Hof Amsterdam, 26-02-2016, nr. 23-002795-14

* op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 25 april 2012 tot en met 03 juni 2013:

(in Amsterdam en/of Enschede)

- 900, althans een of meer kilo zwavelzuur (96%) en/of

* op of omstreeks 03 juni 2013:

(in Kalmthout, althans in België)

- 5.000 euro en/of

- een vacuüm machine (merk Henkelman) en/of

- chemicaliën (29, althans een of meer 1 liter fles(sen) methylalcohol en/of acht, althans een of meer 1 liter fles(sen) ontstopper en/of een 1 liter fles brandspiritus en/of twee, althans een of meer 1 liter fles(sen) (aceton) en/of

- een tabletteermachine en/of

- een klopper en/of

- een trechter en/of

- een maatbeker en/of

- een 10 liter bidon en/of

- een 10 liter bidon (restant gele olie)en/of

- een 5 liter bidon (gele olie-solvent) en/of

- een metselkuip (met daarin grondzeil en/of twee, althans een of meer plastic zeilen en/of een 20 liter bidon) en/of

- een zak met 18, althans een of meer fles(sen) Methylalcohol en /of drie, althans een of meer fles(sen) vloeibare ontstopper en/of

- een plastic zak met vier, althans een of meer 1 liter fles(sen) ontstopper en/of

- een zal met 24, althans een of meer 1 liter fles(sen) Methylalcohol en/of

- een zak met vijf, althans een of meer (gebruikte) kloppers en/of een schraappallet en/of

- een zak met 18, althans een of meer 1 liter fles(sen) Methylalcohol en/of

- een plasticzak met 20 kg (mogelijk) apaan (2-fenylacetoacetonitril) en/of

- drie, althans een of meer 1 liter maatbeker(s) en/of

- drie, althans een of meer 1 liter trechter(s) en/of

- een visspaan en/of

- drie, althans een of meer pollepel(s) en/of

- een klopper en/of

- twee, althans een of meer (grote) spatel(s) en/of

- vier, althans een of meer (ongebruikte) chemische pak(ken) en/of

- een doos met (lege) doorzichtige plasticzakjes en/of

- twee, althans een of meer 25 liter vaatje(s) gele vloeistof en/of

- twee, althans een of meer metselkuip(en) en/of

- een 20 liter rondbodem glaskolf (met aangepaste nekken, dienstig voor de aanmaak van synthetische drugs) en/of

- een (bijbehorende) koeler (voor op de glazen kolf) en/of

(in Amsterdam, [adres 1] , althans in Nederland)

- een geldbedrag (3.845,50 euro) en/of

- een of meer sealbag(s) en/of

- een keukenweegschaal en/of

- ( een flesje) zoutzuur en/of

- drie, althans een of meer jerrycan(s) en/of

- een overall en/of

- een of meer handschoen(en) en/of

- een mondkapje en/of

- zes, althans een of meer zakje(s) druivensuiker en/of

(in Amsterdam, [adres 2] , althans in Nederland)

- een weegschaaltje (met mogelijke cocaïne resten) en/of

(in Amsterdam, [adres 3] , althans in Nederland)

- 1.032 gram fenacetine en/of

- een geldbedrag (2.405 euro) en/of

- drie, althans een of meer telefoon(s) en/of

- gezichtsbedekking en/of - een of meer gripzakje(s) e/of

- een spuitbus met heimelijke bergruimte en/of

- een blender en/of

- drie, althans een of meer zakje(s) snowseals en/of

- twee, althans een of meer weegscha(a)l(en) en/of

- een of meer simkaart(en) en/of

(in Zwolle, [adres 4] , althans in Nederland)

- zes, althans een of meer telefoon(s) en/of

- drie, althans een of meer simkaart(en),

voorhanden heeft/hebben gehad, waarvan verdachte en/of verdachtes mededader(s) wist(en) of ernstige redenen had(den) te vermoeden, dat dat/die bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en);

- 157,27 gram cocaïne en/of 30, althans een of meer wikkels bevattende (totaal ongeveer) 18,39 gram cocaïne, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne en/of 176 tabletten XTC (MDMA), in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA (in Amsterdam, althans in Nederland)

en/of

- 725,1 gram MDMA (XTC) (waaronder 2696 tabletten), in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA en/of 588,5 gram cocaïne, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne en/of 5.587,9 gram amfetamine, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende amfetamine (in Kalmthout, althans in België),

in elk geval (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I;

- op of omstreeks 13 maart 2012 (in een pand aan de [adres 5] te Diemen) een hoeveelheid van (in totaal) ongeveer 529, althans een groot aantal hennepplanten en/of delen daarvan, en/of

- op of omstreeks 14 november 2012 (in een pand aan de [adres 6] te Uithoorn) een hoeveelheid van (in totaal) ongeveer 106, althans een groot aantal hennepplanten en/of delen daarvan, en/of

- op of omstreeks 12 december 2012 (in een pand aan de [adres 7] te Amsterdam) een hoeveelheid van (in totaal) ongeveer 284, althans een groot aantal hennepplanten en/of delen daarvan,

in elk geval (telkens) een hoeveelheid van meer dan 30 gram van een materiaal bevattende hennep, zijnde hennep een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst II, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet;

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Het vonnis waarvan beroep, voor zover in hoger beroep aan de orde, zal worden vernietigd, reeds omdat het hof tot een andere bewezenverklaring komt dan de rechtbank.

Met de rechtbank overweegt het hof dat het in artikel 27 lid 2 van het Kaderbesluit Europees Aanhoudingsbevel (hierna: het Kaderbesluit) bepaalde verbod om een overgeleverde persoon te vervolgen wegens andere feiten begaan vóór de overlevering, dan waarvoor hij is overgeleverd (het specialiteitsbeginsel, waaraan het openbaar ministerie op grond van artikel 48 van de Overleveringswet (OLW) gebonden is), niet van toepassing is in de in lid 3 van dat artikel opgesomde uitzonderingsgevallen.

[verdachte] en [medeverdachte 1] zijn op 3 juli 2013 op grond van een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) vanuit België feitelijk overgeleverd aan de Nederlandse autoriteiten. Dit is geschied op grond van EAB’s gedateerd 31 mei 2013, waarin – onder meer – het volgende is opgenomen:

“Dit bevel heeft betrekking op twee strafbare feiten.

(…)

1. Deelneming criminele organisatie:

In de periode van 14 oktober 2011 tot en met 29 mei 2013 te Amsterdam en/of elders in Nederland en/of te Kalmthout en/of elders in België, heeft [verdachte] ( [medeverdachte 1] , in het EAB van [medeverdachte 1] ) deelgenomen aan een organisatie, welke tot oogmerk had het plegen van misdrijven. Binnen de organisatie heeft [verdachte] leiding gegeven aan verschillende personen die zich bezig hebben gehouden met het binnen en buiten het grondgebied van Nederland brengen van verdovende middelen (hennep, cocaïne en xtc). Het telen en bereiden en bewerken en verwerken en verkopen en afleveren en verstrekken en vervoeren van bovengenoemde verdovende middelen.

