafoplegging. Dat is de belangrijkste reden waarom de rechtbank een minder zware straf zal opleggen dan de officier van justitie heeft geëist.

De rechtbank houdt bij de strafoplegging wel rekening met de gevolgen die het handelen van verdachte heeft gehad voor de nabestaanden van het slachtoffer. Verdachte heeft immers doelbewust het slachtoffer om het leven gebracht en wist dat zijn nabestaanden veel leed en verdriet zou worden aangedaan. Tijdens de zitting hebben zij treffend verwoord welke impact de moord op het slachtoffer op hun levens heeft gehad en nog steeds heeft. Zij hebben hun verdriet en angst daarmee invoelbaar gemaakt. De moeder van de kinderen van het slachtoffer heeft verwoord hoe pijnlijk en lastig het was om het vreselijke nieuws aan de kinderen te vertellen en de vragen die de kinderen stelden te moeten beantwoorden. De zussen en moeder van het slachtoffer hebben namens henzelf en alle andere broers en zussen verteld hoe het overlijden van het slachtoffer in hun levens heeft ingegrepen. Niet alleen het verschrikkelijke verdriet over het overlijden zelf maar ook het feit dat zij huis en haard moesten verlaten en onmiddellijk in een beveiligingsprogramma terecht kwamen heeft erg veel invloed op hen gehad. Zij hebben alle connecties met hun oude leven moeten verbreken. Zonder afscheid te kunnen nemen of uitleg te kunnen geven, hebben zij hun baan of opleiding en sociale omgeving moeten verlaten. Deze nachtmerrie is voor hen nog steeds niet over, waardoor zij niet goed toekomen aan het verwerken van het verlies van hun dierbare.

Ook de persoon van de verdachte is een relevant aspect als het gaat om de bepaling van de hoogte van de straf. Verdachte heeft verteld over zijn persoonlijke leven en daar ook met psycholoog Oudejans over gesproken.

De psycholoog beschrijft in zijn rapport dat verdachte de indruk maakt gekweld te worden door intense schuldgevoelens. Verdachte begrijpt zelf niet goed hoe hij tot zijn daad is gekomen. Dat verdachte in aanraking kwam met cocaïne is een dramatisch keerpunt in zijn leven geweest. Hij heeft verteld dat hij in de periode voorafgaand aan de moord het leven niet meer zag zitten, het in zijn hoofd een warboel was en hij ervan overtuigd was dat hij ‘het niet zou overleven’, omdat hij ofwel doodgeschoten zou worden ofwel zelfmoord zou plegen. Hij kampt met gevoelens van somberheid, verlies van perspectief en zelfhaat en heeft suïcidale gedachten gehad, maar omdat die gevoelens deels begrijpelijk zijn vanwege de situatie waarin verdachte nu zit, en er niet voor hebben gezorgd dat hij helemaal niet meer kon functioneren, kan niet worden gesproken van een depressieve stoornis. Verdachte is een intelligente, sociaal vaardige man die zich kan inleven in anderen. Het cocaïnegebruik, de relationele problemen en zijn somberheid zijn mogelijk stresserende factoren geweest en hebben wellicht tot psychische ontregeling geleid, maar die ontregeling kan niet worden verklaard vanuit een psychische stoornis. Verdachte wordt door de psycholoog volledig toerekeningsvatbaar geacht. De psycholoog schat de kans op herhaling als klein in.

De rechtbank heeft de psycholoog tijdens de zitting nadere vragen gesteld over zijn rapport en de daarin getrokken conclusies. De rechtbank neemt de conclusie van de psycholoog over dat verdachte toerekeningsvatbaar moet worden geacht. De vraag hoe verdachte tot zijn daad is gekomen, is onbeantwoord gebleven. Dat maakt het voor de rechtbank moeilijk om daar in strafverlagende of strafverhogende zin rekening mee te houden. De rechtbank weegt in het voordeel van verdachte mee dat verdachte een bekennende verklaring heeft afgelegd en over zijn persoonlijke omstandigheden heeft verklaard. Hij ervaart intense schuldgevoelens, hij heeft spijt betuigd en de kans op herhaling wordt door de psycholoog klein geacht. In het beperkte strafblad van verdachte ziet de rechtbank geen reden om een hogere straf op te leggen.

