HvJ EU, 03-06-2021, nr. C-762/19

Het verzoek om een prejudiciële beslissing betreft de uitlegging van artikel 7, lid 2, van richtlijn 96/9/EG van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 1996 betreffende de rechtsbescherming van databanken (PB 1996, L 77, blz. 20).

Dit verzoek is ingediend in het kader van een geding tussen ‘CV-Online Latvia’ SIA (hierna: ‘CV-Online’) en ‘Melons’ SIA over het feit dat deze laatste in de door haar zoekmachine gegenereerde zoekresultaten een hyperlink toont die de gebruiker doorgeleidt naar de website van CV-Online alsook de metatags weergeeft die CV-Online in de programmacode van haar website heeft opgenomen.

CV-Online is een vennootschap naar Lets recht, die de internetsite www.cv.lv beheert. Deze site bevat een databank, die door CV-Online is ontwikkeld en regelmatig wordt bijgewerkt, en waarin vacatures worden gepubliceerd door werkgevers.

De site www.cv.lv is tevens voorzien van metatags met ‘microdata’. Aan de hand van deze tags, die niet zichtbaar zijn wanneer de internetpagina van CV-Online wordt geopend, kunnen internetzoekmachines beter bepalen welke inhoud elke pagina bevat en deze zo correct indexeren. In het geval van de internetsite van CV-Online bevatten deze metatags voor elke vacature die in de databank voorkomt de volgende trefwoorden: ‘functietitel’, ‘bedrijfsnaam’, ‘werkplek’ en ‘publicatiedatum van de vacature’.

Melons is eveneens een vennootschap naar Lets recht en beheert de internetsite www.kurdarbs.lv, een zoekmachine die is gericht op vacatures. Met deze zoekmachine kan op basis van diverse criteria, waaronder het type functie en de werkplek, op verschillende vacaturesites worden gezocht. Door middel van hyperlinks worden gebruikers van de site www.kurdarbs.lv verwezen naar de internetpagina's waarop de gezochte informatie oorspronkelijk is gepubliceerd, waaronder de site van CV-Online. Door een dergelijke link aan te klikken, krijgt de gebruiker onder meer toegang tot de site www.cv.lv, en kan hij kennisnemen van die site en de volledige inhoud ervan. De informatie in de metatags die door CV-Online in de programmacode van haar internetsite zijn opgenomen, wordt ook weergegeven in de zoekresultaten van een zoekopdracht in de gespecialiseerde zoekmachine van Melons.

Volgens CV-Online is inbreuk gemaakt op haar recht sui generis in de zin van artikel 7 van richtlijn 96/9. De onderneming heeft daarom een rechtsvordering tegen Melons ingesteld. Zij betoogt dat Melons een substantieel deel van de inhoud van de databank op de site www.cv.lv ‘opvraagt’ en ‘hergebruikt’.

De rechter in eerste aanleg heeft een inbreuk op dat recht vastgesteld op grond van het feit dat er sprake was van ‘hergebruik’ van de databank van CV-Online.

Melons heeft tegen het vonnis in eerste aanleg hoger beroep ingesteld bij de Rīgas apgabaltiesas Civillietu tiesas kolēģija (regionale rechter Riga, afdeling civiele zaken, Letland). Zij benadrukt dat haar website geen online transmissie verzorgt, dat wil zeggen dat de site niet in ‘realtime’ functioneert. Zij betoogt voorts dat een onderscheid moet worden gemaakt tussen de site www.cv.lv en de databank die op deze site is opgenomen. Zij benadrukt in dit verband dat de vacaturegegevens dankzij de door CV-Online gebruikte metatags in de zoekresultaten van de zoekmachine www.kurdarbs.lv worden weergegeven. Deze metatags maken echter geen deel uit van de databank. Juist omdat CV-Online wenst dat die gegevens door de zoekmachines worden getoond, heeft zij die metatags in de programmacode van haar site opgenomen.