(…)

2. Witwassen

(…)”

In de EAB’s van [verdachte] en [medeverdachte 1] van 31 mei 2013 zijn de lijstfeiten deelneming aan een criminele organisatie en witwassen van opbrengsten van misdrijven aangekruist.

Op 12 juli 2013 zijn door de officier van justitie jegens [verdachte] en [medeverdachte 1] aanvullende EAB’s uitgevaardigd, waarin – onder meer – het volgende is opgenomen:

“Dit bevel heeft betrekking op drie strafbare feiten.

(…)

1. Bezit verdovende middelen.

Op 3 juni 2013 heeft verdachte (samen met een ander) in zijn woning in Kalmthout (België) een hoeveelheid (vermoedelijk) MDMA/XTC in zijn bezit gehad. Het gaat om ongeveer 2.696 pillen en in totaal ongeveer 2.347 gram.

2. Aanwezig hebben van voorwerpen en stoffen en gelden die bestemd zijn voor het vervaardigen, verkopen en voor het in- en uitvoeren van verdovende middelen.

Op 3 juni 2013 had verdachte (samen met een ander) in zijn woning in Kalmthout (België) voorwerpen, stoffen en gelden in zijn bezit, waarvan hij wist of in ieder geval zou moeten weten dat die bestemd zijn voor het vervaardigen, verkopen en het in- en uitvoeren van verdovende middelen. In de woning zijn onder meer aangetroffen:

(…)

[In het EAB is vervolgens een opsomming gegeven van de in de woning aangetroffen voorwerpen, gelden en stoffen]

3. Voorhanden hebben (vuur)wapens.

(…)”

In deze aanvullende EAB’s van 12 juli 2013 zijn geen lijstfeiten aangekruist.

Op 22 augustus 2013 heeft het Hof van Beroep te Antwerpen, kamer van inbeschuldigingstelling, de tenuitvoerlegging van de aanvullende EAB’s jegens [verdachte] en [medeverdachte 1] voor wat betreft “het aanwezig hebben van voorwerpen of gelden” geweigerd, nu dit naar Belgisch recht niet strafbaar is, en voor het overige toegestaan.

Op 21 augustus 2013 zijn door de officier van justitie nogmaals aanvullingen op de EAB’s van [verdachte] en [medeverdachte 1] uitgevaardigd. In deze aanvullende EAB’s van [verdachte] en [medeverdachte 1] is – onder meer – het volgende is opgenomen:

“(…)

Dit bevel heeft betrekking op drie strafbare feiten.

(…)

1. In- en uitvoer van cocaïne en/of XTC (MDMA)

Over een periode van 14 oktober 2011 tot en met 3 juni 2013 heeft verdachte met één of meer anderen op verschillende tijdstippen cocaïne en/of XTC (MDMA) van België naar Nederland gebracht en/of van Nederland naar België.

2. Het telen, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en/of vervaardigen van cocaïne en/of XTC (MDMA)

Over de periode van 14 oktober 2011 tot en met 3 juni 2013 heeft verdachte met één of meer anderen meermalen opzettelijk cocaïne en/of XTC (MDMA) verkocht, afgeleverd, verstrekt, vervoerd, vervaardigd, bereid, bewerkt, verwerkt en aanwezig gehad.

3. Het telen, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren, aanwezig hebben en/of vervaardigen van hennep(planten)

(…)”

Het lijstfeit illegale handel in verdovende middelen en psychotrope stoffen is aangekruist.

Bij beslissing van 27 september 2013 is dit aanvullende EAB door de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen uitvoerbaar verklaard.

Op 10 september 2013 is door de rechtbank Amsterdam de gevangenneming van [verdachte] en [medeverdachte 1] bevolen ten aanzien van – onder meer – feit 2 voor zover dit feit ziet op het aanwezig hebben van cocaïne en MDMA, ten aanzien van feit 3 (voorbereidingshandelingen) voor het gedeelte dat betrekking heeft op “stoffen” en ten aanzien van feit 4 voor zover dit feit ziet op het aanwezig hebben van cocaïne en MDMA.

Ten aanzien van de tenlastegelegde voorbereidingshandelingen voor het gedeelte dat betrekking heeft op voorwerpen en gelden is derhalve op [verdachte] en [medeverdachte 1] geen vrijheidsbeperkende maatregel toegepast. Dit betekent dat sprake is van de in artikel 27 lid 3 onder c van het Kaderbesluit genoemde uitzondering op het specialiteitsbeginsel, nu in het onderhavige geval de strafvervolging niet leidt tot toepassing van een maatregel die de persoonlijke vrijheid beperkt. Het hof merkt in dit verband nog op dat het, indien het tot een bewezenverklaring van deze (onderdelen van) feiten komt, daarvoor net als de rechtbank geen vrijheidsbenemende straf of maatregel zal opleggen.

In het onderzoek 13Pitea (het onderzoek naar de doodslag/moord op [slachtoffer] ) heeft op bevel van de officier van justitie en met machtiging van de rechter-commissaris opname van vertrouwelijke gesprekken (hierna: OVC-gesprekken) plaatsgevonden in twee personenauto’s:

Van de opgenomen communicatie in beide auto’s zijn processen-verbaal opgemaakt die later in het dossier 13Gabas zijn gevoegd. De gegevensdrager met de opgenomen OVC-gesprekken in de Fiat Punto bevindt zich in het dossier. De gegevensdrager met de opgenomen OVC-gesprekken in de Ssangyong Kyron is in het ongerede geraakt en bevindt zich niet in het dossier.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat alle uitwerkingen van de OVC-gesprekken in de Ssangyong uitgesloten moeten worden van het bewijs. Hij heeft daartoe aangevoerd dat de uitwerkingen van de OVC-gesprekken in de Fiat Punto onjuistheden bevatten, welke constatering noopt tot controle van de uitwerkingen van de OVC-gesprekken in de Ssangyong, nu de verdachte ter terechtzitting in hoger beroep heeft ontkend deel te hebben genomen aan de gesprekken in de Ssangyong die hem worden toegeschreven. Het kwijtraken van de gegevensdragers met de opnamen van de OVC-gesprekken in de Ssangyong levert een onherstelbaar vormverzuim op in de zin van artikel 359a Sv, hetgeen bewijsuitsluiting van deze gesprekken tot gevolg moet hebben, aldus de raadsman.

De raadsman heeft daartoe aangevoerd dat de verdachte in zijn verdediging is geschaad nu hij zijn verdedigingsrecht niet meer ten volle kan effectueren, aangezien hem de mogelijkheid is ontnomen te ‘bewijzen’ dat hij geen deelnemer is aan de gesprekken in de Ssangyong. Dit levert een ernstig en onherstelbaar vormverzuim op en bovendien een schending van het beginsel van ‘equality of arms’ en van artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM). De verdachte is hiermee direct in zijn belangen geraakt en ernstig benadeeld. Bovendien is het recht op een eerlijk proces hierdoor in het geding, waardoor de enige passende sanctie op dit vormverzuim bewijsuitsluiting is van de OVC-gesprekken in de Ssangyong, aldus de raadsman.

