84 Deelconclusie

De Nederlandse wetgever heeft gekozen voor een letterlijke omzetting van art. 14 IE- Handhavingsrichtlijn in art. 1019h Rv. Volledige proceskostenveroordeling zonder differentiatie naar factoren als de aard en toerekenbaarheid of de kapitaalkracht van partijen vormt – althans tot zeker 1 april 2017 – min of meer het uitgangspunt. Tegelijkertijd kan worden betwijfeld of de provisorische waarborgen voor een toegankelijke rechtspleging in IE-zaken toereikend zijn. Wezenlijke vragen, zoals ten aanzien van de toepasselijkheid van de proceskostenbepaling en de gevallen waarin matiging van de proceskosten aan de orde moet zijn, heeft de wetgever hoofdzakelijk doorgeschoven naar de praktijk. In het tweede deel van dit hoofdstuk zal dan ook worden bezien met welke problemen en knelpunten de praktijk is geconfronteerd, en welke ‘oplossingen’ daarvoor zijn gevonden.