Tegen die achtergrond heeft de Rīgas apgabaltiesas Civillietu tiesas kolēģija de behandeling van de zaak geschorst en het Hof verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen:

Eerst en vooral moet in herinnering worden gebracht dat het volgens vaste rechtspraak in het kader van de bij artikel 267 VWEU ingestelde procedure van samenwerking tussen de nationale rechterlijke instanties en het Hof, aan het Hof staat om de nationale rechter een nuttig antwoord te geven aan de hand waarvan hij het bij hem aanhangige geding kan beslechten. Daartoe dient het Hof de voorgelegde vragen in voorkomend geval te herformuleren (arrest van 25 november 2020, SABAM, C-372/19, EU:C:2020:959, punt 20 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

In het onderhavige geval blijkt uit de gegevens in het dossier waarover het Hof beschikt dat de in het hoofdgeding opgeworpen problematiek betrekking heeft op de verenigbaarheid van de werking van een gespecialiseerde zoekmachine met het in artikel 7 van richtlijn 96/9 neergelegde recht sui generis. Met zijn prejudiciële vragen wenst de verwijzende recht meer bepaald te vernemen of de weergave, door een gespecialiseerde zoekmachine, van een hyperlink die de gebruiker van die zoekmachine doorgeleidt naar een internetsite van een derde, waar de inhoud van een vacaturedatabank kan worden geraadpleegd, valt onder de definitie van ‘hergebruik’ in artikel 7, lid 2, onder b), van richtlijn 96/9, en of de informatie die is opgenomen in de metatags van die internetsite en die door die zoekmachine wordt getoond, aldus moet worden uitgelegd dat die valt onder de definitie van ‘opvraging’ in artikel 7, lid 2, onder a), van die richtlijn.

De verwijzende rechter is van oordeel dat uit de arresten die het Hof heeft gewezen over artikel 7 van richtlijn 96/9 (zie met name arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850), niet kan worden afgeleid of er sprake is van ‘opvraging’ dan wel van ‘hergebruik’ in de zin van dat artikel wanneer de beheerder van een gespecialiseerde zoekmachine, zoals in het onderhavige geval, in de zoekresultaten die bij gebruik van die machine worden aangeboden, een hyperlink toont die de gebruiker verwijst naar een internetsite van een derde die een databank bevat, alsook de informatie weergeeft die is vervat in de metatags die de fabrikant van die databank in de programmacode van zijn eigen internetsite heeft opgenomen.

Dienaangaande moet worden benadrukt dat de selectie van de vacatures waarnaar de hyperlinks doorgeleiden, in casu wordt gemaakt met behulp van de gespecialiseerde zoekmachine van Melons. Die zoekmachine indexeert de inhoud van vacaturewebsites, zoals de site www.cv.lv, en kopieert die op haar eigen server, waarna die inhoud, die is geïndexeerd op basis van criteria als de aard van de functie en werkplek, kan worden doorzocht.

In die omstandigheden moet ervan worden uitgegaan dat de verwijzende rechter met die twee vragen, die samen moeten worden behandeld, in essentie wenst te vernemen of artikel 7, leden 1 en 2, van richtlijn 96/9 aldus moet worden uitgelegd dat een internetzoekmachine die gespecialiseerd is in het doorzoeken van inhoud van databanken en die een vrij op internet toegankelijke databank of een substantieel deel ervan kopieert en indexeert, waarna de gebruikers van de zoekmachine die databank op haar eigen website kunnen doorzoeken op basis van inhoudelijk relevante criteria, de inhoud van die databank ‘opvraagt’ en ‘hergebruikt’ in de zin van die bepaling, en dat de fabrikant van een dergelijke databank het recht heeft om zo'n opvraging of hergebruik van die databank te verbieden.

Om die vragen te beantwoorden moeten om te beginnen de draagwijdte en het doel van de bescherming van het recht sui generis waarin richtlijn 96/9 voorziet, nader worden bepaald.

Dienaangaande blijkt met name uit de overwegingen 40 en 41 van richtlijn 96/9 dat dit recht sui generis ten doel heeft om, voor de beperkte duur van het recht, een belangrijke investering in de verkrijging, de controle of de presentatie van de inhoud van een databank te beschermen, door de fabrikant van een databank de mogelijkheid te geven om te verbieden dat de inhoud van die databank of een substantieel deel ervan zonder zijn toestemming opgevraagd en/of hergebruikt wordt. Het Hof heeft immers verduidelijkt dat met het recht waarin artikel 7 van richtlijn 96/9 voorziet, wordt beoogd de persoon die het initiatief heeft genomen om substantiële menselijke, technische en/of financiële middelen te investeren in het samenstellen en de werking van een databank en het risico hiervan draagt, de zekerheid te bieden dat hij voor zijn investering zal worden vergoed door hem te beschermen tegen de toe-eigening van de resultaten van deze investering zonder zijn toestemming (arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punt 36 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

