Hof Amsterdam, 20-06-2017, nr. 200.187.542/01

CREA YACHTING N.V.,

gevestigd te Mechelen (België),

2. [appellant],

wonende te [woonplaats] (Dominicaanse Republiek),

appellanten,

advocaat: mr. C.G. Huijsmans te Bergen op Zoom,,

tegen

[geïntimeerde] ,

wonend te [woonplaats] , gemeente [gemeente] ,

geïntimeerde,

advocaat: mr. M.B.C.R. Heemskerk te Amsterdam.

Partijen worden hierna Crea Yachting, [appellant] en [geïntimeerde] genoemd.

1. Het geding in hoger beroep

Crea Yachting en [appellant] zijn bij dagvaarding van 11 maart 2016 in hoger beroep gekomen van een vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 23 december 2015, onder bovenvermeld zaaknummer gewezen tussen Crea Yachting en [appellant] als eisers en [geïntimeerde] als gedaagde. De grieven tegen dit vonnis zijn in de appeldagvaarding opgenomen. Crea Yachting en [appellant] hebben daarbij producties gevoegd en Crea Yachting heeft tevens een incidentele vordering ingesteld. Op de eerst dienende dag hebben zij dienovereenkomstig geconcludeerd.

Partijen hebben daarna de volgende stukken gewisseld:

- conclusie van antwoord in het incident ex artikel 223 RV;

- akte uitlating in het incident zijdens Crea Yachting;

- akte vermeerdering van eis in de hoofdzaak tevens overlegging producties.

Bij tussenarrest van 23 augustus 2016 heeft het hof [geïntimeerde] in het incident op straffe van een dwangsom verboden om de boot die onderwerp is van deze procedure aan een derde te verkopen, totdat het hof in appel eindarrest heeft gewezen. Het hof heeft de overige incidentele vorderingen van Crea Yachting afgewezen, de beslissing over de proceskosten in het incident aangehouden en de hoofdzaak verwezen naar de rol voor memorie van antwoord door [geïntimeerde] .

[geïntimeerde] heeft vervolgens een memorie van antwoord genomen, met producties.

Partijen hebben de zaak op 16 februari 2017 doen bepleiten door hun hiervoor genoemde advocaten, ieder aan de hand van pleitnotities die zijn overgelegd. Crea Yachting heeft bij deze gelegenheid nog producties in het geding gebracht.

Nadat de zaak op verzoek van partijen is aangehouden voor overleg, is arrest gevraagd.

Crea Yachting en [appellant] hebben in de akte vermeerdering van eis in de hoofdzaak (tevens overlegging producties) onder I geconcludeerd dat het hof het bestreden vonnis gedeeltelijk zal vernietigen, alle vorderingen van Crea Yachting zal toewijzen alsmede [geïntimeerde] zal veroordelen in de geforfaiteerde proceskosten die door [appellant] zijn gemaakt en [geïntimeerde] zal veroordelen in de kosten van Crea Yachting in beide procedures, met nakosten.

Crea Yachting vordert bij genoemde akte - na vermeerdering van eis - voorts:

II. subsidiair [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van € 185.000,00 ter zake geleden schade als gevolg van verkoop van de boot, met wettelijke rente vanaf 17 augustus 2014;

III. een verklaring voor recht dat er geen rechtsgeldige overdracht heeft plaatsgevonden tussen enerzijds [appellant] en anderzijds [geïntimeerde] ,

en voorwaardelijk, ingeval aangenomen wordt dat [geïntimeerde] eigenaar is van de boot:

IV. [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van € 4.770,19, met wettelijke rente vanaf 26 juli 2016.

[appellant] heeft bij genoemde akte nog de volgende vorderingen ingesteld:

V. [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van € 10.000,00 aan schadevergoeding wegens het niet kunnen nakomen van het vonnis strekkende tot teruglevering van roerende zaken;

VI. [geïntimeerde] , in geval hij nog steeds de beschikking heeft over de roerende zaken, te veroordelen om binnen drie dagen na betekening van dit arrest uitvoering te geven aan rov. 5.1. van het bestreden vonnis, op straffe van een dwangsom;

