Rb. Utrecht, 24-11-2009, nr. 16-710931-08

op tijstippen tussen 26 juni 2009 en 27 juni 2009 te Utrecht, met het oogmerk van

wederrechtelijke toeëigening uit een woning gelegen aan het [adres] heeft weggenomen een laptop met adaptor (merk Acer) en een ketting en een paar zilveren oorbellen en een horloge, toebehorende aan [benadeelde 4], waarbij verdachte zich de toegang tot de plaats des misdrijfs heeft verschaft door het forceren/vernielen van een raam van die woning en vervolgens binnenklimmen van die woning;

De strafbaarheid

De strafbaarheid van het feit

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

Het bewezenverklaarde levert de navolgende strafbare feiten op.

Ten aanzien van het onder 1, 2 en 5 bewezenverklaarde telkens:

Diefstal door twee of meer verenigde personen waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak en inklimming;

Ten aanzien van het onder 3, 4, 6 en 7 bewezenverklaarde telkens:

Diefstal waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak en inklimming;

Ten aanzien van het onder 8 bewezenverklaarde:

Als jongere die kwalificatieplichtig is de verplichting tot geregeld volgen van onderwijs niet

nakomen.

De strafbaarheid van verdachte

Over de geestvermogens van verdachte is door mr. drs. R.A. Sterk, psycholoog, op 12 oktober 2009 een rapport uitgebracht.

Als forensisch psychologische beschouwing houdt het rapport van Sterk - onder meer - in dat er bij verdachte een gedragsstoornis is geconstateerd en intellectuele capaciteiten op beneden gemiddeld niveau. Centraal bij de gedragsstoornis staan zijn lacunaire gewetensfunctie, zijn geringe frustratietolerantie en beperkte doorzettingsvermogen, aldus Sterk. Het antisociale gedrag in de vorm van inbreken lijkt duidelijk bewust en weloverwogen gedrag, waarin verdachte ook een zekere routine heeft ontwikkeld en waarbij zijn beïnvloedbaarheid minder op de voorgrond lijkt te staan. Verdachte kan ook kiezen voor niet crimineel gedrag, maar weloverwogen kiest hij voor snel geld. Dat hij hiervoor kiest hangt, naast zijn lacunaire gewetensfunctie samen met zijn geringe frustratietolerantie, waarbij hij uitstel van bevrediging van zijn verlangens niet goed verdraagt. In het maken van zijn afwegingen op verstandelijk niveau wordt verdachte enigszins beperkt door zijn beneden gemiddelde niveau, aldus Sterk. Verdachte moet in staat worden geacht om de wederrechtelijkheid van het gedrag zoals beschreven in de hem ten laste gelegde feiten in te kunnen zien. Hij kan echter als gevolg van de geconstateerde psychische problematiek volgens Sterk niet geheel in staat worden geacht om zijn wil dienovereenkomstig inzicht vrij te kunnen bepalen. Sterk adviseert om verdachte enigszins verminderd toerekeningsvatbaar te achten.

De rechtbank neemt de conclusies van deze deskundige, ook ten aanzien van de enigszins verminderde toerekenbaarheid, over en maakt deze tot de hare. Verdachte is strafbaar, omdat de rechtbank ook overigens niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

De strafoplegging

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft ten aanzien van de onder 1 tot en met 7 ten laste gelegde feiten op grond van hetgeen hij bewezen heeft geacht gevorderd aan verdachte op te leggen jeugddetentie voor de duur van 210 dagen waarvan 167 voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren, met als bijzondere voorwaarde contact met de jeugdreclassering en ITB-Plus. De officier van justitie heeft voorts gevorderd aan verdachte op te leggen een werkstraf voor de duur van 240 uren subsidiair 120 dagen vervangende jeugddetentie. Ten aanzien van het onder 8 ten laste gelegde feit heeft de officier van justitie gevorderd aan verdachte op te leggen een werkstraf voor de duur van 40 uren subsidiair 20 dagen vervangende jeugddetentie.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft de rechtbank verzocht bij het opleggen van een straf rekening te houden met de conclusie van de psycholoog, inhoudende dat de feiten aan verdachte in enigszins verminderde maten kunnen worden toegerekend. De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat begeleiding van verdachte in de vorm van ITB-plus en een maatregel Hulp en Steun dient te worden voortgezet. De omvang van een op te leggen werkstraf dient in de opvatting van de verdediging beperkt te zijn, omdat verdachte reeds een volle dagbesteding zal hebben door zijn opleiding, per februari 2010, aan het [bedrijf 1].