Standpunt van het openbaar ministerie

De advocaat-generaal heeft zich ten aanzien van al hetgeen tot verweer is gevoerd aangesloten bij de overwegingen en het oordeel van de rechtbank, inhoudende dat de OVC-gesprekken bruikbaar zijn voor het bewijs.

Overwegingen en oordeel van het hof

[verdachte] heeft in een nader verhoor door de rechter-commissaris op 20 december 2013 verklaard dat de in de Ssangyong afgeluisterde gesprekken ‘niet over verdovende middelen gaan’. Hij heeft daar aldus slechts de duiding van de uitwerkingen van die gesprekken betwist, niet dat hij deelnemer is geweest aan die gesprekken. De verklaring van [verdachte] inhoudende dat hij geen deelnemer is geweest aan de gesprekken in de Ssangyong die hem zijn toegeschreven heeft hij eerst ter terechtzitting in hoger beroep gegeven. [verdachte] heeft zich vervolgens beroepen op zijn zwijgrecht ten aanzien van de vraag waarom hij eerst ter terechtzitting in hoger beroep met die verklaring komt en hoe dat valt te rijmen met zijn eerdere verklaring dat de gesprekken in de Ssangyong niet over verdovende middelen gingen.

Ter terechtzitting in hoger beroep is op verzoek van de raadsman een aantal opnamen beluisterd van OVC-gesprekken in de Fiat Punto, waarbij door het hof slechts in één gesprek (sessie 165, vanaf 00:03:20) een ondergeschikte en overigens begrijpelijke vergissing is geconstateerd in de schriftelijke uitwerking. Het betreft hier het horen van “coke” daar waar kennelijk “Cob” (het hof begrijpt dat bedoeld is: Cobrabom, een soort vuurwerk) is gezegd. Deze beperkte en ondergeschikte vergissing rechtvaardigt naar het oordeel van het hof geenszins de aanname dat er eveneens fouten zouden zijn gemaakt in de schriftelijke uitwerking van de gesprekken in de Ssangyong. Het hof betrekt bij dat oordeel de omstandigheid dat geen van de verdachten de inhoud van de uitwerkingen van de gesprekken in de Ssangyong heeft betwist.

Overigens zal het hof de gesprekken in de Fiat Punto, waarvan door [medeverdachte 1] ter terechtzitting in haar eigen strafzaak is verklaard dat daar niet [verdachte] op is te horen, maar [betrokkene 1] (sessie 59 vanaf 00:07:00 (dp. ZB 599) en sessie 78 vanaf het begin (dp. ZB 455)), niet gebruiken voor het bewijs.

Het enkele feit voorts dat de getuige [getuige] op 1 december 2015 bij de raadsheer-commissaris heeft verklaard dat hij pas sinds maart 2015 een rijbewijs heeft en nooit eerder gereden heeft zegt niet dat hij daarvoor nooit daadwerkelijk in een auto heeft gereden en doet niet af aan zijn stemherkenning in de sessies 240 (dp. ZB 630) en 242 (dp. ZB 641).

Naar het oordeel van het hof zijn onvoldoende omstandigheden aannemelijk geworden op grond waarvan de conclusie moet worden getrokken, dat in zijn algemeenheid aan de juistheid van de geverbaliseerde weergave van de gesprekken en de stemherkenningen daarin in zowel de Fiat Punto als in de Ssangyong Kyron moet worden getwijfeld.

Ondersteunend voor dat oordeel is voorts dat in diverse OVC-gesprekken in de Ssangyong wordt gesproken over een baby en over de naam voor de baby, of dat er een baby te horen is. Op 11 maart 2012 (sessie 304, dp. ZB 060) zegt de persoon die wordt herkend als [verdachte] dat ‘ze bezig zijn met een naam voor de baby’. Op 17 maart 2012 (sessie 335, dp. ZB 093) vraagt een NN-man aan [verdachte] wanneer [voornaam 1] is uitgerekend, waarop [verdachte] reageert dat het over drie weken is. Op 7 april 2012 hebben de verdachten [verdachte] en [medeverdachte 1] samen een zoon gekregen. Op 9 mei 2012 (sessie 845, dp. ZB 315) stappen [verdachte] en [medeverdachte 1] samen met een kind in de auto, waarop [medeverdachte 1] aan [verdachte] uitlegt hoe het kindje vastgemaakt moet worden, over het kind wordt gepraat en de baby huilt en geluid maakt.

In diverse gesprekken wordt door een van de gespreksdeelnemers de naam ‘ [voornaam 2] ’ genoemd, waarop de gespreksdeelnemer die door de verbalisanten is aangeduid als [verdachte] vervolgens reageert. Voorts rijdt de Ssangyong regelmatig tussen De Pijp in Amsterdam en de [adres 11] in Kapellen en de [adres 10] in Kalmthout wanneer de als [medeverdachte 1] en [verdachte] herkende gespreksdeelnemers er samen in rijden. De verdachten [verdachte] en [medeverdachte 1] woonden samen aan de [adres 2] in Amsterdam en verbleven vanaf september 2011 vaak in België, waar [medeverdachte 1] woningen had gehuurd in Kapellen en vervolgens in Kalmthout.

Concluderend is het hof van oordeel dat het in het ongerede raken van de opnamen van de OVC-gesprekken uit de Ssangyong weliswaar een onherstelbaar vormverzuim oplevert, maar dat kan worden volstaan met de enkele constatering daarvan. De stelling van de raadsman dat niet van de juistheid van de uitwerkingen daarvan kan worden uitgegaan houdt geen stand; het hof zal de OVC-gesprekken uit de Ssangyong dan ook gebruiken voor het bewijs en zal [verdachte] houden aan zijn eerder bij de rechter-commissaris afgelegde verklaring, waarin hij niet heeft ontkend de persoon te zijn die is herkend als [verdachte] .

 door de verdachten gebruikte telefoonnummers

[verdachte]

Gelet op de bewijsmiddelen en de verdere inhoud van het dossier gaat het hof ervan uit dat [verdachte] de gebruiker was van de navolgende telefoonnummers:

[telefoonnummer 1]

[telefoonnummer 2]

[telefoonnummer 3]

[telefoonnummer 4]

[telefoonnummer 5]

[telefoonnummer 6] (tot 18 december 2012)

[telefoonnummer 7] (tot 7 januari 2013)

[medeverdachte 4]

Op vrijdag 3 mei 2013 telefoneerde [medeverdachte 1] op de tijdstippen 13.14.09 u, 13.16.38 u en 13.33.49 u met het telefoonnummer [telefoonnummer 8] , op het tijdstip 13.33.33 u met het telefoonnummer [telefoonnummer 9] en op het tijdstip 13.31.31 u met het telefoonnummer [telefoonnummer 10] . Bij geen van deze oproepen nam de gebruiker van het gebelde nummer op en er vond tussen deze oproepen geen ander telefooncontact plaats door [medeverdachte 1] (dp. HB A08). Op vrijdag 3 mei 2013 werd [medeverdachte 1] op het telefoonnummer [telefoonnummer 11] op het tijdstip 13.34.29 u gebeld door het nummer [telefoonnummer 10] (dp. HB A29):

T: Ja, goeiemiddag.

