CRvB, 30-10-2012, nr. 11/3548 WW

Appellante was van 1 oktober 2006 tot en met 31 mei 2007 werkzaam bij de Gemeente Groningen, dienst Sozawe, afdeling [naam afdeling], op basis van een werkstagecontract tegen een vergoeding van € 250,- bruto per maand. Van 1 juni 2007 tot 1 juni 2010 heeft appellante op basis van een aanstelling voor bepaalde tijd gewerkt bij de Gemeente Groningen (werkgever) in de functie van [functie B.].

Op 20 mei 2010 heeft appellante bij het Uwv een correctieverzoek ingediend, tot wijziging van de gegevens van haar arbeidsverleden met betrekking tot het jaar 2006. Bij brief van 3 juni 2010 heeft het Uwv aan appellante meegedeeld: “De door u opgegeven correcties hebben wij aangepast in ons systeem.” Deze brief bevat een bezwaarclausule.

Bij besluit van 29 juni 2010 heeft het Uwv aan appellante een uitkering ingevolge de Werkloosheidswet (WW) toegekend met een looptijd van 27 juni 2010 tot en met 26 juli 2012. Bij besluit van 5 juli 2010 is het besluit van 29 juni 2010 herzien en is een WW-uitkering toegekend met ingang van 27 juli 2010 tot en met 26 juli 2012.

De werkgever heeft tegen het besluit van 29 juni 2010 bezwaar gemaakt. Door het Uwv is dit bezwaar aangemerkt als ook te zijn gericht tegen het besluit van 5 juli 2010, alsmede tegen de brief van 3 juni 2010. De werkgever heeft aangevoerd dat de uitkeringsduur moet worden verkort omdat de stageperiode niet meegeteld kan worden bij de vaststelling van het feitelijk arbeidsverleden van appellante zodat zij niet voldoet aan de zogenoemde ‘vier uit vijf eis’ van artikel 42 van de WW.

Bij besluit van 31 augustus 2010 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van de werkgever gegrond verklaard en de datum waarop de WW-uitkering van appellante eindigt vastgesteld op 27 oktober 2010. Appellante heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard. De rechtbank is van oordeel dat in het geval van appellante in 2006 geen sprake is geweest van een dienstverband, doch van stagewerkzaamheden. Het Uwv heeft naar het oordeel van de rechtbank terecht de duur van de WW-uitkering herzien naar drie maanden, omdat appellante niet voldoet aan de jareneis zoals neergelegd in artikel 42 van de WW. Met betrekking tot het beroep van appellante op het rechtszekerheidsbeginsel heeft de rechtbank het volgende overwogen, waarbij appellante is aangeduid als eiseres en het Uwv als verweerder:

In hoger beroep betwist appellante de juistheid van het oordeel van de rechtbank. In verweer heeft het Uwv verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen. Het door het college ingebrachte standpunt strekt eveneens tot bevestiging van de aangevallen uitspraak.

De Raad oordeelt als volgt.

Gelet op hetgeen ter zitting is verklaard, worden partijen thans enkel nog verdeeld gehouden met betrekking tot het antwoord op de vraag of ten aanzien van appellante sprake is van schending van het rechtszekerheids- of het vertrouwensbeginsel.

Het oordeel en de daaraan ten grondslag gelegde overwegingen van de rechtbank dat de brief van 3 juni 2010 geen besluit is in de zin van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) wordt onderschreven. De brief van 3 juni 2010 bevat slechts de weergave van de bij het Uwv bekende gegevens die betrekking hebben op het arbeidsverleden van appellante. Met die brief wordt niet beoogd de rechtspositie van appellante vast te stellen.

De brief van 3 juni 2010 bevat geen van de kant van het Uwv gedane uitdrukkelijke, ondubbelzinnige en onvoorwaardelijke toezeggingen, die bij appellante gerechtvaardigde verwachtingen hebben gewekt met betrekking tot de duur van de op enig moment aan haar toe te kennen WW-uitkering. Er is dan ook geen sprake van een schending van het rechtzekerheids- of het vertrouwensbeginsel.

Uit hetgeen in 4.1 tot en met 4.3 is overwogen volgt dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.

Voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb bestaat geen aanleiding.