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de op te leggen straffen heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het de feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en de persoon van de verdachte.

Binnen een betrekkelijk kort tijdsbestek heeft verdachte zich aan zeven woninginbraken schuldig gemaakt. Deze woninginbraken pleegde hij meestal met een ander, waarna zij de door hen buitgemaakte spullen verkochten en de opbrengst deelden. Aan het plegen van woninginbraken tilt de rechtbank zwaar. Woninginbraken veroorzaken niet alleen de nodige materiële schade, maar maken ook een forse inbreuk op de privacy van de bewoners. Het is voor hen vaak bijzonder onaangenaam om te leven met de wetenschap dat een vreemde in hun woning is geweest en hun persoonlijke bezittingen heeft doorzocht. Het is een feit van algemene bekendheid dat mensen na een dergelijke inbraak zich nog lange tijd onveilig voelen in hun eigen woning.

Daarnaast is bewezenverklaard dat verdachte gedurende enkele maanden regelmatig niet naar school is gegaan.

In het voordeel van verdachte heeft de rechtbank bij de straftoemeting laten meewegen dat verdachte tijdens het onderzoek bekennende verklaringen heeft afgelegd met betrekking tot de hem ten laste gelegde feiten en hij er blijk van heeft gegeven dat hij zijn verantwoordelijkheid niet wil ontlopen.

Blijkens zijn strafblad heeft verdachte zich reeds eerder schuldig gemaakt aan woninginbraak. Hiervoor is hij door de kinderrechter op 10 juli 2008 veroordeeld tot een deels voorwaardelijke jeugddetentie en een werkstraf. Verdachte was dus een gewaarschuwd mens. Desondanks heeft hij zich opnieuw aan woninginbraak schuldig gemaakt.

De Raad voor de Kinderbescherming heeft een rapport opgemaakt over verdachte, gedateerd 26 oktober 2009. De Raad voor de Kinderbescherming adviseert om aan verdachte een voorwaardelijke jeugddetentie op te leggen met een proeftijd van twee jaar, met als bijzondere voorwaarde de maatregel Hulp en Steun, waarvan zes maanden in het kader van ITB-plus en een onvoorwaardelijke taakstraf in de vorm van een werkstraf.

Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat een jeugddetentie voor de duur van

Het ad informandum gevoegde

De rechtbank heeft bij de strafbepaling rekening gehouden met de volgende door verdachte bekende en ad informandum op de dagvaarding vermelde strafbare feiten:

De benadeelde partij

De benadeelde partij [benadeelde 7] vordert een schadevergoeding van € 475,00 voor feit 7.

De rechtbank is van oordeel dat de schade tot een bedrag van € 325,00 een rechtstreeks gevolg is van dit bewezen verklaarde feit, waarvan € 225,00 ter zake van materiële schade en € 100,00 ter zake van immateriële schade, en acht verdachte aansprakelijk voor die schade. Het gevorderde is tot dat bedrag voldoende aannemelijk gemaakt en zij zal de vordering tot dat bedrag toewijzen.

Voor het overige, betreffende de immateriële schade, acht de rechtbank de benadeelde partij niet-ontvankelijk in haar vordering omdat de vordering niet van zo eenvoudige aard is dat deze zich leent voor behandeling in dit strafgeding. Voor dat deel kan de benadeelde partij haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Met betrekking tot de toegekende vordering benadeelde partij zal de rechtbank tevens de schademaatregel opleggen.

De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 14d, 36f, 47, 77a, 77g, 77h, 77l, 77m, 77n, 77x, 77y, 77z, 77aa, 77gg, 310 en 311 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2 en 26 van de Leerplichtwet 1969, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.