F: Goedemiddag. Hé, hé.

T: Ja, ik probeer, ik probeer je al de hele tijd te bereiken.

[medeverdachte 4] is door stemherkenning geïdentificeerd als de gebruiker van het telefoonnummer [telefoonnummer 10] (dp. HC 0073). Bovendien is bij een doorzoeking in de woning aan de [adres 3] te Amsterdam Zuidoost in de slaapkamer van [medeverdachte 4] een telefoon aangetroffen waarbij ditzelfde telefoonnummer hoort (dp. HC 0094). Op grond van de inhoud van bovengenoemd telefoongesprek en de door [medeverdachte 1] gebelde telefoonnummers vlak daaraan voorafgaand gaat het hof ervan uit dat [medeverdachte 4] de gebruiker was van de telefoonnummers [telefoonnummer 8] , [telefoonnummer 9] en [telefoonnummer 10] .

Voorts heeft [medeverdachte 4] ter terechtzitting in eerste aanleg verklaard dat hij het telefoonnummer [telefoonnummer 12] in gebruik heeft gehad.

De telefoon met het nummer [telefoonnummer 13] wordt tijdens de doorzoeking aan de [adres 4] te [plaats 2] in een wasmand aangetroffen. Aan voornoemd adres bevindt zich de ouderlijke woning van [medeverdachte 4] . Het IMEI-nummer van voornoemde telefoon komt overeen met het IMEI nummer van de Technische Actie (hierna: TA) 36 voorzien van telefoonnummer [telefoonnummer 13] . Verbalisant G.019 heeft geverbaliseerd dat de stem van [medeverdachte 4] overeen kwam met de stem van de gebruiker van het telefoonnummer [telefoonnummer 13] (dp. HC 0074).

Het telefoonnummer [telefoonnummer 6] peilt op 18 december 2012 uit nabij het adres [adres 3] , alwaar [medeverdachte 4] op dat moment staat ingeschreven (dp. HC 0072). [medeverdachte 4] heeft ter terechtzitting in eerste aanleg bovendien verklaard dat hij misschien wel een keer gebruik heeft gemaakt van dat nummer. [verdachte] is samen met [medeverdachte 1] en hun zoontje van 7 januari 2013 tot en met 19 januari 2013 op vakantie op Gran Canaria. Op 7 januari 2013 peilt het telefoonnummer [telefoonnummer 7] , om 16.23 uur uit in Amsterdam Zuidoost bij de telefoonpaal [adres 8] . [medeverdachte 4] verlaat om 16.47 uur zijn woning. Om 18.37 u loopt [medeverdachte 4] richting de [straatnaam 1] . Om 18.58 uur wordt vanaf het voornoemde nummer een sms-bericht gestuurd met: “ik zie je zo he’. De telefoon peilt op dat moment uit op de [straatnaam 2] , de directe omgeving van de [straatnaam 1] waar [medeverdachte 4] kort daarvoor is gezien. Op 15 oktober 2012 om 11.02 uur wordt met het telefoonnummer [telefoonnummer 7] met de tekst: ‘heb je tijd voor een drankje vandaag’. De telefoon peilt op dat moment uit in de omgeving van [straatnaam 3] in [plaats 1] . [medeverdachte 4] staat op voornoemde datum ingeschreven op het adres [adres 9] 13 te [plaats 1] . Dit adres ligt in de directe nabijheid van [straatnaam 3] .

Ook het telefoonnummer [telefoonnummer 7] kan op basis van de zojuist genoemde peillocaties en observaties van 7 januari 2013 worden toegeschreven aan [medeverdachte 4] .

De nummers [telefoonnummer 6] en [telefoonnummer 7] waren voordien in gebruik bij [verdachte] .

Gelet op het voorgaande en de verdere inhoud van het dossier gaat het hof ervan uit dat [medeverdachte 4] de gebruiker was van de navolgende telefoonnummers:

[telefoonnummer 8]

[telefoonnummer 9]

[telefoonnummer 10]

[telefoonnummer 12]

[telefoonnummer 13]

[telefoonnummer 6] (vanaf 18 december 2012)

[telefoonnummer 7] (vanaf 7 januari 2013)

[medeverdachte 1]

Het hof gaat er gelet op het voorgaande en de verdere inhoud van het dossier vanuit dat [medeverdachte 1] de gebruiker was van de navolgende telefoonnummers:

[telefoonnummer 14]

[telefoonnummer 2]

[telefoonnummer 11]

[telefoonnummer 15]

 is de bijnaam van de verdachte [verdachte] : “de kleine”?

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft [verdachte] ontkend dat hij “de kleine” wordt genoemd. Het hof overweegt hieromtrent het volgende.

Op 25 april 2012 zitten [medeverdachte 2] en [verdachte] in de Ssangyong. Omstreeks 16.26 u belt [medeverdachte 2] met [betrokkene 1] en zegt: “Hey [betrokkene 1] ben je in het café? Ik geef je die kleine even”, waarop [verdachte] aan de lijn komt.

Op 17 april 2013 om 11.30.10 u belt [betrokkene 2] (met nummer [telefoonnummer 16] ) naar [medeverdachte 5] (met nummer [telefoonnummer 17] ). [medeverdachte 5] vraagt in dit gesprek aan [betrokkene 2] ‘of zij die kleine effe kan sms’en hoe laat ‘ie er zo is’. Op de vraag wat ze precies moet sturen antwoordt [medeverdachte 5] “Hé ben je al in de buurt of eh weet je hoe laat je al eh hoe laat je hier bent?” Vervolgens sms’t [betrokkene 2] om 11.30.55 u aan [verdachte] (op nummer [telefoonnummer 1] ) “weet je al hoe laat je hier bent? Gr.”

Op 22 mei 2013 omstreeks 11.25 u belt [verdachte] (met nummer [telefoonnummer 1] ) naar [medeverdachte 5] en vraagt of [medeverdachte 5] thuis is. Deze stelt dat hij net weg wilde gaan. [verdachte] stelt vervolgens dat hij nu zijn kant op rijdt en er met een kwartiertje zal zijn. Om 11.29 u belt [medeverdachte 5] met [betrokkene 3] en vertelt hem dat “die kleine” nu naar hem ( [medeverdachte 5] ) kwam en dat hij ( [medeverdachte 5] ) wel iets met hem (de kleine) zou regelen. [betrokkene 3] zou later naar Volendam komen en dan zou hij geld langs brengen. [medeverdachte 5] zou wel wat met hem (de kleine) regelen. Om 11.48 u belt [medeverdachte 5] naar [verdachte] ( [telefoonnummer 18] ). [medeverdachte 1] beantwoordt de oproep en geeft aan dat [verdachte] naast haar zit. [medeverdachte 5] vraagt of zij al in de buurt zijn. [medeverdachte 1] geeft aan dat ze bij Noord rijdt waarop [medeverdachte 5] stelt: “zie ik je zo”. Omstreeks 12.07 u wordt waargenomen dat [verdachte] de Ssangyong parkeert op de parkeerplaats bij de woning van [medeverdachte 5] in Volendam, en dat [medeverdachte 1] als bijrijder in de auto zit. [verdachte] loopt vervolgens naar de woning van [medeverdachte 5] , waarna omstreeks 12.11 u [verdachte] en [medeverdachte 5] naar de auto lopen.

