HR, 04-01-2005, nr. 00392/04

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Politierechter in de Arrondissementsrechtbank te Arnhem van 11 januari 2001 - de verdachte ter zake van 1. "overtreding van artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van de Wegenverkeerswet 1994", 2. "door het bevoegd gezag naar zijn naam gevraagd een valse naam opgeven" en 3. "overtreding van artikel 9, tweede lid van de Wegenverkeerswet 1994" veroordeeld ten aanzien van feit 1 tot zes weken gevangenisstraf, ten aanzien van feit 2 tot een geldboete van € 80,--, subsidiair één dag hechtenis en ten aanzien van de feiten 1 en 3 ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van twaalf maanden.

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. G. Meijers, advocaat te Amsterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Jörg heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

De Hoge Raad heeft kennisgenomen van het schriftelijk commentaar van de raadsman op de conclusie van de Advocaat-Generaal.

Het middel is gericht tegen de verwerping van een op de terechtzitting in hoger beroep gevoerd verweer dat inhield dat de oproeping voor de terechtzitting in eerste aanleg van 11 januari 2001 nietig is.

Uit het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep van 3 april 2003 volgt dat de raadsman van de verdachte het preliminaire verweer heeft gevoerd dat de oproeping voor de nadere terechtzitting van de Politierechter van 11 januari 2001 nietig is, omdat niet getracht is die oproeping op het door de verdachte opgegeven verblijfadres van de verdachte in Frankrijk uit te reiken.

Het proces-verbaal van de terechtzitting van 3 april 2003 houdt als beslissing van het Hof op dit verweer het volgende in:

Uit het proces-verbaal van de nadere terechtzitting van 18 september 2003, waarbij de zaak opnieuw is aangevangen in verband met de gewijzigde samenstelling van het Hof, en de daaraan gehechte pleitaantekeningen volgt dat de raadsman van de verdachte het verweer strekkende tot nietigverklaring van de oproeping voor de terechtzitting in eerste aanleg van 11 januari 2001 heeft herhaald.

Het Hof heeft in zijn arrest op dit verweer als volgt beslist:

In cassatie staat vast dat de verdachte ten tijde van de uitreiking van de oproeping voor de nadere terechtzitting van de Politierechter van 11 januari 2001 een bekend adres in Frankrijk had. Bij de stukken van het geding bevindt zich een akte van uitreiking gehecht aan het dubbel van de oproeping van de verdachte om te verschijnen op de terechtzitting in eerste aanleg van 11 januari 2001. Deze akte van uitreiking houdt in dat die oproeping op 15 december 2000 als gewone brief is verzonden naar het adres [a-straat 1] te [plaats B]. Een akte van uitreiking waaruit zou kunnen volgen dat de oproeping tevens aan het van de verdachte bekende verblijfadres in Frankrijk is gezonden, bevindt zich niet bij de stukken. Het oordeel van het Hof dat, hoewel een zodanige akte van uitreiking thans in het dossier ontbreekt, ervan kan worden uitgegaan dat een akte van uitreiking inhoudende dat de oproeping van de verdachte naar zijn verblijfadres in Frankrijk is verstuurd, zich indertijd bij de stukken heeft bevonden, is zonder nadere motivering, die ontbreekt, onbegrijpelijk.

Het middel is dus terecht voorgesteld.

Hetgeen hiervoor is overwogen brengt mee dat de bestreden uitspraak niet in stand kan blijven. De Hoge Raad zal de oproeping voor de terechtzitting van de Politierechter van 11 januari 2001 om doelmatigheidsredenen nietig verklaren.

De Hoge Raad:

Vernietigt de bestreden uitspraak, behoudens voorzover daarbij het vonnis van de Politierechter is vernietigd;

Verklaart de oproeping voor de terechtzitting van 11 januari 2001 nietig.

Dit arrest is gewezen door de vice-president F.H. Koster als voorzitter, en de raadsheren G.J.M. Corstens en J.W. Ilsink, in bijzijn van de waarnemend griffier L.J.J. Okker-Braber, en uitgesproken op 4 januari 2005.