Verdachte wordt ook veroordeeld en bestraft voor wapenbezit en schuldheling van de vluchtauto, maar voor de hoogte van de straf ligt het zwaartepunt – vanzelfsprekend – bij de plegen van de moord. De rechtbank heeft bij het bepalen van de straf daarom gekeken naar straffen die in andere moordzaken zijn opgelegd. Hoewel strafzaken zich moeilijk laten vergelijken, kan hieruit wel een zekere rode draad worden gedestilleerd. De raadsman heeft terecht opgemerkt dat – in tegenstelling tot veel andere liquidatiezaken – in deze zaak geen sprake is van meerdere liquidaties of pogingen daartoe, verdachte geen deel heeft uitgemaakt van een criminele organisatie of een omvangrijke criminele voorgeschiedenis heeft, en verdachte zelfinzicht en berouw heeft getoond. In dit geval gaat het om één liquidatie.

De rechtbank is op grond van het voorgaande van oordeel dat een forse gevangenisstraf passend en geboden is, maar komt tot een lagere straf dan door de officier van justitie geëist.

Verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van twintig jaar.

Onder verdachte zijn de volgende voorwerpen in beslag genomen:

1. Munitie (patroon) 9 mm Luger (5550895)

2. Munitie (patroon) 9 x 19 mm Luger (5582299)

3. Munitie in plastic zakje (5550922)

4. Munitie in plastic zakje (5550927)

5. Plastic zakje met munitie (5550930)

6. Zakje met 2 hulzen en 1 patroon (5550935)

7. 8 patronen uit patroonhouder Skorpion (5550868)

8. 2 patronen uit patroonhouder Skorpion (5550871)

9. 18 patronen uit gripzakje (5550882)

10. 25 patronen uit gripzakje (5550888)

11. 14 patronen uit gripzakje (5550891)

12. Huls uit gripzakje (5553587)

13. Puma rugzak (5550878)

14. Holster (5550880)

15. 2 stuks hulzen (munitie) Sellier & Bellot 7,65 mm br, 2 hulzen uit gripzakje (5550902)

16. Pistoolmitrailleur CZ vz61 (5550861)

17. Geluiddemper 1 stuks (5550988)

18. Heckler & Koch pistool (5550866)

19. Pepperspray (5371144)

De officier van justitie heeft gevorderd dat deze goederen zullen worden onttrokken aan het verkeer. De raadsman heeft geen verweer gevoerd ten aanzien van het beslag.

Verbeurdverklaring

De Puma rugzak (het onder nummer 13 genoemde voorwerp) behoort aan verdachte toe. Nu met behulp van dit voorwerp het onder feit 1 en 2. bewezen geachte is begaan (de wapens zijn in deze tas vervoerd), wordt dit voorwerp verbeurdverklaard.

Onttrekking aan het verkeer

Nu met behulp van de onder 1 t/m 12 en 14 t/m 19 genoemde voorwerpen het onder feit 1 en of feit 2 bewezen geachte is begaan dan wel de voorwerpen daartoe bestemd zijn, en zij van zodanige aard zijn, dat het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met de wet of het algemeen belang, worden deze voorwerpen onttrokken aan het verkeer.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen:

- 33, 33 a, 36b, 36c, 36f, 47, 57, 63, 289, 417bis van het Wetboek van Strafrecht;

- 13, 26 en 55 Wet wapens en munitie.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 6 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op:

Ten aanzien van feit 1:

moord;

Ten aanzien van feit 2:

medeplegen van handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een wapen van categorie II

en

medeplegen van handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie III

en

medeplegen van handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie

en

medeplegen van handelen in strijd met artikel 13, eerste lid, van de Wet wapens en munitie;

Ten aanzien van feit 3:

medeplegen van schuldheling.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf van 20 (twintig) jaar.

Beveelt dat de tijd die door veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.

