HR, 08-03-2011, nr. 09/04755

Verdachte is bij arrest van 1 oktober 2008 door het gerechtshof te 's‑Hertogenbosch wegens ‘Bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht, meermalen gepleegd’ veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 35 dagen, met aftrek.

Namens verdachte heeft mr. R.J. Baumgardt, advocaat te Spijkenisse, twee middelen van cassatie voorgesteld.

Het eerste middel klaagt dat het hof de afwijzing van het verzoek tot het horen van verbalisant [verbalisant 1] onvoldoende met redenen heeft omkleed.

Het hof heeft dienaangaande het volgende overwogen en beslist:

Laat ik vooropstellen dat de raadsman ten aanzien van het horen van verbalisant [verbalisant 1] met betrekking tot de mogelijke niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie slechts heeft aangevoerd dat [verbalisant 1] onder andere bepaalde geluids- en/of beelddragers aan het parket te 's‑Hertogenbosch heeft gestuurd, doch dat die informatiedragers niet in het dossier zijn gevoegd, alsmede dat [verbalisant 1] de raadsman telefonisch had laten weten dat ‘het door hem op 22 juni 2007 aan de officier van justitie mr. W. Cuppers toegezonden proces-verbaal c.a. onlangs is verzocht wederom dat proces-verbaal c.a. alsnog aan het parket van de procureur generaal toe te zenden’. Vervolgens voert de raadsman nog aan dat [verbalisant 1] hem nogmaals mededeelde ‘dat hij nog steeds bereid zeer wel bereid is om als getuige in de onderhavige strafzaak op te treden, omdat hij dan ook uw college van de laatste ontwikkelingen op de hoogte kan stellen, maar dat hij daarvoor een dagvaarding c.q. oproeping nodig had’.

Het komt mij voor dat, nu ter onderbouwing van het verzoek in het kader van het niet-ontvankelijkheidsverweer niet meer is aangevoerd dan dat [verbalisant 1] stukken waaronder informatiedragers aan de officier van jusititie heeft gestuurd en dat hem onlangs kennelijk is verzocht deze stukken en informatiedragers naar het parket bij het hof te sturen, alsmede dat [verbalisant 1] over dat versturen nadere informatie kan verschaffen, 's hofs oordeel dat het horen van [verbalisant 1] niet noodzakelijk is reeds op die grond niet onbegrijpelijk is. In zijn beslissing op het verweer gaat het hof er immers van uit dat [verbalisant 1] die stukken inderdaad naar de officier van justitie heeft gestuurd en dat deze die beeld- en/of geluidsdragers niet voor de behandeling in eerste aanleg aan het dossier heeft toegevoegd. Verbalisant [verbalisant 1] kan in dat opzicht dus niets toevoegen.

De grief in de toelichting dat het hof niet in het midden had mogen laten of bedoelde beeld- en/of geluidsdragers beschouwd dienden te worden als processtukken die van belang kunnen zijn voor de beantwoording van één van de vragen van de artikelen 348 en 350 Sv, miskent dat het hof deze overweging deed in het kader van de beoordeling van het niet-ontvankelijkheidsverweer. Het hof heeft immers geoordeeld dat het niet aannemelijk is dat door het niet voegen van die stukken sprake is van een onherstelbaar verzuim als bedoeld in art. 359a Sv. Dit oordeel is niet onbegrijpelijk nu bedoelde stukken alsnog gevoegd kunnen worden, dan wel gevoegd zijn door de advocaat-generaal. In dat licht is het niet relevant of het om processtukken gaat of niet. Het ging hier immers niet om de vraag of het processtukken betrof, doch om de vraag naar de mogelijke niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie, en dat verweer heeft het hof, met toepassing van de juiste maatstaf, niet onbegrijpelijk verworpen.

De laatste grief in de toelichting op het middel ziet, naar ik aanneem, op 's hofs afwijzing van het verzoek verbalisant [verbalisant 1] te horen in het kader van het bewijs. Ook deze afwijzing zou onvoldoende met redenen zijn omkleed.

In aanmerking genomen dat door verdachte en zijn raadsman slechts, niet nader onderbouwd, is aangevoerd dat [verbalisant 1] zou kunnen vertellen over de relatie tussen verdachte en [betrokkene 1], alsmede dat deze ‘een heel rare smaak in zijn mond kreeg’ door het gegeven dat met de aangifte van verdachte tegen [betrokkene 2] niets zou zijn gedaan, en dat [verbalisant 1] zou kunnen verklaren over de handelwijze van [betrokkene 1] en [betrokkene 2] en over privécontacten tussen [betrokkene 3] en [betrokkene 2], hetgeen de betrouwbaarheid van het onderzoek zou raken, kon het hof mijns inziens in het kader van het bewijs volstaan met de overweging dat de noodzaak van het horen van verbalisant [verbalisant 1] niet is gebleken. Het hof heeft de juiste maatstaf toegepast en de beslissing van het hof is, in aanmerking genomen dat het verzoek berust op losse opmerkingen die niet nader onderbouwd worden, ook niet onbegrijpelijk.

Het middel faalt.

Het tweede middel bevat de klacht dat de inzendtermijn in cassatie is overschreden.

Het middel is terecht voorgesteld. Namens verdachte is op 14 oktober 2008 beroep in cassatie ingesteld. De stukken van het geding zijn op 23 november 2009, 13 maanden en 9 dagen na het instellen van het cassatieberoep, bij de Hoge Raad ingekomen.

De Hoge Raad zal ook niet binnen twee jaar na het instellen van het cassatieberoep uitspraak doen. De Hoge Raad kan zelf de straf verminderen in de mate die hem goeddunkt.

Andere gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak, doch uitsluitend voor wat betreft de strafoplegging, tot vermindering van de straf in de mate die de Hoge Raad goeddunkt, en tot verwerping van het beroep voor het overige.

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden

AG