HR, 25-09-2001, nr. 5235 H

De Politierechter heeft de aanvrager ter zake van "met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen plegen, meermalen gepleegd" en "met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen plegen" veroordeeld tot twee maanden gevangenisstraf voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren en tot het verrichten van onbetaalde arbeid ten algemenen nutte voor de tijd van éénhonderd uren in de plaats van twee maanden

gevangenisstraf. De Politierechter heeft voorts de benadeelde partijen [benadeelde partij 1] en [benadeelde partij 2] in hun vorderingen niet-ontvankelijk verklaard en de vorderingen van de benadeelde partijen [benadeelde partij 3], [benadeelde partij 4], [benadeelde partij 5] en [benadeelde partij 6] gedeeltelijk toegewezen en gedeeltelijk niet-ontvankelijk verklaard. Daarnaast is aan de aanvrager de verplichting opgelegd tot betaling aan de staat ten behoeve van de slachtoffers in voege als in het vonnis vermeld.

2.Grondslag van de aanvrage

3.De conclusie van de Advocaat-Generaal

De Advocaat-Generaal Fokkens heeft geconcludeerd tot niet-ontvankelijkverklaring van de aanvrage.

4.Beoordeling van de aanvrage

4.1. In de aanvraag wordt aangevoerd dat uit een door drs. H.R. van Tuijl, psycholoog, verricht onderzoek is gebleken dat bij verzoeker sprake is van een hoge interrogatieve suggestibiliteit, een vatbaarheid voor misleidende informatie en de neiging om zich onder sociale druk te conformeren. De schriftelijke weergave van dat onderzoek is bij de aanvrage gevoegd.

4.2. Als grondslag voor een herziening kan, voorzover hier van belang, krachtens het eerste lid aanhef en onder 2°, van art. 457 Sv slechts dienen een door opgave van bewijsmiddelen gestaafde omstandigheid die de rechter niet is gebleken en die op zichzelf of in verband met de vroeger geleverde bewijzen met de uitspraak niet bestaanbaar schijnt in dier voege dat het ernstig vermoeden ontstaat dat, ware zij bekend geweest, het onderzoek der zaak zou hebben geleid tot vrijspraak van de veroordeelde. De hier bedoelde grondslag voor een herzieningsaanvrage - hierna als "novum" aan te duiden - kan slechts een omstandigheid van feitelijke aard betreffen. Een mening, overtuiging of gevolgtrekking kan in het algemeen niet als een zodanige feitelijke omstandigheid worden aangemerkt. Dat brengt mee dat het oordeel van een deskundige in beginsel slechts als een novum kan gelden voorzover daarbij wordt uitgegaan van feiten en/of omstandigheden van feitelijke aard welke niet bekend waren dan wel niet geacht kunnen worden bekend te zijn geweest aan de rechter die de uitspraak, waarvan herziening wordt gevraagd, heeft gewezen. Van bijzondere omstandigheden die tot een ander oordeel

zouden moeten leiden is in deze zaak niet gebleken.

4.3. Uit het hiervoor overwogene en het bepaalde in de artikelen 459 en 460 Sv vloeit voort dat de aanvrage niet kan worden ontvangen.