Rb. Haarlem, 23-02-2012, nr. AWB 10/6975

Verweerder heeft aan eiseres met dagtekening 8 maart 2007 een uitnodiging tot betaling (utb) uitgereikt ten bedrage van € 103.432,70 aan douanerecht op industriële producten,

€ 724.384,83 aan douanerecht (landbouwheffing) en € 27.644,65 aan omzetbelasting.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 16 december 2010 de utb verminderd met € 12.518,46 aan douanerecht (ad valorem), € 9.778,23 aan douanerecht (specifiek) en

€ 2,45 aan omzetbelasting.

Eiseres heeft daartegen beroep ingesteld. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Partijen hebben vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn telkens in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 2 februari 2012. Namens eiseres is daar verschenen voornoemde gemachtigde. Namens verweerder is verschenen mr. A.J.M. Koopman, bijgestaan door [..] (controlemedewerker), [H] (FIOD-ECD), [..] en [..] (beiden werkzaam bij het Douanelaboratorium).

[A] B.V. (hierna: [A]) heeft door tussenkomst van [B] B.V. (hierna: [B]) in de periode 2 maart 2004 tot en met 23 november 2005 ten behoeve van eiseres 48 aangiften voor brengen in het vrije verkeer gedaan van goederen die op de aangiften zijn omschreven als ‘harde tarwe’ of ‘harde tarwe, andere dan zaaigoed’. De aangeven goederencode is telkens 1001 1000 12 2550, behoudens in twee gevallen waarin de aangegeven goederencode 1001 1000 18 2550 is. Als land van oorsprong is telkens aangeven Turkije.

Op 7 oktober 2005 heeft [A] namens eiseres aangifte gedaan voor het brengen in het vrije verkeer van harde tarwe, andere dan zaaigoed uit Turkije. Het aangiftenummer is [#]. De aangifte is rood geselecteerd.

Tot de stukken van het geding behoort een formulier Fysieke controle, dossiernummer [#]. Op het formulier staat onder meer:

“(…)

Klantenteam:

Ambtenaar: [C]. Plaats: Rotterdam

Handtekening: Tijdstip: 11-10-2005 13:10

Behandelteam:

Ambtenaar: zie memo Plaats: R’dam

Handtekening: Tijdsduur: van: 09:00 tot en met: 10.00

Dienststempel: 13-10-05 (…)

Aangever aanwezig bij fysieke controle en/of monsterneming: Nee”

Voorts behoort tot de stukken van het geding een zogeheten Bijlage Fysieke controle, waarin is vermeld:

“(…)

Merken en nummers.

Shredded wheat 47040kg netto 3120 colli. De aangever zal niet bij het onderzoek zijn maar laat zich vertegenwoordigen door het loodspersoneel. Gebeld omstreeks 11:27 gesproken met de heer [D] d.d. 11 oktober 2005 en werd teruggebeld omstreeks 12:31 ivm wie aanwezig zou zijn bij de opname. Fyco doorgezet door [E].

Fase bevindingen

Afspraak gemaakt op 13-10-2005 om 09,00 uur bij [adres] (…)”

De uitslag van het monsteronderzoek door het Douanelaboratorium is bij brief van 23 november 2005 aan [A] medegedeeld. De uitslag luidt dat bulgurtarwegrutten zijn bevonden, die volgens de douane dienen te worden ingedeeld in goederencode 1904 3000.

Bij brief van 25 november 2005 heeft [A] aan de Douane om een heronderzoek verzocht en aangegeven het niet eens te zijn met de indeling in goederencode 1904 3000. Als bijlage bij deze brief is een brief gevoegd van [..] aan eiseres waarin wordt geconcludeerd dat de bulgurtarwe op basis van de indelingsregels 1 en 6 in Tariccode 1104 2911 00 ingedeeld dient te worden.

Op 6 december 2005 is een heronderzoek ingesteld. Bij brief van 23 januari 2006 met kenmerk B164.5.2956 heeft het Douane Laboratorium aan de douane/kantoor [Z] laten weten dat geen nieuwe analyse heeft plaatsgevonden, omdat er geen verschil van mening bestaat over de analyseresultaten en dat het laboratorium zijn standpunt handhaaft dat het product moet worden ingedeeld onder goederencode 1904 3000.