VII. [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van € 60.000,00 aan schadevergoeding wegens een gemiste kans om de boot van Crea Yachting terug te kunnen kopen met de terugkoopoptie;

VIII. [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van € 50.000,00 aan aanvullende schadevergoeding wegens een gemiste kans om de boot in de toekomst voor een hoger bedrag dan € 185.000,00 te kunnen verkopen,

en voorwaardelijk, ingeval aangenomen wordt dat [geïntimeerde] eigenaar is geworden van de boot:

IX. [geïntimeerde] te veroordelen tot betaling van € 166.300,00, met wettelijke rente vanaf de datum van indiening akte, 26 juli 2016;

X. [geïntimeerde] te veroordelen om bij een toekomstige verkoop onder vertoon van voldoende bewijs aan [appellant] aan te tonen voor welk bedrag aan wie hij de boot heeft verkocht, onder betaling van het verschil tussen de verkoopprijs en het bedrag van € 18.700,00 aan [appellant] ;

XI. [geïntimeerde] te verbieden de boot voor een bedrag lager dan € 140.000,00 te verkopen.

[geïntimeerde] heeft geconcludeerd tot afwijzing van de vorderingen van Crea Yachting en [appellant] , met beslissing over de proceskosten in de hoofdzaak en het incident.

Beide partijen hebben in hoger beroep bewijs van hun stellingen aangeboden.

De rechtbank heeft in het bestreden vonnis onder 2.1 tot en met 2.13 de feiten vastgesteld die zij tot uitgangspunt heeft genomen. Die feiten, voor zover in hoger beroep relevant en waar nodig aangevuld met andere feiten die in hoger beroep zijn komen vast te staan, zijn niet in geschil en luiden als volgt.

a. [appellant] was eigenaar van een boot, [Boot A] (hierna: de boot). [geïntimeerde] mocht na afstemming met [appellant] deze boot met zijn gezin gebruiken en heeft deze ook regelmatig gebruikt.

b. In 2009 is tussen [appellant] en [geïntimeerde] een overeenkomst van geldlening gesloten

waarbij [appellant] € 20.000,00 heeft geleend van [geïntimeerde] . Partijen zijn daarbij

overeengekomen dat deze lening binnen twee drie maanden zou worden terugbetaald

inclusief een rentevergoeding. [geïntimeerde] heeft in een groot aantal e-mails en brieven aan [appellant] verzocht om terugbetaling van de lening. Op 1 november 2012 heeft [appellant] een bedrag van € 3.000,00 aan [geïntimeerde] voldaan. De rest van de lening is niet terugbetaald.

c. [appellant] heeft [geïntimeerde] op 15 mei 2013 een e-mail met bijlagen toegezonden. De tekst van de e-mail luidt:

‘ [geïntimeerde] , vul dit aan en zet mijn handtekening eronder. Stuur me kopie. Groetuhhh [appellant] .'

Diezelfde dag heeft [appellant] een bericht via skype naar [geïntimeerde] gestuurd. [appellant] schrijft daarin:

‘de overeenkomst zit in je mail; aanvullen en mijn handtekening eronder

plakmansen. Gefeliciteerd mt je nieuwe boot haha’.

In een daarop volgende heeft [appellant] opgemerkt:

'Er staat overdacht ipv overdracht … solly hool maal dat moet fff ovel want anders verklaar ik het enkel maar overdacht te hebben maar nog niet gedaan.'

d. Op 16 mei 2013 heeft [geïntimeerde] aan [appellant] een e-mail gezonden met de volgende bijlage:

‘OVERDRACHT VAN EIGENDOM

Hierbij verklaar ik,

[appellant] (...) en eigenaar van de

[Boot A] bouwjaar 2004 (...), momenteel liggend aan het [adres] in Amsterdam.

Dat ik deze boot in volle eigendom overdraag aan:

[geïntimeerde] (...)

per heden, 10 mei 2013, schuldvrij, en in de staat waarin deze zich bevind en goedgekeurd door overnemen.

