Hof 's-Hertogenbosch, 14-02-2019, nr. 200.229.736, 01

Tussen partijen is niet in geschil dat de financiële situatie van partijen sinds 16 januari 2013 is gewijzigd, hetgeen ertoe leidt dat de door de man te betalen kinderalimentatie opnieuw dient te worden beoordeeld.

Ingangsdatum

Tussen partijen is evenmin in geschil dat de hierna vast te stellen kinderalimentatie dient in te gaan op 10 november 2016, zodat het hof daarvan uitgaat. Ter zitting is met partijen besproken, en partijen stemmen daarmee in, dat het hof vanwege proceseconomische redenen reeds met ingang van 10 november 2016 uitgaat van de fiscale cijfers met betrekking tot het jaar 2017 en dat reeds per 10 november 2016 daarmee gerekend zal worden.

Behoefte van de kinderen

De behoefte van [minderjarige 2] en [minderjarige 3] is tussen partijen niet in geschil. Partijen verschillen wel van mening over zowel de behoefte van [jongmeerderjarige] , althans met ingang van 4 december 2017, als over de behoefte van [minderjarige 1] , althans over de periode van 1 december 2017 tot 1 april 2018.

Het hof overweegt als volgt.

Met betrekking tot [minderjarige 2] en [minderjarige 3]

Tussen partijen is niet in geschil dat de behoefte van [minderjarige 2] en [minderjarige 3] met ingang van 10 november 2016 € 272,50 per kind per maand bedraagt en, analoog aan de wettelijke indexering, met ingang van 1 januari 2017 € 278,26 per kind per maand en met ingang van 1 januari 2018, zoals de vrouw onweersproken ter zitting heeft gesteld, van € 282,43 per kind per maand.

Met betrekking tot [jongmeerderjarige]

Met ingang van 10 november 2016 bedraagt de behoefte van [jongmeerderjarige] , evenals [minderjarige 2] en [minderjarige 3] € 272,50 per maand en, analoog aan de wettelijke indexering, van 1 januari 2017 tot 1 december 2017 € 278,26 per maand. Dit is tussen partijen niet in geschil.

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat [jongmeerderjarige] van 4 december 2017 tot 1 februari 2018 in de Rijks Justitiële Jeugdinrichting, Den Hey-Acker te [verblijfplaats] , heeft verbleven en nadien bij een tante (een zus van de man) in [woonplaats] is gaan wonen. De vrouw heeft gesteld dat de behoefte van [jongmeerderjarige] vanaf 4 december 2017, zowel in Den Hey-Acker als nadien bij de tante, op gelijk niveau met de andere kinderen is gebleven, of zelfs hoger is geworden. De man heeft dit gemotiveerd betwist.

Het hof overweegt dat de vrouw onvoldoende inzicht heeft gegeven in de financiële situatie van [jongmeerderjarige] vanaf 4 december 2017 en haar stelling met betrekking tot de aanhoudende gelijk gebleven behoefte van [jongmeerderjarige] niet, althans niet voldoende met verificatoire gegevens heeft onderbouwd. Gelet daarop gaat het hof ervan uit dat de behoefte van [jongmeerderjarige] met ingang van 4 december 2017 nihil bedraagt (in het hierna volgende rekent het hof om redenen van efficiency met ingang van 1 december 2017).

Nu [jongmeerderjarige] , die op [geboortedatum] 2018 jong-meerderjarig is geworden, geen volmacht heeft afgegeven, noch anderszins in dit geding is verschenen, behoeft het hof een eventuele bijdrage van de man in de kosten van levensonderhoud en studie van [jongmeerderjarige] niet te beoordelen.

Met betrekking tot [minderjarige 1]

Tussen partijen is niet in geschil dat de behoefte van [minderjarige 1] met ingang van 10 november 2016 € 272,50 per maand en, analoog de wettelijke indexering, van 1 januari 2017 tot 1 december 2017 € 278,26 per maand.

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat [minderjarige 1] op 1 december 2017 met een spoedmachtiging uit huis is geplaatst, met ingang van 15 december 2017 in een gesloten setting.

