Co-ouderschap

Van co-ouderschap is sprake als de zorg voor de kinderen bij helfte tussen de ouders wordt verdeeld.

Indien het gaat om de vraag hoe de kosten van een co-ouder kind over de beide ouders moeten worden verdeeld, dient eerst te worden vastgesteld hoe hoog die kosten zijn. De tabel kosten van kinderen is niet direct toepasbaar omdat aan te nemen is dat de kosten van een co-ouderkind hoger zijn dan normaal vanwege de dubbele woonlast. De kosten van een co-ouderkind omvatten het eigen aandeel van de ouders in de kosten volgens de tabel kosten kinderen plus de kinderbijslag, plus een verhoging wegens dubbele woonlast. Het totaal van het eigen aandeel volgens de tabel en de kinderbijslag bestaat voor circa 16% uit woonkosten.

Voor de draagkrachtvergelijking van de twee ouders worden beide als alleenstaande (dus niet als éénoudergezin) gezien en wordt het daarmee corresponderende percentage van 70 gehanteerd.

Gaat het echter om de vraag wat een onderhoudsplichtige kan bijdragen aan een kind of ex-echtgenoot terwijl die onderhoudsplichtige een kind in zijn gezin heeft waarover hij een co-ouderschap met een ander heeft afgesproken dan beveelt de werkgroep aan om bij de vaststelling van de draagkracht voor kinderalimentatie te rekenen met de norm voor een alleenstaande, het draagkrachtpercentage van 70 en de gevonden draagkracht te verdelen over alle (stief-, co-ouder en eigen) kinderen waarvoor de onderhoudsplichtige dient bij te dragen en daarbij rekening te houden met bijdragen die voor die kinderen van derden verkregen kunnen worden (zie verder ook 4.5). Indien daarna nog draagkracht resteert en partneralimentatie moet worden vastgesteld, dient rekening gehouden te worden met het verschil tussen de alleenstaande ouder en de alleenstaande norm en dienen de draagkrachtpercentages te worden gemiddeld, dus 60% in de netto en 52,5% in de bruto methode. Deze laatste rekenmethode kan overigens ook toegepast worden als de onderhoudsplichtige een nieuwe partner heeft die in eigen levensonderhoud voorziet en zij samen één of meer kinderen hebben en het vaststellen van partneralimentatie betreft.

Het is mogelijk dat een co-ouder voor een kind aanspraak kan maken op bepaalde heffingskortingen, zoals de (aanvullende) alleenstaande ouderkorting, en dat hij voor het onderhoud dat hij voor een ander kind voldoet de persoonsgebonden aftrek wegens kinderalimentatie geniet. Hiermee dient ook rekening te worden gehouden.

In het geval de niet-verzorgende ouder in vergelijking met de verzorgende ouder een zeer ruime draagkracht heeft, terwijl de verzorgende ouder geen aanspraak maakt op alimentatie voor zichzelf, kan dat aanleiding zijn de benodigde kinderalimentatie geheel ten laste van de niet-verzorgende ouder te laten komen.