Gelet op het voorgaande gaat het hof ervan uit dat [verdachte] “de kleine” wordt genoemd

 ten aanzien van feit 1

De raadsman heeft aangevoerd dat uit de bewijsmiddelen niet blijkt van een duurzaam samenwerkingsverband gericht op het plegen van strafbare feiten.

Het hof verwerpt dit verweer en overweegt daartoe als volgt.

Van een criminele organisatie is sprake in het geval van een gestructureerd en duurzaam samenwerkingsverband van twee of meer personen, met een bepaalde organisatiegraad. Daarbij is het niet nodig dat de verdachte heeft samengewerkt of bekend was met alle personen die deel uitmaken van de organisatie of dat de samenstelling van het samenwerkingsverband steeds dezelfde is. Er is sprake van deelneming aan een dergelijk samenwerkingsverband als de verdachte een aandeel heeft in de gedragingen die strekken tot, of rechtstreeks verband houden met, de verwezenlijking van het, in casu ten laste gelegde, in de artikelen 2 en/of 3 en/of 10a van de Opiumwet bedoelde oogmerk. Voor het beantwoorden van de vraag of sprake is van een criminele organisatie zijn drie deelvragen relevant:

De structuur van de organisatie hoeft niet hiërarchisch te zijn en niet vast te liggen, noch zijn afgebakende taken vereist. Er is sprake van deelneming wanneer de verdachte in zijn algemeenheid weet dat de organisatie tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven. Daarbij is niet vereist dat de verdachte enige vorm van opzet had op de door de criminele organisatie beoogde misdrijven. De bijdrage van de deelnemer moet bestaan in een aandeel hebben in, dan wel ondersteuning geven aan, gedragingen die rechtstreeks strekken tot of rechtstreeks verband houden met de verwezenlijking van het oogmerk van de organisatie. Niet vereist is dat wordt deelgenomen aan misdrijven zelf waarop het oogmerk van de organisatie is gericht.

Op grond van de bewijsmiddelen en het verhandelde ter terechtzitting gaat het hof uit van de navolgende feiten en omstandigheden.

[verdachte] heeft gedurende ruim anderhalf jaar in veelal vaste samenstelling samengewerkt met anderen in de productie van en handel in verdovende middelen, alsmede voorbereidingshandelingen daarvoor verricht. De handel in en het voorhanden hebben van de verdovende middelen vonden plaats in de periode waarin de deelname aan de criminele organisatie is ten laste gelegd. Afnemers van verdovende middelen namen contact op met [verdachte] , dan wel met [medeverdachte 1] of [medeverdachte 4] , ofwel de afnemers werden door leden van de organisatie benaderd. Vervolgens werd een afspraak gemaakt, waarop een koerier werd ingeschakeld om de verdovende middelen af te leveren bij de afnemer. Het inschakelen van een koerier werd gedaan door [verdachte] , [medeverdachte 1] of [medeverdachte 4] , door de koeriers te bellen of te sms’en en hen te vragen een ‘drankje te komen doen’. De vaste locaties waar vervolgens werd afgesproken waren café Berchem (in de Nicolaas Berchemstraat 4-6) en de [adres 2] , het GBA-adres van [verdachte] en [medeverdachte 1] . Om de verdovende middelen op de juiste plaats van bestemming te krijgen, werd de koeriers veelal een auto of brommer ter beschikking gesteld.

Tijdens een doorzoeking van de woning van [verdachte] en [medeverdachte 1] in Kalmthout zijn diverse verdovende middelen aangetroffen, alsmede grondstoffen voor het vervaardigen daarvan. In de woning aan de [adres 2] is een weegschaal met cocaïneresten aangetroffen. Bij [medeverdachte 4] zijn bij huiszoekingen aan de [adres 3] in Amsterdam Zuidoost en de [adres 4] te Zwolle eveneens verdovende middelen aangetroffen.

Ontwikkelen van plannen

Vanaf het GBA-adres van [verdachte] en [medeverdachte 1] aan de [adres 2] zijn in de periode 20 april 2012 tot en met 25 mei 2012 op internet zoekslagen gedaan naar grondstoffen die nodig zijn voor de productie van synthetische verdovende middelen, alsmede naar nieuwsberichten over opgerolde amfetaminelaboratoria. Door de raadsman is betoogd dat deze internetverbinding een ‘open verbinding’ betrof waarvan ook de buren gebruik konden maken en dat derhalve niet vastgesteld kan worden wie die zoekslagen daadwerkelijk heeft verricht. Het hof verwerpt dit verweer en overweegt daartoe dat het enkele feit dat de internetverbinding op het GBA-adres van [verdachte] en [medeverdachte 1] een open verbinding betrof niet betekent dat de belastende zoekslagen niet door de verdachten zijn gedaan. Niet aannemelijk is geworden dat anderen dan [verdachte] en/of [medeverdachte 1] de betreffende zoekslagen hebben gedaan. Het hof betrekt bij die overweging de omstandigheid dat in oktober 2012 vanaf dezelfde internetverbinding eveneens zoekslagen zijn gedaan naar een villa in Kalmthout en naar andere woningen in België (dp. EF 003). [medeverdachte 1] en [verdachte] verbleven vanaf 22 november 2012 in een villa aan de [adres 10] in Kalmthout. Ook is vanaf genoemde internetverbinding gezocht naar het kweken van hennep op steenwol (dp. DE 023). Voorts is op 3 januari 2013 via dezelfde verbinding een e-mail binnengekomen op het adres [e-mailadres] met daarin een bevestiging van de boeking van vliegtickets voor [medeverdachte 1] en [verdachte] en hun zoontje [naam] van Bilbao via Madrid naar Las Palmas op 7 januari 2013 en van Las Palmas naar Amsterdam op 18 januari 2013, alsmede een e-mail met een boekingsbevestiging van een hotel op Gran Canaria (dpp. FH 005-007). [verdachte] , [medeverdachte 1] en hun zoontje [naam] zijn van 7 tot en met 19 januari 2013 op vakantie geweest op Gran Canaria. Concluderend overweegt het hof dat overige zoekslagen via dezelfde internetverbinding gekoppeld kunnen worden aan [verdachte] en [medeverdachte 1] en dat de zoekslagen naar synthetische verdovende middelen passen bij de ten laste gelegde feiten. Het verweer wordt derhalve verworpen.

