Hof Amsterdam, 04-08-2011, nr. 09/00393

De heffingsambtenaar heeft bij beschikking met dagtekening 28 februari 2007 de waarde van de onroerende zaak [A-straat 1] (hierna: de onroerende zaak) op de waardepeildatum 1 januari 2005 vastgesteld op € 15.561.000.

Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de heffingsambtenaar bij uitspraak, gedagtekend 18 maart 2008, de waarde verminderd tot € 14.791.000. In aanvulling hierop heeft de heffingsambtenaar bij brief van 27 maart 2008 een bedrag van € 343,79 vergoed voor kosten in de bezwaarfase.

Bij uitspraak van 29 april 2009 heeft de rechtbank het door belanghebbende ingestelde beroep tegen de hoogte van de kostenvergoeding in de bezwaarfase gegrond verklaard en de kostenvergoeding in bezwaar gesteld op € 526,54.

Het tegen deze uitspraak ingestelde hoger beroep is bij het Hof ingekomen op 9 juni 2009, aangevuld bij brief van 7 augustus 2009. Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 10 juni 2011. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat met deze uitspraak wordt meegezonden.

In hoger beroep is in geschil of belanghebbende recht heeft op een vergoeding van de kosten in de bezwaarfase voor de taxatiewerkzaamheden. Als het Hof oordeelt dat belanghebbende hier recht op heeft, is de hoogte van het bedrag per uur voor de taxatiewerkzaamheden in geschil.

Anders dan bij de rechtbank is bij het Hof niet meer in geschil of belanghebbende ontvankelijk is in bezwaar en beroep.

Het Hof is van oordeel dat [B], ingeschreven als registertaxateur, kan worden aangemerkt als deskundige in de zin van artikel 1, aanhef en onderdeel b, Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: Bpb). Tussen partijen is in hoger beroep niet in geschil dat [B] in zijn hoedanigheid als taxateur werkzaamheden heeft verricht en dat hij was betrokken bij de taxatie van de onroerende zaak.

De heffingsambtenaar heeft ter zitting verklaard het totaal aantal uren van 4,5 dat door [B] aan de taxatiewerkzaamheden is besteed, als zodanig niet onredelijk te vinden. Het Hof acht de in totaal aan de taxatie bestede tijd eveneens redelijk. Dat voor het schriftelijk vastleggen van de bevindingen op de taxatiekaart 1,5 uur op de specificatie is vermeld, wat hiervan ook zij, kan niet tot een ander oordeel leiden.

Dat uit de declaratie die de rechtsbijstandverlener aan zijn cliënt stuurt expliciet moet blijken welke kosten zijn gemaakt voor de deskundige enerzijds en voor rechtsbijstand anderzijds, zoals de heffingsambtenaar stelt, vindt naar het oordeel van het Hof geen steun in artikel 7:15 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) of in het Bpb. Belanghebbende stelt, en de heffingsambtenaar heeft dit niet weersproken, dat de kosten van de deskundige € 155 exclusief omzetbelasting per uur bedragen en dat bij het opstellen van de uiteindelijke declaratie 4,5 uur is doorbelast aan belanghebbende. Het Hof acht op basis hiervan voldoende aannemelijk dat de kosten van de taxatie in de aan belanghebbende gedeclareerde bedragen zijn opgenomen en aan haar in rekening zijn gebracht.

De stelling van de heffingsambtenaar dat door [B] geen verslag aan belanghebbende is uitgebracht als bedoeld in artikel 1, aanhef en onderdeel b, van het Bpb, kan niet slagen. Het Hof is van oordeel dat het opstellen van een taxatiekaart, waarin de relevante gegevens van het onderzoek van de taxateur zijn opgenomen, kan worden gelijkgesteld met het uitbrengen van een verslag. Verder volgt uit artikel 1, aanhef en onderdeel b, van het Bpb weliswaar dat het verslag aan een partij moet zijn uitgebracht, maar dit brengt niet mee dat het enkele feit dat het verslag via de rechtsbijstandverlener ter kennis komt van belanghebbende, verhindert dat de kosten voor vergoeding in aanmerking komen. Op grond van artikel 2, eerste lid, onder letter b, van het Bpb wordt het bedrag van de vergoeding dan ook vastgesteld met overeenkomstige toepassing van het bepaalde bij of krachtens de Wet tarieven in strafzaken.

De grief van de heffingsambtenaar, dat de rechtbank ten onrechte een vergoeding heeft toegekend van € 81,23 per uur, slaagt. De werkzaamheden van de taxateur zijn naar het oordeel van het Hof niet in die mate van wetenschappelijke of bijzondere aard dat tot dat maximale bedrag, genoemd in artikel 6 van het Besluit tarieven in strafzaken 2003, een vergoeding toegekend kan worden. Het Hof zal daarom het bedrag bepalen op € 65 per uur, mede gelet op de bij de deskundige [B] aanwezige kwalificaties.

Los daarvan komt een bedrag voor vergoeding in aanmerking ter zake van beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Slotsom

De slotsom is dat het hoger beroep gegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd. Het Hof stelt de voor vergoeding in aanmerking komende kosten van de bezwaarfase vast op 4,5 uur x € 65 = € 292,50 voor de deskundige, te vermeerderen met de kosten van rechtsbijstand ten bedrage van € 161.

Het Hof acht termen aanwezig voor een kostenveroordeling van de heffingsambtenaar op de voet van artikel 8:75 Awb. De voor vergoeding in aanmerking komende kosten van belanghebbende zijn opgenomen in artikel 1 van het Bpb. Voor het onderhavige geval zijn dat de in onderdeel a vermelde kosten van door een derde beroepsmatige verleende rechtsbijstand. Ingevolge artikel 2, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van het Bpb stelt het Hof het bedrag van deze kosten overeenkomstig het in de bijlage bij het Bpb opgenomen tarief op 2 punten (1 voor het verweerschrift en 1 voor het verschijnen ter zitting) x € 322 x 1 (wegingsfactor) = € 644.

Het Hof: