Hof 's-Hertogenbosch, 23-04-1999, nr. 96/02167

De aanslag is berekend naar een belastbaar inkomen van fl. 44.171,-- met een verhoging van de aanvankelijk te weinig geheven belasting van, na kwijtschelding, 50%.

Na bezwaar heeft de Inspecteur de aanslag en het kwijtscheldingsbesluit bij de bestreden uitspraak gehandhaafd.

Belanghebbende is van deze uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

De Inspecteur heeft een vertoogschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend, de Inspecteur een conclusie van dupliek.

De eerste mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van de tweede enkelvoudige Kamer van het Hof van 13 mei 1998 te 's-Hertogenbosch, voor wat betreft de enkelvoudige belasting in raadkamer en voor wat betreft de verhoging in het openbaar. Aldaar zijn verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

Belanghebbende heeft bij schrijven van 24 april 1998 een aantal stukken aan het Hof doen toekomen. Deze stukken behoren met goedvinden van de Inspecteur tot de stukken van het geding.

Naar aanleiding van het ter zitting door het Hof tot de Inspecteur gerichte verzoek om schriftelijk nadere inlichtingen te verstrekken, heeft tussen het Hof en partijen een briefwisseling plaatsgevonden, waarbij het bepaalde in de artikelen 14, lid 1, aanhef en onderdeel 2o, en 16 van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken overeenkomstige toepassing heeft gevonden.

De tweede mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van de eerste enkelvoudige Kamer van het Hof van 13 januari 1999 te 's-Hertogenbosch, voor wat betreft de enkelvoudige belasting in raadkamer en voor wat betreft de verhoging in het openbaar. Aldaar zijn verschenen en gehoord belanghebbende, alsmede de Inspecteur.

Partijen hebben ter zitting ieder een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. De inhoud van deze pleitnota's moet als hier ingelast worden aangemerkt.

Aan het slot van de zitting heeft het Hof partijen meegedeeld, de zaak ter beslissing te verwijzen naar de meervoudige kamer. Partijen hebben daarop het Hof meegedeeld het niet nodig te achten de zaak nogmaals mondeling of schriftelijk toe te lichten.

Belanghebbende verdedigt dat de Inspecteur niet beschikt over een nieuw feit, nodig voor het opleggen van de navorderingsaanslag, dat de Inspecteur de navorderingsaanslag heeft opgelegd in strijd met beginselen van behoorlijk bestuur, dat de navorderingsaanslag onbevoegd is opgelegd, dat de Inspecteur het belastbare inkomen ten onrechte heeft verhoogd met fl. 59.078,--, en, voor wat betreft de verhoging, dat deze niet op de vereiste manier is meegedeeld en deze daarom geheel dient te vervallen, dat de verhoging gelet op de omstandigheden van het geval geheel, in ieder geval verder dan tot op 50%, moet worden kwijtgescholden. De Inspecteur bestrijdt de juistheid van deze opvattingen van belanghebbende.

Het Hof verwijst voor de standpunten van partijen en de onderbouwing daarvan naar de van hen afkomstige stukken. Tijdens de zittingen hebben zij aan hetgeen zij daarin hebben aangevoerd, geen gronden of argumenten toegevoegd. Tijdens de zitting van 13 mei 1998 heeft belanghebbende verklaard zijn stelling met betrekking tot de heffingsrente in te trekken.

Belanghebbende concludeert primair tot vernietiging van de uitspraak, de daarbij gehandhaafde navorderingsaanslag en het kwijtscheldingsbesluit en subsidiair tot vernietiging van het kwijtscheldingsbesluit en een verdere kwijtschelding van de verhoging. De Inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak en tot handhaving van het kwijtscheldingsbesluit.

Vaststaat dat in de boekhouding van de onderneming van belanghebbende in 1990 negatieve kassen zijn voorgekomen. Nu dat feit aan het licht is gekomen bij het boekenonderzoek dat in 1995 is gehouden en niet valt in te zien hoe de Inspecteur bij het opleggen van de primitieve aanslag kennis had kunnen nemen van die negatieve kassen, vormt het resultaat van het boekenonderzoek het nieuwe feit dat navordering rechtvaardigt.

Het Hof verwerpt de stelling van belanghebbende dat de navorderingsaanslag moet worden vernietigd op grond van het ontbreken van een nieuw feit.

Het opleggen van een primitieve aanslag wekt in het algemeen geen vertrouwen dat geen navorderingsaanslag meer zal worden opgelegd. Omstandigheden, die relevant zouden kunnen zijn voor een ander oordeel in het hier aan orde zijnde geval heeft belanghebbende niet aangevoerd. Hij heeft evenmin aannemelijk gemaakt dat de Inspecteur bij het opleggen van de navorderingsaanslag in strijd heeft gehandeld met het zorgvuldigheidsbeginsel.

Het Hof verwerpt de grief van belanghebbende dat de Inspecteur bij het opleggen van de navorderingsaanslag heeft gehandeld in strijd met het vertrouwens- en het zorgvuldigheidsbeginsel.

Belanghebbende heeft in zijn schriftelijke reactie van 7 september 1998 aangevoerd dat de navorderingsaanslag kennelijk is vastgesteld door een daartoe niet gemandateerde en bevoegde persoon en dat om die reden die aanslag moet worden vernietigd.

Nu uit de navorderingsaanslag niet blijkt dat deze door een ander is opgelegd, gaat het Hof ervan uit dat deze aanslag door het hoofd van de eenheid particulieren/ondernemingen te A van de rijksbelastingdienst is opgelegd (zie Hoge Raad 16 december 1998, nr 34 148, V-N 21 januari 1999, pagina 393 e.v.). Het Hof verwerpt de grief van belanghebbende.

De Inspecteur heeft de boekhouding van belanghebbende verworpen als betrouwbare grondslag voor de winstberekening omdat bij het boekenonderzoek is geconstateerd dat

Belanghebbende heeft erkend dat in 1990 in de boekhouding negatieve kassen voorkomen, zij het op andere momenten en tot andere bedragen dan door de Inspecteur berekend. Hij heeft voor die negatieve kassen geen, laat staan een afdoende verklaring kunnen geven. Het Hof houdt het er dan ook voor, als meest voor de hand liggende verklaring, dat belanghebbende niet de volledige ontvangsten in zijn onderneming in het kasboek heeft geboekt.

Belanghebbende heeft zelf een koolzuurverbruik berekend, variërend van 1.029 liter per cilinder in 1991 tot 2.202 liter per cilinder in 1993. Voor de verschillen in de onderscheiden jaren heeft hij geen verklaring gegeven.

Belanghebbende heeft de schommelingen in de brutowinstpercentages zoals door de Inspecteur op pagina 3, onderdeel 4, eerste alinea, van het vertoogschrift weergegeven, niet weersproken. Ook die schommelingen heeft hij niet verklaard.

Het Hof deelt op grond van het in 4.5 en 4.6 overwogene de conclusie van de Inspecteur dat de boekhouding van belanghebbende geen betrouwbare grondslag vormt voor de winstberekening.

Het Hof acht termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van zijn beroep bij het Hof redelijkerwijs heeft moeten maken. Het Hof stelt deze kosten vast op 3,5 punten maal fl. 710,-- maal wegingsfactor 2 ofwel fl. 4.970,--, te verhogen met het bedrag van fl. 748,--, genoemd in de pleitnota van belanghebbende voor de zitting van 13 januari 1999.

Het Hof vernietigt de bestreden uitspraak, alsmede de navorderingsaanslag en het kwijtscheldingsbesluit, gelast dat de Inspecteur aan belanghebbende vergoedt het door deze gestorte griffierecht ten bedrage van fl. 75,--, veroordeelt de Inspecteur in de proceskosten van belanghebbende tot een bedrag van fl. 5.718,-- en wijst de Staat der Nederlanden aan als de rechtspersoon die de kosten moet vergoeden.

Aldus vastgesteld op 23 april 1999 door J.Th. Simons, voorzitter, J. Huiskes en A. Bijlsma, in tegenwoordigheid van A.W.J. Strik, waarnemend-griffier, en op die dag in het openbaar uitgesproken.

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 23 april 1999