Versluierd taalgebruik

Ten aanzien van het versluierde taalgebruik dat door de leden van de criminele organisatie veelvuldig wordt gebezigd in de afgetapte telefoongesprekken en in de verstuurde sms-berichten, merkt het hof het volgende op.

De inhoud van de diverse OVC-gesprekken, getapte telefoongesprekken en verstuurde sms-berichten is voor een buitenstaander veelal niet inzichtelijk, terwijl de gesprekspartners telkens precies lijken te weten waar de gesprekken over gaan. Zo wordt er binnen de criminele organisatie onder meer gesproken over ‘autobandjes’, kiezelsteentjes’, ‘snoepjes’, ‘aspirines’, ‘kauwgoms’ en ‘kaarten’. Op basis van de context van de gesprekken, en in sommige gevallen ook op basis van een latere aanduiding van drugs voor de versluierde begrippen of een bevestiging van een levering van XTC-pillen, kan worden vastgesteld dat het in voornoemde gesprekken niet om de daadwerkelijke goederen gaat die worden genoemd. Dat het in de gesprekken waar over ‘autobandjes’ wordt gesproken feitelijk om de bestelling en levering van XTC-pillen ging is bij de politie bevestigd door [medeverdachte 10] tijdens zijn verhoor als verdachte. Verder wordt door de gespreksdeelnemers herhaaldelijk over prijzen en hoeveelheden gesproken, maar worden de hoeveelheden niet naar eenheden, kilo’s, euro’s en liters geconcretiseerd. In april 2013 wordt bijvoorbeeld over 180 ‘kilometer’ en de ‘huisnummers’ 80 en 125 gesproken, terwijl op basis van de verklaring van [medeverdachte 10] is komen vast te staan dat de getallen betrekking hebben op de sterkte van XTC-pillen.

Incasseren van bedragen met betrekking tot schulden aan de criminele organisatie

In de woning van [verdachte] en [medeverdachte 1] in Kalmthout zijn verschillende lijsten aangetroffen met daarop namen, bedragen, telefoonnummers en rekensommen. Een in de woonkamer aangetroffen handgeschreven lijst van vijf pagina’s is rechtstreeks gekopieerd uit het onderzoek 13Kwast, echter zijn daarop met rode pen correcties aangebracht en aanvullingen gedaan. Achter deze administratie zijn twee digitaal gemaakte overzichten aangetroffen met namen en getallen, eveneens met in het rood handgeschreven aanpassingen. Ook is nog een digitaal vervaardigde lijst aangetroffen, die op onderdelen overeenkomt met voornoemde lijsten maar in het geval van veel namen en getallen afwijkt. In totaal staan er op deze derde lijst 105 namen met een bij elkaar opgeteld bedrag van € 251.480,90. Op de pagina’s met instructies staan 22 nummers vermeld. [medeverdachte 12] heeft met 21 van deze 22 nummers belbewegingen gehad. Op 25 maart 2013 worden door [medeverdachte 12] diverse sms-berichten verstuurd naar het telefoonnummer in gebruik bij [verdachte] over zijn werkzaamheden. Op 29 maart 2013 stuurt [medeverdachte 12] een sms-bericht naar [medeverdachte 1] met de tekst: ‘Randy heeft de eerste keer bij die lange betaald en de tweede en de derde keer bij die andere lex met die tatoo in hals. Komt dus op 375’. Op 1 april 2013 stuurt [medeverdachte 12] een sms-bericht aan [medeverdachte 1] met de inhoud: ‘Ok. Volgens mij kan ik beter sommige dingen met jou regelen. Die ander is zo druk dat ik bang ben dat hij dingen vergeet te schrijven.’ Op 17 december 2013 is [medeverdachte 12] aangehouden. Tijdens een doorzoeking in het kantoorpand waar hij werkt is het kentekenbewijs van de bromfiets [kenteken 3] – die van 31 augustus 2010 tot 8 maart 2011 op naam stond van [medeverdachte 1] – gevonden en een acceptgirokaart op naam van [medeverdachte 1] en de [adres 2] . Ook is een notitieblokje aangetroffen met daarop diverse namen, die ook op de in België aangetroffen administratie voorkomen. Uit bovengenoemde feiten en omstandigheden leidt het hof af dat [medeverdachte 12] in opdracht van [medeverdachte 1] en [verdachte] bedragen incasseerde met betrekking tot schulden aan de criminele organisatie.

Conclusie

Het hof overweegt dat uit voornoemde feiten en omstandigheden en uit de inhoud van de overige bewijsmiddelen blijkt dat [verdachte] heeft deelgenomen aan een criminele organisatie, die als oogmerk heeft gehad het plegen van misdrijven als bedoeld in de artikelen 2, 3 en 10a van de Opiumwet. Gezien de duurzaamheid en de bestendigheid (ruim anderhalf jaar) van de samenwerking met de medeverdachten, hun gezamenlijke oogmerk en de bijdrage van [verdachte] daaraan acht het hof [verdachte] deelnemer aan een criminele organisatie die het oogmerk had het plegen van misdrijven als bedoeld in de artikelen 2, 3 en 10a van de Opiumwet. Het bewijs van het (dubbele) opzet van [verdachte] , zowel op de deelname aan de organisatie, als op het oogmerk van deze organisatie, volgt uit de bewijsmiddelen en uit hetgeen hiervoor over de rol van [verdachte] is overwogen.

Met de rechtbank overweegt het hof dat [verdachte] een beslissende en leidinggevende rol heeft vervuld binnen de criminele organisatie. Op het moment dat [verdachte] niet beschikbaar was en/of in het buitenland verbleef werd de medeverdachte [medeverdachte 4] ingezet als zijn vervanger. [medeverdachte 4] heeft er actief zorg voor gedragen dat de continuïteit van de organisatie werd gewaarborgd op de momenten dat [verdachte] dit niet kon doen. Uit de bewijsmiddelen blijkt dat [verdachte] een onmisbare en sturende rol vervulde binnen de criminele organisatie. Op basis van diverse OVC-gesprekken, tapgesprekken en sms-berichten kan worden vastgesteld dat de medeverdachten en andere deelnemers binnen de organisatie telkens toestemming vroegen aan [verdachte] , voordat zij overgingen tot bepaalde handelingen, en [verdachte] op de hoogte bleven houden van de voortgang; kenmerkend voor een relatie tussen een leidinggevende en een werknemer. Het hof leidt hieruit af dat sprake was van hiërarchische verhoudingen tussen [verdachte] enerzijds en de andere deelnemers binnen de organisatie anderzijds en acht op grond daarvan wettig en overtuigend bewezen dat [verdachte] binnen bovenstaande criminele organisatie een leidinggevende rol heeft vervuld.

 ten aanzien van de feiten 1, 2 en 3

Door de raadsman is betoogd dat de onder 2 en 3 ten laste gelegde feiten in wezen dezelfde gedragingen betreft, die op verschillende manieren ten laste zijn gelegd. Het is immers onmogelijk om verdovende middelen te bereiden zonder daarvoor eerst voorbereidingshandelingen te treffen. Overigens zijn de onder 2 en 3 ten laste gelegde feiten ook weer onderdeel van het onder 1 ten laste gelegde, waardoor [verdachte] op diverse onderdelen van de tenlastelegging meermaals voor dezelfde gedraging wordt vervolgd, aldus de raadsman.