Getekend te [plaats] op 10 mei 2014’

Onder beide namen is een handtekening geplaatst. De datering ‘2014’ was een vergissing; bedoeld was ‘2013’.

e. [appellant] is de kosten voor de boot voor zijn rekening blijven nemen en gebruik blijven maken van de boot.

f. De boot is bij de firma ‘Droog op Water’ in Amsterdam gestald geweest. [A] was voor partijen de contactpersoon van deze firma. [appellant] had onbetaalde facturen bij die firma uitstaan.

g. Op 12 november 2013 heeft [appellant] per e-mail het volgende aan [geïntimeerde] bericht:

'Toen duidelijk werd dat de boot oefening aan jouw kant niet ging bewegen ben ik aan deze kant eens aan de gang gegaan. (…)

Voor de grote getallen gaat momenteel niemand meer maar hij gaat me in staat stellen om de boot uit [A] handen te halen en naar hier te varen.

Dan krijg ik weer tijd om hem te verkopen.

Hij moet wel overgedragen worden omdat anders het allemaal te lastig is maar dat maakt me niks uit. (…)

Zodra [A] zijn poen heeft gaan we 'm op internet zetten.

Ik laat je dat meteen weten.'

h. In een e-mail van dezelfde dag heeft [geïntimeerde] het volgende aan [appellant] geantwoord:

'(…) Eerst zou ik een hypothecaire zekerheidsstelling krijgen voor de lening en de rente en later hebben wij in samenspraak besloten dat de boot aan mij werd overgedragen en dat ik dus eigenaar van de boot werd en dat jij een terugkoopoptie kreeg voor de lening plus rente. Tevens zijn wij overeengekomen dat indien jij mij niet binnen 5 jaar zou terugbetalen c.q. je optie zou kunnen inroepen, dat ik de boot dan aan een ander zou verkopen en een overwinst met je zou delen (uiteraard na aftrek van kosten). Dit zijn normale transparante afspraken welke niet ik, maar jij niet nakomt.'

i. Op 10 december 2013 heeft [appellant] in een e-mail aan [geïntimeerde] het volgende geschreven:

‘Graag ook annulatie van overdracht bevestigen zodat ik hem per 15/12 kan faktureren aan Crea Yachting teneinde die zekerheid te geven voor betaling aan [A] die ze gaan doen. (...)'

j. Rond die tijd heeft [appellant] de boot verkocht aan Crea Yachting voor een bedrag van € 80.000,00. Op de factuur van 15 december 2013 is vermeld dat [appellant] gedurende twee jaar een recht van terugkoop heeft. Als leveringsadres staat vermeld: ‘Droog op Water, [adres] te Amsterdam’.

De koopprijs is in drie gedeelten door aan Crea Yachting gelieerde vennootschappen aan [appellant] betaald, te weten € 35.000,00 op 2 december 2013, € 30.00,00 op

13 december 2013 en € 15.000,00 op 28 januari 2014.

k. In augustus 2014 heeft [geïntimeerde] de boot, die op dat moment al enkele maanden in de haven van Bergen op Zoom lag, met toestemming van [appellant] gebruikt.

l. In een e-mail van 3 augustus 2014 heeft [geïntimeerde] aan [appellant] bericht:

‘(...) Botenmarkt is echt helemaal ingestort. Heb er nog veel meer gezien. Probeer je boot maar gewoon te houden, want de prijs die je denkt dat waard is krijg je er voorlopig niet meer voor’

m. In een e-mail van 17 augustus 2014 heeft [geïntimeerde] het volgende aan [appellant] geschreven:

‘De boot ligt inmiddels in een jachthaven in Amsterdam. Ik wil hem om voor de hand

liggende redenen onder me hebben om op een later tijdstip mogelijke discussies met derden voor te zijn.

De boot is WA+diefstal verzekerd, de jachthaven in BOZ heb ik betaald

Verdere aanpak bespreken we later.

