Hof Leeuwarden, 28-08-2009, nr. 24-001051-08

De politierechter in de rechtbank Groningen heeft de verdachte bij het vonnis wegens een misdrijf veroordeeld tot een straf, zoals in dat vonnis omschreven.

De verdachte is op de voorgeschreven wijze en tijdig in hoger beroep gekomen.

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in hoger beroep.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof verdachte ter zake van het primair ten laste gelegde zal vrijspreken en ter zake van het subsidiair ten laste gelegde zal veroordelen tot een werkstraf voor de duur van 75 uren, subsidiair te vervangen door 37 dagen hechtenis.

Het hof zal het vonnis vernietigen en opnieuw recht doen.

Aan verdachte wordt ten laste gelegd dat:

hij in of omstreeks de periode van 8 juli 2007 tot en met 9 juli 2007, te [plaats], althans in de gemeente Groningen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk een persoon, te weten [slachtoffer] van het leven te beroven, althans zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet met een auto over het (linker)been en/of de heup en/of het onderlichaam, althans het lichaam, van genoemde [slachtoffer] is gereden, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

althans, indien terzake van het vorenstaande geen veroordeling mocht volgen, dat hij in of omstreeks de periode van 8 juli 2007 tot en met 9 juli 2007, te [plaats], althans in de gemeente Groningen, opzettelijk mishandelend een persoon (te weten [slachtoffer]), met een auto over het (linker)been en/of de heup en/of het onderlichaam, althans het lichaam, is gereden, waardoor deze letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden.

Het hof acht niet bewezen dat verdachte het opzet had om [slachtoffer] van het leven te beroven dan wel zwaar lichamelijk letsel toe te brengen door met zijn auto weg te rijden terwijl het latere slachtoffer nog op de motorkap van zijn auto zat, zodat hij van het primair ten laste gelegde moet worden vrijgesproken.

Het hof acht ten aanzien van verdachte bewezen dat:

Het hof acht niet bewezen hetgeen aan verdachte als voormeld subsidiair meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen.

Het bewezen verklaarde levert op het misdrijf:

subsidiair: mishandeling.

Door en namens de verdachte is ter terechtzitting van het hof een beroep gedaan op noodweer, dan wel noodweerexces. Verdachte dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging, aldus de raadsman van verdachte.

Uit de stukken in het dossier en het verhandelde ter terechtzitting in hoger beroep stelt het hof de volgende feitelijke gang van zaken vast. Op de avond van 8 juli 2007 dan wel in de nacht van 8 op 9 juli 2007 krijgt de vriendin van verdachte, [naam], een woordenwisseling met [betrokkene] op de tippelzone aan de [straat] te [plaats]. [betrokkene] belt aangever [slachtoffer], die vervolgens ter plaatse komt en [naam] aanspreekt. [naam] probeert aan, de tegen haar schreeuwende, [betrokkene] en [slachtoffer] te ontkomen door bij verdachte in de auto te stappen. Voordat ze in de auto kan stappen weet [betrokkene] haar te slaan. [betrokkene] en [slachtoffer] trappen vervolgens tegen de auto van verdachte en [slachtoffer] gaat daarna schreeuwend op de motorkap van de auto zitten terwijl [betrokkene] doorgaat met trappen. Verdachte, die invalide is en de auto niet uit kan komen, start hierop de auto. Op basis van de verklaringen van de betrokkenen acht het hof het niet aannemelijk dat verdachte met hoge snelheid is weggereden dan wel eerst achteruit is gereden alvorens weg te rijden. [slachtoffer] raakt door het wegrijden van de auto van de motorkap en valt op de grond waarna verdachte tijdens het wegrijden met zijn auto over [slachtoffer] heen rijdt.

Gelet op het vorenstaande acht het hof het aannemelijk geworden dat verdachte het bewezenverklaarde feit heeft begaan teneinde zijn auto en zijn vriendin te verdedigen tegen de aanval van [slachtoffer] en [betrokkene] en derhalve ter noodzakelijke verdediging van zijn eigen goed en andermans lijf tegen een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding.

Van hem kon onder de gegeven omstandigheden, gelet op zijn fysieke gesteldheid en de korte tijdspanne waarin hij een beslissing moest nemen, niet worden gevergd anders te handelen om aan verdere aanranding te ontkomen dan hij deed. Het hof acht het aannemelijk dat verdachte niet in de gelegenheid was om op een andere manier te vluchten voor de aanval van [slachtoffer] en [betrokkene].

Het door verdachte gebruikte geweld is — gelet op de manier waarop en de snelheid waarmee hij de parkeerplaats met zijn auto is afgereden — niet als disproportioneel aan te merken. Het beroep op noodweer slaagt.

Het hof acht verdachte op grond van het vorenstaande niet strafbaar, nu ten opzichte van hem een strafuitsluitingsgrond aanwezig wordt geacht. Verdachte dient derhalve te worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

HET HOF,

RECHT DOENDE OP HET HOGER BEROEP:

vernietigt het vonnis, waarvan beroep, en opnieuw recht doende:

verklaart het verdachte primair ten laste gelegde niet bewezen en spreekt hem daarvan vrij;

verklaart het verdachte als voormeld subsidiair ten laste gelegde bewezen en kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart dit feit strafbaar;

verklaart niet bewezen hetgeen aan verdachte als voormeld subsidiair meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen en spreekt verdachte daarvan vrij;

verklaart verdachte echter niet strafbaar en ontslaat hem van alle rechtsvervolging.

Dit arrest is aldus gewezen door mr. O. Anjewierden, voorzitter, mr. M.F.H.M. van Haastert en mr. A.J. Rietveld, in tegenwoordigheid van mr. M. Koster als griffier, zijnde mr. Van Haastert voornoemd buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.