Het hof overweegt dat de raadsman miskent dat de onder 2 en 3 ten laste gelegde feiten afzonderlijke strafbare feiten opleveren. Dat er tussen beide op onderdelen overlapping bestaat doet daaraan niet af. Voorts staat niet vast dat de in België in beslag genomen verdovende middelen ook aldaar zijn vervaardigd. Voor zover de raadsman betoogt dat onder 2 en 3 dezelfde feiten meermaals ten laste zijn gelegd, faalt aldus het verweer. De omstandigheid dat de onder 2 en 3 ten laste gelegde feiten als onderdeel eveneens ten laste zijn gelegd onder feit 1 hangt samen met het bijzondere karakter van het destijds geldende artikel 11a, thans artikel 11b van de Opiumwet.

 ten aanzien van feit 4

De verdachte is door de rechtbank Amsterdam vrijgesproken van hetgeen aan hem onder 4 is ten laste gelegd onder het eerste gedachtestreepje, betrekking hebbend op de bij de medeverdachte [medeverdachte 4] op het adres [adres 3] in Amsterdam aangetroffen hoeveelheid verdovende middelen. Door de advocaat-generaal is gerequireerd tot integrale bewezenverklaring van het onder 4 ten laste gelegde. De advocaat-generaal heeft daartoe aangevoerd dat mag worden aangenomen dat de verdovende middelen die bij [medeverdachte 4] zijn aangetroffen middelen zijn die behoren tot de criminele organisatie waarvan de verdachten [verdachte] , [medeverdachte 1] en [medeverdachte 4] deel uitmaakten. Nu [verdachte] binnen die organisatie een leidinggevende rol heeft vervuld mag worden aangenomen dat hij van die verdovende middelen wetenschap had en er tevens de beschikkingsmacht over had, aldus de advocaat-generaal.

Het hof overweegt dat uit tapgesprekken blijkt dat [medeverdachte 4] voor de levering van verdovende middelen afhankelijk was van bevoorrading door [verdachte] . Op 28 mei 2013 belt [medeverdachte 4] als gebruiker van het nummer [telefoonnummer 13] (F) met [medeverdachte 5] (L):

‘L: Hé [voornaam 3] , met [voornaam 4] . (…) Hé, hé, eh, eh 5000 euro. Kan ik dat van je, van je lenen of niet?

F: Van je lenen?

L: Ja, je begrijpt wat ik bedoel toch? Niet lenen, maar eh…

F: Oh dat eh… Ja, nee…

L: Niet lenen, maar…

F: Ja, ja, nee, op dat moment eh ik heb dat op dat moment niet. Ik krijg pas volgende week.

(…..)

L: En weet je, wie, voor wie doet die kleine, kleine dat eigenlijk? (…) Je hebt het toch wel overgenomen? Hij zit nu alleen maar in het eh buitenland.

F: Ja, volgens mij wel. Maar ehm eh heb je morgen tijd?’

Aangezien [verdachte] leidinggevende was van de criminele organisatie waartoe ook [medeverdachte 4] behoorde en laatstgenoemde blijkens bovenstaand tapgesprek voor de verstrekking van verdovende middelen afhankelijk was van [verdachte] is het hof, met de advocaat-generaal, van oordeel dat [verdachte] van de verdovende middelen die zijn aangetroffen in de woning van de medeverdachte [medeverdachte 4] wetenschap moet hebben gehad en hij daar als leidinggevende binnen de criminele organisatie tevens de beschikkingsmacht over had.

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1, 2, 3, 4 en 7 ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

* in of omstreeks de periode van 25 april 2012 tot en met 3 juni 2013 (in Enschede)

900 kilo zwavelzuur (96%) en

* op 3 juni 2013

(in Kalmthout)

(in Amsterdam, [adres 2] )

- een weegschaaltje met cocaïneresten

voorhanden heeft gehad, waarvan verdachte en verdachtes mededaders wisten dat die bestemd waren tot het plegen van dat feit;

Hetgeen onder 1, 2, 3, 4 en 7 meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het aanwenden van een rechtsmiddel zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het onder 1, 2, 3, 4 en 7 bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het onder 1 bewezen verklaarde levert op:

als leider deelnemen aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven als bedoeld in artikel 10, derde, vierde en vijfde lid, 10a, eerste lid en 11 vierde en vijfde lid van de Opiumwet.

Het onder 2 bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2 onder B van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd

en

medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder D van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd.

Het onder 3 bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van het om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, voor te bereiden, voorwerpen en stoffen voorhanden hebben, waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit.

Het onder 4 bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder C van de Opiumwet gegeven verbod, meermalen gepleegd.

Het onder 7 bewezen verklaarde levert op:

handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie, meermalen gepleegd

en

handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie III, meermalen gepleegd.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het onder 1, 2, 3, 4 en 7 bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

De rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg onder 1, 2, 3, 4 en 7 bewezen verklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vijf jaren met aftrek van voorarrest en de inbeslaggenomen goederen deels onttrokken aan het verkeer, deels verbeurd verklaard en deels teruggegeven aan de verdachte, dan wel de uitgevende instantie.

Tegen voormeld vonnis is door de verdachte en door het openbaar ministerie hoger beroep ingesteld.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het onder 1, 2, 3, 4 en 7 ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren met aftrek van voorarrest, waarbij het hof de beslissingen van de rechtbank ten aanzien van het beslag zal overnemen.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straffen bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft gedurende een periode van ruim anderhalf jaar als leidinggevende deelgenomen aan een organisatie die zich op grote schaal bezig hield met de productie en bewerking van MDMA en amfetamine, alsmede met de handel in MDMA, amfetamine en cocaïne en het telen en bewerken en verwerken van hennep.

De georganiseerde handel in en productie van verdovende middelen dienen met kracht te worden bestreden. Een samenwerkingsverband werkt criminaliteit bevorderend en ondermijnt, gelet op zijn criminele oogmerk en de daarmee samenhangende handelingen, de rechtsorde.

De verdachte heeft kennelijk gehandeld uit puur winstbejag en heeft zich niet bekommerd om de schadelijke gevolgen voor de gezondheid van de gebruikers van verdovende middelen.

Voorts heeft de verdachte grote hoeveelheden MDMA, amfetamine en cocaïne voorhanden gehad, alsmede stoffen en voorwerpen ten behoeve van de productie van MDMA en amfetamine.

De verspreiding van en handel in verdovende middelen worden zowel direct als indirect in verband gebracht met vele vormen van criminaliteit en overlast, waaronder de door gebruikers gepleegde strafbare feiten ter financiering van hun behoefte aan deze middelen.