Zoals het Hof op basis van met name de overwegingen 39, 42 en 48 van richtlijn 96/9 eveneens heeft vastgesteld, streeft de wetgever van de Unie er met de instelling van een recht sui generis naar de invoering te bevorderen van systemen voor opslag en verwerking van gegevens teneinde bij te dragen tot de ontwikkeling van de informatiemarkt in een context die wordt gekenmerkt door een exponentiële groei van de hoeveelheid gegevens die jaarlijks in alle sectoren van bedrijvigheid wordt voortgebracht en verwerkt (arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punt 35 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

Wat in de eerste plaats de voorwaarden betreft waaronder de databank door het recht sui generis van artikel 7 van richtlijn 96/9 kan worden beschermd, moet worden opgemerkt dat de bescherming door dat recht volgens dit artikel slechts gerechtvaardigd is als de verkrijging, de controle of de presentatie van de inhoud van de databank in kwalitatief of kwantitatief opzicht getuigt van een substantiële investering (zie in die zin arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punt 22).

Volgens vaste rechtspraak van het Hof betreft de investering in de verkrijging van de inhoud van een databank de middelen die worden aangewend om bestaande elementen te verkrijgen en in de databank te verzamelen, met uitsluiting van de middelen die worden aangewend voor het creëren van die elementen (arresten van 9 november 2004, The British Horseracing Board e.a., C-203/02, EU:C:2004:695, punt 31, en Fixtures Marketing, C-338/02, EU:C:2004:696, punt 24).

Voorts moet het begrip investering in de controle van de inhoud van de databank aldus worden opgevat dat het ziet op de middelen die worden aangewend voor de controle van de juistheid van de gezochte elementen, zowel bij de samenstelling van de databank als tijdens het functioneren ervan, teneinde de betrouwbaarheid van de informatie in deze databank te waarborgen (arrest van 9 november 2004, The British Horseracing Board e.a., C-203/02, EU:C:2004:695, punt 34).

Tot slot omvat de investering in de presentatie van de inhoud van de databank de middelen die worden aangewend om deze databank gegevens te kunnen laten verwerken, dat wil zeggen hetgeen is gedaan met het oog op de systematische of methodische ordening van de in deze databank opgenomen elementen en de organisatie van de afzonderlijke toegankelijkheid daarvan (arresten van 9 november 2004, Fixtures Marketing, C-338/02, EU:C:2004:696, punt 27; Fixtures Marketing, C-444/02, EU:C:2004:697, punt 43, en Fixtures Marketing, C-46/02, EU:C:2004:694, punt 37).

Aangezien er in de prejudiciële vragen van wordt uitgegaan dat de databank van CV-Online de in punt 24 van het onderhavige arrest vermelde voorwaarde vervult, staat het in voorkomend geval aan de verwijzende rechter om na te gaan of is voldaan aan de voorwaarden die artikel 7 van richtlijn 96/9 stelt om bescherming door het recht sui generis te verkrijgen, en of de door CV-Online verstrekte metatags zelf als een substantieel deel van de beschermde databank kunnen worden beschouwd.

Wat in de tweede plaats de criteria betreft aan de hand waarvan kan worden vastgesteld dat een handeling van de gebruiker een ‘opvraging’ en/of een ‘hergebruik’ in de zin van richtlijn 96/9 vormt, moet in herinnering worden gebracht dat artikel 7, lid 2, onder a), hiervan ‘opvraging’ omschrijft als ‘het permanent of tijdelijk overbrengen van de inhoud van een databank of een substantieel deel ervan op een andere drager, ongeacht op welke wijze en in welke vorm’. Volgens artikel 7, lid 2, onder b), van deze richtlijn gaat het bij ‘hergebruik’ om ‘elke vorm van het aan het publiek ter beschikking stellen van de inhoud van een databank of een substantieel deel ervan, door verspreiding van kopieën, verhuur, online transmissie of in een andere vorm’.