De uitslag van het heronderzoek is bij brief van 9 februari 2006 aan [A] medegedeeld.

Tot de stukken behoort een e-mailbericht van 13 februari 2006 van [B] aan [A]. [A] heeft dit bericht op diezelfde datum aan verweerder doorgestuurd. Het bericht houdt onder meer in:

“BELASTINGDIENST/DOUANE/[P]

Vervolgens is op 22 februari 2006 de verificatie beëindigd, met inachtneming van de bevindingen van verweerder.

Vanaf 15 november 2006 heeft verweerder op de voet van artikel 78 van het Communautair douanewetboek (hierna: CDW) een controle na invoer (hierna: CNI) uitgevoerd bij eiseres. Het onderzoek richtte zich in het bijzonder op de juiste en volledige indeling van de ten invoer aangegeven goederen in de periode januari 2004 tot en met december 2005 in de gecombineerde nomenclatuur (hierna: GN), de juistheid en volledigheid van de afdracht van de douanerechten en de naleving van niet-fiscale voorschriften. In het kader van dit onderzoek is op 15 november 2006 en 15 februari 2007 een controle bij eiseres verricht. In het naar aanleiding van dit onderzoek opgestelde rapport van 25 februari 2007 is, voor zover relevant, het volgende vermeld:

“(…)

Onderzoek bij [X] B.V.

Controle op inkoopfacturen

(…) Wij hebben een controle op de inkoopfacturen met betrekking tot de in punt 1 genoemde aangiften kunnen uitvoeren. Door ons zijn kopieën gemaakt van facturen waar in de goederenomschrijving staat ‘shredded wheat’, ‘Duru bulgur’ of ‘Boulgour’ en een aantal regels daaronder staat als productomschrijving ‘bulgur’. Ook hebben wij kopieën gemaakt van facturen van de transporteur van [B], [B] B.V. ten behoeve van de vaststelling van de juiste douanewaarde.

Controle verkopen

Op donderdag 15 februari 2007 hebben wij de verkopen van [X] B.V. beoordeeld. Het besluit voor deze tweede controle is genomen nadat de aangever had gesteld dat wij het monsteronderzoek van 07-10-2005 niet op alle aangiften voor harde tarwe kunnen omslaan. Het doel van deze tweede controle is vaststellen hoeveel harde tarwe door [X] B.V. verkocht is in de controleperiode, en wat de begin- en eindvoorraad was van deze goederen. De heer [G] vertelde ons dat hij geen geautomatiseerde voorraadadministratie bijhoudt, alleen de inkoopfacturen. Hij neemt globaal de voorraad op als hij door de loods loopt. Uit de verkoopadministratie is gebleken dat er op de verkoopfacturen een artikelnummer wordt gebruikt. Wij hebben een lijst ontvangen van de productgroep ‘bulgur cesitleri’, welke komt uit de geautomatiseerde verkoopadministratie, [..] special van [X] B.V. (bijlage 3)

In de productgroep ‘bulgur cesitleri’ komen de volgende goederen voor:

Figuur 1. Overzicht productgroep ‘bulgur cesitleri’

Artikelnummer Omschrijving

__________________________

(…)

[..] Asurelik Bugday 1/1 (Duru) / Tarwe

(…)

Van artikelnummer [..], met de omschrijving ‘Asurelik Bugday 1/1 (Duru) / Tarwe’ is vastgesteld dat dit harde tarwe betreft, welke moet worden aangegeven onder de goederencode 1104.2911.00. Van de andere genoemde artikelnummers is uit het monsteronderzoek naar aanleiding van de monstername op 07-10-2005 door het laboratorium van Financiën vastgesteld dat dit bulgur betreft. In punt 5 van dit rapport motiveren wij de indeling van bulgur onder de goederencode 1904.3000.00.

Wij hebben de verkoopmutaties van artikelnummer [..] over de periode 1 januari 2004 tot en met december 2006 berekend aan de hand van de gegevens uit de genoemde verkoopadministratie, en deze steekproefsgewijs vergeleken met de verkoopfactuur van de genoemde mutatiedatum. Hierbij zijn door ons geen afwijkingen bevonden. Wij hebben de periode tot december 2006 gebruikt, om een eventuele voorraad welke nog over zou zijn van de inkopen in 2005 ook in onze berekening mee te nemen. Dit is in het voordeel van de importeur.