Tegen mijn natuur in, maar kan geen verder risico meer lopen.'

n. Op 18 augustus 2014 heeft [appellant] aan [geïntimeerde] geantwoord:

‘ [geïntimeerde] , ik wist het niet meer zo uit m'n hoofd maar ik vond enkele mails, waaronder deze.

Daar meldt ik je dat ik een oplossing heb om hem bij [A] weg te krijgen.

Je kunt lezen dat het de bedoeling is hem dan te verkopen. (2 jaar terugkoopoptie staat er ook)

Want daarvan kun jij worden betaald en anders kan dat nog wat duren.

Ik heb dus niks raars gedaan maar gewoon wat wij bespraken.

En ben idd met enkel mensen ook bezig maar er is altijd die inruil en andere obstakels tot op heden.

Ik kan niet lang meer tegenhouden dat [B] wordt geïnformeerd.

Jij kan enkel je overdrachtspapier bij de voordeur klaar leggen dan en misschien mij gaan aanpakken ‘dat ik je de boot heb verkocht’ of zoiets maar dan had je hem met de politie moeten gaan ‘terughalen' zodat dat nu gaat gebeuren verwacht ik als je niet snel reageert dat deze oefening is afgeblazen. (...)

[B] zal me vragen of er al een ultimatum gesteld werd en als ik moet toegeven van wel doet hij linea recta aangifte van diefstal (...)'

Bij deze e-mail is de hiervoor onder g aangehaalde e-mail van [appellant] van 12 november 2013 gevoegd.

o. In reactie hierop heeft [geïntimeerde] dezelfde dag aan [appellant] bericht:

‘Ik fris nog even je geheugen op. Je hebt kennelijk de boot verkocht nadat je hem aan mij hebt verkocht. Dit kan maar juridisch is het lastig om dezelfde zaak twee maal te leveren. Nu jij weet dat dat niet kan is het ook niet netjes van je naar alle partijen.

Je stelt dat er een overdracht om niet is gedaan. Dit is onjuist. Uitgerekend jij zou nimmer de boot om niet aan mij overdragen. sinds 2009 heb ik een vordering op je. Je hebt me bijna gesmeekt om je te helpen en je wist dat ik hiertoe eigenlijk niet in staat was. Volgens mij wist je ook van te voren dat me niet binnen een paar maanden zoals afgesproken zou terugbetalen. Eerst zou ik een hypothecaire zekerheidstelling krijgen voor de lening en de rente en later hebben wij in samenspraak besloten dat de boot aan mij werd overgedragen en dat ik dus eigenaar van de boot werd en dat jij een terugkoopoptie kreeg voor de lening plus rente. Tevens zijn wij overeengekomen dat indien jij mij niet binnen 5 jaar zou kunnen terugbetalen c.q. je optie zou kunnen inroepen, dat ik de boot dan aan een ander zou verkopen en een overwinst met jou zou delen (uiteraard na aftrek van kosten). Dit zijn normale transparante afspraken welke niet ik, maar jij niet nakomt.

Verder heb ik niets met [C] te maken en ook niet met [B] (...) en als het zo moeilijk voor je is om [B] op te biechten datje de boot 2 keer verkocht hebt wil ik dit wel voor je doen. (...)'

p. Bij brief van 5 september 2014 heeft Crea Yachting [geïntimeerde] gesommeerd de

boot aan haar terug te geven. [geïntimeerde] heeft dat niet gedaan.

[appellant] heeft [geïntimeerde] gesommeerd zijn eigendommen die zich op de boot bevinden te retourneren. [geïntimeerde] heeft een deel daarvan teruggegeven.

q. In een e-mail van 22 december 2014 heeft [A] van Droog op Water het volgende aan [appellant] geschreven:

