Hof Leeuwarden, 01-06-2010, nr. 200.047.298

Partijen zijn op [trouwdag] met elkaar gehuwd. Uit de voorhuwelijkse relatie tussen partijen is [kind 1] geboren. Uit het huwelijk zijn voorts [kind 2] en [kind 3] geboren. Partijen hebben van rechtswege gezamenlijk het gezag over de minderjarigen. De minderjarigen hebben hun hoofdverblijf bij de vrouw.

Bij de bestreden beschikking is de echtscheiding tussen partijen uitgesproken.

Naar aanleiding van het inleidend verzoekschrift van de vrouw heeft de rechtbank bij de bestreden beschikking voorts met betrekking tot de verzochte kinderalimentatie beslist zoals hiervoor is weergegeven onder 'Het geding in eerste aanleg'. De man heeft tegen die beslissing tijdig hoger beroep ingesteld, gelet op de datum van betekening aan hem van de bestreden beschikking.

De ontvankelijkheid van het beroep

De vrouw is van mening dat de grief van de man niet-ontvankelijk is. Zij wijst erop dat de rechtbank heeft toegewezen hetgeen in het verzoekschrift van de vrouw was verzocht, namelijk een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen van € 186,-- (netto) per kind per maand. Nu de man heeft nagelaten tegen dat verzoek verweer te voeren, hoewel hij daartoe wel in de gelegenheid is gesteld, is de bestreden beschikking naar de mening van de vrouw rechtens juist.

Anders dan de vrouw is het hof van oordeel dat de man wel ontvankelijk is in zijn hoger beroep. Het hof overweegt daartoe het volgende. Uit de stukken volgt dat [advocaat geïntimeerde] een brief van 2 februari 2009 met als bijlage een draagkrachtberekening heeft toegezonden aan de man. In die brief stelt [advocaat geïntimeerde] dat uit de draagkrachtberekening volgt dat na aftrek van de woon- en andere lasten een bedrag van € 186,13 resteert ten behoeve van alimentatie voor de kinderen. De man heeft mondeling doorgegeven in te stemmen met dit bedrag aan alimentatie. Hij is er daarbij van uitgegaan dat dit de totaal door hem te betalen bijdrage betrof. Vervolgens is namens de vrouw door [advocaat geïntimeerde] het inleidend verzoekschrift ingediend. In dit verzoekschrift heeft de vrouw onder meer verzocht te bepalen dat de man een bijdrage in de kosten van de kinderen van

€ 186, -- per kind per maand dient te voldoen. De man heeft tegen het verzoek geen verweer ingediend, waarna de rechtbank het verzoek heeft toegewezen.

Naar het oordeel van het hof kan de brief van 2 februari 2009 van [advocaat geïntimeerde] in samenhang met de daarbij gevoegde draagkrachtberekening niet anders worden gelezen dan dat de draagkracht van de man slechts toereikend was om een totale bijdrage van € 186,-- per maand aan kinderalimentatie te voldoen en dat in die brief werd verzocht met deze bijdrage in te stemmen. Gelet hierop kan niet worden geoordeeld dat de man heeft ingestemd met een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen van € 186,-- per kind per maand. De enkele omstandigheid dat de man geen verweer heeft gevoerd tegen het inleidend verzoek van de vrouw kan - gezien hetgeen hiervoor over de gang van zaken is vermeld - niet tot een ander oordeel leiden. Het beroep van de vrouw op de niet-ontvankelijkheid van het beroep van de man slaagt derhalve niet.

Nu er ook overigens geen redenen zijn die tot de niet-ontvankelijkheid van de man dienen te leiden, is hij ontvankelijk in zijn beroep.