Verklaart verbeurd:

13. Puma rugzak (5550878)

Verklaart onttrokken aan het verkeer:

1. Munitie (patroon) 9 mm Luger (5550895)

2. Munitie (patroon) 9 x 19 mm Luger (5582299)

3. Munitie in plastic zakje (5550922)

4. Munitie in plastic zakje (5550927)

5. Plastic zakje met munitie (5550930)

6. Zakje met 2 hulzen en 1 patroon (5550935)

7. 8 patronen uit patroonhouder Skorpion (5550868)

8. 2 patronen uit patroonhouder Skorpion (5550871)

9. 18 patronen uit gripzakje (5550882)

10. 25 patronen uit gripzakje (5550888)

11. 14 patronen uit gripzakje (5550891)

12. Huls uit gripzakje (5553587)

14. Holster (5550880)

15. 2 stuks hulzen (munitie) Sellier & Bellot 7,65 mm br, 2 hulzen uit gripzakje (5550902)

16. Pistoolmitrailleur CZ vz61 (5550861)

17. Geluiddemper 1 stuks (5550988)

18. Heckler & Koch pistool (5550866)

19. Pepperspray (5371144)

Ten aanzien van de benadeelde partij NN1 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN1, tot een bedrag van € 10.000,00 (zegge tienduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN1 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 10.000,00 (zegge tienduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN1. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN2 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN2, tot een bedrag van € 12.500,00 (zegge twaalfduizend vijfhonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN2 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 12.500,00 (zegge twaalfduizend vijfhonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN2. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN3 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN3, tot een bedrag van € 10.000,00 (zegge tienduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN3 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 10.000,00 (zegge tienduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN3. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN4 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN4, tot een bedrag van € 10.000,00 (zegge tienduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN4 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 10.000,00 (zegge tienduizend euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN4. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN5 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN5, tot een bedrag van € 13.935,00 (zegge dertienduizend negenhonderdvijfendertig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN5 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 13.935,00 (zegge dertienduizend negenhonderdvijfendertig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN5. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN6 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN6, tot een bedrag van € 11.800,00 (zegge elfduizend achthonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN6 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 11.800,00 (zegge elfduizend achthonderd euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN5. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN7 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN7, tot een bedrag van € 10.703,95 (zegge tienduizend zevenhonderddrie euro en vijfennegentig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN7 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 10.703,95 (zegge tienduizend zevenhonderddrie euro en vijfennegentig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN7. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN8 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN8, tot een bedrag van € 52.487,00 (zegge tweeënvijftigduizend vierhonderdzevenentachtig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN8 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 52.487,00 (zegge tweeënvijftigduizend vierhonderdzevenentachtig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN8. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 2 (twee) maanden. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN9 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN9, tot een bedrag van € 57.355,00 (zegge zevenenvijftigduizend driehonderdvijfenvijftig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN9 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 57.355,00 (zegge zevenenvijftigduizend driehonderdvijfenvijftig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN9. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 2 (twee) maanden. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Ten aanzien van de benadeelde partij NN10 en de schadevergoedingsmaatregel

Wijst gedeeltelijk toe de vordering van NN10, tot een bedrag van € 5.448,63 (zegge vijfduizend vierhonderdachtenveertig euro en drieënzestig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tot betaling van het toegewezen bedrag aan NN10 voornoemd.

Veroordeelt verdachte voorts in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Bepaalt dat de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk in haar vordering is.

Legt op verdachte de verplichting tot betaling aan de Staat van € 5.448,63 (zegge vijfduizend vierhonderdachtenveertig euro en drieënzestig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf het moment van het ontstaan van de schade (29 maart 2018) tot aan de dag van de algehele voldoening, ten behoeve van NN10. Bij gebreke van betaling en verhaal wordt deze betalingsverplichting vervangen door hechtenis voor de duur van 1 (één) maand. De toepassing van die hechtenis heft de hiervoor opgelegde verplichting niet op.

Bepaalt dat, indien en voor zover verdachte aan een van de genoemde betalingsverplichtingen heeft voldaan, daarmee de andere is vervallen.

Dit vonnis is gewezen door

mr. M. Vaandrager, voorzitter,

mrs. J.P.W. Helmonds en J.M. Jongkind, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. F.F. van Lier, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 10 januari 2019.