HR, 25-02-2003, nr. 02634/01

Het gerechtshof te 's-Hertogenbosch heeft de verdachte bij arrest van 8 februari 2001 wegens 1. "medeplegen van opzetheling" en 2. "opzetheling" veroordeeld tot vijftien maanden gevangenisstraf waarvan drie maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren.

Namens de verdachte heeft mr. R.J. Baumgardt, advocaat te Spijkenisse, een schriftuur ingediend houdende vijf middelen van cassatie.

Het eerste middel klaagt erover dat het hof ten onrechte een aantal processen-verbaal die door de Rijkswacht te België zijn opgemaakt voor het bewijs heeft gebezigd. Deze processen-verbaal zouden niet kunnen worden aangemerkt als processen-verbaal zoals bedoeld in art. 344 lid 1 onder 2 Sv.

Het middel miskent dat ingevolge art. 15 van de Overeenkomst inzake de administratieve en strafrechtelijke samenwerking (binnen de Benelux) van 29 april 19691. processen-verbaal waarin een strafbaar feit is gerelateerd, die zijn opgemaakt door ambtenaren van een van de landen van de Benelux, in de vorm en volgens de eisen in de wettelijke bepalingen van hun land gesteld, in de andere landen van de Benelux dezelfde bewijskracht hebben als waren het processen-verbaal, opgemaakt door bevoegde ambtenaren van die landen.

Het eerste middel faalt dus.

Het tweede middel klaagt over het onder 1 bewezenverklaarde feit. Uit de gebezigde bewijsmiddelen zou niet volgen dat verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen van de betreffende goederen wist dat deze door misdrijf waren verkregen.

Ten laste van de verdachte is onder 1 bewezenverklaard dat hij:

Blijkens de gebezigde bewijsmiddelen heeft het hof vastgesteld dat:

Hieruit volgt dat de verdachte binnen zeer korte tijd na de diefstal van de trekkercombinatie met oplegger heeft zorggedragen voor het doen lossen van de lading daarvan in een door hem tegen een afwijkend hoog bedrag gehuurde loods. Het hof heeft aldus kunnen oordelen dat onder deze omstandigheden verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen heeft geweten dat het hier om een gestolen vrachtwagen met lading ging, althans om goederen die van misdrijf afkomstig waren. Per slot van rekening gaat het om een in een weekeinde gestolen vrachtwagen, die verdachte nog in hetzelfde weekeinde in een loods, die verdachte klaarblijkelijk speciaal voor het stallen van die vrachtwagen had gehuurd, heeft doen plaatsen. Verdachte vroeg immers aan [betrokkene 1] de eerste keer om de sleutel van de loods toen de gestolen vrachtwagen naar de loods onderweg was (bewijsmiddel 5). Verdachte was ervan op de hoogte dat de gestolen vrachtwagen zou arriveren bij de door hem gehuurde loods. Het is niet gewaagd te veronderstellen dat verdachte zelf de vrachtwagen naar de loods heeft gestuurd. De bewezenverklaring van feit 1 acht ik derhalve voldoende met redenen omkleed.

Voor zover er in het tweede middel nog wordt opgemerkt dat uit de bewijsmiddelen ook niet eenduidig blijkt op welke persoon het hof als mededader van verdachte het oog heeft gehad, stelt het een eis die geen steun vindt in het recht.3. Overigens wijs ik op bewijsmiddel 5, inhoudende de tegenover de politie afgelegde verklaring van [betrokkene 1] dat hij van verdachte tweemaal zoveel huur voor de loods zou krijgen als de huur hem zelf koste en dat hij zelf reeds dacht dat het niet goed zat. Hieruit volgt dat [betrokkene 1] tenminste bewust de aanmerkelijke kans aanvaardde dat het hier uit misdrijf verkregen goederen betrof.4. De verdediging beschouwde kennelijk zelf ook [betrokkene 1] als medeverdachte blijkens de in het proces-verbaal van de zitting in eerste aanleg weergegeven opmerking van de verdediging: "[betrokkene 1] is zelf medeverdachte in deze zaak ()." Tevens blijkt dat de vrachtwagen is gebracht door twee personen, de ene als bestuurder ervan, de ander als bestuurder van een personenauto (bewijsmiddel 3). Het ligt in de rede te veronderstellendat deze personen medehelers zijn geweest.

Het tweede middel faalt dus ook.

Het derde middel klaagt over het onder 2 bewezenverklaarde feit. Uit de gebezigde bewijsmiddelen zou niet volgen dat verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen van de betreffende goederen wist dat deze door misdrijf waren verkregen.

