HR, 11-12-2012, nr. 12/03811 H

"Evenals de raadsman heeft het hof geconstateerd dat [betrokkene 2] in de onder VIII. bedoelde verklaringen op bepaalde onderdelen van standpunt is gewisseld. Het hof zal daarom de vraag dienen te beantwoorden in hoeverre die verschillen de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid van de verklaringen aantasten.

Bij nadere bestudering is het hof gebleken dat met beide verklaringen in essentie steeds de volgende lezing naar voren is gebracht.

De aanleiding voor de gijzeling was een mislukte ripdeal. De verdachte heeft hem namelijk verteld dat hij in 2008 een wietplantage van [betrokkene 1] had willen rippen, maar dat dit mislukt was. Het plan is toen opgevat om [betrokkene 1] te ontvoeren en de verdachte had [betrokkene 2] gevraagd of hij mee wilde doen en zo wat geld wilde verdienen.

[Betrokkene 2] is op enig moment met de verdachte meegegaan naar een garagebedrijf in de buurt van Waalwijk om daar een auto op te halen. Voor een bedrag van EUR 175,00 kon de auto op naam van een katvanger worden gezet. Omdat de katvanger er toen niet was, kon de auto niet worden meegenomen en heeft [betrokkene 2] die op een later tijdstip met de Marokkaan opgehaald. De Marokkaan is met de gekochte auto (een Amerikaans auto) naar Boxtel gereden, terwijl [betrokkene 2] met zijn eigen auto naar huis is gereden.

[Betrokkene 2], de Marokkaan en de verdachte hebben meerdere keren bij de woning van [betrokkene 1] gepost. Op die momenten kwamen zij bij elkaar in de schuur van de Marokkaan om te spreken over de wijze waarop de ontvoering zou moeten plaatsvinden.

Op 19 november 2009 was het de verdachte die bij de woning van [betrokkene 1] stond te posten, terwijl [betrokkene 2] en de Marokkaan zich hadden opgesteld aan het einde van de brandgang. De verdachte had [betrokkene 2] wel eens verteld dat [betrokkene 1] vaak met de fiets wegging. Nadat [betrokkene 2] van de verdachte een sms-bericht had ontvangen met daarin de tekst 'Hij komt eraan', hebben hij en de Marokkaan de fietser in de brandgang overmeesterd. Hij heeft daarbij een teasergun gebruikt en de Marokkaan heeft een pistool getoond. Hij merkte toen wel dat het in plaats van [betrokkene 1] een jongen was, maar dat maakte hem niet veel uit. In opdracht van de verdachte werd de jongen, die [slachtoffer] bleek te zijn, naar een bosperceel gebracht. De verdachte is eveneens naar dat bosperceel gereden en wel met de auto van [betrokkene 2]. Na [slachtoffer] bij de verdachte te hebben achtergelaten, is [betrokkene 2] met zijn eigen auto en de Marokkaan met de Amerikaanse auto naar een plaats iets verderop gereden. Daar heeft de Marokkaan de Amerikaanse auto in brand gestoken. [Betrokkene 2] heeft de Marokkaan vervolgens terug naar Boxtel gebracht. Daar heeft [betrokkene 2] naar [betrokkene 1] gebeld om hem te zeggen dat zijn zoon was ontvoerd en dat het anderhalf miljoen euro zou gaan kosten.

Daarna is hij naar zijn woning in Geldrop gereden. Volgens [betrokkene 2] was vooraf besproken dat zijn rol daartoe beperkt zou blijven. De overige handelingen zouden door de Marokkaan en de verdachte worden verricht.

De verdachte zou een bandje opnemen en dat op een later tijdstip aan de Marokkaan meegeven. De verdachte had ook gerekend op een houten hok dat in het bosperceel aanwezig zou zijn en waarin hij met de gegijzelde kon verblijven, maar dat bleek er naderhand niet meer te zijn. Voor het ophalen van het losgeld had de verdachte bovendien een brommertje geregeld en een route uitgestippeld. [Betrokkene 2] hoorde achteraf van de verdachte dat hij naar huis was gelopen en [slachtoffer] in het bos heeft achtergelaten.