‘De Motor boot [Boot A] is de afgelopen jaren bij mij, Droog op Water, in onderhoud en

stalling geweest. De facturen voor de winterstalling van 2013/2014 even als de werkzaam heden van 2013 zijn voldaan door de heer [appellant] . In winter van 2013/2014, medio december 2013, heeft de heer [appellant] mij medegedeeld dat het beheer van de [Boot A] was overgegaan naar Crea Yachting te Belgie maar heer [appellant] blijft gebruiker. De boot is in het voorjaar van 2014 opgehaald door de heer [appellant] , na een aantal aanvullende werkzaamheden heeft hij de boot in ontvangst genomen en weg gevaren. (...) De werkzaamheden zijn uitgevoerd op verzoek van de heer [appellant] en gefactureerd aan Crea Yachting. Bij mijn weten is de [Boot A] eigendom van Crea Yachting, met als gebruiker de heer [appellant] .'

r. [appellant] heeft in antwoord op een e-mail van zijn voormalige echtgenote, waarin zij hem voorstelt de boot te verkopen, in april 2015 het volgende geschreven:

'Ik heb allang de boot in pand gegeven om advokaten te betalen. Ik denk al 2 jaar. (…)'

Het hof:

Ten aanzien van Crea Yachting en [appellant]

vernietigt het bestreden vonnis voor zover [appellant] is veroordeeld in de proceskosten aan de zijde van [geïntimeerde] ;

in zoverre opnieuw rechtdoende:

veroordeelt [geïntimeerde] in de kosten van het geding in eerste aanleg aan de zijde van [appellant] , begroot op € 904,00 voor salaris advocaat;

bekrachtigt het bestreden vonnis voor het overige;

Ten aanzien van Crea Yachting

wijst de in hoger beroep geformuleerde vorderingen van Crea Yachting af;

veroordeelt Crea Yachting in de kosten van het geding in hoger beroep, tot op heden aan de zijde van [geïntimeerde] begroot op € 815,50 aan verschotten en € 10.528,00 voor salaris advocaat;

Ten aanzien van [appellant]

wijst de in hoger beroep geformuleerde vorderingen van [appellant] af;

veroordeelt [appellant] in de kosten van het geding in hoger beroep, tot op heden aan de zijde van [geïntimeerde] begroot op € 815,50 aan verschotten en € 7.896,00 voor salaris advocaat.

Dit arrest is gewezen door mrs. J.C. Toorman, L.R. van Harinxma thoe Slooten en M.E. van Rossum en door de rolraadsheer in het openbaar uitgesproken op 20 juni 2017.

gevestigd te [vestigingsplaats] ,

2. [appellant],

wonend te [woonplaats] ,

appellanten in de hoofdzaak,

eisers in het incident,

advocaat: mr. C.G. Huijsmans te Bergen op Zoom,

tegen:

[geïntimeerde] ,

wonend te [woonplaats] , gemeente [gemeente] ,

geïntimeerde in de hoofdzaak,

verweerder in het incident,

advocaat: mr. M.B.C.R. Heemskerk te Amsterdam.

Partijen worden hierna [appellanten] - afzonderlijk: [appellant] en [appellant] - en [geïntimeerde] genoemd.

[appellanten] zijn bij dagvaarding van 11 maart 2016 in hoger beroep gekomen van het vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 23 december 2015 dat onder bovengenoemd zaak-/ rolnummer is gewezen tussen [appellanten] als eisers en [geïntimeerde] als gedaagde. De grieven van [appellanten] tegen dit vonnis zijn in de appeldagvaarding opgenomen. Tevens heeft [appellant] daarbij een incidentele vordering ingesteld en hebben [appellanten] daarbij producties overgelegd. Op de eerst dienende dag hebben [appellanten] dienovereenkomstig geconcludeerd.

Partijen hebben daarna de volgende stukken ingediend:

- conclusie van antwoord in het incident van de zijde van [geïntimeerde] ;

- akte uitlating in het incident van [appellant] .

Vervolgens is arrest gevraagd in het incident.

Het hof merkt op dat [appellanten] hierna nog een akte vermeerdering van eis in de hoofzaak hebben genomen en daarbij producties hebben overgelegd. Het hof zal op die akte thans geen acht slaan.