Voorts is het algemeen bekend dat drugshandel vaak gepaard gaat met vuurwapengeweld. Daarom is het des te verontrustender dat de verdachte in zijn woning eveneens twee vuurwapens met munitie bewaarde.

De raadsman heeft verzocht in strafmatigende zin rekening te houden met het criminaliserende beeld dat van de verdachte is geschetst in de media, alsmede met het feit dat de internationale rechtshulpkamer van de rechtbank Amsterdam op 30 mei 2013 de overlevering van de verdachte naar Frankrijk heeft toegestaan ter zake van het vermoeden van witwassen. Dit heeft tot effect dat de verdachte direct in overleveringsdetentie vervalt op het moment dat hij zijn straf in Nederland heeft uitgezeten en voorts op geen enkele wijze in aanmerking komt voor detentiefasering en de regeling van voorwaardelijke invrijheidstelling. De verdachte heeft daaraan ter terechtzitting toegevoegd dat hij hierdoor het gevoel krijgt dubbel bestraft te worden.

Het hof merkt dienaangaande op dat het bij de strafoplegging in de onderhavige zaak geen rekening kan houden met de procedurele gevolgen van een toegestaan overleveringsverzoek aan Frankrijk dat ziet op een ander feit dan de onderhavige feiten. Dat de verdachte zijn straf door genoemde ontwikkeling als ‘zwaarder’ ervaart is geen omstandigheid waarmee het hof rekening dient te houden.

Het hof wil aannemen dat de verdachte de media-aandacht voor de onderhavige strafzaak en voor de persoon van de verdachte als zwaar en belastend heeft ervaren. De verdachte heeft door het plegen van de bewezenverklaarde feiten deze aandacht echter zelf over zich afgeroepen. Dat de onderhavige zaak media-aandacht heeft opgeleverd is, gelet op de eerdere strafzaak tegen [verdachte] en [medeverdachte 1] en hun prominente positie onder Ajaxsupporters, niet verwonderlijk maar hoofdzakelijk toe te rekenen aan hun eigen criminele gedrag. De verdachte had er, zeker gelet op zijn aanhouding in de zaak 13Kwast en de media-aandacht die dat destijds al had opgeleverd, rekening mee kunnen houden dat het plegen van een ernstig strafbaar feit de nodige (negatieve) media-aandacht zou opleveren. Het hof ziet hierin dan ook geen aanleiding tot matiging van de op te leggen straf.

Blijkens een de verdachte betreffend Uittreksel Justitiële Documentatie van 11 december 2015 is de verdachte reeds vele malen eerder door de strafrechter onherroepelijk veroordeeld, onder meer ter zake van soortgelijke feiten. Op 23 februari 2015 is de verdachte door het gerechtshof Amsterdam in het onderzoek 13Kwast onherroepelijk veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 24 maanden. De verdachte heeft aldus in de omstandigheid dat hij van november 2010 tot juli 2011 voor die zaak in voorarrest had verbleven (en inmiddels in een schorsing liep), kennelijk geen aanleiding gezien om op legale wijze in zijn levensonderhoud te gaan voorzien, maar is zeer korte tijd later (weer) in drugs gaan handelen.

Het hof acht, alles afwegende, een gevangenisstraf conform het vonnis van de rechtbank passend en geboden.

Verbeurdverklaring

Het onder 1, 2, 3, 4, 7 ten laste gelegde en bewezen verklaarde is begaan en/of voorbereid met behulp van de op de beslaglijst1.onder 1, 2, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 21, 23, 24, 25, 26, 27, 29, 30, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 71, 72, 81, 82, 83, 84, 87, 88, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 146, 147, 148, 149, 150, 151 en 152 genummerde in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpen. Zij behoren de verdachte toe en zullen daarom worden verbeurd verklaard.

Onttrekking aan het verkeer

Het onder 1, 2, 3, 4, 7 ten laste gelegde en bewezen verklaarde is begaan met behulp van de op de beslaglijst onder 7, 153, 154, 155 en 157 genummerde in beslag genomen en nog niet teruggegeven voorwerpende. Zij zullen aan het verkeer worden onttrokken aangezien het ongecontroleerde bezit daarvan in strijd is met het algemeen belang en/of de wet.

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen 2, 10, 10a en 11a (oud, thans genummerd 11b) van de Opiumwet, de artikelen 33, 33a, 36b, 36c, 47, 57, 63 en 140 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 26 en 55 van de Wet wapens en munitie.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

Het hof:

Verklaart de verdachte en het openbaar ministerie niet-ontvankelijk in het hoger beroep, voor zover gericht tegen de beslissingen ter zake van het onder 5 en 6 ten laste gelegde en ter zake van het onder 3 onder de kopjes ‘(in Amsterdam, [adres 1] , althans in Nederland)’, ‘(in Amsterdam, [adres 3] , althans in Nederland)’ en ‘(in Zwolle, [adres 4] , althans in Nederland)’ ten laste gelegde.

Verklaart de verdachte niet-ontvankelijk in het hoger beroep, voor zover gericht tegen de beslissing ter zake van het onder 4 onder het eerste gedachtestreepje ten laste gelegde (‘157,27 gram cocaïne en/of 30, althans een of meer wikkels bevattende (totaal ongeveer) 18,39 gram cocaïne, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne en/of 176 tabletten XTC (MDMA), in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende MDMA (in Amsterdam, althans in Nederland)’).

Vernietigt het vonnis waarvan beroep, voor zover in hoger beroep aan de orde, en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 1, 2, 3, 4 en 7 ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 1, 2, 3, 4 en 7 bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Bepaalt dat voor de onder 3 bewezen verklaarde voorbereidingshandelingen geen straf wordt opgelegd, voor het gedeelte dat betrekking heeft op het voorhanden hebben van voorwerpen.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 5 (vijf) jaren.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Beveelt voorts dat de tijd die de verdachte in overleveringsdetentie heeft doorgebracht in België (3 juni 2013 – 3 juli 2013) bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Verklaart verbeurd de in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:

de op de beslaglijst onder 1, 2, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 21, 23, 24, 25, 26, 27, 29, 30, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 71, 72, 81, 82, 83, 84, 87, 88, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 146, 147, 148, 149, 150, 151 en 152 genummerde voorwerpen.

Beveelt de onttrekking aan het verkeer van de in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:

de op de beslaglijst onder 7, 153, 154, 155 en 157 genummerde voorwerpen.

Gelast de teruggave aan de verdachte van de in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:

de op de beslaglijst onder 3, 19, 20, 22, 28, 31, 32, 70, 73, 74, 85, 86, 89, 107 genummerde voorwerpen.

Gelast de teruggave aan de uitgevende instanties van de in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten:

de op de beslaglijst onder 77 en 78 genummerde voorwerpen.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. E. Mijnsberge, mr. N.A. Schimmel en mr. M.J.A. Plaisier, in tegenwoordigheid van

mr. F.A. Dudok van Heel, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 26 februari 2016.

mr. N.A. Schimmel is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.