Verdere bijzonderheden, zoals die door het hof als bewijs zijn gebezigd, bevreemden het hof niet. De verschillen tussen de verklaringen zijn naar het oordeel van het hof van ondergeschikte aard. Daarbij merkt het hof op dat de leugen, zoals [betrokkene 2] dat zelf ter terechtzitting van de rechtbank noemde, dat er vier personen bij de gijzeling betrokken waren, beperkt is gebleven tot de voorbereidingen van de gijzeling. Met betrekking tot de uitvoering van de gijzeling heeft hij immers steeds over drie personen gesproken, te weten over zichzelf, de Marokkaan en de verdachte. Op de vraag op welke wijze de vierde persoon daaraan heeft deelgenomen, verklaarde [betrokkene 2] zonder omhaal van woorden dat die persoon er die avond niet bij was. Voor de omstandigheid dat [betrokkene 2] geen glasheldere verklaring over de identiteit van de Marokkaan heeft afgelegd, zijn allerlei redenen denkbaar. De rol van deze derde gijzelnemer heeft [betrokkene 2] echter, anders dan de raadsman meent, uitvoerig in zijn verklaringen beschreven. Wat daar ook van zij, het hof is van oordeel dat de wijze waarop [betrokkene 2] zijn verklaringen tegenover de politie heeft afgelegd, niet maakt dat die verklaringen als onbetrouwbaar of ongeloofwaardig moeten worden aangemerkt.

Het feit dat hij die verklaringen bij de rechter-commissaris heeft ingetrokken voor zover het de betrokkenheid van de verdachte aangaat, kan dat niet anders maken. Bij de behandeling van het onderzoek in eerste aanleg heeft hij immers onder ede verklaard dat hij in het huis van bewaring werd bedreigd en van de verdachte een brief had gekregen om op die wijze te verklaren. Daarom had hij bij de rechter-commissaris niet naar waarheid verklaard. Enkele dagen na het afleggen van deze verklaring, heeft hij die brief ook aan de politie overgedragen. Daar komt bij dat het hof de raadsman niet volgt in zijn stelling dat de bij de rechter-commissaris afgelegde verklaring op gelijke wijze bevestiging vindt in de bewijsmiddelen als de tegenover de politie afgelegde verklaringen. Die stelling gaat immers mank, nu de hierna te bespreken bewijsmiddelen over de betrokkenheid van de verdachte daarmee onverenigbaar zijn."

"Mijn eerdere verklaringen kloppen niet. Dat wil zeggen mijn aandeel klopt wel, maar niet het aandeel van mijn broer. Ik heb dat verzonnen in verband met privé aangelegenheden. Ik dacht dat mijn broer een relatie had met mijn inmiddels ex-vriendin. Ik kende de details van de zaak goed en het was voor mij dan ook heel makkelijk om die verklaring zo af te leggen.

(...)

"Mijn verklaringen bij politie en justitie zijn niet naar waarheid afgelegd.

Ik heb de naam [aanvrager] alleen gebruikt, omdat ik heel erg boos was op [aanvrager]. [Aanvrager] had seks gehad "div. keren met mijn ex-vriendin [betrokkene 3]". Ik kon dit niet verwerken en heb toen alles heel goed bedacht, op een manier als deze kon ik hem terugpakken, om mijn pijn te verzachten. Maar nu na 2 jaar is de pijn niet verzacht maar erger geworden, dit omdat ik de naam van mijn broer [aanvrager] heb gebruikt. Nu zie ik achteraf pas hoeveel schade ik heb aangericht in mij en mijn eigen familie. [aanvrager] is totaal onschuldig van de ontvoeringszaak "[slachtoffer]". Door het vele blowen kon ik niet meer goed nadenken.

(...)

Als je [aanvrager] zijn naam vervangt naar een Marokkaan dan was het voor mij niet zo moeilijk om zijn naam telkens te gebruiken. Ik wil nu het hele verhaal doen wie wat deed en wie welke rol had. Ik "[betrokkene 2]" heb vele malen verschillende verklaringen afgelegd tegen mijn broer [aanvrager]. Het schuldgevoel wat ik heb is te groot geworden en ik wil om die redenen de werkelijke waarheid vertellen, wat betreft de zaak van de ontvoering "[slachtoffer]". De beschuldigingen naar [aanvrager] toe had in het geheel alleen te doen met mijn ex "[betrokkene 3]" waar mijn broer iets mee had. De wrok die ik had tegen [aanvrager] was groot de leugens over [aanvrager] en de valse beschuldiging naar heb toe. Ik heb in het verleden meer beschuldigingen naar mijn broer gedaan vandaar dat ik dit makkelijk kon. Mijn verstandhouding naar [aanvrager] toe was slecht al liet ik dit nooit merken aan hem. Ik heb de ontvoering gedaan samen [betrokkene 4] en zijn broer "lange"."