[appellanten] hebben incidenteel gevorderd dat het hof op de voet van artikel 223 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) [geïntimeerde] zal verbieden de ten processe bedoelde boot, [boot] , bouwjaar 2004 (hierna: de boot), aan een derde te verkopen, zolang door het hof geen onherroepelijke beslissing is genomen ten aanzien van de eigendom van de boot, op straffe van een dwangsom van € 185.000,- voor overtreding van dit verbod door [geïntimeerde] , met veroordeling van [geïntimeerde] in de kosten van het incident, een en ander uitvoerbaar bij voorraad.

[geïntimeerde] heeft geconcludeerd dat het hof [appellanten] niet-ontvankelijk zal verklaren in hun incidentele vordering, althans die vordering zal afwijzen, met veroordeling van [appellanten] in de kosten van het incident.

in het incident:

Het gaat hier, samengevat en voor zover voor het incident van belang, om het volgende. [appellant] was eigenaar van de boot. Bij het bestreden vonnis heeft de rechtbank geoordeeld dat [appellant] de boot aan [geïntimeerde] heeft verkocht en dat [geïntimeerde] in mei 2013 eigenaar is geworden van de boot doordat deze constituto possessorio aan hem is geleverd. Van een met het fiduciaverbod van artikel 3:84 van het Burgerlijk Wetboek (BW) strijdige titel is volgens de rechtbank, anders dan [appellant] heeft betoogd, geen sprake. De stelling van [appellant] dat zij in december 2013 eigenaar van de boot is geworden, is door de rechtbank verworpen, op grond van de overweging dat aan [appellant] geen derdenbescherming toekomt omdat het bezit van de boot niet aan haar is verschaft. De rechtbank heeft vervolgens [geïntimeerde] veroordeeld om binnen drie dagen na betekening van het vonnis [appellant] in het bezit te stellen van de in de linker kantlijn van productie 7 bij de inleidende dagvaarding beschreven roerende zaken, voor zover die nog op de boot aanwezig zijn, en het door [appellanten] meer of anders gevorderde afgewezen. Daarnaast heeft de rechtbank [appellanten] veroordeeld in de proceskosten en het vonnis uitvoerbaar bij voorraad verklaard.

Ter onderbouwing van haar incidentele vordering heeft [appellant] - samengevat - het volgende aangevoerd. Bij vonnis in kort geding dat op 28 november 2014 tussen partijen is gewezen, heeft de voorzieningenrechter in de rechtbank Noord-Holland [geïntimeerde] verboden de boot aan een derde te verkopen – volgens [appellant] - “zolang door de bodemrechter geen beslissing is genomen ten aanzien van de eigendom van genoemde boot”. Hoewel [appellant] zich primair op het standpunt stelt dat deze ordemaatregel ook geldig blijft gedurende de periode waarin het bestreden vonnis nog niet onherroepelijk is geworden, heeft zij - omdat volgens haar onduidelijk is wat de voorzieningenrechter met de term ‘bodemrechter’ bedoelt - zekerheidshalve onderhavige incidentele vordering ingesteld. [appellant] stelt recht en belang te hebben bij de verzochte voorlopige voorziening. [geïntimeerde] heeft immers in het als productie 10 bij de appeldagvaarding overgelegde e-mailbericht van 28 november 2014 te kennen gegeven, zakelijk, de boot te willen verkopen. Wanneer de boot wordt verkocht aan een derde terwijl naderhand blijkt dat [appellant] eigenaar is geworden van de boot, kan [appellant] slechts schadevergoeding van [geïntimeerde] vorderen. Bovendien is de boot een uniek en onvervangbaar object. Verder zit, en zat ook al in eerste aanleg, in het dossier een verklaring van [geïntimeerde] waarmee volgens [appellant] kan worden aangetoond dat de eigendomsoverdracht tussen [appellant] en [geïntimeerde] een fiduciair karakter heeft.

[geïntimeerde] heeft verweer gevoerd op gronden waarop hierna, voor zover van belang, zal worden ingegaan.

