Rb. Middelburg, 17-06-2010, nr. 12/715088-10 (P)

hij op of omstreeks 21 augustus 2009 te Oost-Souburg, gemeente Vlissingen,

tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het

oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening in/uit een woning (gelegen aan de

[adres 3]) heeft weggenomen een tas en/of een bijbel

en/of enige sleutel(s) en/of een geldbedrag van ongeveer 120 Euro en/of 6,

althans één of meer, (collecte) munten en/of een portemonnee, in elk geval

enig(e) goed(eren) en/of enig geldbedrag, geheel of ten dele toebehorende aan

[benadeelde partij 4], in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of

zijn mededader(s), waarbij verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang

tot de plaats des misdrijfs heeft/hebben verschaft en/of de/het weg te nemen

goed(eren) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak,

verbreking en/of inklimming;

art 310 Wetboek van Strafrecht

art 311 lid 1 ahf/sub 4 Wetboek van Strafrecht

art 311 lid 1 ahf/sub 5 Wetboek van Strafrecht

De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

De beoordeling van het bewijs

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de ten laste gelegde feiten wettig en overtuigend bewezen kunnen worden en heeft zich daarbij gebaseerd op de bekennende verklaring van verdachte en de medeverdachte [1].

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van verdachte heeft zich op het standpunt gesteld dat de ten laste gelegde feiten door verdachte zijn bekend en wettig en overtuigend bewezen kunnen worden.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank acht het feit onder 1 wettig en overtuigend bewezen gelet op:

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

De strafbaarheid

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. Dit levert de in de beslissing genoemde strafbare feiten op.

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

De strafoplegging

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft op grond van hetgeen hij bewezen heeft geacht gevorderd aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van twintig maanden met aftrek van voorarrest, waarvan acht maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar met daaraan gekoppeld de bijzondere voorwaarde van reclasseringstoezicht ook als dat inhoudt het volgen van de COVA-training. Hij heeft daarbij tevens de ad informandum gevoegde feiten mee laten wegen. Hij heeft zich daarbij gebaseerd op de richtlijnen. Verder heeft hij daartoe aangevoerd dat Oost-Souburg in de greep van een reeks delicten is geweest waaronder de ten laste gelegde woninginbraken. De maatschappij is hierdoor zeer gefrustreerd geraakt en tevens is een groot gevoel van onveiligheid ontstaan. Om die reden is volgens de officier van justitie een forse gevangenisstraf op zijn plaats.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman van verdachte heeft erop gewezen dat de aan verdachte ten laste gelegde woninginbraken goed gescheiden dienen te worden van de ten laste gelegde feiten aan de medeverdachten. Hij heeft een lagere straf bepleit nu de optelsom gebaseerd op de richtlijnen van officier van justitie niet klopt. Daarnaast heeft hij gewezen op het reclasseringsrapport waarin staat vermeld dat het recidiverisico laag is. Verdachte is tot inzicht gekomen en wil zijn opleiding af gaan maken. De raadsman heeft op grond hiervan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf gelijk aan het voorarrest bepleit met daarnaast een voorwaardelijke straf.

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich samen met een ander in een periode van ruim twee maanden schuldig gemaakt aan zes woninginbraken. Bij een van deze woninginbraken is tevens een autosleutel weggenomen waarop verdachte samen met zijn medeverdachte tevens de bijbehorende auto hebben weggenomen. Aan het plegen van woninginbraken tilt de rechtbank zwaar. Woninginbraken veroorzaken niet alleen de nodige materiële schade, maar maken ook een forse inbreuk op de privacy van de bewoners. Het is voor hen vaak bijzonder onaangenaam om te leven met de wetenschap dat een vreemde in hun woning is geweest en hun persoonlijke bezittingen heeft doorzocht. Daar komt bij dat deze woninginbraken in de nachtelijke uren zijn gepleegd waarbij in enkele gevallen de bewoners in hun woning lagen te slapen. Eén van de bewoners is zelfs wakker geworden van geluiden en heeft onbekende mannen in haar woning gezien die er snel vandoor zijn gegaan. Dit heeft bij de bewoners angstgevoelens en gevoelens van onveiligheid teweeggebracht.

Bij de bepaling van de hoogte van de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met de aard en ernst van de feiten, zoals hierboven beschreven. Daarnaast heeft zij acht geslagen op het feit dat verdachte niet eerder in contact is gekomen met politie en justitie wegens vermogensdelicten.