Partijen hebben hun standpunten met betrekking tot het verblijf van [minderjarige 1] na de gesloten uit huis plaatsing uitvoerig toegelicht. Gelet op het verhandelde ter zitting kunnen partijen er zich in vinden indien ervan wordt uitgegaan dat [minderjarige 1] na zijn uithuisplaatsing van 1 april 2018 tot 1 augustus 2018 bij de vrouw heeft verbleven. Met ingang van 1 augustus 2018 verblijft [minderjarige 1] bij de man.

De vrouw heeft gesteld dat de behoefte van [minderjarige 1] , ook in de periode van de uithuisplaatsing is blijven bestaan hetgeen de man gemotiveerd heeft betwist. Nu de vrouw de behoefte van [minderjarige 1] niet, althans niet voldoende met verificatoire gegevens heeft onderbouwd, hetgeen voor haar rekening en risico komt, gaat het hof ervan uit dat de behoefte van [minderjarige 1] gedurende zijn uithuisplaatsing van 1 december 2017 tot 1 april 2018 nihil is.

Van 1 april 2018 tot 1 augustus 2018 bedraagt de behoefte van [minderjarige 1] € 282,43 per maand. Dat is tussen partijen niet in geschil.

Het voorgaande leidt ertoe dat de draagkracht van de ouders, gelet op de behoefte van de kinderen, in verschillende perioden moet worden berekend als volgt:

- de periode van 16 november 2016 tot 1 december 2017, waarin de draagkracht van de ouders over vier kinderen moet worden verdeeld;

- de periode van 1 december 2017 tot 1 april 2018, waarin de draagkracht van de ouders over twee kinderen moet worden verdeeld;

- de periode van 1 april 2018 tot 1 augustus 2018, waarin de draagkracht van de ouders over drie kinderen moet worden verdeeld;

- met ingang van 1 augustus 2018, waarin de draagkracht van de ouders over twee kinderen moet worden verdeeld.

Zorgkorting

Bij beschikking van dit hof van 22 december 2016 is een omgangsregeling bepaald tussen de man en de kinderen die dat willen, van een weekend per veertien dagen en de helft vakanties. Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de man uitsluitend omgang heeft met [minderjarige 3] , in ieder geval in de frequentie als destijds door het hof bepaald. Het hof acht het redelijk om over alle te berekenen perioden uitsluitend met betrekking tot [minderjarige 3] rekening te houden met een zorgkorting van 15%.

Draagkracht van de vrouw

De draagkracht van de vrouw is met partijen ter zitting besproken. Gelet op de gewijzigde inkomsten van de vrouw berekent het hof de draagkracht van de vrouw in twee perioden, en wel van 10 november 2016 tot 1 augustus 2018 en met ingang van 1 augustus 2018.

Gelet op het feit dat het hof reeds met ingang van 10 november 2016 rekent met de fiscale cijfers van 2017, gaat het hof bij de berekening van de draagkracht van de vrouw van 10 november 2016 tot 1 augustus uit van de door de vrouw gestelde, en door de man niet weersproken, draagkracht in 2017 van € 143,- per maand.

Met ingang van 1 augustus 2018 houdt het hof rekening met een draagkracht van de vrouw van € 75,- per maand, zoals de vrouw ter zitting van het hof heeft gesteld en waarmee de man ter zitting heeft ingestemd.

Draagkracht van de man

Het hof neemt bij de bepaling van de draagkracht van partijen het netto besteedbaar inkomen tot uitgangspunt. Dit inkomen wordt vastgesteld door het bruto te verminderen met de belastingen en premies die daarover verschuldigd zijn. De draagkracht wordt vastgesteld aan de hand van de formule (70% [NBI - (0,3 NBI + € 905,-)] , nu het een netto besteedbaar inkomen betreft dat hoger is dan € 1.575,- per maand (niveau 2017) en met de formule (70% [NBI - (0,3 NBI + € 920,-)] , nu het een netto besteedbaar inkomen betreft dat hoger is dan € 1.600,- per maand (niveau 2018) . Deze benadering houdt in dat aan de zijde van de man het draagkrachtloos inkomen wordt vastgesteld op 30% van het netto besteedbaar inkomen terzake van forfaitaire woonlasten vermeerderd met een bedrag van € 905,- respectievelijk € 920,- per maand aan overige lasten en dat van het bedrag, dat van het netto besteedbaar inkomen resteert na aftrek van dit draagkrachtloos inkomen, 70% beschikbaar is voor kinderalimentatie.