Het hof volgt [appellant] niet in haar betoog dat het door de voorzieningenrechter bij vonnis in kort geding van 28 november 2014 gegeven verkoopverbod thans nog geldt. Dat verbod is immers komen te vervallen op het moment dat het bestreden bodemvonnis werd gewezen, waarin een beslissing is genomen ten aanzien van de eigendom van de boot. Het verweer van [geïntimeerde] dat [appellanten] geen beroep kunnen doen op genoemd vonnis in kort geding omdat zij de bodemprocedure over de eigendom niet tijdig aanhangig zouden hebben gemaakt, behoeft, gelet op het voorgaande, geen bespreking.

[geïntimeerde] heeft verder als verweer aangevoerd dat de bodemrechter uitdrukkelijk heeft beslist dat het bestreden vonnis uitvoerbaar bij voorraad is en dat het hem na die uitspraak dus (weer) vrijstond om de eigendom van de boot over te dragen. [geïntimeerde] stelt dat hij inmiddels - voordat de onderhavige incidentele vordering werd ingesteld - de eigendom van de boot ook daadwerkelijk heeft overgedragen aan een derde, zodat [appellant] geen belang meer heeft bij het gevraagde verbod. Naar het oordeel van het hof staat, anders dan [geïntimeerde] lijkt te betogen, het feit dat het bestreden vonnis uitvoerbaar bij voorraad is verklaard in dit geval niet aan toewijzing van de incidentele vordering in de weg. Met [appellant] is het hof van oordeel dat [geïntimeerde] de gestelde overdracht - waartoe hij na het bestreden vonnis inderdaad gerechtigd was - niet aannemelijk heeft gemaakt, nu hij niet alleen geen enkel detail van die overdracht heeft prijsgegeven maar ook heeft nagelaten de gestelde overdracht met stukken te staven. Het hof gaat er dan ook vooralsnog van uit dat [geïntimeerde] nog de beschikking heeft over de boot en deze niet heeft verkocht en verwerpt het verweer van [geïntimeerde] .

[geïntimeerde] heeft de door [appellant] aangevoerde, hiervoor onder 2.2 weergegeven, belangen bij de gevraagde voorziening niet (voldoende concreet) betwist. Ook heeft [geïntimeerde] daartegenover geen belangen bij afwijzing van die voorziening gesteld. Het hof ziet in hetgeen [appellant] heeft aangevoerd aanleiding om [geïntimeerde] te verbieden de boot aan een derde te verkopen totdat het hof in appel eindarrest heeft gewezen. Een verder gaande toewijzing, zoals door [appellant] gewenst, is niet op de wet gegrond en zal worden afgewezen. Nu uit de stukken blijkt dat [geïntimeerde] de boot gedurende de appelprocedure aan een derde wil/zal verkopen, acht het hof termen aanwezig om een dwangsom op te leggen, zij het dat het hof die dwangsom op een lager bedrag zal bepalen dan door [appellant] is gevorderd.

Al het voorgaande betekent dat de incidentele vordering van [appellant] op na te melden wijze zal worden toegewezen.

Een oordeel over de kosten van het incident zal worden aangehouden tot het eindarrest in de hoofdzaak.

in de hoofdzaak:

In de hoofdzaak zal de zaak worden verwezen naar de rol voor memorie van antwoord door [geïntimeerde] .

Het hof:

in het incident:

verbiedt [geïntimeerde] de boot aan een derde te verkopen totdat het hof in appel eindarrest heeft gewezen, zulks op straffe van een door [geïntimeerde] aan [appellant] te verbeuren dwangsom van € 50.000,-;

wijst het door [appellant] meer of anders gevorderde af;

houdt de beslissing met betrekking tot de proceskosten aan tot het eindarrest in de hoofdzaak;

verklaart dit arrest ten aanzien van deze veroordeling uitvoerbaar bij voorraad;

in de hoofdzaak:

verwijst de zaak naar de rol van 4 oktober 2016 voor memorie van antwoord door [geïntimeerde] ;

houdt iedere verdere beslissing aan.

Dit arrest is gewezen door mrs. R.J.M. Smit, J.E. Molenaar en E.M. Polak en door de rolraadsheer in het openbaar uitgesproken op 23 augustus 2016.