Verder heeft de rechtbank acht geslagen op het reclasseringsadvies van Reclassering Nederland opgesteld door [betrokkene 1] op 27 mei 2010. Hierin wordt onder andere medegedeeld dat verdachte niet goed met geld om kan gaan en meer dan gemiddeld beïnvloedbaar is, in het bijzonder door de Molukse medeverdachten. Verder is de reclassering van mening dat het probleembesef en de probleemhantering van verdachte nog onvoldoende aanwezig is. Het recidiverisico wordt als laaggemiddeld ingeschat. Om dit recidiverisico nog verder te beperken wordt geadviseerd aan verdachte een gevangenisstraf op te leggen waarvan een deel voorwaardelijk in verband met de preventieve invloed die daarvan uit gaat. Tevens kan hier de bijzondere voorwaarde van reclasseringstoezicht aan verbonden worden. In het kader van dit toezicht zal de reclassering verdachte de COVA-training laten volgen teneinde inzicht te krijgen in de gevolgen van zijn criminele gedrag. Ook leert hij daarbij zijn rol in een groep of bij vrienden herkennen en kritisch te zijn ten opzicht van hun keuzes. Overwogen wordt om, wanneer verdachte een eigen huishouding heeft, een budgetteringscursus te laten volgen.

Alles afwegend is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf noodzakelijk is. Zij ziet geen ruimte voor een andere of lichtere sanctie. Voor wat betreft de duur van de gevangenisstraf overweegt zij dat gebleken is dat de officier van justitie bij zijn eis is uitgegaan van andere richtlijnen dan die de rechtbank hanteert. Zij is van oordeel dat er, uitgaande van de LOVS- en ressortsrichtlijnen, een lagere straf opgelegd dient te worden dan door de officier van justitie gevorderd.

De rechtbank laat bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf tevens meewegen dat verdachte zich meewerkend in het onderzoek heeft opgesteld. Verder acht zij het van belang dat verdachte bij aanvang van het nieuwe schooljaar zijn opleiding weer kan oppakken en hij verder kan gaan werken aan zijn toekomst. Op grond hiervan zal de rechtbank aan verdachte een gevangenisstraf voor de duur van twaalf maanden met aftrek van voorarrest opleggen. Zij ziet aanleiding om een deel daarvan, te weten vier maanden, voorwaardelijk op te leggen met de bijzondere voorwaarde van reclasseringstoezicht, ook als dat inhoudt het volgen van een COVA-training. Verdachte dient zich binnen zeven dagen nadat zijn detentie geëindigd is te melden bij de Reclassering Nederland, afdeling Middelburg.

Het ad informandum gevoegde

De rechtbank heeft bij de strafbepaling rekening gehouden met de volgende door verdachte bekende en ad informandum op de dagvaarding vermelde strafbare feiten:

De benadeelde partij

De benadeelde partij [benadeelde partij 1], wonende te [adres 7], vordert een schadevergoeding van € 349,30 ten aanzien van feit 1.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering redelijk is en voldoende is onderbouwd. Hij heeft dan ook gevorderd de vordering toe te wijzen met oplegging van de schademaatregel.

De raadsman van verdachte heeft betoogd dat verdachte inziet dat hij schade heeft veroorzaakt en bereid is die te vergoeden.

De rechtbank is van oordeel dat de schade tot een bedrag van € 209,30 een rechtstreeks gevolg is van dit bewezen verklaarde feit, en acht verdachte aansprakelijk voor die schade.

Het gevorderde is tot dat bedrag voldoende aannemelijk gemaakt en zij zal de vordering tot dat bedrag toewijzen. Het bedrag ad € 140,- ter zake van ‘verschil nieuwprijs tv’ komt niet voor vergoeding in aanmerking nu de slechts de dagwaarde van de weggenomen tv aangemerkt kan worden als geleden schade.

Voor het overige boven de € 209,30 acht de rechtbank de benadeelde partij niet-ontvankelijk in haar vordering. Voor dat deel kan de benadeelde partij haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Met betrekking tot de toegekende vordering benadeelde partij zal de rechtbank tevens de schademaatregel opleggen.

De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 14a, 14b, 14c, 14d, 36f, 47, 57, 310 en 311 van het Wetboek van Strafrecht.