Inkomen van de man

Gelet op de diverse wijzigingen in het inkomen van de man berekent het hof de draagkracht van de man in drie perioden.

De periode van 10 november 2016 tot 1 december 2017

De man heeft verschillende werkgevers gehad, zoals met partijen ter zitting van het hof besproken. Uit de aangifte Inkomstenbelasting 2017 blijkt een totaal loon voor de loonheffing van € 45.713,-, van welk inkomen het hof van 10 november 2016 tot 1 december 2017 uitgaat. Het hof gaat voorts uit van de toepasselijke heffingskortingen en de overheveling van de heffingskorting van mevrouw [partner van de man] . Het hof becijfert het netto besteedbaar inkomen van de man, rekenend met de fiscale cijfers van 2017, in deze periode op € 2.828- per maand, zoals blijkt uit de aan deze beschikking gehechte en van deze beschikking deel uitmakende berekening (nbi man I).

De periode van 1 december 2017 tot 1 augustus 2018

Het hof gaat uit van de jaaropgaaf 2017 van [utiliteitsbouw] Utiliteitsbouw BV waaruit een loon voor de loonheffing over drie maanden blijkt van € 11.587,-. Dit loon voor de loonheffing is tussen partijen, zoals ter zitting besproken, niet in geschil. Op jaarbasis betreft het een loon voor de loonheffing van € 11.587,- : 3 x 12 = € 46.348,-, waarvan het hof van 1 december 2017 tot 1 augustus 2018 uitgaat. Het hof gaat voorts uit van de toepasselijke heffingskortingen en de overheveling van de heffingskorting van de partner van de man, mevrouw [partner van de man] , die wegens arbeidsongeschiktheid niet over eigen inkomen beschikt. Het hof verwijst op dit punt naar hetgeen met betrekking tot de arbeidsongeschiktheid van mevrouw [partner van de man] in rechtsoverweging 5.12.2. wordt overwogen. Het hof becijfert het netto besteedbaar inkomen van de man, rekenend met de fiscale cijfers van 2018, in deze periode op een bedrag van € 2.863,- per maand, zoals blijkt uit de aan deze beschikking gehechte en van deze beschikking deel uitmakende berekening (nbi man II).

Met ingang van 1 augustus 2018

Uit de door de man overgelegde en door de vrouw niet betwiste loonstroken van [utiliteitsbouw] van de man over de maanden augustus, september en oktober 2018 blijkt het loon van de man te zijn verlaagd naar € 3.296,- bruto per maand plus vakantiegeld, en waarop nog de inhoudingen terzake pensioen ad € 237,82 per maand, ANW- hiaat ad € 28,50 per maand en WIA/WGA- hiaat ad € 13,28 per maand, in mindering moeten worden gebracht. Met ingang van 1 augustus 2018 gaat het hof uit van deze salarisgegevens van de man. Het hof gaat voorts uit van de overheveling van de heffingskorting van mevrouw [partner van de man] .

Nu [minderjarige 1] met ingang van 1 augustus 2018 bij de man is gaan wonen, gaat het hof ervan uit dat de man met ingang van 1 augustus 2018 kindgebonden budget voor [minderjarige 1] kan ontvangen. De man kan het kindgebonden budget voor 2018 nog aanvragen tot 1 september 2019. heHet hof gaat ervan uit dat de vrouw, indien en voor zover nodig, haar volledige medewerking zal geven aan de aanvraag van het kindgebondenbudget door de man .