De overwegingen

De man wijst op de door [advocaat geïntimeerde] gemaakte draagkrachtberekening, waaruit volgt dat hij in staat kan worden geacht een bijdrage van in totaal € 186,-- per maand te voldoen. Hij verzoekt derhalve te bepalen dat hij een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen van € 62,-- per kind per maand dient te voldoen. De vrouw is van mening dat de beschikking van de rechtbank juist is, zodat dient te worden bepaald dat de man een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen van € 186,-- per kind per maand dient te voldoen.

Het hof stelt vast dat de man geen grieven heeft gericht tegen de draagkrachtberekening die [advocaat geïntimeerde] heeft gemaakt en de daaruit volgende voor alimentatie beschikbare draagkrachtruimte. Derhalve zal het hof bij de bepaling van de draagkracht van de man uitgaan van die cijfers. Op grond van die draagkrachtberekening heeft de man een voor alimentatie beschikbare draagkrachtruimte van € 110,43 per maand. Ten onrechte is dit bedrag voor kinderalimentatie met 'de methode Buys' gebruteerd, welke methode slechts bij de vaststelling van partneralimentatie juist is. Nu de man ook overigens niet in aanmerking komt voor fiscaal voordeel, ook niet wanneer rekening wordt gehouden met de kosten van de omgangsregeling, kan de man een bijdrage in de kosten van de kinderen van afgerond € 37,-- per kind per maand voldoen. Gelet echter op het verzoek van de man om de door hem te betalen kinderalimentatie te bepalen op een bedrag van € 62,-- per kind per maand, zal het hof bepalen dat de man die bijdrage in de kosten van de kinderen van partijen aan de vrouw dient te voldoen.

Slotsom

De beschikking waarvan beroep dient gedeeltelijk te worden vernietigd en er zal opnieuw worden beslist zoals hieronder aangegeven.

De proceskosten

Het hof stelt vast dat [advocaat geïntimeerde] bij brief van 2 februari 2009 de man heeft voorgesteld een bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen van in totaal € 186,-- per maand te voldoen, waarmee de man heeft ingestemd. Vervolgens heeft [advocaat geïntimeerde] in eerste aanleg - in strijd met hetgeen waarmee de man op basis van de door [advocaat geïntimeerde] verstrekte gegevens had ingestemd - verzocht de bijdrage te bepalen op een bedrag van € 186,-- per kind per maand, welk verzoek door de rechtbank bij verstekbeschikking is toegewezen. Nu de man niet met deze bijdrage had ingestemd, heeft hij zich genoodzaakt gezien tegen de beschikking van de rechtbank hoger beroep in te stellen. [advocaat geïntimeerde] heeft vervolgens niet alleen nagelaten met de man in overleg te treden om deze onverkwikkelijke situatie op te lossen, maar heeft daarnaast tevens de man nodeloos op kosten gejaagd door hem de procedure in hoger beroep te laten voortzetten. [advocaat geïntimeerde] heeft zich slechts beroepen op de niet-ontvankelijkheid van het beroep van de man en is in het verweerschrift in hoger beroep niet ingegaan op de door de man opgeworpen grief. Daarbij komt dat [advocaat geïntimeerde] te kennen heeft gegeven niet ter zitting te zullen verschijnen om haar enige verweer toe te lichten.

Het hof is van oordeel dat de handelwijze van [advocaat geïntimeerde] jegens de man zo strijdig is met hetgeen een advocate betaamt, dat het niet gerechtvaardigd is dat de man zijn kosten van de procedure in hoger beroep zelf moet dragen. Het hof ziet hierin aanleiding om de vrouw te veroordelen in de proceskosten in hoger beroep van de man (tarief II, 1 punt).

De veroordeling in de proceskosten heeft tot gevolg dat de vrouw de kosten van de man dient te voldoen. Gelet op de omstandigheid dat de vrouw wellicht niet geheel heeft doorzien dat de eisen van een behoorlijke procesorde ten opzichte van de man door het handelen van [advocaat geïntimeerde] ernstig zijn geschaad, kan het hof zich voorstellen dat de advocaat de proceskosten van de man voor haar rekening zal nemen.