Uit dit onderzoek blijkt dat er over de periode 1 januari 2004 tot en met 31 december 2006 er van artikelnummer [..], met de omschrijving ‘Asurelik Bugday 1/1 (Duru) / Tarwe’, 52.114 kg is verkocht. De heer [G] verklaarde geen grote voorraad Asurelik Bugday 1/1 (Duru) / Tarwe te hebben; enkel één pallet met dozen, elk met 10 zakken Asurelik Bugday van 1 kg. Uit de aangiftegegevens blijkt dat er in de controleperiode voor een gewicht van 2.870.732 kg aan harde tarwe is aangegeven. Voor het verschil van 2.818.618 kg heeft de heer [G] geen verklaring.

Conclusie vergelijking invoer en verkopen

Uit de totalen van de andere in figuur 1 genoemde artikelnummers blijkt dat er over de periode 1 januari 2004 tot en met 31 december 2005 voor 3.121.233 kg aan bulgur is verkocht. Wij kunnen uit deze bevindingen niet anders concluderen dan dat de hiervoor genoemde 2.818.618 kg ten invoer aangegeven zogenaamde harde tarwe in werkelijkheid bulgur is geweest. Het verschil tussen de verkochte hoeveelheid van 3.121.233 kg en de ingekochte hoeveelheid van 2.818.618 kg kan zijn gelegen in ongelijke voorraadposities aan het begin en eind van de controleperiode, danwel aan inkopen binnen de EU. Wij hebben dit niet nader uitgezocht, omdat dat voor onze conclusie verder niet relevant is. Ook deze mutaties zijn steekproefsgewijs door ons vergeleken met de verkoopfacturen van de respectievelijke mutatiedatum. Bij deze vergelijking zijn geen afwijkingen gevonden.

(…)

Onderzoek bij de aangever [A] B.V.

Wij hebben op 15 december 2006 een controle verricht bij de aangever [A] B.V. Wij hebben een controle op de dossiers met betrekking tot de in punt 1 genoemde aangiften kunnen uitvoeren. Van de facturen, oorsprongsbescheiden en correspondentie met de opdrachtgevers zijn door ons kopieën meegenomen. Uit deze stukken blijkt dat [A] B.V. de opdracht voor het inklaren van de goederen krijgt van de importeur [X] B.V. via [B] B.V. Een van de declaranten hebben wij gevraagd waarom er harde tarwe is aangegeven in plaats van bulgur. Op de facturen staat ‘shredded wheat’, ‘Duru bulgur’ of ‘Boulgour’ en een aantal regels daaronder staat als productomschrijving ‘bulgur’. Hij verklaarde aan ons dat er bij medewerkers van [A] B.V. in het verleden is getwijfeld of de aangegeven goederenomschrijving harde tarwe wel juist was, omdat op de facturen ook staat dat het hier bulgur betreft. Bij navraag bij de importeur heeft deze volgens de aangever hierop geantwoord dat in Turkije bulgur een andere naam is voor harde tarwe, en dat de goederen als harde tarwe moeten worden aangegeven. (…)”

Tussen partijen is in geschil of eiseres als douaneschuldenaar kan worden aangemerkt. Voor zover de goederen volgens verweerder als bulgurtarwe onder goederencode 1904 3000 hadden moeten worden aangegeven, is in geschil of de monsterneming op juiste wijze heeft plaatsgevonden en of een deel van de in de aangifte als harde tarwe aangegeven goederen bulgurtarwe betreft.

Eiseres stelt zich allereerst op het standpunt dat zij ten onrechte als douaneschuldenaar is aangemerkt, aangezien zij aan [A] geen gegevens heeft verstrekt die hebben geleid tot de vermeend onjuiste aangiften. Zij heeft de gegevens aan [B] verstrekt en [B] heeft de gegevens verstrekt aan [A]. Pas sinds 1 augustus 2008 kan, op grond van artikel 7:4 van de Algemene Douanewet, ook degene die middellijk de voor de opstelling van de aangifte benodigde gegevens heeft verstrekt schuldenaar zijn, indien hij wist of redelijkerwijze had moeten weten dat die gegevens verkeerd waren. Echter, in het in onderhavige tijdvak (2004/2005) was artikel 54 van het Douanebesluit nog van toepassing. In die bepaling ontbreekt het woord “middellijk”. Uit de toevoeging van dit woord in 2008 leidt eiseres af dat het hier een uitbreiding van het schuldenaarschap betreft. Daar komt bij dat eiseres niet wist noch had moeten weten dat de verstrekte gegevens onjuist waren.