Ten laste van de verdachte is onder 2 bewezenverklaard dat hij:

Blijkens de gebezigde bewijsmiddelen heeft het hof vastgesteld dat:

Hieruit volgt dat de verdachte zeer kort na de diefstal van de trekkercombinatie met oplegger niet alleen het transport van de gestolen trekkercombinatie naar de loods heeft begeleid, maar ook de (tijdelijke) opslagruimte voor de lading heeft geregeld - hetgeen kennelijk plotseling opkwam aangezien het [betrokkene 2] overviel - en voorts dat hij bij het lossen van de goederen aanwezig is geweest en daarvoor een heftruck heeft geregeld en ook na het lossen contact over de spullen heeft onderhouden met [betrokkene 2]. Het hof heeft gelet op de nauwe betrokkenheid van verdachte bij de gestolen waar, aldus kunnen oordelen dat onder deze omstandigheden verdachte ten tijde van het voorhanden krijgen geweten heeft dat het hier om een gestolen vrachtwagen en een gestolen oplegger ging, althans om goederen die van misdrijf afkomstig waren. Ook de bewezenverklaring van feit 2 acht ik derhalve voldoende met redenen omkleed.

Het derde middel faalt dus eveneens.

Het vierde middel klaagt over 's hofs in de aanvulling op het arrest gegeven overweging, inhoudende:

De steller van het middel acht deze overweging onbegrijpelijk omdat "de omstandigheid dat iemand betrokken is geweest bij vervoer en opslag van gestolen goederen nog niet in[houdt] dat er bij die persoon sprake is geweest van wetenschap in de zin van de helingsbepalingen". Aangevoerd wordt nog dat het hof niet overweegt dat dit opzet uit de bijzondere omstandigheden van het geval kan worden afgeleid, maar slechts naar de omstandigheid verwijst dat uit de bewijsmiddelen verdachtes betrokkenheid bij het transport en de opslag zou blijken.

Het middel berust mijns inziens op een verkeerde lezing van bedoelde overweging. Het hof heeft door te verwijzen naar de 'cruciale rol' van verdachte gerefereerd aan het feit dat verdachte telkens zeer kort na de diefstallen de gestolen vrachtwagens met oplegger heeft begeleid of gedirigeerd naar loodsen die hij klaarblijkelijk reeds tevoren, op een moment dat de vrachtwagens nog gestolen moesten worden, met het oog op het stallen van die vrachtwagens had gehuurd. Daaraan heeft het hof de conclusie kunnen verbinden dat verdachte wist met gestolen vrachtwagens te maken te hebben.

Het vierde middel faalt dus ook.

Het vijfde middel tenslotte richt zich tegen de in de aanvulling op het arrest opgenomen nadere bewijsoverweging, inhoudende:

De steller van het middel meent kennelijk dat het hof hiermee tot uitdrukking heeft gebracht dat er gelet op het gebrek aan bewijs voor ieder feit afzonderlijk, voor het completeren van het bewijs van feit 1 tevens geput kan worden uit het bewijs behorende bij feit 2 en vice versa. Deze lezing acht ik onjuist. Dat volgt ook uit 's hof overweging dat "[e]lk bewijsmiddel slechts [wordt] gebruikt tot bewijs van dat bewezen verklaarde feit waarop het, blijkens zijn inhoud, betrekking heeft."

De bestreden overweging moet aldus worden begrepen dat het hof daarmee de waarde van het gebezigde bewijsmateriaal heeft willen benadrukken en heeft willen aangeven dat de betekenis van de bewijsmiddelen voor feit 1 door de bewijsmiddelen voor feit 2 scherper worden afgetekend en omgekeerd. Het hof heeft aldus tot uitdrukking gebracht dat het grote waarde toekent aan het voor het bewijs van beide feiten gebezigde materiaal waaruit de door verdachte gebezigde modus operandi blijkt nu de werkwijze van verdachte bij beide feiten in grote mate overeenstemt. Het hof spreekt dan ook van "versterking van het bewijs" en niet van "aanvulling van het bewijs". De bewezenverklaring van beide feiten is - zoals ik reeds bij de bespreking van het tweede en derde middel uiteen heb gezet - voldoende met redenen omkleed.

Het vijfde middel faalt dus ook.

De middelen zijn tevergeefs voorgesteld en kunnen worden afgedaan met de aan art. 81 RO ontleende motivering. Ook ambtshalve zie ik geen reden voor vernietiging.

Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.