Het hof becijfert het netto besteedbaar inkomen van de man met ingang van 1 augustus 2018 op € 2.609,- per maand, zoals blijkt uit de aan deze beschikking gehechte en van deze beschikking deel uitmakende berekening (nbi man III).

Lasten van de man

De man heeft aangevoerd dat bij de berekening van zijn draagkracht rekening moet worden gehouden met een aantal extra lasten. Het betreft schulden waarop de man aflost: de aflossing terzake het rapport van keuringsarts [keuringsarts] dat ten behoeve van deze procedure met betrekking tot mevrouw [partner van de man] , is opgesteld, de lening van de auto en de advocaatkosten. Ook moet naar de mening van de man met een aantal vaste lasten rekening worden gehouden: de premie ziektekostenverzekering en het eigen risico van mevrouw [partner van de man] en de premie begrafenisverzekering. De vrouw heeft de stellingen van de man gemotiveerd betwist.

Het hof overweegt als volgt.

Uit de stukken, in het bijzonder het rapport d.d. 4 oktober 2018 van de keuringsarts drs. [keuringsarts] en de brief d.d. 11 januari 2018 van de huisarts van mevrouw [partner van de man] , [huisarts van de partner van de man] , en het verhandelde ter zitting is genoegzaam gebleken dat mevrouw [partner van de man] op medische gronden niet in staat is, en evenmin geacht kan worden, om in haar eigen levensonderhoud te voorzien.

Nu mevrouw [partner van de man] niet over eigen inkomen beschikt, noch zich naar redelijkheid enig inkomen kan verwerven, houdt het hof bij de berekening van de draagkracht van de man met ingang van 10 november 2016 naar redelijkheid rekening met de premie ziektekostenverzekering van mevrouw [partner van de man] ten bedrage van € 158,61 per maand (zoals blijkt uit de door de man in hoger beroep overgelegde productie 15) en met haar eigen risico van € 32,- per maand. Ook houdt het hof naar redelijkheid rekening met de aflossing op het ten behoeve van deze procedure opgemaakte keuringsrapport van drs. [keuringsarts] . Uit de door de man in hoger beroep overgelegde productie 16 blijkt dat de man met ingang van 1 oktober 2018 gedurende 9 maanden € 50,- per maand aflost, met een slottermijn van € 35,-. Om redenen van efficiency houdt het hof reeds met ingang van 1 augustus 2018 rekening met de aflossing van € 50,- per maand. Het hof gaat ervan uit dat partijen in staat zijn om na de aflossingsperiode van 10 maanden in staat zullen desgewenst de draagkracht van de man in onderling overleg en mede aan de hand van de door het hof in deze beschikking geformuleerde uitgangspunten, nader te berekenen.

Het hof houdt geen rekening met de premie begrafenisverzekering en evenmin met de aflossing terzake de advocaatkosten nu het geen noodzakelijke lasten betreffen die voorrang hebben boven de dringende onderhoudsverplichting van de man jegens de kinderen.

Het hof houdt evenmin rekening met de aflossing op de lening van de auto. Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de man de auto met name voor de omgang met de kinderen ( [jongmeerderjarige] en [minderjarige 1] ) heeft gebruikt. Het hof constateert dat de vrouw ook dergelijke kosten heeft moeten maken. Naar redelijkheid dienen beide partijen deze kosten uit hun eigen vrije ruimte te voldoen.

Samenvattend houdt het hof in het draagkrachtloos inkomen van de man met ingang van 10 november 2016 rekening met een bedrag van € 158,61 per maand en een bedrag van € 32,- per maand, en met ingang van 1 augustus 2018 daarenboven met een bedrag van € 50,- per maand.

De man heeft in zijn beroepschrift nog gesteld dat ook rekening moet worden gehouden met tandartskosten, doch de man heeft die stelling ter zitting bij het hof ingetrokken, zodat deze stelling onbesproken kan blijven.

Het hof becijfert de draagkracht van de man in de voormelde perioden als volgt:

- van 16 november tot 1 december 2017 heeft de man een draagkracht van:

70% [2.828 - (0,3 x 2.828 + 905 + 158,61 +32)] = € 622,19 per maand, afgerond € 622,- per maand;

- van 1 december 2017 tot 1 augustus 2018 heeft de man, rekenend met de fiscale cijfers van 2018, een draagkracht van:

70% [2.863 - (0,3 x 2.863 + 920 + 158,61 + 32)] = € 628,84 per maand, afgerond € 629,- per maand;

-met ingang van 1 augustus 2018 heeft de man een netto besteedbaar inkomen van € 2.609,- per maand en een draagkracht van:

70% [ 2.609 - (0,3 x 2.609 + 920 + 158,61 + 32 + 50)] = € 470,64 per maand, afgerond € 471,- per maand.

De voormelde wijzigingen in de draagkracht van zowel de man als de vrouw, in combinatie met de behoefte van de kinderen in de verschillende perioden - zoals overwogen in rechtsoverweging 5.7. - leiden tot diverse rekenfactoren die in onderstaand overzicht schematisch zijn weergegeven als volgt:

Aandeel van de man in de kosten van de kinderen

Het hof berekent het aandeel van de man in de kosten van de kinderen in de diverse perioden als volgt.

De periode van 10 november 2016 tot 1 december 2017

De man en de vrouw hebben tezamen een draagkracht van € 765,- per maand, hetgeen onvoldoende is om in de totale behoefte van de vier kinderen van 4 x € 278,26 = € 1.113,40 per maand te voorzien. De man dient derhalve zijn gehele draagkracht aan te wenden om bij te dragen in de kosten van de kinderen. Dat wil zeggen dat het aandeel van de man in de kosten van de vier kinderen € 622,- : 4 = in beginsel € 155,50 per kind per maand bedraagt, althans voor de drie oudste kinderen: [jongmeerderjarige] , [minderjarige 1] en [minderjarige 2] .

Nu de man en [minderjarige 3] omgang met elkaar hebben, zoals hierboven is weergegeven, dient voor [minderjarige 3] rekening te worden gehouden met de zorgkorting van 15%, dat wil zeggen een bedrag van 15% x € 278,26 = € 41,74 per maand.

Nu de draagkracht van beide ouders voor [minderjarige 3] van € 765,- : 4 = € 191,25 tezamen onvoldoende is om volledig in de kosten van [minderjarige 3] van € 278,26 per maand te voorzien, en het tekort van € 87,01 groter is dan twee maal de zorgkorting vervalt de aanspraak van de man op de zorgkorting. Het aandeel van de man in de kosten van [minderjarige 3] bedraagt dan, net als voor [jongmeerderjarige] , [minderjarige 1] en [minderjarige 2] in beginsel € 155,50 per maand.

Gelet op het verzoek van de vrouw in hoger beroep zal het hof de door de man te betalen kinderalimentatie voor [jongmeerderjarige] , [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] van 10 november 2016 tot 1 januari 2017 vaststellen op een bedrag van € 148,- per kind per maand en van 1 januari 2017 tot 1 december 2017 op een bedrag van € 155,50 per kind per maand.

De periode van 1 december 2017 tot 1 april 2018

In deze periode dienen de man en de vrouw bij te dragen in de kosten van twee kinderen, [minderjarige 2] en [minderjarige 3] . Het hof gaat in deze periode naar redelijkheid uit van een (met ingang van 1 januari 2018) geïndexeerde behoefte van de kinderen van € 282,43 per maand. De man en de vrouw hebben tezamen voldoende draagkracht om in de kosten van de twee kinderen van 2 x € 282,43 = € 564,68 te voorzien. De man en de vrouw dienen naar rato van hun draagkracht bij te dragen in de kosten van de twee kinderen en wel als volgt:

Draagkracht man € 629,- per maand

Draagkracht vrouw € 143,- per maand

===

Totale draagkracht € 772,- per maand

Aandeel van de man in de kosten van de twee kinderen in deze periode bedraagt in beginsel:

(€ 629,- : € 772,-) x € 564,68 = € 460,08, dit is € 460,08: 2 = € 230,04 per kind per maand, althans € 230,04 als bijdrage voor [minderjarige 2] .