Daarnaast stelt eiseres zich op het standpunt dat de procedure ter zake van de monsterneming dermate onzorgvuldig is uitgevoerd dat zij daardoor in haar belangen is geschaad. Ter onderbouwing hiervan heeft zij op het volgende gewezen:

Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat ook ten tijde van de onderhavige aangiften degene die middellijk de voor de opstelling van de aangifte benodigde gegevens heeft verstrekt schuldenaar is, indien hij wist of redelijkerwijze had moeten weten dat die gegevens verkeerd waren. Ook aan die laatste voorwaarde is in dit geval voldaan. De wetswijziging per 1 augustus 2008 betreft naar hij stelt dan ook slechts een verduidelijking en geen uitbreiding van het schuldenaarschap.

Met betrekking tot het monsteronderzoek wijst verweerder erop dat op 11 oktober 2005 is besloten over te gaan tot de fysieke controle, die vervolgens op 13 oktober 2005 tussen 09:00 en 10:00 uur heeft plaatsgevonden. Het is vaste procedure dat in geval van een voorgenomen monsterneming contact wordt opgenomen met de aangever. Het is immers aan de aangever om contact op te nemen met de regiekamer van de Douane teneinde een afspraak voor de fysieke controle te plannen. De regiekamer plant op eigen initiatief geen afspraken. Omdat de goederen zijn vrijgegeven verzet het rechtszekerheidsbeginsel zich ertegen dat de representativiteit van de monstername nu nog wordt betwist.

Verder is geen sprake van extrapolatie nu elke aangifte afzonderlijk is beoordeeld aan de hand van de bij eiseres, [A] en bij de opslaglocaties opgevraagde gegevens. Op basis daarvan is voldoende aannemelijk dat sprake is geweest van de invoer van bulgurtarwe van GN-code 1904 3000.

Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Uit artikel 201, derde lid, van het CDW volgt dat wanneer een douaneaangifte voor een van de in het eerste lid bedoelde regelingen is opgesteld op basis van gegevens die ertoe leiden dat de wettelijk verschuldigde rechten geheel of gedeeltelijk niet worden geheven, de personen die deze voor de opstelling van de aangifte benodigde gegevens hebben verstrekt, terwijl zij wisten of redelijkerwijze hadden moeten weten dat die gegevens verkeerd waren, overeenkomstig de geldende nationale bepalingen eveneens als schuldenaar kunnen worden beschouwd.

Tot 1 augustus 2008 was in artikel 54 van het Douanebesluit, zoals deze bepaling ten tijde van de onderhavige aangiften luidde, bepaald dat indien een douaneaangifte als bedoeld in artikel 201, derde lid, van het CDW is opgesteld op basis van gegevens die er toe leiden dat de verschuldigde rechten bij invoer gedeeltelijk niet worden geheven, de persoon die de voor de opstelling van die aangifte benodigde gegevens heeft verstrekt terwijl hij wist of redelijkerwijs had moeten weten dat deze gegevens verkeerd waren, eveneens schuldenaar is voor de verschuldigde rechten bij invoer.

Sinds 1 augustus 2008 is in artikel 7:4 van de Algemene douanewet onder meer bepaald dat wanneer een douaneaangifte voor het plaatsen van goederen onder de douaneregeling in het vrije verkeer brengen is opgesteld op basis van gegevens die ertoe leiden dat de wettelijk verschuldigde rechten geheel of gedeeltelijk niet worden geheven, eveneens schuldenaar zijn de personen die deze voor de opstelling van de aangifte benodigde gegevens onmiddellijk of middellijk hebben verstrekt, terwijl zij wisten of redelijkerwijze hadden moeten weten dat die gegevens verkeerd waren.