Uitgaande van het doel dat de Uniewetgever met de instelling van een recht sui generis nastreeft, heeft het Hof een ruime uitlegging gegeven aan zowel het begrip ‘hergebruik’ (zie in die zin arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punten 33 en 34) als het begrip ‘opvraging’ (zie in die zin arrest van 9 oktober 2008, Directmedia Publishing, C-304/07, EU:C:2008:552, punten 31 en 32).

Zo blijkt uit de rechtspraak van het Hof dat de begrippen ‘opvraging’ en ‘hergebruik’ aldus moeten worden uitgelegd dat zij verwijzen naar iedere handeling die bestaat in het zich toe-eigenen respectievelijk het ter beschikking stellen van het publiek, zonder toestemming van de samensteller van de databank, van de resultaten van diens investering, waardoor deze laatste inkomsten waarmee hij wordt geacht de kosten van deze investering te kunnen dekken, worden ontnomen (arrest van 9 november 2004, The British Horseracing Board e.a., C-203/02, EU:C:2004:695, punt 51).

Aangaande meer bepaald de werking van een gespecialiseerde zoekmachine heeft het Hof geoordeeld dat de beheerder van een ‘dedicated’ metazoekmachine het geheel of een substantieel deel van de inhoud van een databank die is opgenomen op een internetsite van een derde ‘hergebruikte’ in de zin van artikel 7, lid 2, onder b), van richtlijn 96/9, wanneer hij aan een onbepaald aantal eindgebruikers een instrument verschafte waarmee de gegevens in die databank kunnen worden doorzocht en zodoende toegang tot de inhoud ervan verleende langs een andere weg dan die welke de fabrikant van die databank op het oog had. Het Hof heeft benadrukt dat een dergelijke activiteit inbreuk maakt op het recht sui generis van de fabrikant van de databank, aangezien die fabrikant daardoor inkomsten worden ontnomen waarmee hij wordt geacht de kosten van zijn investering te kunnen dekken. In een dergelijk geval hoeft de gebruiker immers niet langer de startpagina of het zoekformulier van de databank van de betrokken derde te openen, aangezien hij deze rechtstreeks kan doorzoeken door gebruik te maken van de dienst die de beheerder van de metazoekmachine aanbiedt (zie in die zin arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punten 40–42).

In het onderhavige geval blijkt uit de verwijzingsbeslissing en de opmerkingen van de partijen in het hoofdgeding, alsook uit ter terechtzitting verstrekte informatie, waarop de advocaat-generaal in punt 33 van zijn conclusie heeft gewezen, dat een gespecialiseerde zoekmachine als die in het hoofdgeding geen gebruik maakt van de zoekformulieren van de websites die kunnen worden doorzocht en de zoekopdrachten van de gebruikers niet in realtime vertaalt naar criteria die in die formulieren worden gehanteerd. In plaats daarvan indexeert zij deze sites regelmatig en bewaart zij daar een kopie van op haar eigen servers. Vervolgens kunnen gebruikers met behulp van het eigen zoekformulier van deze zoekmachine zoekopdrachten uitvoeren op basis van de door haar voorgestelde criteria, waarbij de geïndexeerde gegevens worden doorzocht.

Een zoekmachine als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, werkt weliswaar op een andere manier dan die welke in het geding was in de zaak die heeft geleid tot het arrest van 19 december 2013, Innoweb (C-202/12, EU:C:2013:850), maar de betrokken zoekmachine maakt het niettemin mogelijk om de volledige inhoud van meerdere databanken, waaronder die van CV-Online, gelijktijdig te doorzoeken langs een andere weg dan die welke de fabrikant van de betrokken databank op het oog had, door die inhoud beschikbaar te stellen aan haar eigen gebruikers. Door het mogelijk te maken om meerdere databanken tegelijkertijd te doorzoeken aan de hand van criteria die relevant zijn voor werkzoekenden, geeft deze gespecialiseerde zoekmachine de gebruikers op haar eigen website toegang tot vacatures die in die databanken zijn opgenomen.

Een zoekmachine als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, maakt het dus mogelijk om alle gegevens te doorzoeken die zijn opgenomen in vrij op internet toegankelijke databanken, waaronder de website van CV-Online, en verleent de gebruikers ervan toegang tot de volledige inhoud van die databanken langs een andere weg dan de fabrikant ervan op het oog had. Bovendien is deze terbeschikkingstelling gericht tot het publiek in de zin van artikel 7, lid 2, onder b), van richtlijn 96/9, aangezien een dergelijke zoekmachine door eenieder kan worden gebruikt (zie in die zin arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punt 51).

Door de inhoud van de websites te indexeren en naar haar eigen server te kopiëren, brengt deze zoekmachine voorts de inhoud van de databanken die deze websites vormen, over op een andere drager.

Hieruit volgt dat een dergelijke overbrenging van de substantiële inhoud van de betrokken databanken en een dergelijke terbeschikkingstelling van die gegevens aan het publiek, zonder dat de samensteller van die databanken daar toestemming voor heeft gegeven, maatregelen van opvraging respectievelijk hergebruik van die databanken vormen die door artikel 7, lid 1, van richtlijn 96/9 worden verboden indien zij tot gevolg hebben dat aan die samensteller inkomsten worden ontnomen waarmee hij wordt geacht de kosten van zijn investering te kunnen dekken. Zoals de advocaat-generaal in punt 36 van zijn conclusie heeft benadrukt, zijn de beschikbaarstelling van hyperlinks naar vacatures op de website van CV-Online en de reproductie van de informatie die in de metatags van die site is opgenomen, dan slechts uiterlijke verschijningsvormen van deze opvraging en dit hergebruik, die van ondergeschikt belang zijn.

Derhalve moet nog worden nagegaan of de in de punten 35 en 36 van het onderhavige arrest bedoelde handelingen schade kunnen berokkenen aan de investering van de samensteller van de databank die op een andere drager is overgebracht en ter beschikking is gesteld van het publiek.

Dienaangaande heeft het Hof al vastgesteld dat het recht sui generis waarin artikel 7 van richtlijn 96/9 voorziet, de samensteller van de databank beoogt te beschermen tegen handelingen waarmee de gebruiker zijn legitieme rechten te buiten gaat en waarmee aldus afbreuk wordt gedaan aan de investering van die persoon (zie in die zin arrest van 9 november 2004, The British Horseracing Board e.a., C-203/02, EU:C:2004:695, punten 45 en 46). In dat verband wil artikel 7, lid 1, van richtlijn 96/9, juncto overweging 42 ervan, voorkomen dat een gebruiker door zijn handelingen in kwalitatief of kwantitatief opzicht substantiële schade berokkent aan de investering (zie in die zin arrest van 9 november 2004, The British Horseracing Board e.a., C-203/02, EU:C:2004:695, punt 69).

Het Hof heeft ook geoordeeld dat de fabrikant van een databank bescherming geniet tegen de activiteit van de beheerder van een ‘dedicated’ metazoekmachine, die vergelijkbaar is met de in overweging 42 van richtlijn 96/9 bedoelde fabricage van een parasiterend concurrerend product (zie in die zin arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punt 48). Door een dergelijke activiteit dreigen die fabrikanten immers opbrengsten mis te lopen, waardoor hun de inkomsten worden ontnomen waarmee zij worden geacht de kosten van hun investeringen in de creatie en de werking van de databanken te kunnen dekken (zie in die zin arrest van 19 december 2013, Innoweb, C-202/12, EU:C:2013:850, punten 41–43).

In dat opzicht moet een juist evenwicht tot stand worden gebracht tussen, enerzijds, het legitieme belang van de fabrikanten van databanken om hun substantiële investering te kunnen dekken en, anderzijds, dat van de gebruikers en de concurrenten van die fabrikanten om toegang te krijgen tot de in die databanken vervatte informatie en om innovatieve producten te creëren die op deze informatie zijn gebaseerd.

Er moet namelijk aan worden herinnerd dat de activiteiten van content aggregators op internet, zoals verzoekster in het hoofdgeding, het ook mogelijk maken om het in punt 23 van het onderhavige arrest vermelde doel te bereiken, dat erin bestaat de invoering te bevorderen van systemen voor opslag en verwerking van gegevens teneinde bij te dragen tot de ontwikkeling van de informatiemarkt. Zoals de advocaat-generaal in punt 41 van zijn conclusie in wezen heeft uiteengezet, dragen die aggregators bij aan de creatie en de distributie van producten en diensten met een toegevoegde waarde in de informatiesector. Door hun gebruikers een uniforme interface te bieden waarmee verschillende databanken kunnen worden doorzocht aan de hand van inhoudelijk relevante criteria, helpen zij informatie op internet beter te structureren en maken zij het gemakkelijker om die informatie te doorzoeken. Zij dragen ook bij tot de goede werking van de mededinging en de transparantie van het productaanbod en de prijzen.

Zoals blijkt uit punt 24 van het onderhavige arrest, behoudt artikel 7, lid 1, van richtlijn 96/9 de bescherming door het recht sui generis voor aan databanken waarvan de samenstelling of de werking in kwalitatief of kwantitatief opzicht een substantiële investering vergt.

Bijgevolg moet, zoals de advocaat-generaal in wezen heeft opgemerkt in de punten 43 en 46 van zijn conclusie, het belangrijkste criterium bij de afweging van de betrokken legitieme belangen de mogelijke schade aan de substantiële investering van de samensteller van de databank in kwestie zijn, dat wil zeggen het risico dat die investering niet kan worden terugverdiend.

Daaraan moet ten slotte nog worden toegevoegd dat richtlijn 96/9, zoals artikel 13 ervan bepaalt, geen afbreuk doet aan het mededingingsrecht van de Unie of de lidstaten.

Om in het hoofdgeding uitspraak te doen over het recht van CV-Online om te verbieden dat het geheel of een substantieel deel van de inhoud van haar databank wordt opgevraagd of hergebruikt, staat het dus aan de verwijzende rechter om in het licht van alle relevante omstandigheden na te gaan of, ten eerste, de verkrijging, de controle of de presentatie van de inhoud van de betrokken databank getuigt van een substantiële investering en, ten tweede, de opvraging of het hergebruik in kwestie een risico meebrengt dat die investering niet kan worden terugverdiend.

Gelet op al het voorgaande moet op de gestelde vragen worden geantwoord dat artikel 7, leden 1 en 2, van richtlijn 96/9 aldus moet worden uitgelegd dat een internetzoekmachine die gespecialiseerd is in het doorzoeken van inhoud van databanken en die een vrij op internet toegankelijke databank of een substantieel deel ervan kopieert en indexeert, waarna de gebruikers van de zoekmachine die databank op haar eigen website kunnen doorzoeken op basis van inhoudelijk relevante criteria, de inhoud van die databank ‘opvraagt’ en ‘hergebruikt’ in de zin van die bepaling, wat door de fabrikant van een dergelijke databank kan worden verboden voor zover die handelingen schade berokkenen aan zijn investering in de verkrijging, de controle of de presentatie van die inhoud, dat wil zeggen het risico meebrengen dat deze investering niet met een normale exploitatie van de betrokken databank kan worden terugverdiend, hetgeen aan de verwijzende rechter staat om na te gaan.

Ten aanzien van de partijen in het hoofdgeding is de procedure als een aldaar gerezen incident te beschouwen, zodat de verwijzende rechter over de kosten heeft te beslissen. De door anderen wegens indiening van hun opmerkingen bij het Hof gemaakte kosten komen niet voor vergoeding in aanmerking.

Het Hof (Vijfde kamer) verklaart voor recht:

Artikel 7, leden 1 en 2, van richtlijn 96/9/EG van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 1996 betreffende de rechtsbescherming van databanken moet aldus worden uitgelegd dat een internetzoekmachine die gespecialiseerd is in het doorzoeken van inhoud van databanken en die een vrij op internet toegankelijke databank of een substantieel deel ervan kopieert en indexeert, waarna de gebruikers van de zoekmachine die databank op haar eigen website kunnen doorzoeken op basis van inhoudelijk relevante criteria, de inhoud van die databank ‘opvraagt’ en ‘hergebruikt’ in de zin van die bepaling, wat door de fabrikant van een dergelijke databank kan worden verboden voor zover die handelingen schade berokkenen aan zijn investering in de verkrijging, de controle of de presentatie van die inhoud, dat wil zeggen het risico meebrengen dat deze investering niet met een normale exploitatie van de betrokken databank kan worden terugverdiend, hetgeen aan de verwijzende rechter staat om na te gaan.

ondertekeningen