Nu de man en [minderjarige 3] omgang met elkaar hebben, zoals hierboven overwogen, bedraagt de zorgkorting voor [minderjarige 3] 15% x € 282,43 = € 42,36. Het aandeel van de man in de kosten van [minderjarige 3] bedraagt dan in beginsel € 230,04 minus € 42,36 = € 187,41 per maand.

Gelet op het verzoek van de vrouw in hoger beroep zal het hof de door de man te betalen kinderalimentatie voor [minderjarige 2] en [minderjarige 3] van 1 december 2017 tot 1 januari 2018 vaststellen op een bedrag van € 165,- per kind per maand en van 1 januari 2018 tot 1 april 2018 op een bedrag van € 166,50 per kind per maand.

[jongmeerderjarige] heeft met ingang van 1 december 2017 geen behoefte meer aan een onderhoudsbijdrage van de man. [minderjarige 1] heeft, voor zover het deze periode betreft, evenmin behoefte aan een onderhoudsbijdrage van de man.

De periode van 1 april 2018 tot 1 augustus 2018

In deze periode dienen de man en de vrouw bij te dragen in de kosten van drie kinderen [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] . De totale behoefte van de kinderen bedraagt 3 x € 282,43 = € 847,29 per maand. De totale draagkracht van de man en de vrouw van € 772,- per maand is onvoldoende om in de kosten van de drie kinderen te voorzien. De man dient zijn volledige draagkracht te verdelen over de drie kinderen. De man dient in beginsel van 1 april 2018 tot 1 augustus 2018 bij te dragen in de kosten van [minderjarige 1] en [minderjarige 2] met een bedrag van € 629,- : 3 = € 209,67 per kind per maand.

Nu de draagkracht van beide ouders voor [minderjarige 3] van tezamen € 772,- : 3 = € 257,33 per maand onvoldoende is om volledig in de kosten van [minderjarige 3] van € 282,43 per maand te voorzien, en het tekort van € 25,10 per maand kleiner is dan twee maal de zorgkorting, wordt het tekort aan beide ouders voor de helft toegerekend. Voor de man betekent dit dat de helft van het tekort ad € 12,60 per maand in mindering komt op zijn zorgkorting van € 42,36 per maand, zodat de door hem te betalen bijdrage voor [minderjarige 3] in beginsel als volgt wordt berekend: € 209,67 – [€ 42,36 - € 12,60] = € 179,91 per maand. Gelet op het verzoek van de vrouw in hoger beroep zal het hof de door de man te betalen kinderalimentatie voor [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] van 1 april 2018 tot 1 augustus 2018 vaststellen op een bedrag van € 166,50 per kind per maand.

Met ingang van 1 augustus 2018

De behoefte van [minderjarige 1] , [minderjarige 2] en [minderjarige 3] bedraagt totaal € 847,29 per maand. De draagkracht van de man en de vrouw tezamen bedraagt € 546,- per maand, zodat de man zijn volledige draagkracht ter beschikking aan de drie kinderen dient te stellen. Het hof is van oordeel dat de man zijn draagkracht in redelijkheid aan zijn drie kinderen ter beschikking dient te stellen, ook in de situatie waarin [minderjarige 1] bij de man woont en [minderjarige 2] en [minderjarige 3] bij de vrouw, zodat het aandeel van de man in de kosten van de drie kinderen € 471,- : 3 = € 157,- per kind per maand bedraagt.

Nu de draagkracht van beide ouders voor [minderjarige 3] van € 182,- per maand tezamen onvoldoende is om volledig in de kosten van [minderjarige 3] van € 282,43 per maand te voorzien, en het tekort van € 100,43 groter is dan twee maal de zorgkorting vervalt de aanspraak van de man op de zorgkorting.

Het aandeel van de man in de kosten van [minderjarige 3] bedraagt dan, net als voor [minderjarige 1] en [minderjarige 2] € 157,- per maand.

Het voorgaande leidt tot de navolgende beschikking.