Een redelijke wetsuitleg brengt mee dat ook op grond van artikel 54 van het Douanebesluit de persoon die middellijk de voor de opstelling van de aangifte benodigde gegevens verstrekt, terwijl hij weet of redelijkerwijze had moeten weten dat die gegevens verkeerd waren als douaneschuldenaar kan worden aangemerkt. Anders zou degene die weet of redelijkerwijs had moeten weten dat hij onjuiste gegevens verstrekt het schuldenaarschap kunnen ontlopen door via een ander die gegevens aan de opsteller van de aangifte te laten verstrekken. De door eiseres aangehaalde passage uit de parlementaire geschiedenis van de Algemene douanewet geeft geen steun aan haar opvatting dat vanaf 1 augustus 2008 het douaneschuldenaarschap is uitgebreid tot degene die de voor de opstelling van de aangifte benodigde gegeven middellijk heeft verstrekt, terwijl hij wist of redelijkerwijze had moeten weten dat die gegevens verkeerd waren. De wetgever heeft slechts bedoeld om de reeds bestaande situatie duidelijker tot uitdrukking te brengen in de wettekst. Voorts heeft de gemachtigde van eiseres desgevraagd erkend dat de tekst van artikel 54 van het Douanebesluit zich niet verzet tegen een lezing waarbij ook de middellijke verstrekker van de gegevens als schuldenaar wordt aangemerkt. Nu tussen partijen niet in geschil is dat eiseres middellijk de voor de opstelling van de aangifte benodigde gegevens via [B] aan [A] heeft verstrekt, dient de rechtbank enkel nog te beoordelen of verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat eiseres wist of redelijkerwijze had moeten weten dat die gegevens verkeerd waren.

Uit het rapport dat naar aanleiding van de CNI is opgemaakt, uit het overzichtsproces-verbaal van de FIOD-ECD en uit de van eiseres afkomstige e-mailberichten, zoals hiervoor onder 2.11 en 2.13 tot en met 2.15 weergegeven, blijkt dat:

Nu verweerder afwijkt van de goederencode vermeld in de onder 2.1 genoemde aangiften, rust op hem de bewijslast om aannemelijk te maken dat deze goederen moeten worden ingedeeld onder de goederencode 1904 3000, zoals hij stelt.

Verweerder heeft daartoe onder meer verwezen naar de onder 2.5 en 2.7 vermelde uitslagen van de monsteronderzoeken van het Douanelaboratorium, welke onderzoeken zijns inziens uitwijzen dat de onder 2.1 genoemde goederen moeten worden ingedeeld onder de goederencode 1904 3000.

Nu vaststaat dat eiseres geen bezwaar heeft gemaakt tegen de wijze van monsterneming en uit het onder 2.9 vermelde e-mailbericht kan worden afgeleid dat zij met de monsterneming akkoord is gegaan, leidt dit tot het oordeel dat de resultaten van de monsteronderzoeken kunnen dienen als grondslag voor de indeling van de onder 2.1 genoemde goederen in de GN. Verweerder heeft hiermee aan zijn bewijslast voldaan. Vervolgens ligt het op de weg van eiseres om aan te tonen dat de goederen conform de aangifte moeten worden ingedeeld onder de goederencode 1001 1000. Eiseres heeft in dat kader grieven geuit met betrekking tot de wijze van monsterneming.

Voor zover de grieven van eiseres betrekking hebben op het recht van eiseres om bij de monsterneming aanwezig zijn, kunnen deze niet slagen omdat uit de onder 2.4 genoemde feiten blijkt dat een werknemer van [A], [D], door de douane is uitgenodigd om bij de monsterneming aanwezig te zijn. Voorts heeft verweerder onweersproken gesteld dat de regiekamer niet op eigen initiatief afspraken voor fysieke controles plant maar dit enkel doet nadat de aangever hiertoe contact heeft opgenomen. Deze werkwijze heeft eiseres ter zitting bevestigd. De grief ontbeert feitelijke grondslag.

Voor zover de grieven van eiseres betrekking hebben op de representativiteit van de monsterneming, kunnen deze evenmin slagen. Uit het arrest Derudder van het HvJ van 4 maart 2004, zaak C-290/01 volgt dat hierover alleen met succes kan worden geklaagd zolang de goederen nog niet zijn vrijgegeven, tenzij kan worden aangetoond dat de staat van de goederen na de vrijgave niet op enige manier is gewijzigd, zodat met name de mogelijkheid bewaard blijft om onderzoek te verrichten en in voorkomend geval aanvullende monsters te nemen. Het HvJ heeft met betrekking tot klachten over de representativiteit van de monstername het volgende overwogen:

“43. Hoewel uit de voorgaande overwegingen voortvloeit dat een douane-expediteur of diens vertegenwoordiger het recht kan worden verleend om de representativiteit van een monster van ingevoerde goederen te betwisten, ook al was hij tijdens de monsterneming aanwezig en heeft hij daartegen op dat moment geen bezwaar geuit, verzetten echter zowel het beginsel van rechtszekerheid als het nuttig effect van de richtlijnen 79/695 en 82/57 alsook het communautair douanewetboek zich ertegen dat deze mogelijkheid tot betwisting onbeperkt is. Zij dient te vervallen op het moment waarop de douaneautoriteiten de betrokken goederen vrijgeven, behalve in de gevallen waarin kan worden aangetoond dat de staat van de goederen na de vrijgave niet op enige manier is gewijzigd, zodat met name de mogelijkheid bewaard blijft om onderzoek te verrichten en in voorkomend geval aanvullende monsters te nemen.

Ook de klacht van eiseres over de wijze van gebruik en invullen van het fycoformulier door verweerder kan niet slagen. Verweerder heeft de klacht voldoende weerlegd door te stellen dat het een voor intern gebruik bestemde versie van het formulier betreft, uitgeprint uit een douanesysteem ter begeleiding van de controle. De controlerend ambtenaar vult ter plekke de gegevens op deze versie in. Deze gegevens worden later in het systeem ingevoerd. Eiseres kan aan dit voor intern gebruik bestemde formulier geen vertrouwen of rechten ontlenen.

De slotsom is dat de klachten van eiseres over de monsterneming falen en dat eiseres niet heeft voldaan aan haar bewijslast dat de onder 2.1 genoemde goederen moeten worden ingedeeld onder de goederencode 1001 1000.

Eiseres heeft voorts gesteld dat uit de jurisprudentie volgt dat iedere aangifte individueel dient te worden beoordeeld. Nu verweerder niet iedere aangifte individueel heeft beoordeeld, kan verweerder niet afwijken van de niet-beoordeelde aangiften. Verweerder heeft deze gang van zaken bestreden en heeft gesteld alle aangiften te hebben beoordeeld.

Tegenover hetgeen eiseres stelt, heeft verweerder voldoende aannemelijk gemaakt dat voor iedere aangifte ten invoer afzonderlijk is vastgesteld dat de goederen onjuist zijn aangegeven. Verweerder heeft een CNI bij eiseres ingesteld en heeft voor elke aangifte ten invoer een set bescheiden overgelegd. Daarnaast heeft de FIOD-ECD een onderzoek ingesteld. Uit de rapporten van die onderzoeken – voor zover van belang opgenomen onder 2.11 en 2.13 – en uit de overgelegde bescheiden volgt dat de omschrijving van de goederen op de facturen, die zijn overgelegd bij de aangiften ten invoer, niet overeenkomt met die op de pro forma facturen en de paklijsten. Op de pro forma facturen en de paklijsten worden de goederen omschreven als ‘bulgur’, terwijl op de bij de aangifte gevoegde facturen ‘shredded wheat’ of ‘shred wheat’ staat en op de bij de aangifte gevoegde AGRIM-certificaten en in de aangifte zelf de goederen worden omschreven als ‘harde tarwe’ of ‘harde tarwe niet zijnde zaaigoed’, maar niet als ‘bulgur’. Dat de omschrijving op de pro forma facturen en de paklijsten de juiste is, wordt bevestigd door de uitslag van het monsteronderzoek. Het feit dat de onderhavige aangiften ten invoer niet zijn betrokken in de monsteronderzoeken, doet hieraan niet af omdat de rechtbank op grond van de gedingstukken, in het bijzonder de steeds overeenkomende dubbele documentenstromen, aannemelijk acht dat het steeds om dezelfde producten gaat. Anders dan eiseres heeft gesteld, volgt uit vorengaande dat verweerder elke aangifte ten invoer individueel heeft beoordeeld. De stelling van eiseres dat er sprake is van extrapolatie mist feitelijke grondslag.

Gelet op al het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

De rechtbank ziet geen aan¬lei¬ding voor een proceskostenveroordeling.

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.H.L.C. Bijvoet, voorzitter, mr. A. van Dongen en mr. C.J. Hummel, rechters, in tegenwoordigheid van mr. W.Y. Ip, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 23 februari 2012.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (douanekamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen: